Примирение Якуба с Эсовом
1Якуб посмотрел и увидел, что идёт Эсов, и с ним четыреста человек. Он разделил детей между Лией, Рахилёй и двумя служанками. 2Якуб поставил служанок и их детей впереди, Лию и её детей за ними, а Рахилю с Юсуфом позади всех. 3Сам же он пошёл вперёд и, приближаясь к своему брату, поклонился до земли семь раз. 4Но Эсов побежал Якубу навстречу, обнял его, бросился ему на шею и расцеловал его; и они заплакали. 5Эсов посмотрел, увидел женщин и детей и спросил:
– Кто это с тобой?
Якуб ответил:
– Это дети, которых Всевышний милостиво дал твоему рабу.
6Подошли служанки со своими детьми и поклонились. 7Потом подошли и поклонились Лия и её дети. После всех подошли Юсуф и Рахиля и тоже поклонились.
8Эсов спросил Якуба:
– Почему ты послал все эти стада мне навстречу?
– Я хотел найти расположение в твоих глазах, мой господин, – ответил он.
9Эсов сказал:
– У меня всего вдоволь, брат. Оставь своё себе.
10– Нет, прошу тебя! – сказал Якуб. – Если я нашёл расположение в твоих глазах, то прими от меня этот дар. Для меня видеть твоё лицо – это как увидеть лицо Всевышнего, ты ведь принял меня так милостиво. 11Пожалуйста, прими от меня эти дары, потому что Всевышний был милостив ко мне, и у меня есть всё, что мне нужно.
Якуб настаивал, и Эсов принял дары. 12Потом Эсов сказал:
– Идём, пора отправляться в путь; я буду держаться рядом с тобой.
13Но Якуб ответил:
– Мой господин знает, что дети слабы и что я должен заботиться о дойных овцах и коровах: если их сильно гнать хотя бы один день, то животные погибнут. 14Так что пусть мой господин идёт впереди своего раба, а я пойду медленно, как смогут идти стада впереди меня и как смогут идти дети, пока не приду к моему господину в Сеир.
15Эсов сказал:
– Позволь мне оставить с тобой несколько моих людей.
– Зачем же? – спросил Якуб. – Достаточно и того, что я нашёл расположение в глазах моего господина.
16И Эсов в тот же день отправился в обратный путь к себе в Сеир. 17Якуб же пошёл в Суккот, где он построил себе жилище и сделал шалаши для скота. Вот почему это место называется Суккот («шалаши»).
18Придя из Паддан-Арама, Якуб благополучно прибыл в город Шахем в Ханоне и поселился перед городом. 19За сто мер серебра33:19 Букв.: «сто кесит» – древняя денежная мера неизвестного веса и достоинства. он купил у сыновей Еммора, отца Шахема, участок земли, на котором поставил свой шатёр. 20Там он установил жертвенник и назвал его Ил-Илохе-Исроил («Всевышний, Бог Исроила»).
Jakob en Esau sluiten vrede
1Toen zag Jakob in de verte Esau met vierhonderd man aankomen. 2Hij zette zijn gezin in een rij met zijn twee bijvrouwen en hun kinderen voorop, daarachter Lea met haar kinderen en helemaal achteraan Rachel met Jozef. 3Jakob liep naar voren tot hij bij zijn broer kwam en boog zeven keer diep voor hem. 4Maar Esau rende op hem af en omarmde hem! Ze kusten elkaar en huilden. 5Esau wees op de vrouwen en kinderen en vroeg: ‘Wie zijn dat, die je daar bij je hebt?’ ‘Dat zijn de kinderen die God mij geschonken heeft,’ antwoordde Jakob. 6Zijn bijvrouwen en hun kinderen kwamen naar voren en bogen diep voor Esau. 7Daarna deden Lea en haar kinderen hetzelfde, evenals Rachel en Jozef. 8‘En wat waren dat voor dieren die ik tegenkwam?’ vroeg Esau. Jakob antwoordde: ‘Dat waren geschenken voor jou om je gunstig te stemmen!’ 9‘Broer, ik heb al genoeg,’ lachte Esau, ‘hou jij je dieren maar.’ 10‘Nee, ik wil graag dat je die geschenken aanneemt,’ zei Jakob. ‘Het is een hele opluchting voor mij dat je ons zo vriendelijk tegemoet komt. Dat ik jou in deze stemming mag ontmoeten, betekent voor mij evenveel als de vertroostende blik van God. 11Neem mijn geschenken alsjeblieft aan, want God is erg goed voor mij geweest. Ik heb toch alles,’ was Jakobs antwoord. Daarop nam Esau dan toch de geschenken maar aan. 12‘Nou, laten we dan maar gaan,’ zei Esau. ‘Mijn mannen en ik zullen bij jullie blijven en jullie begeleiden.’ 13Maar Jakob wierp tegen: ‘Zoals je ziet, zijn sommige kinderen nog erg klein en het vee heeft ook jongen. Als die te snel worden gedreven, zullen ze doodgaan. 14Ga jij maar vast vooruit, wij volgen wel in ons eigen tempo en dan ontmoeten we elkaar in Seïr.’ 15‘Goed,’ zei Esau, ‘maar dan zal ik een aantal mannen bij je laten om je te helpen en de weg te wijzen.’ ‘Nee,’ hield Jakob vol, ‘wij komen er wel. Doe alsjeblieft wat ik heb voorgesteld.’ 16En Esau ging diezelfde dag nog terug naar Seïr.
17Jakob en zijn metgezellen reisden door tot Sukkot, sloegen daar hun kamp op en bouwden hutten voor de kudde. Daarom heet die plaats Sukkot (Hutten). 18Daarna kwamen zij veilig aan in Sichem, in Kanaän en sloegen hun kamp op buiten de stad. 19Jakob kocht het stuk land waarop hij zijn tent had opgezet, voor honderd zilverstukken van de familie van Chamor, de vader van Sichem. 20Hij bouwde daar een altaar en noemde het: ‘De God van Israël is God.’
