Иеремия 5 – CARST & AKCB

Священное Писание (Восточный перевод), версия для Таджикистана

Иеремия 5:1-31

Грех Иерусалима

1– Пройдите по улицам Иерусалима,

посмотрите, разведайте,

поищите на площадях:

если найдёте хотя бы одного человека,

поступающего честно и ищущего правды,

тогда Я пощажу этот город.

2Пусть они клянутся: «Верно, как и то, что жив Вечный»,

только лживы их клятвы.

3О Вечный, разве не истины жаждут Твои глаза?

Ты поражаешь Свой народ, а они не чувствуют боли;

Ты сокрушаешь их, а они отвергают урок.

Стали они черствее камня

и отказываются вернуться.

4Я думал: «Они бедны и глупы;

они не знают пути Вечного

и Закона своего Бога.

5Пойду я к знатным,

поговорю с ними;

уж они-то знают путь Вечного

и Закон своего Бога».

Но и они разбили ярмо

и разорвали Его оковы5:5 См. сноску на 2:20..

6За это их разорвёт лев из зарослей,

загрызёт волк из Иорданской долины.

Барс в засаде у их городов:

любой, кто выйдет, будет растерзан,

потому что велик их мятеж,

многочисленны их отступничества.

7– Как Мне простить тебя, Иерусалим?

Ведь твои дети Меня оставили

и клянутся теми, кто вовсе не боги.

Я насыщал их,

а они изменяли

и толпами ходили в дома блудниц.

8Они – откормленные, похотливые жеребцы,

каждый ржёт на чужую жену.

9Неужели Я не накажу их за это? –

возвещает Вечный. –

Неужели Я не воздам по заслугам

такому народу, как этот?

10Ступайте по его виноградникам и опустошайте их,

но не разрушайте их полностью.

Отсекайте его ветви –

они не принадлежат Мне.

11Народ Исроила и народ Иудеи

были неверны Мне, –

возвещает Вечный.

12Они оклеветали Вечного,

сказав: «Он ничего не сделает!

К нам не придёт беда;

мы не увидим ни меча, ни голода.

13Пророки – лишь ветер,

и нет в них слов Вечного.

Поступим же с ними по их словам».

14Поэтому так говорит Вечный, Бог Сил:

– За эти слова, сказанные ими,

Я вложу слова Мои в твои уста, как пламя,

а этот народ станет дровами, и пожрёт его это пламя.

15О дом Исроила, – возвещает Вечный, –

Я веду против тебя народ издалека,

сильный народ, древний народ,

народ, чей язык ты не знаешь,

чья речь тебе непонятна.

16Стрелы его – смертоносны;

а люди его – могучие воины.

17Съедят они твою жатву и твой хлеб,

убьют твоих сыновей и дочерей,

съедят твоих овец и волов,

съедят твой виноград и инжир.

Они разрушат своим мечом

укреплённые города, на которые ты надеешься.

18– Но даже в те дни, – возвещает Вечный, – Я не погублю вас окончательно. 19И когда народ спросит: «Почему Вечный, наш Бог, сделал с нами всё это?» – ты ответь им: «Как вы оставили Вечного и служили в своей земле чужим богам, так вы будете служить иноземцам в их земле».

20– Объявите потомкам Якуба,

возвестите в Иудее:

21Слушай, глупый и безрассудный народ,

у которого есть глаза, но который не видит,

есть уши, но не слышит!

22Разве ты не боишься Меня? – возвещает Вечный. –

Разве ты передо Мной не трепещешь?

Я сделал песок границей морю,

вечной гранью, которую не переступить.

Волны накатывают, но отступают,

ревут, но не в силах переступить.

23А у этого народа упрямое и мятежное сердце;

они повернулись и ушли прочь.

24Не говорят себе:

«Убоимся Вечного, нашего Бога,

Который в свой срок посылает нам дожди осенние и весенние

и назначает время для жатвы».

25Ваши беззакония отняли всё это,

ваши грехи лишили вас всех благ.

26Есть среди Моего народа неправедные,

которые сидят в засаде, как птицеловы,

и ставят силки, чтобы ловить людей.

27Как клетки полны птиц,

так дома их полны обмана;

они возвысились, разбогатели,

28разжирели, лоснятся от жира.

Их злодействам нет предела;

дела сирот они не судят по справедливости,

не решают в их пользу,

и не защищают прав бедных.

29Неужели Я не накажу их за это? –

возвещает Вечный. –

Неужели Я не воздам по заслугам

такому народу, как этот?

30Страшное и ужасное

происходит в этой стране:

31пророки возвещают ложь,

священнослужители правят по своему произволу5:31 Или: «по их указке»; или: «вместе с ними».,

а Моему народу всё это нравится.

Что же вы станете делать, когда наступит конец?

Akuapem Twi Contemporary Bible

Yeremia 5:1-31

Obiara Nyɛ Ɔtreneeni

1“Munni akɔneaba wɔ Yerusalem mmɔnten so,

monhwɛ mo ho nhyia nhwɛ,

monhwehwɛ guabɔbea nyinaa.

Sɛ muhu onipa baako mpo a

ɔyɛ pɛ na odi nokware a,

mede kuropɔn yi ho bɛkyɛ no.

2Ɛwɔ mu wɔka se, ‘Sɛ Awurade te ase yi,’

nanso wɔda so ka ntam hunu.”

3Awurade, wʼani mpɛ nokware ahu ana?

Wobɔɔ wɔn hwee fam, nanso wɔante yaw biara;

wodwerɛw wɔn, nanso wɔpoo nteɛso.

Wɔyɛɛ wɔn anim dennen sen ɔbo

na wɔansakra wɔn adwene.

4Misusuw se, “Eyinom nko ara ne ahiafo no;

wɔyɛ nkwaseafo nso,

efisɛ wonnim Awurade akwan,

nea wɔn Nyankopɔn hwehwɛ.

5Enti mɛkɔ ntuanofo no nkyɛn

akɔkasa akyerɛ wɔn;

ampa ara wonim Awurade akwan

nea wɔn Onyankopɔn hwehwɛ.”

Nanso wɔn nso de adwene koro abubu konnua no

atetew nkyehama no mu.

6Ɛno nti gyata bi a ofi kwae mu bɛtow ahyɛ wɔn so,

pataku bi a ofi nweatam so bɛtetew wɔn mu.

Ɔsebɔ bi bɛtɛw abɛn wɔn nkurow,

na obiara a obeyi ne ti no ɔbɛtetew ne mu nketenkete,

efisɛ wɔn atuatew no ano yɛ den

na wɔn akyirisan aboro so.

7“Adɛn nti na ɛsɛ sɛ mede mo ho kyɛ mo?

Mo mma apo me,

wɔde anyame a wɔnyɛ anyame aka ntam.

Memaa wɔn nea wohia nyinaa,

nanso wɔbɔɔ aguaman

na wɔbɔɔ yuu kɔɔ nguamanfo afi mu.

8Mpɔnkɔnini aniberefo a wɔhwɛ wɔn yiye,

wɔn mu biara su di ne yɔnko yere akyi.

9Ɛnsɛ sɛ metwe wɔn aso wɔ eyi ho?”

Sɛɛ na Awurade se.

“Ɛnsɛ sɛ, mʼankasa metɔ

ɔman a ɛte sɛɛ so were ana?

10“Momfa ne bobe nturo no mu na monsɛe no,

nanso monnsɛe no koraa.

Mompempan ne mman no,

efisɛ saa nnipa yi nyɛ Awurade dea.

11Israelfi ne Yudafi

anni me nokware koraa,”

Awurade na ose.

12Wɔadi atoro afa Awurade ho,

wɔkae se, “Ɔrenyɛ hwee!

Ɔhaw biara remma yɛn so;

yɛrenhu afoa anaa ɔkɔm da.

13Adiyifo no yɛ mframa bi kɛkɛ

na asɛm no nte wɔn mu;

enti momma nea wɔka no mmra wɔn so.”

14Enti eyi ne nea Asafo Awurade, Nyankopɔn se:

“Esiane sɛ, nnipa no aka saa nsɛm yi nti,

mɛyɛ me nsɛm a ɛwɔ wʼanom no ogya

na saa nnipa yi ayɛ nnyina a ogya no bɛhyew.

15Israelfi,” Awurade na ose,

“Mede ɔman bi a ɛwɔ akyirikyiri rebetia wo,

tete man a ɛyɛ ɔmantease,

nnipa a munnim wɔn kasa,

na monnte wɔn kasa ase.

16Wɔn agyan mmɔtɔwa te sɛ ɔda a ano da hɔ;

wɔn nyinaa yɛ dɔmmarima.

17Wɔbɛsɛe mo nnɔbae ne mo nnuan,

asɛe mo mmabarima ne mo mmabea;

wɔbɛsɛe mo nguankuw ne mo anantwikuw,

asɛe mo bobe ne mo mmrɔdɔma.

Wɔde afoa bɛsɛe

nkuropɔn a ɛwɔ bammɔ a mode mo werɛ ahyɛ mu no.

18“Afei saa nna no mu mpo,” sɛɛ na Awurade se, “Merensɛe mo korakora. 19Na sɛ nnipa no bisa se, ‘Adɛn nti na Awurade, yɛn Nyankopɔn, ayɛ yɛn sɛɛ’ a, mobɛka akyerɛ wɔn se, ‘Sɛnea moagyaw me hɔ akɔsom ananafo anyame wɔ mo ankasa mo asase so no, saa ara na mprempren mobɛsom ananafo wɔ asase a ɛnyɛ mo dea no so.’

20“Monka eyi nkyerɛ Yakobfi

na mo mpae mu nka wɔ Yuda se:

21Muntie, mo nkwaseafo ne nnipa a munni adwene,

mowɔ ani nso munhu ade,

na mowɔ aso nso monte asɛm:

22Ɛnsɛ sɛ musuro me ana?” Sɛɛ na Awurade se.

“Ɛnsɛ sɛ mo ho popo wɔ mʼanim ana?

Mede nwea ato ɔhye ama po,

ɔhye a ɛwɔ hɔ daa a ɛrentumi ntra.

Asorɔkye bɛbɔ nanso ɛrentumi mmu mfa so;

ebehuru so nanso ɛrentumi ntra.

23Nanso saa nnipa yi wɔ asoɔden ne atuatew koma;

wɔatwe wɔn ho afi me ho kɔ.

24Wɔnnka nkyerɛ wɔn ho wɔn ho se,

‘Momma yensuro Awurade yɛn Nyankopɔn,

a ɔma osu tɔ wɔ ne mmere mu,

nea ɔma yɛn awerehyɛmu wɔ otwabere nnapɛn a wahyɛ no ho.’

25Mo amumɔyɛ abɔ eyinom agu;

mo bɔne ama ade pa abɔ mo.

26“Amumɔyɛfo bi wɔ me nkurɔfo yi mu

a wɔtɛw sɛ nnipa a wosum nnomaa afiri,

na wɔte sɛ wɔn a wosum mfiri yi nnipa.

27Sɛnea nnomaa ahyɛ kɛntɛn ma no

saa ara na asisi ahyɛ wɔn afi amaama;

wɔayeyɛ adefo anyinya tumi,

28na wɔadodɔ srade ama wɔn ho ayɛ hanahana.

Wɔn amumɔyɛsɛm no nni awiei;

wɔnnka ayisaa asɛm mma wonni bem,

na wɔmmɔ ahiafo tumi ho ban.

29Ɛnsɛ sɛ metwe wɔn aso wɔ eyinom ho ana?”

Sɛɛ na Awurade se.

“Ɛnsɛ sɛ, mʼankasa metɔ

ɔman a ɛte sɛɛ so were ana?

30“Ade a ɛyɛ hu ne ahodwiriw

asi wɔ asase no so:

31Adiyifo no hyɛ akɔntoro,

asɔfo no de wɔn dibea di tumi,

na me nkurɔfo no pɛ no saa ara.

Nanso awiei no dɛn na wobɛyɛ?”