Иеремия 51 – CARST & HLGN

Священное Писание (Восточный перевод), версия для Таджикистана

Иеремия 51:1-64

1Так говорит Вечный:

– Я поднимаю губительный вихрь51:1 Или: «Я возбуждаю дух губителя».

на Вавилон и его жителей51:1 Букв.: «и жителей Лев-Камая». Лев-Камай – криптограмма, обозначающая Вавилон..

2Я пошлю в Вавилон иноземцев;

они развеют его и разграбят его землю,

обступят его со всех сторон

в день бедствий.

3Не давайте лучнику натянуть лук,

не давайте надеть кольчугу.

Не щадите юношей Вавилона,

полностью истребите его войско.

4Падут они мёртвыми в Вавилоне,

смертельно ранеными на его улицах.

5Ведь Исроил с Иудеей не оставлены

их Богом, Вечным, Повелителем Сил,

хотя их земля51:5 Или: «а земля вавилонян». и полна греха

перед святым Богом Исроила.

6Бегите из Вавилона!

Спасайтесь бегством,

чтобы не погибнуть за его грехи!

Настало время возмездия Вечного;

Он воздаст Вавилону по заслугам.

7Вавилон был золотым кубком в руке Вечного;

он напоил всю землю.

Народы пили его вино,

и вот они безумствуют.

8Вавилон внезапно падёт и погибнет.

Рыдайте о нём!

Принесите бальзам для его ран,

может быть, он исцелится.

9– Мы лечили Вавилон,

но нет ему исцеления.

Оставим его, и пусть каждый идёт в свою землю,

так как его кара достигла небес,

поднялась до облаков.

10– Вечный оправдал нас!

Пойдём и поведаем на Сионе

о делах Вечного, нашего Бога.

11Точите стрелы,

готовьте щиты!

Вечный распалил царей Мидии,

потому что решил погубить Вавилон.

Это возмездие Вечного!

Это возмездие за Его храм!

12Поднимите боевое знамя против стен Вавилона!

Усильте охрану,

расставьте дозорных,

устройте засаду!

Что Вечный задумал, то Он и сделает,

что Он сказал о жителях Вавилона, то и исполнит.

13Ты живёшь у великих вод,

богат сокровищами,

но близок твой конец,

пришло твоё время.

14Клянётся Собой Вечный, Повелитель Сил:

«Непременно наполню тебя войсками, Вавилон,

как пожирающей саранчой,

и они поднимут против тебя победный клич».

15Он создал землю Своим могуществом,

утвердил мир Своей мудростью,

распростёр небеса Своим разумом.

16Когда Он возвышает голос, шумят небесные воды;

Он поднимает тучи с края земли.

Он посылает молнии среди ливня

и выпускает ветер из Своих кладовых.

17Все люди глупы и нет у них знания;

всякий плавильщик позорит себя своими идолами.

Его изваяния лживы,

и нет в них дыхания.

18Они ничтожны и смешны;

пробьёт их час, и они будут разрушены.

19Но Вечный, Удел Якуба, не таков, как они,

потому что Он – Творец всего,

и Исроил – народ Его наследия;

Вечный, Повелитель Сил, – вот Его имя.

20– Ты, Вавилон, – Моя булава,

оружие для сражений;

тобой Я сокрушу народы,

тобой Я погублю царства;

21тобой Я сокрушу и коня, и всадника,

тобой Я сокрушу и колесницу, и возничего;

22тобой Я сокрушу и мужчин, и женщин,

тобой Я сокрушу и стариков, и юных,

тобой Я сокрушу и юношей, и девушек;

23тобой Я сокрушу и пастуха, и стадо,

тобой Я сокрушу и пахаря, и волов,

тобой Я сокрушу и правителей, и наместников.

24– На ваших глазах Я воздам Вавилону и всем, кто живёт в землях вавилонян, за всё то зло, какое они причинили Иерусалиму51:24 Букв.: «Сиону»., – возвещает Вечный.

25– Я против тебя, гора погибели,

что губит всю землю, –

возвещает Вечный. –

Я простру на тебя Свою руку

и низвергну тебя со скал;

Я сделаю тебя обгорелой горой.

26Не возьмут из тебя ни камня на угол,

ни камня на фундамент;

ты будешь пребывать в вечном запустении, –

возвещает Вечный. –

27Поднимите боевое знамя над страной!

Трубите в рог среди народов!

Подготовьте народы к войне с Вавилоном;

созовите эти царства, чтобы восстать против него:

Арарат и Минни с Ашкеназом.

Поставьте военачальника против него;

пошлите конницу, как стаю саранчи.

28Приготовьте народы к войне с Вавилоном:

царей Мидии,

их наместников, их начальников

и все подвластные им края.

29Земля содрогается и трепещет;

сбываются замыслы Вечного о Вавилоне –

превратить вавилонский край в пустыню,

где никто не будет жить.

30Перестали сражаться вавилонские воины

и сидят в своих крепостях.

Они истощены,

стали трусливы, как женщины.

Дома Вавилона сожжены,

засовы его ворот сломаны.

31Гонец сменяет гонца,

и вестник идёт за вестником,

чтобы возвестить царю Вавилона,

что весь его город взят,

32что броды уже захвачены,

что укрепления горят

и воины в ужасе.

33Так говорит Вечный, Повелитель Сил, Бог Исроила:

– Дочь Вавилона подобна гумну,

когда люди обмолачивают на нём зерно;

скоро настанет время её жатвы.

34– Навуходоносор, царь Вавилона, пожирал нас,

привёл нас в замешательство,

сделал нас пустым кувшином.

Он глотал нас, как дракон;

набивал свой живот нашими сластями,

но потом извергнул нас.

35Пусть воздастся Вавилону за жестокость против нас51:35 Или: «против нас и наших детей»., –

скажут жители Сиона. –

Пусть воздастся за нашу кровь живущим в стране вавилонян, –

скажут жители Иерусалима.

36Поэтому так говорит Вечный:

– Я заступлюсь за вас

и отомщу за вас.

Я осушу вавилонские реки

и иссушу его источники.

37Вавилон станет грудой развалин,

логовом шакалов,

ужасом и посмешищем,

необитаемой землёй.

38Заревут его жители вместе, как львы,

зарычат, словно львята.

39Когда они разгорячатся,

Я устрою им пир и напою их,

чтобы они развеселились

и потом уснули вечным сном,

и не проснулись больше, –

возвещает Вечный. –

40Сведу их, как ягнят, на убой,

как баранов с козлами.

41О, как будет взят Вавилон51:41 Букв.: «Шешах». См. сноску на 25:26.,

захвачена слава всей земли!

Каким ужасом явится Вавилон

среди народов!

42Море поднимется над Вавилоном,

и ревущие волны покроют его.

43Его города станут пустынями,

иссохшей и безлюдной землёй,

землёй, где никто не живёт,

по которой никто не ходит.

44Я накажу Бела51:44 См. сноску на 50:2. в Вавилоне

и заставлю его извергнуть проглоченное.

Не будут больше стекаться к нему народы,

и падут вавилонские стены.

45Выходи, Мой народ, из Вавилона!

Спасайся бегством от Моего пылающего гнева!

46Не падай духом,

не бойся слухов,

что ходят в стране;

в этом году – один слух,

в следующем – другой;

слухи о зверствах в стране,

о ссорах правителей.

47Ведь непременно настанут дни,

когда Я накажу идолов Вавилона.

Вся его земля будет опозорена,

и падут там все поражёнными.

48А небо, земля и всё, что на ней,

будут кричать от радости,

потому что разорители Вавилона

явятся с севера, –

возвещает Вечный. –

49Падёт Вавилон, потому что убивал исроильтян

и другие народы по всей земле.

50Уцелевшие от меча,

уходите, не мешкайте!

Помните Вечного в дальнем краю

и думайте об Иерусалиме.

51– Мы устыдились,

когда услышали оскорбления,

и позор покрыл наши лица,

когда иноземцы вошли

в святыни дома Вечного.

52– Но наступают дни, – возвещает Вечный, –

когда Я накажу идолов Вавилона,

и по всей его земле застонут раненые.

53Даже если поднимется Вавилон до небес

и укрепит свои высокие крепости,

Я пошлю на него разорителей, –

возвещает Вечный.

54Звук вопля донесётся из Вавилона,

звук великого разрушения – из земли вавилонян.

55Погубит Вечный Вавилон

и заставит его великий шум умолкнуть.

Враги его заревут, как волны могучих вод,

разнесётся шум их голосов.

56Опустошитель придёт в Вавилон;

его воины будут захвачены,

их луки будут сломаны.

Ведь Вечный – это Бог воздаяния,

Он воздаёт сполна.

57– Я напою его вождей и мудрецов,

наместников, начальников и воинов,

и они уснут вечным сном и не проснутся больше, –

возвещает Царь, Чьё имя Вечный, Повелитель Сил.

58Так говорит Вечный, Повелитель Сил:

– Толстые стены Вавилона сровняют с землёй,

а высокие ворота сожгут дотла.

Народы изнуряют себя напрасно,

их труды – лишь пища для огня.

59Вот послание, которое пророк Иеремия вручил главному служащему Серае, сыну Нерии, сыну Махсеи, когда тот уходил в Вавилон с Цедекией, царём Иудеи, в четвёртом году его правления (в 593 г. до н. э.). 60Иеремия записал в свиток все бедствия, которым суждено было случиться с Вавилоном – всё, что было записано о Вавилоне.

61Он сказал Серае:

– Когда придёшь в Вавилон, прочитай все эти слова вслух 62и скажи: «Вечный, Ты сказал, что погубишь этот край, так что не останется в нём ни человека, ни животного, и земля эта будет лежать в вечном запустении». 63Дочитав свиток, привяжи к нему камень и брось в реку Евфрат. 64И скажи: «Так потонет и Вавилон, и он не поднимется больше из-за бедствий, которые Я нашлю на него. И все его жители погибнут».

Здесь кончаются слова Иеремии.

Ang Pulong Sang Dios

Jeremias 51:1-64

Dugang nga Silot sa Babilonia

1Amo pa gid ini ang ginsiling sang Ginoo parte sa Babilonia: “Hangkaton ko ang manuglaglag sa pagsalakay sa Babilonia kag sa iya katawhan.51:1 iya katawhan: sa Hebreo, sa katawhan sang Leb Kamai, nga isa pa ka ngalan sang Babilonia. 2Padal-an ko ang Babilonia sang mga taga-iban nga lugar sa pagsalakay kag paglaglag sa iya, pareho sang upa nga ginpapalid sa hangin. Salakayon nila ang Babilonia sa tanan nga direksyon sa sina nga tion sang kalaglagan. 3Indi na nila paghatagan sang kahigayunan ang mga manugpana sang Babilonia nga makagamit sang ila mga pana ukon sang ila mga taming. Wala gid sila sing may ibilin nga pamatan-on nga mga lalaki. Laglagon gid nila sing bug-os ang mga soldado sang Babilonia. 4Magahamyang ang ila mga bangkay nga pilason sa mga dalan. 5Kay ako, ang Ginoong Dios nga Makagagahom, ang Balaan nga Dios sang Israel, wala nagsikway sa Israel kag Juda bisan ang ila mga duta puno sang kalautan.

6“Palagyo kamo halin sa Babilonia! Luwasa ninyo ang inyo kabuhi! Indi pagpabay-i ang inyo kaugalingon nga mapatay tungod sang sala sang Babilonia. Tion na nga balusan ko siya suno sa nagakabagay sa iya ginhimo. 7Pareho siya sa kupa nga bulawan sa akon kamot nga puno sang bino. Ginpainom niya ang mga nasyon sa bug-os nga kalibutan kag nagkalahubog sila kag nagbuluang. 8Malaglag gulpi ang Babilonia! Magpangasubo kamo sa iya! Bulnga ninyo ang iya mga pilas kay basi pa lang mag-ayo siya.”

9Nagsiling ang mga Israelinhon nga nagaestar didto, “Gintinguhaan namon nga bulngon ang Babilonia pero indi na gid ini mabulong. Bayaan na lang naton siya kag magpauli kita sa tagsa-tagsa naton ka lugar. Kay lambot na sa langit ang iya mga sala; gani silutan na siya sang Ginoo. 10Nagtimalos ang Ginoo para sa aton. Dali kamo, makadto kita sa Jerusalem51:10 Jerusalem: sa Hebreo, Zion. kag isugid ta ang ginhimo sang Ginoo nga aton Dios.”

11Magatimalos ang Ginoo sa Babilonia tungod sa pagguba nila sa iya templo. Ginhangkat sang Ginoo ang mga hari sang Media sa paglaglag sa Babilonia kay amo ini ang iya tuyo. Siling niya, “Baira ninyo ang inyo mga pana kag ihanda ang inyo mga taming. 12Ibayaw ang bandera bilang tanda sa pagsalakay sa Babilonia. Dugangi pa gid ninyo ang mga guwardya kag ibutang na sa ila mga puwesto ang mga manugbantay. Kibuna ninyo ang siyudad! Tion na nga himuon sang Ginoo ang iya ginplano kontra sa katawhan sang Babilonia.”

13Babilonia, madamo ang imo katubigan kag puwerte ang imo manggad. Pero nag-abot na ang imo katapusan, ang tion sang imo kalaglagan. 14Nagsumpa ang Ginoo nga Makagagahom sa iya kaugalingon nga nagasiling, “Ipasalakay ko gid kamo sa madamo nga kaaway nga pareho kadamo sa mga apan, kag magasinggit sila sing kadaugan kontra sa inyo.”

Mga Pagdayaw sa Dios

15Ginhimo sang Dios ang kalangitan kag ang kalibutan paagi sa iya gahom kag kaalam. 16Sa iya pagmando, nagadaguob ang langit. Siya ang nagapaguwa sang mga gal-om halin sa pinakamalayo nga parte sang kalibutan. Ginapakilat niya kon mag-ulan, kag nagapadala siya sang hangin halin sa iya mga talaguan.

17Ang mga nagasimba sa mga dios-dios mga balingag kag wala sing kaalam. Mahuy-an lang ang mga platero sang ila mga dios-dios, kay indi ini matuod. Wala ini sing kabuhi. 18Wala ini sing pulos, kag talamayon. Magaabot ang tion nga malaglag sila tanan. 19Pero ang Dios ni Jacob51:19 Dios ni Jacob: sa literal, Bahin ni Jacob. indi pareho sina. Siya amo ang naghimo sang tanan, pati sang katawhan nga iya ginapanag-iyahan. Ginoo nga Makagagahom ang iya ngalan.

Ang Martilyo sang Dios

20Nagsiling ang Ginoo, “Ikaw51:20 Ikaw: Posible si Cyrus, nga gin-gamit sang Ginoo sa paglaglag sa Babilonia. ang akon panglampos, ang akon armas sa inaway. Paagi sa imo laglagon ko ang mga nasyon kag mga ginharian, 21ang mga kabayo kag mga manugkabayo, ang mga karwahe kag mga manugkarwahe. 22Laglagon ko man paagi sa imo ang mga lalaki kag mga babayi, mga tigulang kag mga bata, kag mga soltero kag mga dalaga. 23Laglagon ko pa gid paagi sa imo ang mga kasapatan kag ang mga manugbantay sini, ang mga mangunguma kag ang mga baka, kag ang mga pangulo kag mga opisyal.

24Mga katawhan ko, ipakita ko sa inyo ang pagbalos ko sa Babilonia kag sa iya katawhan sa tanan nila nga malain nga ginhimo sa Jerusalem.51:24 Jerusalem: sa Hebreo, Zion. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.

25“Kontra ko ikaw, Babilonia, ikaw nga ginatawag Bukid nga Manuglaglag! Ginalaglag mo ang bug-os nga kalibutan. Gamiton ko ang akon gahom sa pagkakas sa imo kag sunugon ko ikaw. 26Wala gid sing bato nga makuha sa imo nga gamiton sa pagpatindog sang bilding. Mangin mamingaw ka hasta san-o. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.”

27Ibayaw ang bandera bilang senyales sa pagsalakay! Patunuga ang budyong sa mga nasyon! Preparaha sila sa pagsalakay sa Babilonia. Pasalakaya ang mga soldado sang Ararat, Mini kag Ashkenaz. Magpili kamo sang pangulo sa pagsalakay sa Babilonia. Magpadala kamo sang mga kabayo nga pareho kadamo sa mga apan. 28Papreparaha ang mga hari sang Media sa pagsalakay sa Babilonia, pati ang ila mga manugdumala kag mga opisyal, kag ang tanan nga nasyon nga sakop nila.

29Ang Babilonia mangin pareho sa tawo nga nagakurog kag nagapamilipit sa kasakit tungod kay himuon sang Ginoo ang iya ginplano kontra sa iya, nga wala na sing may mag-estar sa sini nga lugar kag mangin mamingaw na.

30Magauntat ang mga soldado sang Babilonia sa pagpakig-away kag magapabilin na lang sila sa ila mga kuta. Madulaan sila sang kusog kag daw sa mga babayi na lang sila nga maluya. Masunog ang mga balay sa Babilonia kag maguba ang mga trangka sang iya mga puwertahan. 31Magasunod-sunod ang mga mensahero sa pagsugid sa hari sang Babilonia nga ang iya bug-os nga siyudad naagaw na. 32Naagaw ang mga talabukan sang suba. Nasunog ang mga palanaguan, kag nahadlok ang mga soldado.

33Nagsiling ang Ginoo nga Makagagahom, ang Dios sang Israel, “Ang Babilonia pareho sang trigo nga madali na lang anihon kag linason.”

34-35Nagsiling ang mga taga-Jerusalem, “Si Haring Nebucadnezar sang Babilonia daw sa dragon nga naglamon sa amon. Ginbusog niya ang iya tiyan sang amon mga manggad. Ginbayaan niya ang amon siyudad nga wala na gid sing nabilin pareho sang banga nga wala sing unod. Gintabog niya kami kag nagsalasala kami. Kabay pa nga himuon man sa Babilonia ang iya ginhimo sa amon kag sa amon kabataan. Kabay pa nga sukton ang mga pumuluyo sang Babilonia sa ila pagpamatay.”

36Gani nagsiling ang Ginoo, “Mga katawhan sang Jerusalem, apinan ko gid kamo, kag magatimalos gid ako para sa inyo. Pamalahon ko ang dagat kag ang mga tuburan sang Babilonia. 37Mangin guba ini nga nasyon! Mangin makangilil-ad kag talamayon ina nga lugar, kag wala sing may mag-estar dira luwas lang sa talunon nga mga ido.51:37 talunon nga mga ido: sa English, jackals. 38Ang mga taga-Babilonia magangurob pareho sang mga leon. 39Kag sanglit gutom sila, papunsyonan ko sila. Hugbon ko sila, lipayon kag patulugon nga indi na makabugtaw pa. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini. 40Dal-on ko sila sa ilihawan agod ihawon pareho sa mga karnero kag mga kanding. 41Daw ano ang pagkalaglag sang Babilonia,51:41 Babilonia: sa Hebreo, Sheshac. ang nasyon nga ginadayaw sa bug-os nga kalibutan! Maurungan gid ang mga nasyon sa matabo sa iya! 42Lapawan sang nagalinagumba nga mga balod ang Babilonia. 43Mangin mamingaw ang iya mga banwa, pareho sang desierto nga wala sing may nagaestar ukon bisan may nagaagi. 44Silutan ko si Bel nga dios-dios sang Babilonia. Ipasuka ko sa iya ang iya mga ginpanglamon.51:44 ang iya mga ginpanglamon: Siguro ang buot silingon, ang mga tawo nga ginbihag sang Babilonia kag ang mga pagkabutang nga iya ginpanguha. Indi na magdagsa ang mga nasyon sa pagsimba sa iya. Kag ang mga pader sang Babilonia magkalarumpag.

45“Mga katawhan ko, magpalagyo kamo halin sa Babilonia! Luwasa ninyo ang inyo kabuhi antes ko ipaagom ang akon kaakig. 46Pero indi kamo magkahadlok ukon magkaluya kon mag-abot na ang mga balita parte sa inaway. Kay ang balita parte sa pag-ilinaway sang mga hari magaabot kada tuig. 47Magaabot gid ang tion nga silutan ko ang mga dios-dios sang Babilonia. Mahuy-an gid ang bug-os nga Babilonia, kag magahalamyang ang tanan nga bangkay sang iya katawhan. 48Dayon magasinggit sa kalipay ang langit kag ang kalibutan, kag ang tanan nga ara sa sini, sa pagkalaglag sang Babilonia. Kay salakayon ini sang mga manuglaglag halin sa aminhan. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.

49“Kinahanglan gid nga laglagon ang Babilonia tungod sa iya nga pagpamatay sa mga Israelinhon kag sa iban pa nga mga tawo sa kalibutan.”

Ang Mensahi sang Dios sa mga Israelinhon sa Babilonia

50“Kamo nga nagkalabilin nga buhi, magpalagyo na kamo halin sa Babilonia kag indi kamo magpundo-pundo! Dumduma ninyo ang Ginoo kag ang Jerusalem bisan dira kamo sa malayo nga lugar. 51Nagasiling kamo, ‘Nahuya kami. Gin-insulto kami kag ginpakahuy-an tungod kay ang templo sang Ginoo gindagtaan sang mga indi Israelinhon.’ 52Pero magaabot gid ang tion nga silutan ko ang mga dios-dios sang Babilonia. Kag ang mga pag-ugayong sang mga napilasan nga mga taga-Babilonia mabatian sa bug-os nila nga lugar. 53Bisan lab-ot pa ang mga pader sang Babilonia sa kahawaan, kag bisan pag-unon pa niya ini, padal-an ko gihapon siya sang mga manuglaglag. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini. 54Mabatian sa Babilonia ang mga paghinibi tungod sa pagkalaglag sini. 55Laglagon ko ang Babilonia, kag magahipos ini. Magasalakay sa iya ang mga kaaway nga daw sa nagahuganas nga mga balod. Mabatian ang pagsininggit sang ila pagsalakay. 56Magaabot ang manuglaglag sang Babilonia kag madakpan ang iya mga soldado, kag magakalabali ang ila mga pana. Kay ako, ang Ginoo, amo ang Dios nga nagasilot sa malaot. Kag silutan ko gid ang Babilonia sa nagakabagay sa iya. 57Hugbon ko ang iya mga opisyal, mga maalamon nga mga tawo, mga manugdumala, mga kumander, kag ang iya mga soldado. Matulugan sila kag indi na makabugtaw pa. Ako, ang Hari, ang nagasiling sini. Ginoo nga Makagagahom ang akon ngalan.”

58Nagsiling pa gid ang Ginoo nga Makagagahom, “Pagarumpagon ang madamol nga mga pader sang Babilonia, kag pagasunugon ang mataas niya nga mga puwertahan. Ang tanan nga ginpangabudlayan sang iya katawhan mangin wala sing pulos, kay masunog man lang ini.”

Ang Mensahi ni Jeremias para sa Babilonia

59Amo ini ang mensahi nga ginsiling ni Jeremias kay Seraya nga isa sa mataas nga opisyal ni Haring Zedekia. Si Seraya anak ni Neria kag apo ni Masea. Ini nga mensahi ginsiling ni Jeremias sang nagkadto si Seraya sa Babilonia upod kay Haring Zedekia. Ikaapat sadto nga tuig sang paghari ni Zedekia sa Juda. 60Ginsulat ni Jeremias sa linukot nga kasulatan ang tanan nga kalaglagan nga magaabot sa Babilonia—ang tanan gid nga matabo sa Babilonia. 61Amo ini ang ginsiling ni Jeremias kay Seraya, “Kon mag-abot ka sa Babilonia, siguruha nga mabasa mo sing mabaskog sa mga tawo ang nasulat sa sini nga kasulatan. 62Dayon magpangamuyo ka, ‘O Ginoo, nagsiling ka nga laglagon mo ini nga lugar, agod wala sing bisan sapat ukon tawo nga mag-estar diri kag mangin mamingaw ini hasta san-o.’ 63Pagkatapos mo basa sini, tabiri ini sang bato kag ihaboy dayon sa Suba sang Eufrates. 64Dayon magsiling ka, ‘Amo sina ang matabo sa Babilonia—malugdang ini kag indi na gid makabutwa tungod sang kalaglagan nga ipaagom sang Ginoo sa iya. Magakalamatay gid ang iya katawhan.’ ”

Diri natapos ang mensahi ni Jeremias.