Начало 8 – CARST & HLGN

Священное Писание (Восточный перевод), версия для Таджикистана

Начало 8:1-22

Прекращение потопа

1Но Всевышний помнил о Нухе и о всех диких животных и скоте, которые были с ним в ковчеге, и Он послал ветер на землю, и воды стали убывать. 2Источники бездны и окна неба закрылись, и дождь перестал литься с неба. 3Вода медленно уходила с земли, и к сто пятидесятому дню она сильно убыла. 4На семнадцатый день седьмого месяца ковчег остановился на Араратских горах. 5Воды продолжали убывать до десятого месяца, и в первый день десятого месяца стали видны вершины гор.

6Через сорок дней Нух открыл окно, которое он сделал в ковчеге, 7и выпустил ворона, и тот улетал и прилетал обратно до тех пор, пока вода на земле не высохла. 8Потом Нух выпустил голубя, чтобы увидеть, сошла ли вода с поверхности земли, 9но голубь не нашёл сухого места, чтобы опуститься, и вернулся к Нуху в ковчег, потому что вода покрывала всю землю. Нух протянул руку и взял голубя обратно к себе в ковчег. 10Спустя семь дней он опять выпустил голубя из ковчега. 11Когда вечером голубь вернулся, в клюве у него был свежесорванный масличный лист. Тогда Нух понял, что вода сошла с земли. 12Он подождал ещё семь дней и снова выпустил голубя, и на этот раз голубь не вернулся.

13К первому дню первого месяца шестьсот первого года жизни Нуха земля высохла от воды. Нух поднял крышу ковчега, выглянул и увидел, что земля сухая. 14К двадцать седьмому дню второго месяца земля стала совершенно сухой.

15Тогда Всевышний сказал Нуху:

16– Выйди из ковчега и ты, и твоя жена, и твои сыновья, и их жёны. 17Выведи наружу все живые существа, которые с тобой, – птиц, зверей и всех пресмыкающихся, чтобы они могли расти числом, и плодиться, и размножаться на земле.

18И Нух вышел из ковчега вместе со своими сыновьями, женой и жёнами своих сыновей. 19Все звери, и все пресмыкающиеся, и все птицы – всё, что движется по земле, – вышли из ковчега, один вид за другим.

Всевышний заключает Своё священное соглашение с Нухом

20Нух построил Вечному жертвенник и принёс на нём жертву всесожжения из всех видов чистых животных и птиц. 21Вечный почувствовал приятный запах и сказал в сердце Своём: «Никогда впредь не стану Я проклинать землю из-за человека, хотя всякое помышление его сердца порочно с детства. И никогда впредь не уничтожу всех живых существ, как в этот раз.

22Пока существует земля,

не прекратятся сев и жатва,

холод и зной,

лето и зима,

день и ночь».

Ang Pulong Sang Dios

Genesis 8:1-22

Ang Pag-untat sang Baha

1Wala pagkalimti sang Dios si Noe kag ang iya mga kaupod nga mga sapat sa sulod sang barko. Gani ginpahuyop niya ang hangin sa kalibutan kag nag-amat-amat hubas ang tubig. 2Gintakpan niya ang mga tuburan kag ginpauntat ang ulan. 3Sige hubas ang tubig sa sulod sang 150 ka adlaw. 4Kag sang ika-17 nga adlaw sang ikapito nga bulan, nabara ang barko sa kabukiran sang Ararat. 5Padayon nga naghubas ang tubig. Kag sang nahauna nga adlaw sang ika-10 nga bulan, makita na ang putokputokan sang mga bukid.

6Pagligad sang 40 pa gid ka adlaw, ginbuksan ni Noe ang bintana sang barko 7kag ginbuy-an paguwa ang isa ka uwak. Kag ang ini nga uwak sige lang ang iya lupad-lupad pakadto-pabalik hasta sa paghubas sang tubig. 8Ginbuy-an man ni Noe ang isa ka pating agod mahibaluan niya kon naghubas na ang tubig, 9pero wala sing may mahapunan ang pating tungod kay natabunan pa sang tubig ang bug-os nga kalibutan. Gani nagbalik na lang ang pating kay Noe sa barko. Ginpahapon ni Noe ang pating sa iya kamot kag ginpasulod sa barko. 10Ginpaligad anay ni Noe ang pito ka adlaw kag ginbuy-an niya liwat ang pating. 11Nagbalik ang pating sang sirom na nga may lab-as nga dahon sang olibo sa iya tuktok. Gani nahibaluan ni Noe nga naghubas na ang tubig. 12Ginpaligad liwat ni Noe ang pito pa gid ka adlaw kag ginbuy-an niya liwat ang pating, pero wala na ini nagbalik.

13Nagaedad na si Noe sing 601 ka tuig. Kag sang nahauna nga adlaw sang nahauna nga bulan, naghubas ang tubig. Ginkuha ni Noe ang tabon sa may barko kag nakita niya nga mala na ang duta. 14Sang ika-27 nga adlaw sang ikaduha nga bulan mala na gid ang duta sa bug-os nga kalibutan.

15Nagsiling dayon ang Dios kay Noe, 16“Guwa na kamo tanan sa barko. 17Kag paguwaa man ang tanan nga sapat agod magmuad sila kag magdamo, kag maglapta sa kalibutan.” 18Gani nagguwa si Noe upod ang iya asawa, mga anak nga lalaki kag mga umagad. 19Nagguwa man ang tanan nga sapat: ang nagalakat, ang nagalupad, kag ang nagakamang. Nagainupod sila suno sa ila nga klase.

Naghalad si Noe

20Naghimo si Noe sang halaran para sa Ginoo. Dayon nagkuha siya sang isa sa kada klase sang mga sapat nga matinlo8:20 matinlo: buot silingon, puwede nga ihalad ukon kaunon. pati man sa kada klase sang mga pispis nga matinlo kag ginsunog niya ini sa halaran bilang halad sa Ginoo. 21Sang napanimahuan sang Ginoo ang kahamot sini, nagsiling siya sa iya kaugalingon, “Indi ko na gid pagpakamalauton liwat ang duta tungod sang ginahimo sang tawo. Bisan pa nga nahibaluan ko nga makasasala ang tawo halin sang bata pa siya, indi ko na gid paglaglagon liwat ang tanan nga nagakabuhi pareho sang akon ginhimo sadto. 22Samtang nagapadayon ang kalibutan, may panahon sang tigtalanom kag may tig-alani, may tigtulugnaw kag may tig-ilinit, may tingulan kag may tingadlaw, kag may adlaw kag may gab-i.”