Исаия 51 – CARST & HLGN

Священное Писание (Восточный перевод), версия для Таджикистана

Исаия 51:1-23

Вечный – Утешитель Исроила

1– Послушайте Меня, стремящиеся к правде

и ищущие Вечного!

Взгляните на скалу, из которой вы вытесаны,

и на каменоломню, из которой вы извлечены;

2взгляните на Иброхима, вашего отца,

и на Соро, родившую вас.

Когда Я призвал его, он был один,

но Я благословил его и умножил51:2 См. Нач. 12:1-3; 17:5; 21:1-3..

3Так же Вечный непременно утешит Исроил51:3 Букв.: «Сион»; также в ст. 16.,

утешит Он все его развалины.

Он сделает пустыни его, как Эдем,

пустоши его, как сад Вечного.

Веселье и радость будут в нём,

благодарение и звуки песен.

4Послушай Меня, народ Мой,

внимай Мне, племя Моё!

От Меня выйдет Закон;

Моё правосудие станет светом для народов.

5Моё избавление близится быстро,

спасение Моё уже в пути,

Своей рукой Я установлю правосудие среди народов.

Будут ждать Меня острова

и надеяться на силу Моей руки.

6Поднимите взгляд к небесам

и взгляните на землю внизу:

небеса рассеются, как дым,

а земля износится, как одежда,

и её обитатели помрут, как мухи.

Но Моё спасение будет вечным,

избавление Моё никогда не кончится.

7Слушайте Меня, знающие правду,

народ, у которого в сердце Закон Мой:

не бойтесь упрёков людей,

не страшитесь их оскорблений.

8Потому что моль поест их, как одежду,

черви пожрут их, словно шерсть.

Но Моё избавление будет вечным,

спасение Моё – во все поколения.

9Поднимись, поднимись,

облекись силой, рука Вечного!

Поднимись, как в минувшие дни,

как во времена древних поколений!

Разве не ты рассекла на куски Рахава51:9 Рахав – мифическое морское чудовище, символизирующее силы зла и разрушения; здесь олицетворяет египетское войско.

и пронзила это чудовище?

10Разве не ты иссушила море,

воды великой бездны,

проложила дорогу в морских глубинах,

чтоб могли перейти искупленные?51:10 См. Исх. 14.

11Избавленные Вечным вернутся

и с пением придут на Сион;

увенчает их головы вечная радость.

Они обретут веселье и радость,

а скорбь и вздохи исчезнут.

12– Я, только Я Утешитель ваш.

Почему же ты боишься людей,

смертных, которые вянут, как трава?

13Ты забываешь Вечного, своего Создателя,

распростёршего небеса

и заложившего основания земли!

Постоянно, каждый день, живёшь в страхе

из-за ярости притеснителя,

который стремится к разрушению.

Но где же ярость притеснителя?

14Скоро узники будут освобождены;

они не умрут в темнице

и больше не будут нуждаться в хлебе.

15Я – Вечный, твой Бог,

возмущающий море так, что волны его ревут;

имя Моё – Вечный, Повелитель Сил.

16Я вложил Мои слова в уста твои

и прикрыл тебя тенью Моей руки.

Я простёр небеса,

положил основания земли

и сказал Исроилу: «Ты – Мой народ».

Чаша гнева Всевышнего

17Воспрянь, воспрянь,

встань, Иерусалим,

испивший чашу гнева

из руки Вечного,

осушивший до самого дна

чашу хмельную.

18Из всех рождённых им сыновей

некому было его вести;

из всех взращённых им сыновей

некому было взять его за руку.

19Постигла тебя двойная беда –

кто о тебе поплачет? –

гибель и разорение, голод и меч –

кто может51:19 Или: «как Мне». тебя утешить?

20Твои сыновья обессилели;

лежат они на углах всех улиц,

как антилопа в силках.

Они в полной мере испытали на себе гнев Вечного,

ярость нашего Бога.

21Поэтому выслушай это, страдалец,

не от вина опьяневший.

22Так говорит твой Владыка Вечный,

твой Бог, защищающий Свой народ:

– Вот Я забрал из твоей руки

чашу, от которой ты опьянел;

из чаши той, кубка гнева Моего,

ты больше пить не будешь.

23Я отдам её в руки твоих мучителей,

говоривших тебе:

«Склонись, чтобы нам по тебе пройти».

И ты сделал спину свою как бы землёю,

улицей, чтобы ходить по ней.

Ang Pulong Sang Dios

Isaias 51:1-23

Panawagan sa Pagsalig sa Dios

1-2Nagsiling ang Ginoo, “Magpamati kamo sa akon, kamo nga gusto maluwas51:1-2 gusto maluwas: ukon, gusto nga mangin matarong. kag nagadangop sa akon. Dumduma ninyo si Abraham kag si Sara nga inyo mga katigulangan. Pareho sila sa bato nga sa diin gintiphag kamo ukon sa guhab nga sa diin ginkali kamo. Sang gintawag ko si Abraham, isa lang siya, pero ginbendisyunan ko siya kag ginhatagan sang madamo nga mga kaliwat.

3“Kaluoyan ko gid ang Jerusalem51:3 Jerusalem: sa Hebreo, Zion. nga naguba. Ang mga desierto sini himuon ko nga pareho sa Eden nga akon katamnan. Makita ang kalipay kag kasadya sa Jerusalem kag may pagpasalamat kag mga pagkinanta man.

4“Pamati kamo sa akon, O katawhan ko. Talupangda ninyo ako, O nasyon ko. Ihatag ko ang akon kasuguan kag magapasanag ini sa mga nasyon. 5Madali ko na lang kamo hatagan sang kadalag-an nga may pagkamatarong. Sa indi madugay luwason ko kamo. Pagadumalahan ko ang mga nasyon. Ang ara sa malayo nga mga lugar51:5 malayo nga mga lugar: ukon, mga isla; ukon, mga lugar nga malapit sa dagat. magahulat sa akon kag magalaom sang akon gahom. 6Tan-awa ninyo ang kalangitan kag ang kalibutan. Madula ang kalangitan pareho sa aso, kag magagabok ang kalibutan pareho sa panapton, kag magakalamatay ang mga pumuluyo sini pareho sa mga sapat-sapat. Pero ang kaluwasan nga ihatag ko magapadayon sa wala sing katapusan. Ang kadalag-an nga may pagkamatarong nga halin sa akon mangin inyo hasta san-o. 7Pamatii ninyo ako, kamo nga nakahibalo kon ano ang husto kag nagatuman sang akon kasuguan! Indi kamo magkahadlok sa mga pagpakahuya ukon mga pagyaguta sang mga tawo sa inyo. 8Kay mangin pareho sila sa panapton nga gin-ut-ot sang mga sapat-sapat. Pero ang kadalag-an nga may pagkamatarong nga ihatag ko magapadayon sa wala sing katapusan. Ang kaluwasan nga halin sa akon mangin inyo hasta san-o.”

9Sige na, Ginoo, buligi kami. Gamita ang imo gahom sa pagluwas sa amon. Buligi kami pareho sa imo ginhimo sang una. Indi bala ikaw ang nag-utod-utod sa dragon nga si Rahab?51:9 Rahab: Ang dako nga sapat nga nagarepresentar sang Egipto. 10Indi bala nga ikaw man ang nagpamala sang dagat sa paghimo sang alagyan sa tunga sini agod makatabok ang imo katawhan nga imo ginluwas sa Egipto? 11Magabalik sa Jerusalem51:11 Jerusalem: sa Hebreo, Zion. ang imo mga ginluwas nga nagakinanta, nga wala untat ang ila kalipay. Madula na ang ila kasubo, kag magaawas ang ila kalipay.

12Nagsabat ang Ginoo, “Ako amo ang nagapabakod kag nagapalipay sa inyo. Gani ngaa mahadlok kamo sa inyo kapareho nga tawo nga mapatay man lang pareho sa hilamon? 13Ginkalimtan na bala ninyo ako nga naghimo sa inyo? Ako ang naghumlad sang kalangitan kag nagbutang sang mga pundasyon sang kalibutan. Ngaa nagakabuhi kamo nga permi lang nahadlok sa kaakig sang mga nagapigos sa inyo kag gusto maglaglag sa inyo? Ang ila kaakig indi na makaano sa inyo. 14Sa indi madugay buy-an ang mga ginbihag sa inyo. Indi sila mapatay sa ginprisohan sa ila, kag indi sila mawad-an sang pagkaon. 15Kay ako, ang Ginoo nga inyo Dios, ang nagalabugay sang dagat kag nagapalinagumba sang mga balod. Makagagahom nga Ginoo ang akon ngalan. 16Gintudlo ko sa inyo kon ano ang akon ipahambal, kag ginaprotektaran ko kamo sang akon gahom. Ako ang nagpahamtang sang kalangitan kag ang nagbutang sang mga pundasyon sang kalibutan, kag ako ang nagsiling sa Jerusalem,51:16 Jerusalem: sa Hebreo, Zion. ‘Ikaw ang akon katawhan.’ ”

17Magbangon ka, Jerusalem! Ang kaakig sang Ginoo pareho sa ilimnon nga gin-ubos mo inom hasta nga nagduling-duling ka sa kahubog. 18Wala sing isa sa imo katawhan51:18 katawhan: sa literal, kabataan. nga magatuytoy sa imo; wala sing isa sa ila nga magabulig sa imo. 19Natabo sa imo ining duha ka kalamidad: naguba ka tungod sa inaway kag nag-antos sa kagutom ang imo katawhan. Wala sing may nabilin sa imo katawhan nga mag-uloulo kag maglipay sa imo. 20Nagkalalipong sila kag nagahamyang sa eskina sang tagsa ka dalan. Pareho sila sa usa nga nasiod sa lambat. Naaguman nila ang puwerte nga kaakig sang Ginoo; ginsabdong sila sang imo Dios.

21Gani pamatii ninyo ini, kamo nga mga nagaantos kag nagkalahubog indi tungod sang bino. 22Amo ini ang ginasiling sang Ginoo nga inyo Dios nga nagaapin sa inyo: “Pamati! Ginkuha ko na ang akon kaakig nga pareho sa ilimnon nga nakapahubog sa inyo. Indi ko na kamo pagpaimnon sini liwat. 23Ihatag ko ini sa mga nagapaantos sa inyo, nga nagsugo sa inyo nga maghapa agod tapakan nila kamo. Gintapakan nila ang inyo mga likod nga daw sa nagaagi sila sa dalan.”