1 Коринфянам 9 – CARST & PCB

Священное Писание (Восточный перевод), версия для Таджикистана

1 Коринфянам 9:1-27

Павлус отказывается от своих привилегий ради блага других

1Разве я не свободен? Разве я не посланник Масеха? Разве я не видел нашего Повелителя Исо? Разве ваше единение с Повелителем – не результат моего служения? 2Если я для других и не посланник Масеха, то, во всяком случае, для вас я посланник! Ваше единение с Масехом как раз и подтверждает, что я служу как посланник Масеха.

3Вот мой ответ тем, кто меня осуждает. 4Разве мы не имеем права получать пищу и питьё? 5Разве мы не имеем права жениться на верующей женщине, и брать её с собой, как другие посланники Масеха, например, братья Повелителя и Кифа? 6Или же это только Варнава и я должны сами зарабатывать себе на пропитание? 7Какой солдат сам оплачивает связанные с воинской службой расходы? Кто, насадив виноградник, потом не ест виноград из него? Кто пасёт стадо и не пьёт молока от него? 8Разве я говорю всё это, смотря на вещи только с человеческой точки зрения? Разве Закон говорит не о том же? 9Ведь в Законе Мусо написано: «Не закрывай рта молотящему волу»9:9 Втор. 25:4.. Разве только о волах беспокоится Всевышний? 10Конечно же, Он говорит это и о нас! Для нас написано: «Пахарь должен пахать, и молотильщик – молотить с надеждой на то, что каждый получит свою часть урожая». 11Если мы посеяли среди вас духовное семя, то разве это будет слишком, если мы пожнём у вас материальный урожай? 12Если другие имеют право на вашу поддержку, то тем более мы.

Мы, однако, не пользовались этим правом, мы готовы всё переносить ради того, чтобы Радостная Весть Масеха беспрепятственно распространялась. 13Разве вы не знаете: кто служит в храме, получает пропитание в храме, и кто служит у жертвенника, имеет право на долю от того, что приносится в жертву?9:13 См. Лев. 2:3; Чис. 18:31; Втор. 18:1. 14Повелитель также дал установление, чтобы те, кто возвещает Радостную Весть, получали за это своё пропитание. 15Но я не воспользовался ничем подобным, да и теперь я пишу всё это не для того, чтобы вы оказывали мне такую поддержку. Да я готов скорее умереть! Никто не может лишить меня права хвалиться этим. 16Я не хвалюсь тем, что возвещаю Радостную Весть, это моя обязанность, и горе мне, если я перестану возвещать! 17Если бы я возвещал Радостную Весть по собственному выбору, то я заслуживал бы вознаграждения, но я лишь исполняю свой долг, неся служение, доверенное мне Всевышним. 18Так в чём же моё вознаграждение? В том, что, возвещая Радостную Весть, я делаю это безвозмездно и не пользуюсь моими правами проповедника.

19Хотя я и свободен от всех9:19 Некоторые толкователи видят здесь то, что Павлус говорит о своей финансовой независимости., я сам сделал себя рабом всех, ради того, чтобы обратить к Всевышнему как можно больше людей. 20Для иудеев я был как иудей, чтобы привлечь иудеев. Для находящихся под Законом я был как подчиняющийся Закону, хотя на самом деле я не под Законом. Я делал это для того, чтобы обратить находящихся под Законом. 21Для не имеющих Закона я был как не имеющий Закона, хотя я не свободен от Закона Всевышнего, потому что нахожусь под Законом Масеха. Опять же, я делаю это для того, чтобы обратить к Всевышнему не имеющих Закона. 22Для слабых я был слабым, чтобы приобрести и их. Я стал всем для всех ради того, чтобы различными путями спасти хотя бы некоторых. 23Всё это я делаю ради Радостной Вести, чтобы и мне получить её благословения.

24Вы ведь знаете, что в соревновании по бегу много участников, но только один становится победителем. Поэтому бегите так, чтобы получить награду. 25Каждый участник при подготовке к состязаниям отказывается от всех удовольствий и делает это ради получения тленного венка. Мы же стремимся к венку нетленному. 26Поэтому я не бегу бесцельно и не бью кулаками по воздуху. 27Нет, я тренирую своё тело, подчиняю его себе, чтобы, возвещая Радостную Весть другим, самому не оказаться недостойным награды.

Persian Contemporary Bible

اول قرنتیان 9:1-27

حقوق خدمتگزار خدا

1من رسول و فرستادهٔ خدا هستم و فقط در مقابل خدا مسئولم. من كسی هستم كه خداوندمان عيسی مسيح را با چشمان خود ديده‌ام. زندگی دگرگون شدهٔ شما نيز نتيجهٔ خدمت من به اوست. 2حتی اگر ديگران مرا رسول ندانند، شما بايد بدانيد، زيرا وجود شما بهترين دليل است بر اينكه من رسول هستم، چون شما بوسيلهٔ من به مسيح ايمان آورديد.

3جواب من به آنانی كه از من انتقاد می‌كنند، اينست: 4آيا من مانند ساير رسولان، اين حق را ندارم كه خورد و خوراک خود را از كليساها تأمين كنم؟ 5اگر زن داشتم و او نيز مسيحی می‌بود، آيا حق نداشتم او را در اين سفرها به همراه بياورم، يعنی همان كاری كه ساير رسولان و برادران خداوندمان عيسی و پطرس می‌كنند؟ 6آيا فقط من و «برنابا» بايد برای تأمين نيازهای خود كار كنيم، ولی مخارج ساير رسولان را شما بايد تأمين كنيد؟ 7كدام سرباز است كه به هنگام خدمت نظام، مخارج خود را شخصاً تأمين نمايد؟ يا كدام باغبان است كه درختی بكارد ولی اجازه نداشته باشد از ميوهٔ آن بخورد؟ يا كدام چوپان است كه گله‌ای را چوپانی كند ولی حق نداشته باشد از شير آن بنوشد؟ 8شايد فكر كنيد كه اين نكات را از نقطه‌نظر انسانی می‌گويم. اما چنين نيست، زيرا قانون خدا نيز همين را می‌گويد. 9در تورات حكم شده كه وقتی گاو خرمنت را می‌كوبد، دهانش را نبند تا بتواند از خرمنت بخورد. آيا تصور می‌كنيد كه خدا فقط به فكر گاوها بود كه چنين دستوری داد؟ 10آيا فكر نمی‌كنيد كه اين دستور را برای ما نيز داده است؟ بلی، همينطور است. خدا اين حكم را داد تا نشان دهد كه مسيحيان بايد معاش خدمتگزاران روحانی خود را تأمين كنند. كسی كه شخم می‌زند و خرمن می‌كوبد، البته بايد سهمی از محصول ببرد.

11ما در دل شما بذر نيكوی روحانی را كاشته‌ايم. حال، اگر تقاضای كمک مالی از شما داشته باشيم، آيا چيز بزرگی خواسته‌ايم؟ 12شما نيازهای ديگران را كه از لحاظ روحانی شما را خدمت می‌كنند، برآورده می‌سازيد و همينطور نيز بايد باشد. پس آيا ما نبايد نسبت به آنان حق بيشتری داشته باشيم؟ با اين حال ما هرگز از اين حق خود استفاده نكرده‌ايم، بلكه احتياجاتمان را بدون كمک شما تأمين نموده‌ايم. ما هرگز از شما درخواست كمک مالی نكرده‌ايم، چون می‌ترسيديم علاقهٔ شما به شنيدن پيغام انجيل كم شود.

13بی‌شک به ياد داريد كه خدا به خدمتگزاران خانه‌اش اجازه داد كه خوراک خود را از هدايايی كه مردم به خانهٔ او می‌آورند، تأمين نمايند، و خدمتگزاران قربانگاه نيز از قربانیهای مردم سهمی ببرند. 14به همين ترتيب، خداوند فرموده است هر كه پيام انجيل را اعلام می‌كند، هزينهٔ زندگی‌اش بايد توسط مسيحيان تأمين شود. 15اما با وجود اين، من هيچگاه از اين حق خود استفاده نكرده‌ام. اگر هم حالا چنين مطلبی را می‌نويسم، منظورم اين نيست كه از اين پس از كمكهای شما بهره‌مند شوم. من ترجيح می‌دهم از گرسنگی بميرم، اما اين افتخارم را از دست ندهم؛ من افتخار می‌كنم كه پيغام انجيل را بدون دستمزد اعلام می‌دارم. 16زيرا انجام اين خدمت، به خودی خود برای من امتيازی محسوب نمی‌شود، چون من موظفم كه اين خدمت را انجام دهم، و اگر در انجام آن كوتاهی كنم، وای بر من!

17اگر من به ميل خود داوطلب می‌شدم كه خدا را خدمت كنم، در آن صورت توقع دستمزد نيز می‌داشتم. اما چنين نيست، زيرا خدا خود، مرا برگزيده و اين خدمت مقدس را به من سپرده است و من هيچ اختياری از خود ندارم. 18در چنين شرايطی، دستمزد من چيست؟ دستمزد من، همان شادی است كه از اعلام خبر خوش انجيل به دست می‌آورم، آن هم بدون آنكه از كسی كمک مالی بگيرم و يا حق خود را مطالبه كنم.

19اين روش يک مزيت دارد و آن اينكه من مجبور نيستم به خاطر دستمزدی كه كسی به من می‌دهد، مطيع او باشم. با وجود اين، از روی ميل و رضا خدمتگزار همه كس شده‌ام تا ايشان را به سوی مسيح هدايت كنم. 20وقتی با يهوديان هستم، مانند خودشان رفتار می‌كنم تا به اين ترتيب مايل شوند به پيام انجيل گوش فرا دهند و به مسيح ايمان آورند. وقتی با غيريهوديانی هستم كه پيرو آداب و رسوم يهودند، با اينكه با طرز فكرشان موافق نيستم، اما مخالفت خود را ابراز نمی‌كنم، زيرا هدفم كمک به ايشان است. 21وقتی با بت‌پرستان هستم، مانند ايشان می‌شوم، البته نه در همه مسايل، زيرا به عنوان يک مسيحی بايد مطيع احكام خدا باشم و آنچه را كه درست است، انجام دهم.

بنابراين، همرنگ آنان می‌شوم تا بتوانم به سوی مسيح هدايتشان كنم. 22وقتی با كسانی هستم كه وجدانشان خيلی زود ناراحت می‌شود، خود را داناتر از آنان نشان نمی‌دهم، تا اجازه دهند كمكشان كنم. خلاصه سعی می‌كنم با هر كس، مانند خودش باشم تا مايل شود سخنان مرا بشنود و نجات يابد. 23همهٔ اين كارها را می‌كنم تا بتوانم پيام انجيل را به ايشان برسانم و خود نيز با مشاهدهٔ نجات آنان، از بركات الهی بهره‌مند شوم.

24در يک مسابقهٔ دو، همه می‌دوند اما فقط يک نفر جايزه را می‌برد. پس شما نيز طوری بدويد تا مسابقه را ببريد. 25يک ورزشكار برای كسب موفقيت در مسابقات از چيزهای بسياری چشم‌پوشی می‌كند و تمرينهای سختی انجام می‌دهد. او برای به دست آوردن جايزه‌ای فانی، چنين زحماتی را متحمل می‌شود، ولی ما برای پاداش آسمانی كوشش می‌كنيم، كه هرگز از بين نخواهد رفت. 26به همين دليل، من مستقيم و با اطمينان به سوی خط پايان مسابقه می‌دوم؛ همچون مشت‌زنی هستم كه از هر ضربهٔ مشتش برای پيروزی استفاده می‌كند، نه مانند كسی كه به سايه‌اش مشت می‌زند. 27من مثل يک ورزشكار با تمرينهای سخت، بدنم را آماده می‌كنم، و آنقدر بر آن سخت می‌گيرم تا آن كاری را انجام دهد كه بايد بكند، نه آنچه را كه می‌خواهد. اگر چنين نكنم می‌ترسم پس از آنكه ديگران را برای شركت در مسابقه آماده كردم، خودم آماده نباشم و از شركت در مسابقه محروم گردم.