Песнь 102
Песнь Довуда.
1Прославь, душа моя, Вечного;
всё нутро моё, славь Его святое имя!
2Прославь, душа моя, Вечного
и не забудь добрые дела Его –
3Того, Кто прощает все твои беззакония
и исцеляет все твои болезни;
4Кто избавляет от могилы твою жизнь
и венчает тебя милостью и щедротами;
5Кто наполняет твою жизнь благами,
чтобы ты опять стал сильным, как молодой орёл.
6Вечный творит праведность
и правосудие для всех угнетённых.
7Мусо показал Он Свои пути
и дела Свои – народу Исроила.
8Милостив и милосерден Вечный102:8 Милостив и милосерден Вечный – это выражение основано на словах из Таврота (см. Исх. 34:6) и является родственным арабскому выражению: «бисмиллях-ир-рахман-ир-рахим», что переводится как: «Во имя Аллаха милостивого и милосердного». В доисламской Аравии христиане государства Набатея использовали похожее выражение, переняв его из иудейской традиции.,
долготерпелив и богат любовью.
9Не вечно Он сердится
и не бесконечно гневается.
10Он поступил с нами не так, как мы того заслуживали,
и не по нашим преступлениям Он воздал нам.
11Как небо высоко над землёю,
так велика Его милость к боящимся Его.
12Как далёк восток от запада,
так удалил Он от нас наши грехи.
13Как отец жалеет своих детей,
так Вечный жалеет боящихся Его,
14ведь Он знает, из чего мы состоим,
помнит, что мы – прах.
15Дни человека – как трава;
он цветёт, как полевой цветок.
16Пройдёт над ним ветер, и нет его,
и даже следа от него не останется.
17Но от века и до века
милость Вечного к боящимся Его,
18и Его праведность – на детях их детей,
на хранящих Его соглашение
и помнящих Его наставления, чтобы исполнять их.
19Вечный поставил Свой престол на небесах;
Он царствует над всем.
20Прославьте Вечного, ангелы Его,
сильные, исполняющие Его повеления
и повинующиеся Его слову.
21Прославьте Вечного, все Его небесные воинства,
Его служители, исполняющие Его волю.
22Прославьте Вечного, все Его творения,
во всех местах Его владычества.
Прославь, душа моя, Вечного!
رحمت خداوند
1ای خداوند، دعای مرا بشنو و به فريادم گوش فرا ده! 2وقتی كه در زحمت هستم، روی خود را از من برنگردان! به من توجه فرما، و هرگاه دعا كنم بی‌درنگ مرا اجابت فرما!
3عمرم چون دود به سرعت ناپديد می‌شود و استخوانهايم همچون چوب خشک می‌سوزد. 4دل من مانند گياهی است كه كوبيده و خشک شده باشد. غذا خوردن را از ياد برده‌ام. 5با صدای بلند می‌نالم؛ جز پوست و استخوان چيزی در بدنم نمانده است. 6همچون پرنده‌ای وحشی، آوارهٔ صحرا شده‌ام و چون جغد خرابه‌نشين، بی‌خانمان گشته‌ام. 7مانند گنجشكی بر پشت بام، تنها مانده‌ام؛ خواب به چشمانم نمی‌رود. 8هر روز دشمنانم مرا تحقير می‌كنند و مخالفانم مرا لعنت می‌نمايند.
9-10به سبب خشم و غضب تو ای خداوند، غذای من خاكستر است و نوشيدنی‌ام با اشكهايم آميخته است. زيرا تو مرا برداشتی و به كنار انداختی. 11عمرم چون سايه‌های عصر، زودگذر است؛ همچون علف خشک پژمرده شده‌ام.
12اما تو ای خداوند، تا ابد پادشاه هستی؛ ذكر تو در تمام نسلها باقی خواهد ماند. 13تو برخاسته، بر اورشليم ترحم خواهی فرمود؛ اكنون زمان آن رسيده است كه بر اورشليم رحمت فرمايی. 14بندگان تو سنگها و خاک اورشليم را دوست دارند!
15قومها از نام خداوند خواهند ترسيد و همه پادشاهان جهان از قدرت و عظمت او هراسان خواهند شد. 16او شهر اورشليم را دوباره بنا خواهد كرد و با جلال و شكوه فراوان ظاهر خواهد شد. 17به دعای قوم درمانده خود توجه نموده، ايشان را اجابت خواهد نمود. 18آنچه كه خداوند انجام می‌دهد برای نسل آينده نوشته خواهد شد تا ايشان نيز او را ستايش كنند:
19-20«خداوند از مكان مقدس خود در آسمان، به زمين نظر انداخت تا ناله اسيران را بشنود و آنها را كه به مرگ محكوم شده بودند، آزاد سازد.» 21-22بنابراين وقتی قومها در اورشليم گرد هم بيايند تا خدا را در خانهٔ او پرستش كنند، نام خداوند در اورشليم ستوده و سراييده خواهد شد.
23خداوند در جوانی‌ام توان مرا از من گرفته و عمرم را كوتاه ساخته است. 24ای خدای من، نگذار در جوانی بميرم! تو تا ابد زنده هستی! 25در ازل، تو بنياد زمين را نهادی و آسمانها عمل دست تو می‌باشند. 26آنها فانی می‌شوند، اما تو باقی هستی. همهٔ آنها چون جامه، پوسيده خواهند شد؛ و همچون ردا، آنها را عوض خواهی نمود و از بين خواهند رفت. 27اما تو جاودانی هستی و برای تو هرگز پايانی وجود ندارد.
28فرزندان بندگانت، هميشه در امان خواهند بود و نسل آنها از حمايت تو برخوردار خواهند شد.
