Песнь 137
Песнь Довуда.
1Буду славить Тебя всем своим сердцем;
перед богами137:1 Боги – слово, стоящее здесь на языке оригинала, имеет более широкое значение и в данном случае обозначает либо ангелов, либо земных правителей, судей или священнослужителей, либо языческих богов. воспою хвалу Тебе.
2Поклонюсь пред святым храмом Твоим
и буду славить имя Твоё
за Твою милость и верность,
потому что Ты обещал мне больше,
чем я мог ожидать137:2 Букв.: «Ты превознёс Твоё слово превыше всякого Твоего имени»..
3В день, когда я воззвал, Ты ответил мне,
ободрил и укрепил мою душу.
4Вечный, все земные цари будут славить Тебя,
когда услышат слова из уст Твоих.
5Они воспоют пути Вечного,
потому что велика слава Вечного.
6Высок Вечный, но заботится о смиренном
и высокомерного узнаёт издали.
7Даже если пойду я среди несчастья,
Ты оживишь меня,
защитишь от ярости моих врагов,
и спасёт меня Твоя правая рука.
8Вечный свершит то, что задумал для меня.
Твоя милость, Вечный, навеки:
не оставляй творения Твоих рук!
สดุดี 137
1ที่ริมฝั่งแม่น้ำของบาบิโลน เรานั่งลงและร่ำไห้
เมื่อระลึกถึงศิโยน
2เราแขวนพิณของเราไว้
ที่ต้นปอปลาร์
3เพราะที่นั่น ผู้คุมขอให้เราร้องเพลง
ผู้ทรมานเราสั่งให้เราร้องเพลงแห่งความยินดี
พวกเขาพูดว่า “ไหนร้องเพลงแห่งศิโยนให้ฟังสักบทซิ!”
4เราจะขับร้องบทเพลงขององค์พระผู้เป็นเจ้า
ในดินแดนต่างด้าวได้อย่างไร?
5เยรูซาเล็มเอ๋ย หากเราลืมเจ้า
ขอให้มือขวาของเราลืมความชำนาญเถิด
6ขอให้ลิ้นของเราเกาะติดเพดานปาก
หากเราลืมเจ้า
หากเราไม่ได้ถือว่าเยรูซาเล็มเป็นสุดยอดแห่งความชื่นชมยินดี
7ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ขอทรงจดจำสิ่งที่ชาวเอโดมได้ทำ
ในวันที่กรุงเยรูซาเล็มแตก
พวกเขาโห่ร้องว่า “พังมันเลย”
“ทลายให้ถึงรากถึงโคนเลย!”
8โอ ธิดาแห่งบาบิโลน137:8 คือ ชาวบาบิโลนเจ้าจะพินาศย่อยยับ
ความสุขมีแก่ผู้ที่คืนสนองเจ้า
อย่างสาสมกับที่เจ้าได้ทำกับเรา
9แก่ผู้ที่จับลูกเล็กเด็กแดงของเจ้า
แล้วฟาดลงกับก้อนหิน
