Помазание Исо Масеха дорогим ароматическим маслом
(Мат. 26:6-13; Мк. 14:3-9; Лк. 7:37-39)
1За шесть дней до праздника Освобождения Исо пришёл в Вифанию, туда, где жил Элеазар, которого Он воскресил из мёртвых. 2Здесь в честь Исо был устроен обед. Марфа накрывала на стол, и Элеазар вместе с Исо и другими гостями тоже возлежал у стола. 3Марьям в это время взяла кувшин12:3 Букв.: «одна литра», что равняется примерно 330 г. чистого нардового12:3 Нард – ароматическая жидкость, получаемая из определённого растения, которое произрастает только в Индии, на Гималаях, и поэтому доставка делала нард дорогостоящим товаром. Нард смешивали с другими веществами и продавали в алебастровых кувшинах в виде масла, мази или нардовой воды. масла, которое стоило очень дорого, и вылила его на ноги Исо. Потом она стала вытирать Его ноги своими волосами. Весь дом наполнился ароматом масла. 4Иуда Искариот, один из учеников Исо, который впоследствии предал Его, возмутился:
5– Почему было не продать это масло за триста серебряных монет12:5 Букв.: «триста динариев». и не раздать деньги нищим?
6Он говорил это не потому, что заботился о нищих, а потому, что был вор. Ему был доверен ящик с общими деньгами, и он брал из него на свои нужды.
7– Оставь её, – сказал Исо, – она должна была сохранить этот бальзам на день Моего погребения. 8Нищие всегда будут с вами, а Я не всегда буду с вами.
9Тем временем множество иудеев узнало, что Исо там. Они пришли не только для того, чтобы увидеть Исо, но и посмотреть на Элеазара, которого Исо воскресил из мёртвых. 10Главные же священнослужители решили убить и Элеазара, 11потому что из-за него многие иудеи приходили к Исо и верили в Него.
Торжественный въезд в Иерусалим
(Мат. 21:4-9; Мк. 11:7-10; Лк. 19:35-38)
12На следующий день многочисленная толпа, пришедшая на праздник Освобождения, услышала о том, что Исо идёт в Иерусалим. 13Люди взяли пальмовые ветви12:13 Пальмовые ветви символизируют радость победы. и вышли Ему навстречу с возгласами:
– Хвала Царю!12:13 Хвала Царю (букв.: «Осанна» («Спаси нас»)) – выражение, ставшее возгласом хвалы.
Благословен Тот, Кто приходит во имя Вечного!12:13 Заб. 117:25, 26.
Благословен Царь Исроила!12:13 Народ здесь наделяет Исо титулами Масеха.
14Исо нашёл молодого осла и сел на него, как об этом и написано:
15«Не бойся, дочь Сиона!12:15 То есть жители Иерусалима.
Вот идёт Царь твой,
сидя на ослёнке»12:15 Зак. 9:9 (см. Ис. 62:11). Исо въехал в Иерусалим на осле, как миролюбивый и смиренный царь, а не на боевом коне с мечом, как это делали цари того времени..
16Вначале ученики Исо ничего не могли понять. Только после того, как Он был прославлен, они поняли, что сбылось написанное о Нём. 17Люди, бывшие с Исо, когда Он вызвал Элеазара из могилы, воскресив его из мёртвых, продолжали рассказывать об этом случае. 18Потому и вышла встречать Исо целая толпа, что все хотели увидеть Человека, сотворившего такое знамение. 19Блюстители Закона с досадой говорили друг другу:
– Ничего не помогает. Весь мир идёт за Ним!
Исо Масех говорит о Своей смерти
20Среди пришедших на праздник для поклонения было несколько греков. 21Они подошли к Филиппу, ученику Исо, который был родом из Вифсаиды в Галилее, и попросили:
– Господин, мы бы хотели увидеть Исо.
22Филипп пошёл к Андеру, и они вдвоём подошли и сказали об этом Исо. 23Исо ответил:
– Настал час прославиться Ниспосланному как Человек. 24Говорю вам истину: если пшеничное зерно не упадёт в землю и не умрёт, то оно останется одним зерном. Если же оно умрёт, то из него произойдёт много зёрен. 25Тот, кто любит свою жизнь, тот потеряет её, но кто возненавидит свою жизнь в этом мире, тот сохранит её для вечной жизни. 26Тот, кто служит Мне, должен и следовать за Мной. И где Я, там будет и Мой слуга. И Отец Мой прославит того, кто служит Мне.
27Сейчас Моя душа взволнована. Что Я могу сказать? Сказать ли: «Отец, избавь Меня от этого часа»? Но ведь для этого часа Я и пришёл! 28Отец, прославь имя Твоё!
И с небес раздался голос:
– Прославил и ещё прославлю!
29Народ, который там стоял и слышал, говорил, что это гром, но некоторые утверждали, что это ангел говорил с Ним. 30Исо сказал:
– Этот голос был не для Меня, а для вас. 31Теперь настало время суда для мира, и сатана, князь этого греховного мира, будет изгнан вон. 32Но когда Я буду поднят от земли, Я всех привлеку к Себе.
33Это Он сказал, давая им понять, какой смертью Он умрёт.
34Толпа ответила Ему:
– Мы слышали из Писания, что Масех вечно жив12:34 См. Заб. 88:37-38; Ис. 9:6-7; Езек. 37:25; Дон. 7:13-14.. Как же Ты можешь говорить, что «Ниспосланный как Человек будет поднят»? И что тогда из Себя представляет Ниспосланный как Человек?
35Тогда Исо сказал им:
– Ещё совсем недолго Свет будет с вами. Ходите, пока есть Свет и пока вас не покрыла тьма. А тот, кто ходит во тьме, не знает, куда он идёт. 36Верьте в Свет, пока Свет есть, чтобы вам стать сынами Света.
Закончив говорить, Исо ушёл и скрылся от них.
Неверие народа и страх перед гонениями
37Даже после того как Исо сотворил перед ними столько знамений, они не верили в Него. 38Так исполнились слова пророка Исаии:
«Вечный, кто поверил слышанному от нас,
и кому открылась сила Вечного?»12:38 Ис. 53:1.
39Они потому не могли верить, что, как ещё сказал Исаия:
40«Он ослепил их глаза
и ожесточил их сердца,
чтобы они не увидели глазами,
не поняли сердцами
и не обратились, чтобы Я их исцелил»12:40 Ис. 6:10..
41Исаия сказал это потому, что он видел славу Масеха и говорил о Нём12:41 См. Ис. 6:1-3. То, что Исаия говорит о Вечном, Иохан относит к Исо Масеху.. 42Впрочем даже среди начальников многие поверили в Исо, хотя из боязни, что блюстители Закона отлучат их от общества, они не говорили о своей вере. 43Похвала людей была для них дороже одобрения Всевышнего.
Важность принятия слов Исо Масеха
44Исо воскликнул:
– Когда человек верит в Меня, он верит не только в Меня, но и в Пославшего Меня. 45Когда он смотрит на Меня, он видит Того, Кто послал Меня. 46Я – свет, и Я пришёл в мир, чтобы никто из тех, кто верит в Меня, не остался во тьме.
47Я не сужу того, кто слушает Мои слова, но не делает того, что Я говорю. Ведь Я пришёл не судить мир, а спасти его. 48Для того, кто отвергает Меня и не принимает Моих слов, есть судья; Моё слово будет судить его в Последний день. 49Я ведь не от Себя говорил, но Отец, Который послал Меня, повелел Мне, что говорить и как говорить. 50Я знаю, что Его повеление ведёт к вечной жизни. Поэтому то, что говорю, Я говорю так, как сказал Мне Отец.
Jezus, als koning gehuldigd
1Zes dagen voor Pesach, het Joodse Paasfeest, ging Jezus naar Bethanië. Daar woonde Lazarus die Hij uit de dood weer tot leven had gebracht. 2De mensen uit Bethanië hielden ter ere van Hem een feestmaaltijd. Martha bediende daarbij. Jezus zat met Lazarus en de anderen aan tafel. 3Maria nam dure nardusolie, goot die over de voeten van Jezus en droogde deze daarna af met haar lange haar. De fijne geur van de nardus vulde het hele huis. 4Een van de leerlingen, Judas Iskariot, die Hem later uitleveren zou, zei: 5‘Die olie is een kapitaal waard! Dat geld had beter besteed kunnen worden. U had het aan de armen kunnen geven.’ 6Niet dat hij zich zo om de armen bekommerde, maar hij was een dief. Hij hield de kas en van het geld dat binnenkwam, nam hij vaak iets weg voor zichzelf. 7‘Laat haar toch begaan,’ zei Jezus. ‘Zij heeft dit gedaan als voorbereiding op mijn begrafenis. 8Er zullen altijd arme mensen zijn, maar Ik zal niet lang meer bij jullie blijven.’
9Veel Joden hadden gehoord dat Jezus in Bethanië was en gingen er ook heen. Zij wilden niet alleen Jezus Zelf zien, maar ook Lazarus die door Hem uit de dood tot leven was gebracht. 10Van toen af aan waren de leidende priesters van mening dat ook Lazarus uit de weg geruimd moest worden. 11Want door wat er met hem gebeurd was, gingen veel Joden in Jezus geloven.
12De volgende morgen hoorde men dat Jezus op weg was naar Jeruzalem. Het nieuws ging door de stad. De grote menigte mensen die voor Pesach, het Joodse Paasfeest, gekomen was, 13liep de stad uit Hem tegemoet. Zij hadden palmtakken in de hand en juichten uitbundig: ‘Alle eer is voor God! Gezegend is Hij die komt in naam van de Here! De koning van Israël!’
14Jezus zag een ezel staan en ging erop zitten. Daarmee werden de woorden van de profeet Zacharia werkelijkheid: 15‘Wees niet bang, Jeruzalem! Kijk, uw koning komt op de rug van een ezelsveulen.’
16Zijn leerlingen begrepen toen nog niet wat dit allemaal betekende. Maar later, toen Jezus in de schitterende heerlijkheid van God was gekomen, werd hun duidelijk dat deze woorden met betrekking tot Hem waren geschreven. Zij hadden ze voor hun ogen werkelijkheid zien worden. 17De mensen die erbij waren geweest, hadden iedereen verteld dat Jezus Lazarus uit het graf had geroepen en weer levend had gemaakt. 18Daarom gingen zovelen Hem tegemoet. Zij hadden gehoord wat een machtig wonder Hij had gedaan. 19De Farizeeën zeiden tegen elkaar: ‘Het helpt allemaal niets! De hele wereld loopt achter Hem aan.’
20Enkele Grieken die naar het Paasfeest waren gekomen om God te aanbidden, 21kwamen bij Filippus, die uit Betsaïda in Galilea kwam, en vroegen: ‘Kunnen wij Jezus ontmoeten?’ 22Filippus vertelde het aan Andreas en samen gingen zij naar Jezus om het Hem te vragen. 23‘Het is nu zover dat Ik, de Mensenzoon, de hoogste eer en heerlijkheid zal ontvangen,’ antwoordde Jezus. 24‘Wat Ik jullie zeg, is de waarheid: een tarwekorrel moet in de aarde vallen en sterven, anders blijft het alleen maar één tarwekorrel. Maar als hij sterft, brengt hij veel vrucht voort. 25Wie zijn leven liefheeft, raakt het kwijt. Maar wie zijn leven in deze wereld niet liefheeft, zal het behouden en eeuwig leven. 26Als iemand Mij dient, moet hij Mij volgen. En waar Ik ben, moet ook mijn dienaar zijn. Als iemand Mij dient, zal de Vader hem eren. 27Ik ben erg bang en weet niet wat Ik moet zeggen. Moet Ik zeggen: “Vader, bevrijd Mij van wat Mij te wachten staat”? Nee, want juist daarvoor ben Ik gekomen. 28Vader, laat uw grootheid zien, laat zien wie U bent.’ Er kwam een stem uit de hemel: ‘Dat heb Ik laten zien en dat zal ik weer doen!’
29De mensen om Hem heen hoorden het ook. De meesten beweerden dat het een donderslag was geweest. Anderen zeiden dat een engel iets tegen Hem had gezegd. 30‘Die stem is er niet voor Mij geweest, maar voor u!’ zei Jezus. 31‘Nu wordt het oordeel over de wereld uitgesproken. Het is zover dat de heerser van deze wereld wordt weggejaagd. 32Wanneer Ik van de aarde omhooggeheven word, zal Ik allen naar Mij toe trekken.’
33Daarmee bedoelde Hij dat Hij aan het kruis zou sterven. 34De mensen antwoordden: ‘Er staat in de Boeken dat de Christus altijd zal blijven leven. Waarom zegt U dan dat U, de Mensenzoon, van de aarde omhooggeheven zult worden? Wat is dat, die Mensenzoon?’ 35‘Het licht zal niet lang meer bij u zijn,’ antwoordde Jezus. ‘Loop in het licht zolang het kan. Want als de duisternis u overvalt, ziet u de weg niet meer. 36Vertrouw op het licht, zolang u het licht hebt. Dan zult u kinderen van het licht zijn.’ Daarna trok Hij Zich terug en verborg Zich voor hen.
37Ondanks de vele wonderen die Hij voor hun ogen had gedaan, geloofden de meeste mensen niet dat Hij de Christus was. 38Op hen waren de woorden van de profeet Jesaja van toepassing: ‘Here, wie heeft geloofd wat wij vertelden? Aan wie heeft U uw macht geopenbaard?’ 39Jesaja heeft geschreven dat zij niet konden geloven. 40‘God heeft hun ogen blind en hun hart ongevoelig gemaakt. Hij wilde niet dat zij inzicht en begrip zouden krijgen. Anders zouden zij naar Hem terugkeren en Hij hen genezen.’ 41Jesaja schreef hier over Jezus, want hij had zijn schitterende heerlijkheid gezien. 42Toch waren er heel wat vooraanstaande Joden die wel geloofden dat Jezus de Christus was. Maar zij durfden er niet voor uit te komen, omdat zij bang waren dat de Farizeeën hen uit de synagoge zouden verjagen. 43Zij vonden het belangrijker wat de mensen van hen zeiden, dan wat God van hen dacht.
44‘Wie op Mij vertrouwt,’ riep Jezus uit, ‘vertrouwt eigenlijk op Hem die Mij gestuurd heeft. 45En wie Mij ziet, ziet Hem die Mij gestuurd heeft. 46Ik ben als licht naar de wereld gekomen om ieder die op Mij vertrouwt uit het donker te halen. 47Als iemand hoort wat Ik zeg en zich er niets van aantrekt, zal Ik niet over hem oordelen. Ik ben niet gekomen om te oordelen over de wereld, maar om haar te redden. 48Over wie Mij afwijst en niet luistert naar wat Ik zeg, zal op de laatste dag een oordeel gegeven worden, en wel door het woord dat Ik gesproken heb. 49Want Ik heb niet uit Mijzelf gesproken, maar Ik heb gezegd wat Mij is opgedragen door mijn Vader die Mij heeft gestuurd. 50Hij heeft Mij opgedragen de mensen eeuwig leven te geven. Daarom zeg Ik alleen wat mijn Vader Mij verteld heeft.’
