Грех и наказание Иудеи
1– Грех Иудеи начертан железным резцом,
вырезан алмазным остриём
на их окаменевших сердцах
и на рогах их жертвенников.
2Даже их дети помнят
эти жертвенники и столбы Ашеры17:2 Столбы Ашеры – культовые символы вавилонско-ханонской богини Ашеры. Ашера считалась матерью богов и людей, владычицей моря и всего сущего.
у тенистых деревьев,
на высоких холмах
3и на горах страны.
Ваши богатства и все ваши сокровища
Я отдам на разграбление,
вместе с вашими капищами на возвышенностях,
за грехи, совершённые по всей вашей стране.
4По своей же вине вы теряете
удел, который Я дал вам.
Я отдам вас в рабство вашим врагам,
в страну, которая вам незнакома,
так как вы разожгли огонь Моего гнева –
он будет пылать вовеки.
Вечный – надежда для праведника
5Так говорит Вечный:
– Проклят тот, кто полагается на смертного,
опорой своей делает плоть
и отвращает своё сердце от Вечного.
6Он будет как куст в пустыне;
не увидит, как явится благо.
Будет жить в обожжённой зноем пустыне,
в солёной, необитаемой земле.
7Благословен тот, кто полагается на Вечного,
чья надежда – Вечный.
8Он будет как дерево, посаженное у воды,
что корни свои простирает к реке.
Не боится оно, что настанет зной;
листья его пребудут зелёными.
Не тревожится в год засушливый
и плодоносить не перестанет.
9Сердце лукавее всего
и крайне испорчено –
кто в силах понять его?
10– Я, Вечный, проникаю в сердце
и испытываю разум,
чтобы каждому воздать по поступкам,
по плодам его рук.
11Как куропатка сидит на яйцах, которых она не несла,
так и тот, кто копит богатство нечестно:
в середине его жизненного пути оно уйдёт от него,
и в конце он окажется глупцом.
12Наш храм – славный престол Вечного,
вознесённый издревле.
13О Вечный, надежда Исроила,
всякий, кто оставит Тебя, будет опозорен;
кто от Тебя отвернётся,
уподобится именам, написанным на песке,
потому что оставил Вечного,
источник живой воды.
14Исцели меня, Вечный, и я буду исцелён;
спаси меня, и я буду спасён,
потому что я славлю Тебя.
15Все твердят мне:
«Где слово Вечного?
Пусть исполнится!»
16Не отказывался я быть пастухом у Тебя;
Ты знаешь, рокового дня я не желал;
Тебе открыто то, что сходило с моих губ.
17Не будь ужасом для меня;
Ты – убежище моё в день бедствия.
18Пусть покроются позором мои гонители,
но меня от позора сохрани;
пусть их терзает страх,
а меня защити от страха.
Пошли им день бедствия,
сокруши их тяжким ударом.
Святость субботы
19Так сказал мне Вечный:
– Пойди и встань у Народных ворот, через которые входят и выходят цари Иудеи, а потом иди и встань у других ворот Иерусалима. 20Скажи им: Слушайте слово Вечного, цари и весь народ Иудеи и все жители Иерусалима, кто ходит через эти ворота. 21Так говорит Вечный: «Если любите жизнь, смотрите, не носите нош в субботу17:21 Суббота – седьмой день недели у иудеев, день, посвящённый Вечному. В этот день, согласно повелению Вечного, исроильский народ должен был отдыхать и совершать ритуальные жертвоприношения (см. Исх. 31:12-17; Чис. 28:9-10). и не проносите их через ворота Иерусалима. 22Не выносите нош из своих домов и не делайте никакой работы в субботу – храните субботу священной, как Я повелел вашим предкам. 23Однако они не слушали, и не внимали, и проявляли упрямство; они не слушали и не принимали наставлений. 24Но если вы будете слушаться Меня, – возвещает Вечный, – и не станете проносить свои ноши через ворота этого города в субботу, а станете хранить субботу священной, не делая в этот день никакой работы, 25то через ворота этого города будут входить цари, которые сидят на престоле Довуда, и их приближённые. Будут проезжать в колесницах и на конях цари и их приближённые, народ Иудеи и жители Иерусалима, и город этот вечно будет населён жителями. 26Из городов Иудеи, из окрестностей Иерусалима, из земель Вениамина, с западных предгорий, с нагорий и из Негева будут приходить люди со всесожжениями и жертвами, хлебными приношениями, благовониями и благодарственными дарами для дома Вечного. 27Но если вы не послушаетесь Меня, не будете соблюдать святость субботы и будете проносить ношу, входя через ворота Иерусалима в субботу, то Я зажгу в воротах Иерусалима неугасимое пламя, которое уничтожит его дворцы».
1“บาปของยูดาห์ถูกสลักไว้ด้วยปากกาเหล็ก
จารึกไว้ด้วยปลายเพชร
ลงบนแผ่นหัวใจของเขา
และบนเชิงงอนที่แท่นบูชาของพวกเขา
2แม้แต่ลูกหลานของเขาก็ระลึกถึง
แท่นบูชาและเสาเจ้าแม่อาเชราห์17:2 คือ สัญลักษณ์ของเจ้าแม่อาเชราห์
ข้างต้นไม้ที่แผ่กิ่งก้านสาขา
และบนภูเขาสูงทั้งหลาย
3ภูเขาของเรา17:3 หรือภูเขาทั้งหลายในดินแดนนั้น
และทรัพย์สมบัติทั้งหมดของพวกเจ้า
ตลอดจนสถานบูชาบนที่สูงของเจ้า
เราจะให้ศัตรูมาริบไป
เพราะบาปทั่วแดนของเจ้า
4โดยความผิดของเจ้าเอง
เจ้าจะสูญเสียกรรมสิทธิ์ที่เรามอบให้
เราจะส่งเจ้าไปเป็นทาสของศัตรู
ในดินแดนซึ่งเจ้าไม่รู้จัก
เพราะเจ้าจุดไฟโทสะของเรา
มันจะเผาผลาญตลอดไป”
5องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า
“คำสาปแช่งตกอยู่แก่ผู้ที่ไว้วางใจในมนุษย์
พึ่งพละกำลังของเขา
และเอาใจออกห่างองค์พระผู้เป็นเจ้า
6เขาจะเป็นเหมือนพุ่มไม้ในถิ่นกันดาร
มองไม่เห็นความเจริญรุ่งเรืองที่มาถึง
เขาจะอาศัยในถิ่นแห้งแล้งของทะเลทราย
ในเขตดินกร่อยซึ่งไม่มีใครอาศัย
7“แต่ความสุขมีแก่ผู้ที่ไว้วางใจในองค์พระผู้เป็นเจ้า
ผู้ที่มีความเชื่อมั่นในพระองค์
8เขาจะเป็นเหมือนต้นไม้ที่ปลูกไว้ริมน้ำ
ซึ่งหยั่งรากลงไปริมธารน้ำ
มันไม่กลัวความร้อนที่มาถึง
ใบของมันเขียวขจีอยู่เสมอ
มันไม่วิตกในปีที่แห้งแล้ง
และไม่หยุดออกผล”
9จิตใจเป็นตัวล่อลวงเหนือกว่าสิ่งอื่นใด
และเสื่อมทรามจนสุดจะแก้
ใครจะเข้าใจจิตใจนั้นได้?
10“เราผู้เป็นพระยาห์เวห์พิเคราะห์ดูจิตใจ
และตรวจสอบความคิด
เพื่อให้บำเหน็จแก่ทุกคนตามผลการกระทำ
และตามความประพฤติของเขา”
11ผู้ซึ่งมั่งมีด้วยวิธีทุจริต
ก็เหมือนนกที่กกไข่ซึ่งมันไม่ได้วาง
เมื่อถึงวัยกลางคน ทรัพย์สมบัติก็พรากจากเขาไป
และในบั้นปลายเขาจะกลายเป็นคนโง่เขลา
12สถานนมัสการของข้าพระองค์ทั้งหลายเป็นบัลลังก์อันรุ่งเรือง
ได้รับการเทิดทูนไว้ตั้งแต่ต้น
13ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงเป็นความหวังของอิสราเอล
คนทั้งปวงที่ละทิ้งพระองค์จะอัปยศอดสู
ผู้ที่หันไปจากพระองค์จะถูกจารึกไว้ในธุลีดิน
เพราะเขาละทิ้งองค์พระผู้เป็นเจ้า
ผู้ทรงเป็นบ่อน้ำพุซึ่งมีน้ำที่ให้ชีวิต
14ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ขอทรงรักษาข้าพระองค์ แล้วข้าพระองค์จะหายดี
ขอทรงช่วย แล้วข้าพระองค์จะรอด
เพราะพระองค์คือผู้ที่ข้าพระองค์ถวายการสรรเสริญ
15พวกเขาพร่ำพูดกับข้าพระองค์ว่า
“ไหนล่ะ พระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้า?
ให้มันเป็นไปตามนั้น เดี๋ยวนี้สิ!”
16ข้าพระองค์ไม่ได้หนีจากการเป็นคนเลี้ยงแกะของพระองค์
พระองค์ทรงทราบว่าข้าพระองค์ไม่ได้ปรารถนาวันแห่งความสิ้นหวัง
สิ่งที่ข้าพระองค์เอ่ยปากบอกพวกเขา ก็แจ้งอยู่ต่อหน้าพระองค์
17ขออย่าทรงเป็นเหตุให้ข้าพระองค์คร้ามกลัว
พระองค์ทรงเป็นที่ลี้ภัยของข้าพระองค์ในวันแห่งภัยพิบัติ
18ขอให้ผู้กดขี่ข่มเหงข้าพระองค์ต้องอับอายขายหน้า
แต่ขอทรงปกป้องข้าพระองค์จากความอัปยศ
ขอให้พวกเขาอกสั่นขวัญแขวน
แต่ขอทรงคุ้มครองข้าพระองค์ให้พ้นจากความหวาดหวั่น
ขอทรงนำวันแห่งภัยพิบัติมายังเขา
ขอทรงทำลายเขาด้วยหายนะที่รุนแรงเป็นสองเท่า
รักษาวันสะบาโตให้บริสุทธิ์
19องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสกับข้าพเจ้าว่า “จงไปยืนอยู่ที่ประตูเมืองเยรูซาเล็มซึ่งกษัตริย์ยูดาห์เสด็จเข้าออก รวมทั้งประตูอื่นๆ ทั้งหมดของเยรูซาเล็ม 20จงบอกคนทั้งปวงว่า ‘จงฟังพระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้าเถิด กษัตริย์ยูดาห์ ชนยูดาห์ และชาวกรุงเยรูซาเล็มซึ่งผ่านเข้าออกประตูเหล่านี้ 21องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้ว่าจงระวังอย่าแบกสิ่งของในวันสะบาโต หรือนำสิ่งใดผ่านเข้าออกประตูของเยรูซาเล็ม 22อย่าแบกสิ่งใดออกจากบ้านเรือนของเจ้า หรือกระทำกิจการงานใดๆ ในวันสะบาโต แต่จงรักษาวันสะบาโตให้บริสุทธิ์ตามที่เราได้บัญชาบรรพบุรุษของเจ้าไว้ 23แต่คนเหล่านั้นไม่ฟัง ไม่ใส่ใจ พวกเขาดื้อดึงหัวแข็ง ไม่ยอมใส่ใจและรับฟังคำตักเตือน 24องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศว่า แต่ถ้าพวกเจ้าใส่ใจเชื่อฟังเรา และไม่แบกสิ่งใดผ่านประตูในวันสะบาโต แต่รักษาวันสะบาโตให้บริสุทธิ์โดยไม่ทำงานใดๆ ในวันนั้น 25เมื่อนั้นเหล่ากษัตริย์ผู้ครองบัลลังก์ของดาวิดจะเข้าออกประตูต่างๆ ของกรุงนี้พร้อมกับเหล่าขุนนาง พวกเขาจะนั่งบนรถม้าศึกและหลังม้า ติดตามด้วยชนยูดาห์และชาวเยรูซาเล็ม และกรุงนี้จะมีผู้คนอาศัยอยู่ตลอดไป 26ประชาชนจากเมืองต่างๆ ของยูดาห์ และหมู่บ้านต่างๆ รอบเยรูซาเล็ม จากเขตแดนของเบนยามิน จากเชิงเขาตะวันตก จากแถบภูเขาและเนเกบ จะนำเครื่องเผาบูชา ธัญบูชา เครื่องหอม และเครื่องบูชาขอบพระคุณมายังพระนิเวศขององค์พระผู้เป็นเจ้า 27แต่หากพวกเจ้ายไม่เชื่อฟังเรา ไม่ยอมรักษาวันสะบาโตให้บริสุทธิ์ หากเจ้ายังนำสัมภาระผ่านประตูเมืองทั้งหลายของเยรูซาเล็มในวันสะบาโต เราก็จะจุดไฟเผาประตูเมืองเหล่านี้ เป็นไฟไม่รู้ดับซึ่งจะเผาผลาญป้อมต่างๆ ของเมืองนี้จนหมดสิ้น’ ”
