Песнь 130
Песнь восхождения, Довуда.
1Вечный, не возгордилось моё сердце,
и не вознеслись мои глаза,
и не занимался я великими,
недосягаемыми для меня делами.
2Но смирял и успокаивал свою душу,
как ребёнка, отнятого от материнской груди;
душа моя – как ребёнок, отнятый от материнской груди.
3Да уповает Исроил на Вечного
отныне и вовеки!
Salmo 130
Pagsalig sa Ginoo sa Tion sang Kalisod
1Sa puwerte nga kalisod nagapanawag ako sa imo, Ginoo.
2Pamatii ang akon pagpakitluoy sa imo.
3Ginoo, kon ginalista mo ang amon mga sala, sin-o bala ang makapabilin sa imo presensya?130:3 makapabilin sa imo presensya: ukon, makapalagyo sa imo silot.
4Pero ginapatawad mo kami, gani ginatahod ka namon.
5Nagahulat gid ako sa imo, Ginoo,
kag nagasalig ako sa imo pulong.
6Nagahulat ako sa imo, Ginoo, labaw pa sa mga guwardya nga nagahulat sang kaagahon.
7Mga taga-Israel, magsalig kamo sa Ginoo,
kay mahigugmaon siya kag handa permi nga magluwas.
8Siya mismo ang magaluwas sa inyo sa tanan ninyo nga mga sala.
