Помазание Исо Масеха дорогим ароматическим маслом
(Мат. 26:6-13; Мк. 14:3-9; Лк. 7:37-39)
1За шесть дней до праздника Освобождения Исо пришёл в Вифанию, туда, где жил Элеазар, которого Он воскресил из мёртвых. 2Здесь в честь Исо был устроен обед. Марфа накрывала на стол, и Элеазар вместе с Исо и другими гостями тоже возлежал у стола. 3Марьям в это время взяла кувшин12:3 Букв.: «одна литра», что равняется примерно 330 г. чистого нардового12:3 Нард – ароматическая жидкость, получаемая из определённого растения, которое произрастает только в Индии, на Гималаях, и поэтому доставка делала нард дорогостоящим товаром. Нард смешивали с другими веществами и продавали в алебастровых кувшинах в виде масла, мази или нардовой воды. масла, которое стоило очень дорого, и вылила его на ноги Исо. Потом она стала вытирать Его ноги своими волосами. Весь дом наполнился ароматом масла. 4Иуда Искариот, один из учеников Исо, который впоследствии предал Его, возмутился:
5– Почему было не продать это масло за триста серебряных монет12:5 Букв.: «триста динариев». и не раздать деньги нищим?
6Он говорил это не потому, что заботился о нищих, а потому, что был вор. Ему был доверен ящик с общими деньгами, и он брал из него на свои нужды.
7– Оставь её, – сказал Исо, – она должна была сохранить этот бальзам на день Моего погребения. 8Нищие всегда будут с вами, а Я не всегда буду с вами.
9Тем временем множество иудеев узнало, что Исо там. Они пришли не только для того, чтобы увидеть Исо, но и посмотреть на Элеазара, которого Исо воскресил из мёртвых. 10Главные же священнослужители решили убить и Элеазара, 11потому что из-за него многие иудеи приходили к Исо и верили в Него.
Торжественный въезд в Иерусалим
(Мат. 21:4-9; Мк. 11:7-10; Лк. 19:35-38)
12На следующий день многочисленная толпа, пришедшая на праздник Освобождения, услышала о том, что Исо идёт в Иерусалим. 13Люди взяли пальмовые ветви12:13 Пальмовые ветви символизируют радость победы. и вышли Ему навстречу с возгласами:
– Хвала Царю!12:13 Хвала Царю (букв.: «Осанна» («Спаси нас»)) – выражение, ставшее возгласом хвалы.
Благословен Тот, Кто приходит во имя Вечного!12:13 Заб. 117:25, 26.
Благословен Царь Исроила!12:13 Народ здесь наделяет Исо титулами Масеха.
14Исо нашёл молодого осла и сел на него, как об этом и написано:
15«Не бойся, дочь Сиона!12:15 То есть жители Иерусалима.
Вот идёт Царь твой,
сидя на ослёнке»12:15 Зак. 9:9 (см. Ис. 62:11). Исо въехал в Иерусалим на осле, как миролюбивый и смиренный царь, а не на боевом коне с мечом, как это делали цари того времени..
16Вначале ученики Исо ничего не могли понять. Только после того, как Он был прославлен, они поняли, что сбылось написанное о Нём. 17Люди, бывшие с Исо, когда Он вызвал Элеазара из могилы, воскресив его из мёртвых, продолжали рассказывать об этом случае. 18Потому и вышла встречать Исо целая толпа, что все хотели увидеть Человека, сотворившего такое знамение. 19Блюстители Закона с досадой говорили друг другу:
– Ничего не помогает. Весь мир идёт за Ним!
Исо Масех говорит о Своей смерти
20Среди пришедших на праздник для поклонения было несколько греков. 21Они подошли к Филиппу, ученику Исо, который был родом из Вифсаиды в Галилее, и попросили:
– Господин, мы бы хотели увидеть Исо.
22Филипп пошёл к Андеру, и они вдвоём подошли и сказали об этом Исо. 23Исо ответил:
– Настал час прославиться Ниспосланному как Человек. 24Говорю вам истину: если пшеничное зерно не упадёт в землю и не умрёт, то оно останется одним зерном. Если же оно умрёт, то из него произойдёт много зёрен. 25Тот, кто любит свою жизнь, тот потеряет её, но кто возненавидит свою жизнь в этом мире, тот сохранит её для вечной жизни. 26Тот, кто служит Мне, должен и следовать за Мной. И где Я, там будет и Мой слуга. И Отец Мой прославит того, кто служит Мне.
27Сейчас Моя душа взволнована. Что Я могу сказать? Сказать ли: «Отец, избавь Меня от этого часа»? Но ведь для этого часа Я и пришёл! 28Отец, прославь имя Твоё!
И с небес раздался голос:
– Прославил и ещё прославлю!
29Народ, который там стоял и слышал, говорил, что это гром, но некоторые утверждали, что это ангел говорил с Ним. 30Исо сказал:
– Этот голос был не для Меня, а для вас. 31Теперь настало время суда для мира, и сатана, князь этого греховного мира, будет изгнан вон. 32Но когда Я буду поднят от земли, Я всех привлеку к Себе.
33Это Он сказал, давая им понять, какой смертью Он умрёт.
34Толпа ответила Ему:
– Мы слышали из Писания, что Масех вечно жив12:34 См. Заб. 88:37-38; Ис. 9:6-7; Езек. 37:25; Дон. 7:13-14.. Как же Ты можешь говорить, что «Ниспосланный как Человек будет поднят»? И что тогда из Себя представляет Ниспосланный как Человек?
35Тогда Исо сказал им:
– Ещё совсем недолго Свет будет с вами. Ходите, пока есть Свет и пока вас не покрыла тьма. А тот, кто ходит во тьме, не знает, куда он идёт. 36Верьте в Свет, пока Свет есть, чтобы вам стать сынами Света.
Закончив говорить, Исо ушёл и скрылся от них.
Неверие народа и страх перед гонениями
37Даже после того как Исо сотворил перед ними столько знамений, они не верили в Него. 38Так исполнились слова пророка Исаии:
«Вечный, кто поверил слышанному от нас,
и кому открылась сила Вечного?»12:38 Ис. 53:1.
39Они потому не могли верить, что, как ещё сказал Исаия:
40«Он ослепил их глаза
и ожесточил их сердца,
чтобы они не увидели глазами,
не поняли сердцами
и не обратились, чтобы Я их исцелил»12:40 Ис. 6:10..
41Исаия сказал это потому, что он видел славу Масеха и говорил о Нём12:41 См. Ис. 6:1-3. То, что Исаия говорит о Вечном, Иохан относит к Исо Масеху.. 42Впрочем даже среди начальников многие поверили в Исо, хотя из боязни, что блюстители Закона отлучат их от общества, они не говорили о своей вере. 43Похвала людей была для них дороже одобрения Всевышнего.
Важность принятия слов Исо Масеха
44Исо воскликнул:
– Когда человек верит в Меня, он верит не только в Меня, но и в Пославшего Меня. 45Когда он смотрит на Меня, он видит Того, Кто послал Меня. 46Я – свет, и Я пришёл в мир, чтобы никто из тех, кто верит в Меня, не остался во тьме.
47Я не сужу того, кто слушает Мои слова, но не делает того, что Я говорю. Ведь Я пришёл не судить мир, а спасти его. 48Для того, кто отвергает Меня и не принимает Моих слов, есть судья; Моё слово будет судить его в Последний день. 49Я ведь не от Себя говорил, но Отец, Который послал Меня, повелел Мне, что говорить и как говорить. 50Я знаю, что Его повеление ведёт к вечной жизни. Поэтому то, что говорю, Я говорю так, как сказал Мне Отец.
बैतनियाह गांव म यीसू के अभिसेक करे जाथे
(मत्ती 26:6-13; मरकुस 14:3-9)
1फसह तिहार के छै दिन पहिली यीसू ह बैतनियाह गांव म आईस, जिहां लाजर ह रहत रहय, जऊन ला यीसू ह मरे म ले जीयाय रिहिस। 2उहां यीसू के आदर म एक भोज तियार करे गीस। मारथा ह सेवा करत रहय, अऊ लाजर ह ओमन ले एक झन रहय, जऊन ह यीसू के संग खावत रहय। 3तब मरियम ह सुध जटामासी (गुलमेंहदी) के करीब आधा लीटर बहुंत मंहगा इतर तेल लीस अऊ यीसू के गोड़मन ऊपर ढारिस, अऊ ओह ओकर गोड़मन ला अपन बाल ले पोंछिस। ओ घर ह इतर के महक ले भर गीस।
4पर यहूदा इस्करियोती नांव के यीसू के एक चेला ह (जऊन ह पाछू ओला दगा देवइया रहय) कहिस, 5“ए इतर तेल ला बेंचके, पईसा ला गरीबमन ला काबर नइं बांटे गीस? एह तीन सौ दीनार के होय रहितिस12:5 तीन सौ दीनार ह करीब एक साल के बनी के बरोबर रिहिस।।” 6ओह ए बात एकरसेति नइं कहिस कि ओह गरीबमन के फिकर करय, पर ओह एकरसेति कहिस, काबरकि ओह चोर रिहिस। ओकर करा पईसा के थैली रहय, अऊ जऊन कुछू ओम डाले जावय, ओम ले ओह निकार लेवत रिहिस।
7यीसू ह कहिस, “ओला छोंड़ देवव। ओह मोर गाड़े जाय के दिन बर इतर तेल ला लगाय हवय। 8गरीबमन तो हमेसा तुम्हर संग रहिहीं, पर मेंह हमेसा तुम्हर संग नइं रहंव।”
9इही बीच म, यहूदीमन के एक बड़े भीड़ ला पता चलिस कि यीसू ह बैतनियाह गांव म हवय, त ओमन सिरिप ओकर खातिर ही नइं, पर लाजर ला देखे बर घलो आईन, जऊन ला यीसू ह मरे म ले जीयाय रिहिस। 10तब मुखिया पुरोहितमन लाजर ला घलो मार डारे के उपाय करन लगिन। 11काबरकि ओकर खातिर कतको यहूदीमन ओमन ला छोंड़के यीसू करा जावत रिहिन अऊ यीसू ऊपर बिसवास करत रिहिन।
यरूसलेम म यीसू के जवई
(मत्ती 21:1-11; मरकुस 11:1-11; लूका 19:28-40)
12ओकर दूसर दिन, एक बड़े भीड़ जऊन ह तिहार मनाय बर आय रिहिस, ए सुनिस कि यीसू ह यरूसलेम आवत हवय। 13त ओमन खजूर के डालीमन ला लेके ओकर ले भेंट करे बर गीन अऊ पुकार-पुकारके ए कहिन,
“परमेसर के जय हो!
धइन ए ओ, जऊन ह परभू के नांव म आथे। धइन ए, इसरायल के राजा।12:13 भजन-संहिता 118:25-26”
14यीसू ला एक ठन गदही के बछरू मिलिस अऊ ओह ओकर ऊपर बईठ गीस, जइसने कि परमेसर के बचन म लिखे हवय:
15“हे सियोन के बेटी,
झन डर; देख,
तोर राजा ह गदही के बछरू ऊपर बईठके आवत हवय12:15 “सियोन के बेटी” – एह एक मुहावरा अय, जेकर उपयोग “यरूसलेम के मनखेमन” या “इसरायली मनखेमन” बर होथे (जकरयाह 9:9)।।”
16ओकर चेलामन पहिली ए बात ला नइं समझिन। पर जब यीसू के महिमा होईस, त ओमन सुरता करिन कि ए बातमन यीसू के बारे म लिखे गे रिहिस अऊ मनखेमन ओकर संग अइसनेच करिन।
17अऊ मनखेमन के ओ भीड़ जऊन ह यीसू के संग ओ बखत रिहिस, जब यीसू ह लाजर ला कबर म ले बलाईस अऊ ओला मरे म ले जियाईस, ओमन ए बात के गवाही देवत रिहिन। 18ए खातिर, बहुंते मनखेमन यीसू ले भेंट करे बर गीन, काबरकि ओमन सुने रहंय कि ओह ए चमतकार के काम करे हवय। 19तब फरीसीमन एक-दूसर ले कहिन, “हमन कुछू नइं कर सकथन। देखव, जम्मो संसार ह ओकर पाछू हो गे हवय।”
यीसू ह अपन मिरतू के अगमबानी करथे
20जऊन मन तिहार के समय म अराधना करे बर गे रिहिन, ओमन म कुछू यूनानी मनखे रिहिन। 21ओमन फिलिप्पुस करा आईन, जऊन ह गलील प्रदेस के बैतसैदा सहर के रिहिस, अऊ ओकर ले बिनती करिन, “हे महाराज, हमन यीसू ला देखे बर चाहथन।” 22फिलिप्पुस ह जाके अन्द्रियास ला कहिस, तब अन्द्रियास अऊ फिलिप्पुस जाके यीसू ला कहिन।
23यीसू ह कहिस, “ओ समय ह आ गे हवय, जब मनखे के बेटा के महिमा होवय। 24मेंह तुमन ला सच-सच कहथंव कि जब तक गहूं के बीजा ह भुइयां म गिरके मर नइं जावय, तब तक ओ बीजा ह सिरिप अकेला रहिथे, पर जब एह मर जाथे, त बहुंत फर देथे। 25जऊन ह अपन परान ले मया करथे, ओह ओला गंवाही, पर जऊन ह ए संसार म अपन परान ला जादा महत्व नइं देवय, ओह ओला परमेसर के संग सदाकाल के जिनगी बर बंचाके रखही। 26यदि कोनो मोर सेवा करथे, त ओह मोर पाछू जरूर हो लेवय; जिहां मेंह हवंव, उहां मोर सेवक ह घलो होही। यदि कोनो मोर सेवा करथे, त मोर ददा ह ओकर आदर करही।
27अब मोर परान ह बहुंते बियाकुल होवथे अऊ मेंह का कहंव? हे ददा, मोला ए घरी ले बंचा। पर एहीच कारन बर तो मेंह ए घरी म पहुंचे हवंव। 28हे ददा, अपन नांव के महिमा कर।”
तब स्वरग ले ए अवाज आईस, “मेंह एकर महिमा करे हवंव अऊ एकर महिमा फेर करहूं।” 29मनखेमन के जऊन भीड़ उहां ठाढ़े रिहिस, जब ओमन एला सुनिन, त कहिन कि एह बादर के गरजन रिहिस, अऊ आने मन कहिन, “एक स्वरगदूत ह ओकर ले गोठियाईस।”
30यीसू ह कहिस, “ए अवाज ह मोर बर नइं, पर तुम्हर भलई बर होईस। 31अब ए संसार के नियाय के समय ए; अब ए संसार के राजकुमार (सैतान) ला निकार दिये जाही। 32पर जब मेंह धरती ले ऊपर उठाय जाहूं, त जम्मो झन ला मेंह अपन तरफ खींच लूहूं।” 33यीसू ह ए कहे के दुवारा इसारा करिस कि ओह कोन किसम ले मरइया रिहिस। 34भीड़ के मनखेमन कहिन, “हमन मूसा के कानून ले ए बात सुने हवन कि मसीह ह सदाकाल तक रहिही। तब तेंह कइसने कहथस कि मनखे के बेटा के ऊपर उठाय जाना जरूरी ए। ए मनखे के बेटा कोन ए?”
35तब यीसू ह ओमन ला कहिस, “अंजोर ह थोरकन समय तक तुम्हर संग म रहिही। जब तक तुम्हर करा अंजोर हवय, रेंगत रहव, नइं तो अंधियार ह तुमन ला घेर लिही। जऊन ह अंधियार म रेंगथे, ओह नइं जानय कि ओह कहां जावथे। 36जब तक तुम्हर करा अंजोर हवय, ओम अपन बिसवास रखव, ताकि तुमन अंजोर के संतान बन जावव।” ए कहे के बाद, यीसू ह उहां ले चल दीस अऊ अपन-आप ला ओमन ले छुपाय रखिस12:36 मत्ती 5:14; इफिसीमन 5:8-9; 1थिस्सलुनीकीमन 5:5 म यीसू ह अपन चेलामन ला संसार के अंजोर कहिथे।।
यहूदीमन के अबिसवास
37हालाकि यीसू ह बहुंते चमतकार के काम ओमन के (यहूदीमन के) आघू म करे रिहिस, तभो ले ओमन ओकर ऊपर बिसवास नइं करिन। 38जेकर ले यसायाह अगमजानी के ए बचन ह पूरा होईस:
“हे परभू, हमर संदेस ऊपर कोन ह बिसवास करिस,
अऊ परभू के भुजबल ह काकर ऊपर परगट होईस?”12:38 यसायाह 53:1
39एकर कारन ओमन बिसवास नइं कर सकिन, काबरकि यसायाह ए घलो कहे हवय:
40“ओह (परमेसर) ओमन के आंखीमन ला अंधरा कर दे हवय,
अऊ ओमन के मन ला कठोर कर दे हवय, ताकि ओमन न तो अपन आंखी ले देख सकंय,
अऊ न तो अपन मन ले समझ सकंय,
अऊ ओमन मोर तरफ नइं फिरंय कि मेंह ओमन ला चंगा करंव।”12:40 यसायाह 6:10
41यसायाह ए बात एकरसेति कहिस काबरकि ओह यीसू के महिमा ला देखिस अऊ ओह ओकर बारे म गोठियाईस।
42तभो ले यहूदी अगुवा म ले बहुंते झन यीसू ऊपर बिसवास करिन। पर फरीसीमन के कारन ओमन अपन बिसवास ला खुले आम नइं मानिन। ओमन डरत रहंय कि ओमन ला यहूदीमन के सभा घर ले निकार दिये जाही। 43ओमन ला परमेसर के परसंसा करई ले मनखे के परसंसा करई जादा बने लगिस।
44तब यीसू ह चिचियाके कहिस, “जऊन ह मोर ऊपर बिसवास करथे, ओह न सिरिप मोर ऊपर बिसवास करथे, पर ओह ओकर ऊपर घलो बिसवास करथे, जऊन ह मोला पठोय हवय। 45अऊ जब ओह मोला देखथे, त ओह ओला देखथे जऊन ह मोला पठोय हवय। 46मेंह संसार म अंजोर के रूप म आय हवंव, ताकि जऊन कोनो मोर ऊपर बिसवास करय, ओह अंधियार म झन रहय।
47यदि कोनो मोर बचन ला सुनथे, अऊ ओकर मुताबिक नइं चलय, त मेंह ओकर नियाय नइं करंव। काबरकि मेंह संसार के नियाय करे बर नइं, पर संसार के उद्धार करे बर आय हवंव। 48जऊन ह मोर तिरस्कार करथे अऊ मोर बचन ला गरहन नइं करय, ओकर एक नियाय करइया हवय। जऊन बचन मेंह कहे हवंव, ओहीच बचन ह आखिरी दिन म ओला दोसी ठहराही। 49काबरकि मेंह अपन कोति ले कुछू नइं कहेंव, पर ददा जऊन ह मोला पठोय हवय, ओह खुद मोला हुकूम दे हवय कि मेंह का कहंव अऊ कइसने कहंव। 50अऊ मेंह जानथंव कि ओकर हुकूम ह सदाकाल के जिनगी करा ले जाथे, एकरसेति जऊन कुछू मेंह कहिथंव, ओला वइसनेच कहिथंव, जइसने ददा ह मोला कहे हवय।”
