Грех Ахана
1Но исроильтяне не исполнили повеления о подлежащих уничтожению вещах: Ахан, сын Харми, внук Зимри7:1 Букв.: «Завди»; в 1 Лет. 2:6 он назван Зимри. Также в ст. 17 и 18., правнук Зераха, из рода Иуды, взял себе часть из них. И гнев Вечного вспыхнул на Исроил.
2Иешуа послал несколько человек из Иерихона в Гай, что рядом с Бет-Авеном к востоку от Вефиля, сказав им:
– Идите, разведайте этот город.
Те люди пошли и разведали Гай. 3Вернувшись к Иешуа, они сказали:
– Всему народу не нужно идти на Гай. Пошли две или три тысячи человек, чтобы захватить его. Всего своего народа не утруждай, потому что в городе мало людей.
4И около трёх тысяч человек отправилось туда, но жители Гая обратили их в бегство, 5убив из них тридцать шесть человек. Они преследовали исроильтян от городских ворот до самых каменоломен7:5 Или: «до Шеварима». и поражали их на склонах. От этого сердца исроильтян ослабели и стали как вода.
6Иешуа в печали разорвал на себе одежду, пал лицом на землю перед сундуком Вечного и оставался там до вечера. Старейшины Исроила сделали то же самое, и все они посыпали свои головы пылью.
7Иешуа сказал:
– О Владыка Вечный! Зачем же Ты перевёл этот народ через Иордан, чтобы отдать нас в руки аморреев и погубить нас?! О, если бы мы только остались и жили за Иорданом! 8О Владыка! Что мне сказать теперь, когда Исроил обратился спиной к своим врагам? 9Ханонеи и другие жители этой страны услышат об этом, окружат нас и сотрут наше имя с лица земли. Что Ты станешь делать тогда для Своего великого имени?
10Вечный сказал Иешуа:
– Встань! Зачем ты пал лицом на землю? 11Исроил согрешил. Они нарушили Моё священное соглашение, которое Я повелел им хранить. Они взяли часть из подлежащих уничтожению вещей. Они украли. Они солгали. Они положили их со своими пожитками. 12Вот почему исроильтяне не могут устоять перед своими врагами. Они обратились спиной к своим врагам потому, что попали под проклятие. Я больше не буду с вами, если вы не уничтожите у себя всё, что было предназначено для этого.
13Иди, освяти народ. Скажи им: «Освятитесь для завтрашнего дня, потому что Вечный, Бог Исроила, говорит: „То, что подлежит уничтожению, находится у тебя, Исроил. Ты не сможешь устоять перед своими врагами, пока не удалишь от себя проклятого“. 14Подходите утром по своим родам. Род, на который укажет Вечный, пусть подходит по своим кланам. Клан, на который укажет Вечный, пусть подходит по своим семьям. А семья, на которую укажет Вечный, пусть подходит по одному человеку. 15Тот, кого возьмут с подлежащими уничтожению вещами, будет сожжён вместе со всем, что у него есть. Он нарушил священное соглашение с Вечным и совершил среди исроильтян бесчестный поступок!»
16На следующее утро Иешуа встал рано и велел Исроилу подходить по родам, и был указан род Иуды. 17Он велел подходить кланам Иуды, и указан был клан зерахитов. Он велел клану зерахитов подходить по семьям, и указана была семья Зимри. 18Иешуа велел его семье подходить по одному человеку, и указан был Ахан, сын Харми, внук Зимри, правнук Зераха из рода Иуды. 19И Иешуа сказал Ахану:
– Сын мой, воздай славу Вечному, Богу Исроила, и восхвали Его!7:19 Или: «и сознайся Ему».7:19 Эти слова были формулой судебной клятвы, обязывавшей говорить правду и признаться в своих грехах (см. Иер. 13:16). Расскажи мне, что ты сделал, не скрывай от меня ничего!
20Ахан ответил:
– Это правда! Я согрешил перед Вечным, Богом Исроила. Вот что я сделал: 21увидев среди добычи прекрасную верхнюю одежду из Вавилонии7:21 Букв.: «из Шинара»., серебро весом в два с половиной килограмма и слиток золота весом в полкилограмма7:21 Букв.: «двести шекелей… пятьдесят шекелей»., я позарился на них и взял себе. Они спрятаны в земле у меня в шатре, серебро лежит в самом низу.
22Тогда Иешуа послал людей, они побежали в шатёр и увидели, что эти вещи на самом деле были спрятаны у него в шатре, серебро лежало в самом низу. 23Они взяли их из его шатра, принесли к Иешуа и ко всем исроильтянам и разложили перед Вечным. 24Иешуа и с ним все исроильтяне взяли Ахана, правнука Зераха, серебро, верхнюю одежду, золотой слиток, его сыновей и дочерей, его волов, ослов и овец, его шатёр и всё, что у него было, и вывели их в долину Ахор.
25Иешуа сказал:
– Почему ты навёл на нас эту беду? Сегодня Вечный наведёт беду на тебя.
И все исроильтяне забили Ахана камнями. После того как забили камнями и остальных членов его семьи, они сожгли их. 26Над Аханом они набросали большую груду камней, которая осталась до сегодняшнего дня.
После этого Вечный оставил Свой пылающий гнев. Поэтому то место зовётся долиною Ахор («беда») и до сих пор.
De ongehoorzaamheid van Achan
1Maar er was zonde onder de Israëlieten. Gods bevel dat alles moest worden vernietigd, was niet door iedereen opgevolgd. Achan, de zoon van Karmi, de zoon van Zabdi, de zoon van Zerach, uit de stam van Juda, had namelijk een deel van de buit voor zichzelf gehouden. Daarom werd de Here woedend op het volk Israël. 2Het kwam uit toen kort na de verovering van Jericho Jozua enkele mannen op een verkenningstocht naar de stad Ai stuurde. 3Na hun terugkeer zeiden zij tegen Jozua: ‘Het is maar een kleine stad. Twee- tot drieduizend man zijn voldoende om haar te vernietigen, wij hoeven dus niet met het hele leger te gaan.’ 4Ongeveer drieduizend soldaten trokken eropuit, maar zij werden door de mannen van Ai op de vlucht gejaagd. 5Hierbij vielen zesendertig doden! Deze sneuvelden tijdens de achtervolging op de helling bij de steengroeven. Deze onverwachte nederlaag verlamde de Israëlieten en de moed zonk hen in de schoenen. 6Jozua scheurde zijn kleren en bleef samen met de leiders van Israël tot de avond op de grond liggen voor de ark van de Here. Zij gooiden stof op hun hoofd. 7Jozua riep tot de Here: ‘Here God, waarom hebt U ons de Jordaan laten oversteken als U ons wilt laten doden door de Amorieten? Hadden we er maar genoegen mee genomen aan de andere kant van de Jordaan te blijven. 8Here, wat moet ik doen nu Israël op de vlucht is geslagen voor zijn vijanden? 9Als de Kanaänieten en de andere volken in de omgeving dit horen, zullen zij ons aanvallen en vermoorden. En wat zult U dan doen voor de eer van uw grote naam?’
10-11 Maar de Here zei tegen Jozua: ‘Ga staan! Waarom ligt u languit op de grond? De Israëlieten hebben gezondigd door niet te gehoorzamen aan mijn bevel. Zij hebben buit genomen, hoewel Ik dat had verboden. Zij hebben er ook om gelogen en het stiekem tussen hun spullen verstopt. 12Daarom is het volk van Israël verslagen. Daarom vluchtten uw mannen voor hun vijanden, want er rust een vloek op hen. Ik zal u niet langer terzijde staan, tenzij u zich volledig van deze zonde ontdoet. 13Sta op! Zeg tegen het volk: “Ieder van u moet zich heiligen als voorbereiding op de dag van morgen, want de Here, de God van Israël, zegt dat iemand van Hem heeft gestolen en dat u uw vijanden niet eerder kunt verslaan, voordat u met deze zonde hebt afgerekend. 14Morgenochtend moet u stam voor stam aantreden. Dan zal de Here de stam aanwijzen waartoe de schuldige man behoort. Die stam moet daarna per familie verschijnen, waarna de Here de schuldige familie zal aanduiden, daarna moet elk gezin verschijnen, gevolgd door ieder gezinslid afzonderlijk. 15Degene die heeft gestolen wat aan de Here toebehoort, zal samen met zijn familieleden worden verbrand. Hij heeft het verbond van de Here geschonden en een vloek over alle Israëlieten gebracht.” ’
16De volgende dag liet Jozua al heel vroeg alle stammen van Israël aantreden en de stam van Juda werd aangewezen. 17Toen traden de families van de stam van Juda naar voren, waarbij die van Zerach werd aangewezen. Toen de gezinnen van deze familie aantraden, werd het gezin van Zabdi aangewezen. 18Eén voor één werden daarna de gezinsleden van Zabdi voorgeleid en zijn kleinzoon Achan werd aangewezen als de schuldige. 19Jozua zei tegen Achan: ‘Mijn zoon, geef eer aan de God van Israël en belijd Hem uw zonden. Vertel mij wat u hebt gedaan.’ 20‘Ik heb gezondigd tegen de Here, de God van Israël,’ bekende Achan. 21‘Ik zag een prachtige Babylonische mantel, ruim twee kilo zilver en een staaf goud, die zoʼn vijfhonderdvijftig gram woog. Ik kon ze niet laten liggen en heb ze meegenomen en begraven onder mijn tent. Het zilver ligt onderaan.’ 22Jozua stuurde enkele mannen om de buit te halen. Zij gingen naar de tent en vonden de gestolen waar, precies op de plaats die Achan had genoemd. Het zilver lag inderdaad onderaan. 23Zij brachten alles naar Jozua en de Israëlieten en legden het voor het oog van de Here op de grond. 24Daarna namen Jozua en de andere Israëlieten Achan, het zilver, de mantel, de staaf goud, zijn zonen, dochters, ossen, ezels, schapen, zijn tent en alles wat hij bezat mee naar het dal van Achor. 25Toen zei Jozua tegen Achan: ‘Waarom hebt u deze vloek over ons gebracht? Nu zal de Here een ramp over u brengen.’ Daarop stenigden de mannen van Israël hen, verbrandden de lijken 26en stapelden er een grote hoop stenen overheen. Die stenen liggen daar nu nog en die plaats wordt nog steeds het Rampdal genoemd. Zo werd de toorn van de Here gestild.
