Исаия 2 – CARST & APSD-CEB

Священное Писание (Восточный перевод), версия для Таджикистана

Исаия 2:1-22

Гора Вечного

(Мих. 4:1-3)

1Вот что открылось в видении Исаии, сыну Амоца, об Иудее и Иерусалиме:

2В последние дни гора, где храм Вечного,

будет поставлена во главе гор;

вознесётся она над холмами,

и устремятся к ней все народы.

3Многие народы пойдут и скажут:

– Идём, поднимемся на гору Вечного,

к дому Бога Якуба.

Он научит нас Своим путям,

чтобы нам ходить по Его стезям.

Ведь из Сиона выйдет Закон,

слово Вечного – из Иерусалима.

4Он рассудит меж племенами,

разрешит тяжбы многих народов.

Перекуют они мечи на плуги

и копья – на серпы.

Не поднимет народ на народ меча,

и не будут больше учиться войне.

5Придите, потомки Якуба,

будем ходить в свете Вечного!

День Вечного

6Ты отверг Свой народ, потомков Якуба,

ведь у них полно суеверий с Востока;

они гадают, как филистимляне,

и общаются с чужаками.

7Их земля полна серебра и золота;

нет числа их сокровищам.

Их земля полна коней;

нет числа колесницам их.

8Их земля полна идолов;

они кланяются делам своих рук,

тому, что сделали их пальцы.

9Унижены будут люди,

смирится всякий –

Ты не прощай их.

10Иди в скалы,

спрячься в прахе

от страха перед Вечным

и от славы Его величия!

11Глаза надменного потупятся,

и людская гордыня будет унижена;

один лишь Вечный будет превознесён в тот день.

12Грядёт день Вечного, Повелителя Сил,

на всё гордое и высокомерное,

на всё превознесённое –

быть ему униженным! –

13на все ливанские кедры, высокие и превозносящиеся,

и все могущественные дубы бошонские,

14на все высокие горы

и все превозносящиеся холмы,

15на всякую высокую башню

и всякую укреплённую стену,

16на все торговые корабли2:16 Букв.: «фарсисские корабли».

и на все их желанные украшения.

17Гордыня людская будет унижена,

гордость всякого смирена;

один лишь Вечный будет превознесён в тот день,

18и идолы исчезнут совсем.

19Люди укроются в расселинах скал

и в ямах земли

от страха перед Вечным

и от славы Его величия,

когда Он поднимется, чтобы сотрясти землю.

20В тот день люди бросят

кротам и летучим мышам

своих серебряных идолов,

своих золотых идолов,

которых сделали, чтобы им поклоняться,

21и уйдут в расселины скал

и в ущелья утёсов

от страха перед Вечным

и от славы Его величия,

когда Он поднимется, чтобы сотрясти землю.

22Перестаньте надеяться на человека,

чья жизнь хрупка, как его дыхание.

Разве он что-то значит?

Ang Pulong Sa Dios

Isaias 2:1-22

Kalinaw sa Kalibotan

(Micas 4:1-3)

1Mao kini ang mensahe sa Dios nga nakita ni Isaias nga anak ni Amos bahin sa Juda ug Jerusalem:

2Sa umaabot nga mga adlaw, ang bukid nga gitukoran sa templo sa Ginoo mahimong pinakaimportante sa mga bukid ug sa mga bungtod. Ug modagsa niini nga bukid ang mga tawo nga naggikan sa tanang nasod.

3Moingon sila, “Dali, motungas kita sa bukid sa Ginoo, didto sa templo sa Dios ni Jacob.

Kay tudloan kita niya sa iyang mga pamaagi aron magkinabuhi kita sumala niini.”

Busa mopauli ang mga tawo gikan sa Jerusalem2:3 Jerusalem: Sa Hebreo makita usab ang pulong nga Zion, nga mao ang laing ngalan sa Jerusalem. dala ang mga balaod sa Ginoo.

4Ug pinaagi sa iyang kasugoan, husayon niya ang mga panagbingkil sa daghang mga nasod.

Busa dili na mag-away ang mga nasod, ug dili na usab sila magbansay ug mga tawo aron sa pagpakiggira. Himuon na lang nilang punta sa mga daro ang ilang mga espada ug himuon na lang nilang mga sundang ang ilang mga bangkaw.

5Dali, kamong mga kaliwat ni Jacob, magkinabuhi kita diha sa kamatuoran2:5 kamatuoran: sa literal, kahayag. nga gihatag sa Ginoo kanato.

Sa Adlaw sa Pagsilot

6Tinuod nga gisalikway mo, Ginoo, ang imong katawhan, ang mga kaliwat ni Jacob, kay daghan silag mga tinuohan nga gikan sa sidlakan ug naghimo usab silag mga pagpanagna sama sa mga Filistihanon. Nakig-uyon sila sa mga kinaiya sa mga langyaw. 7Abunda sa pilak ug bulawan ang ilang yuta, ug walay pagkahurot ang ilang bahandi. Daghan kaayo ang ilang mga kabayo, ug walay pagkahurot ang ilang mga karwahe. 8Daghan silag mga dios-dios. Nagasimba sila niining mga butang nga hinimo lang nila. 9Busa ipaubos ang matag usa kanila ug pakaulawi sila. Ayaw silag pasayloa, Ginoo!

10Mga Israelinhon, panago kamo sa mga langub o sa mga bangag aron makalikay kamo sa kapungot sa Ginoo ug sa iyang dakong gahom. 11Moabot ang adlaw nga ang Ginoo lang gayod ang pagadaygon. Ipaubos niya ang mga mapasigarbohon ug mapahitas-on. 12Kay may adlaw nga gitagana ang Ginoo nga labing gamhanan sa pagpaubos sa tanang mga mapasigarbohon, mga mapahitas-on, ug sa mga nagaila sa ilang kaugalingon nga gamhanan. 13Putlon niya ang tanang tag-as nga mga sidro sa Lebanon, ug ang tanang mga tugas sa Basan. 14Patagon niya ang tanang habog nga kabukiran ug mga bungtod. 15Gub-on niya ang tanang tag-as nga mga tore ug mga paril. 16Lunoron niya ang tanang mga barko nga iya sa Tarshish ug ang matahom nga mga sakayan. 17Nianang adlawa, ang Ginoo lamang maoy pasidunggan. Ipaubos niya ang mga mapasigarbohon ug ang mga mapahitas-on. 18Ug mahanaw sa hingpit ang mga dios-dios.

19Manago ang mga tawo sa mga langub sa bakilid ug sa mga bangag sa yuta aron makalikay sa kapungot sa Ginoo ug sa iyang dakong gahom sa panahon nga uyogon na niya ang kalibotan. 20Nianang adlawa, ipanglabay nila ngadto sa mga ilaga ug sa mga kabog ang ilang gisimba nga mga dios-dios nga hinimo nila gikan sa plata ug bulawan. 21Manago sila sa mga langub sa bakilid ug sa mga bangag sa dagkong mga bato aron makalikay sa kapungot sa Ginoo ug sa iyang dakong gahom sa panahon nga uyogon na niya ang kalibotan.

22Ayaw na kamo pagsalig sa tawo—kay mamatay ra siya. Unsa ba gayod ang iyang matabang?