Исаия 26 – CARST & APSD-CEB

Священное Писание (Восточный перевод), версия для Таджикистана

Исаия 26:1-21

Хвалебная песнь

1В тот день в иудейской земле будут петь такую песнь:

«Сильный город у нас;

спасение от Всевышнего защищает его,

точно стены и вал.

2Откройте ворота,

пусть войдёт праведный народ,

народ, что остался верным.

3Твёрдого духом Ты хранишь в совершенном мире,

потому что он верит Тебе.

4Верьте Вечному во все века,

потому что Вечный Бог – скала навеки.

5Он смиряет живущих на высоте,

низвергает высокий город;

низвергает его на землю,

повергает его в прах.

6Попирают его ноги –

ноги бедных,

стопы нищих.

7Путь праведных прям;

Ты делаешь ровной стезю праведных.

8Да, Вечный, соблюдая Твои законы26:8 Или: «когда совершаются Твои суды».,

мы ждём Тебя;

к имени Твоему, к воспоминанию о Тебе

стремятся наши сердца.

9Душа моя жаждет Тебя ночью,

утром ищет Тебя дух мой.

Когда совершаются на земле Твои суды,

жители мира учатся справедливости.

10Но если нечестивым будет явлена милость,

то они справедливости не научатся;

даже в земле правды продолжают они творить зло

и не видят величия Вечного.

11О Вечный, вознесена Твоя рука,

но они не видят её.

Пусть увидят ревность Твою к Твоему народу и устыдятся;

пусть огонь, уготованный Твоим врагам, пожрёт их.

12Вечный, Ты даруешь нам мир,

ведь всё, что мы сделали,

совершил для нас Ты.

13Вечный, Бог наш, другие владыки, помимо Тебя, правили нами,

но лишь Твоё имя мы чтим.

14Мертвы они теперь, не оживут,

ведь духи умерших не поднимутся.

Ты покарал и погубил их,

изгладил память о них.

15Ты умножил народ, о Вечный,

Ты умножил народ.

Ты славу Себе приобрёл;

пределы страны Ты расширил.

16Вечный, они приходили к Тебе в горе

и возносили тихие молитвы,

когда Ты наказывал их.

17Как беременная при родах

корчится и кричит от боли,

так были мы перед Тобой, Вечный.

18Мы были беременны, от боли корчились,

а родили лишь ветер.

Мы не дали земле спасения,

не произвели новых жителей в этот мир26:18 Или: «жители мира не пали»..

19Оживут Твои мертвецы,

поднимутся их тела.

Обитатели праха,

вставайте и пойте от радости,

потому что роса Вечного ложится на вас,

и духи умерших выходят, как растения из земли.

20Иди, народ мой, в свои покои

и запри за собою двери;

спрячься ненадолго,

пока не прошёл Его гнев.

21Потому что вот выходит Вечный из Своего жилища

наказать жителей земли за их грехи.

Земля явит пролитую на ней кровь

и не станет больше скрывать своих убитых».

Ang Pulong Sa Dios

Isaias 26:1-21

Awit sa Kadaogan

1Moabot ang adlaw na kantahon kini nga awit sa nasud sa, kini nga awit kantahon sa Juda: “Lig-on ang atong siyudad! Ang kaluwasan sa Dios sama sa lig-ong paril nga nagpalibot kanato. 2Ablihi ang mga pultahan sa siyudad aron makasulod ang matarong nga nasod, ang nasod nga matinud-anon sa Ginoo.

3“Hatagan mo, Ginoo, ug hingpit nga kalinaw ang tawo kansang hunahuna nasentro diha kanimo, kay nagsalig siya kanimo.

4“Salig kamo kanunay sa Ginoo kay ang Ginoo mao ang atong walay kataposan nga dangpanan.26:4 dangpanan: sa literal, bato. 5Gipaubos niya ang mga garboso. Gipukan niya ang ilang siyudad hangtod nga natumpag kini sa yuta. 6Gitunob-tunoban kini sa mga kabos nga mga dinaog-daog.

7“Patag ang dalan sa mga matarong, ug ikaw, Matarong nga Dios ang mipatag niini. 8Ginoo, among gisunod ang imong mga sugo, ug nagsalig kami kanimo. Ang among pangandoy mao nga ikaw mapasidunggan. 9Sa tibuok kong kasingkasing, ginahandom ko gayod ikaw sa panahon sa kagabhion. Tinuod nga kon ikaw maghukom sa mga katawhan sa kalibotan, makat-on sila sa pagkinabuhi nga matarong. 10Bisan ginakaloy-an mo ang daotang mga tawo, wala gihapon sila makakat-on sa pagkinabuhi nga matarong. Bisan nagpuyo sila sa yuta sa mga matarong, nagpadayon gihapon sila sa paghimo ug daotan, ug wala sila moila sa imong pagkagamhanan. 11Ginoo, andam ka na nga mosilot kanila, apan wala sila masayod niini. Pahibaloa sila, Ginoo! Pakaulawi sila pinaagi sa pagpakita kanila kon unsa ang imong paghigugma sa imong katawhan. Sila nga imong mga kaaway ipalamoy sa imong kalayo.

12Ginoo, hatagan mo kami ug kalinaw. Ang tanan namong nahimo, among nahimo tungod sa imong tabang. 13Ginoo, nga among Dios, gigamhan kami sa ubang mga agalon, apan ikaw lang gayod ang among ginasimba. 14Patay na sila karon ug dili na mabuhi pag-usab. Gisilotan mo sila ug gilaglag; gilubong mo na sila sa kalimot. 15Ginoo, gipadaghan mo ang mga tawo sa among nasod; gipalapad mo ang mga utlanan niini, ug naghatag kini ug dungog kanimo. 16Ginoo, midangop kanimo ang imong katawhan sa panahon sa ilang kalisod. Sa dihang gidisiplina mo sila, nagaampo sila sa hilom nganha kanimo. 17Nakita mo, Ginoo, ang among pag-antos. Sama kami sa babayeng nagbati, nga nagsinggit tungod sa labihang kasakit. 18Nagaagulo kami sa kasakit, apan walay anak nga nahimugso. Wala kamiy mahimo aron sa pagluwas sa among yuta,26:18 sa among yuta: o, sa kalibotan. ug wala usab namo malaglag ang mga katawhan sa kalibotan nga among mga kaaway. 19Apan mabanhaw ang imong mga katawhan nga nangamatay. Mobangon ang ilang mga patayng lawas ug mokanta sa kalipay. Maingon nga ang yamog sa kabuntagon nagapabugnaw sa yuta, ikaw Ginoo magabanhaw sa mga patay.”

20Mga katagilungsod, sulod kamo sa inyong mga balay ug sirad-i ninyo ang inyong mga pultahan. Tago una kamo hangtod nga mawala ang kasuko sa Ginoo. 21Kay moanhi na siya gikan sa iyang pinuy-anan aron silotan ang mga lumulupyo sa kalibotan tungod sa ilang mga sala. Ipagawas na sa yuta ang mga tawo nga gipamatay; dili na niya kini tagoan pa.