Болезнь и исцеление Езекии
(4 Цар. 20:1-11; 2 Лет. 32:24)
1В те дни Езекия заболел и был при смерти. Пророк Исаия, сын Амоца, пришёл к нему и сказал:
– Так говорит Вечный: «Распорядись своим домом, потому что ты умираешь; ты не выздоровеешь».
2Езекия отвернулся лицом к стене и взмолился Вечному:
3– Вспомни, о Вечный, как я верно служил Тебе от всего сердца и делал то, что было угодным в Твоих глазах!
И Езекия горько заплакал.
4Тогда к Исаии было слово Вечного:
5– Иди и скажи Езекии: Так говорит Вечный, Бог твоего предка Довуда: «Я услышал твою молитву и увидел твои слёзы; Я прибавлю к твоей жизни пятнадцать лет. 6Я избавлю тебя и этот город от руки царя Ассирии. Я защищу этот город. 7Вот тебе знамение от Вечного, что Вечный исполнит то, что обещал: 8Я отведу тень, которую заходящее солнце отбрасывает на лестницу Ахаза, на десять ступеней назад».
И солнце вернулось по лестнице Ахаза на те десять ступеней, которые оно прошло.
Молитва Езекии после его выздоровления
9Запись Езекии, царя Иудеи, после его болезни и выздоровления:
10Я сказал: «Неужели в расцвете дней
суждено мне пройти через ворота мира мёртвых,
и остатка лет я лишён?»
11Я сказал: «Я уже не увижу Вечного,
Вечного на земле живых;
не увижу больше людей,
не буду среди обитателей мира.
12Мой дом, как пастуший шатёр,
снят с места и уносится от меня.
Я скатал свою жизнь, как ткач – полотно;
Он отрежет меня от станка.
День и ночь Ты ведёшь меня к смерти!
13Я кричу о помощи до утра,
а Он, словно лев, ломает все кости мои.
День и ночь Ты ведёшь меня к смерти!
14Я кричу, словно ласточка или журавль,
и стенаю, как голубь.
Утомились глаза мои, глядя ввысь.
Я в беде! Помоги мне, Вечный!»
15Но что мне сказать?
Как Он мне говорил, так и сделал.
Буду в смирении проводить все мои годы,
помня скорбь моей души.
16Мой Владыка, этим живут люди,
этим живу и я.
Ты исцелил меня
и позволил мне жить.
17Да, во благо была мне такая мука;
Ты сохранил мою жизнь от гибельной пропасти,
все мои грехи бросил Себе за спину.
18Ведь мир мёртвых не славит Тебя,
смерть не воспоёт Тебе хвалы;
тем, кто спускается в пропасть,
нет надежды на Твою верность.
19Живые, лишь живые Тебя восславят,
как сегодня делаю я;
отцы расскажут детям
о Твоей верности.
20Вечный спасёт меня,
и под звуки струн мы будем петь
во все дни нашей жизни
в храме Вечного!
21Исаия сказал:
– Пусть возьмут пласт инжира, приложат его к нарыву, и царь выздоровеет.
22А Езекия спросил:
– Каково знамение, что я пойду в храм Вечного?
Hizkiaʼs ziekte
1In de tijd dat deze gebeurtenissen plaatshadden, werd Hizkia ernstig ziek. De profeet Jesaja zocht hem op en gaf hem de boodschap van de Here: ‘Regel uw zaken, want uw einde nadert, u zult niet herstellen van deze ziekte.’ 2Toen Hizkia dat hoorde, draaide hij zijn gezicht naar de muur en bad: 3‘Och Here, herinnert U Zich niet meer dat ik U altijd trouw ben geweest en ik altijd heb geprobeerd U te gehoorzamen in alles wat U zei?’ En hij huilde.
4Daarom stuurde de Here een andere boodschap naar Jesaja: 5‘Ga naar Hizkia en zeg hem: “De Here God van uw voorvader David hoort uw bidden en ziet uw tranen. Hij zal u nog vijftien jaar laten leven. 6Hij zal u en deze stad uit de macht van de koning van Assur verlossen. Ik zal u beschermen,” ’ zegt de Here, 7‘en dit is het bewijs dat Ik, de Here, dit woord dat Ik heb gesproken ook echt zal doen: 8Ik zal de schaduw van de zon op de zonnewijzer van Achaz tien graden laten teruggaan!’ En de zon liep de tien graden terug die hij al had afgelegd!
9Toen koning Hizkia weer beter was, schreef hij een gedicht over deze gebeurtenis: 10‘Mijn leven is pas half voorbij en ik moet het al verlaten. Ik betreed het dodenrijk, verloren zijn mijn toekomstige jaren. 11Ik zal de Here nooit meer zien in het land der levenden. Mijn vrienden in deze wereld moet ik achterlaten. 12Mijn leven wordt weggeblazen als een herderstent, het wordt afgesneden zoals een wever zijn werk van het weefgestoelte afsnijdt. In één dag komt mijn leven aan een zijden draad te hangen. 13Ik kon de hele nacht niet slapen van verdriet, het was alsof leeuwen mij verscheurden. 14In het nauw gedreven, tjilp ik als een zwaluw en kir ik als een duif. Ik kijk verlangend omhoog en roep: “Och Here, ik ben bang, help mij toch.” 15Maar wat moet ik zeggen? Want Hij stuurde deze ziekte. Ik ben verbitterd en ik kan de slaap niet vatten. 16Och Here, uw leefregels zijn goed, zij zorgen voor leven en gezondheid. Genees mij en breng mij weer tot leven! 17Ja, nu begrijp ik dat deze bitterheid goed voor mij is geweest. U hebt mij liefdevol uit de macht van de dood verlost. U hebt mij al mijn zonden vergeven. 18Want doden kunnen U niet prijzen. Zij die in het graf zijn, kennen geen hoop en vreugde. 19De levenden, alleen de levenden, kunnen U prijzen zoals ik nu doe. Laten de vaders het aan hun kinderen doorvertellen. 20Denk u eens in! De Here genas mij! Van nu af aan zal ik, zolang ik leef, elke dag in de tempel van de Here lofliederen zingen op de muziek van de instrumenten.’ 21Jesaja had tegen Hizkiaʼs dienaren gezegd: ‘Neem een plak gedroogde vijgen en wrijf daar de ontstoken plek mee in, dan zal hij weer beter worden.’ 22En Hizkia had gevraagd: ‘Welk teken zal de Here mij geven als bewijs dat Hij mij zal genezen?’
