Езекиил 21 – CARST & APSD-CEB

Священное Писание (Восточный перевод), версия для Таджикистана

Езекиил 21:1-32

1Было ко мне слово Вечного:

2– Смертный, обрати лицо к Иерусалиму и пророчествуй против святилища. Пророчествуй о земле Исроила 3и скажи ей: Так говорит Вечный: «Я твой противник. Я вытащу меч из ножен и истреблю и твоих праведников, и твоих злодеев. 4Так как Я стану истреблять и праведников, и злодеев, Мой меч обнажится на всякую плоть с юга до севера. 5И всякая плоть узнает, что Я, Вечный, извлёк меч из ножен; больше он в них не вернётся».

6Итак, стони, смертный! Стони перед ними с разбитым сердцем и в тоске. 7Когда они спросят тебя: «Почему ты стонешь?» – отвечай: «Из-за вестей, что идут. Все сердца изнемогут, все руки потеряют силу; всякий дух ослабнет и всякое колено задрожит, как вода». Это придёт и непременно сбудется, – возвещает Владыка Вечный.

Вавилон – меч правосудия Всевышнего

8Было ко мне слово Вечного:

9– Смертный, пророчествуй и скажи: Так говорит Вечный:

«Меч, меч

наточен и очищен –

10наточен для резни,

очищен, чтобы сверкать, как молния!»

– Как нам радоваться жезлу царя, если меч сильнее любой подобной деревяшки?

11– Меч дан, чтобы его очистили,

чтобы в руке зажали;

и наточен он, и очищен,

чтобы лечь губителю в руку.

12Смертный, кричи и плачь,

ведь он обратится на Мой народ;

на вождей Исроила он обратится.

Под меч они будут брошены

вместе с Моим народом.

Так бей себя в грудь от горя.

13Ведь испытание непременно придёт: и что, если жезл царя, который будет уничтожен мечом, прекратит своё существование? – возвещает Владыка Вечный.

14– Так пророчествуй, смертный,

бей о ладонь ладонью.

Пусть меч ударит дважды, трижды –

это меч для резни,

меч для великой бойни;

меч идёт к ним со всех сторон,

15чтобы сердцам изнемочь,

и умножиться павшим.

Лезвие меча

Я приставил ко всем их вратам.

Увы! Он сделан, чтобы сверкать,

он очищен для бойни.

16Бей направо, рази налево,

куда бы ни обратилось лезвие!

17Я тоже ударю о ладонь ладонью

и утолю Свой гнев.

Я, Вечный, сказал это.

18Было ко мне слово Вечного:

19– А ты, смертный, начерти две дороги, по которым пойдёт меч царя Вавилона; обе они пусть начинаются в одной земле. А там, где дорога поворачивает к городу, поставь путевой знак. 20Проведи одну дорогу, по которой пойдёт меч царя Вавилона, в аммонитскую столицу Раббу, а другую – в Иудею и укреплённый Иерусалим. 21Ведь царь Вавилона остановится у развилки, на распутье двух дорог, чтобы поворожить: он будет трясти стрелы, спрашивать своих домашних божков и разглядывать печень. 22В его правую руку попадётся жребий «на Иерусалим», чтобы поставить там стенобитные орудия, дать приказ убивать, издать боевой клич, приставить к воротам тараны, сделать насыпь и возвести осадные валы. 23Тем, кто поклялся ему в верности, это покажется ложным знамением, но он напомнит им об их вине и возьмёт их в плен.

24Поэтому так говорит Владыка Вечный:

– Вы напомнили о своей вине, ваш мятеж и ваши грехи стали явными во всём, что вы делаете. За это вас уведут в плен.

25А тебе, недостойный, преступный исроильский вождь, чей день настал, чей час наказания пробил, 26так говорит Владыка Вечный:

– Сними головной убор, сложи венец. Как было, так больше не будет: те, кто внизу, будут возвышены, а те, кто наверху, будут унижены. 27Гибель, гибель, гибель! Я наведу её! Не возродится эта земля, пока не придёт Тот, Кому она по праву принадлежит; Ему Я отдам её.

28– А ты, смертный, пророчествуй и скажи: Так говорит Владыка Вечный об аммонитянах и их оскорблениях:

«Меч, меч

обнажён для бойни,

начищен пожирать

и сверкать, словно молния!

29Несмотря на пустые видения о тебе

и лживые гадания,

он обрушится на шеи

обречённых на смерть злодеев,

чей день настал,

чей час наказания пробил.

30Верни его в ножны!

Там, где был сотворён ты,

в земле твоего рождения,

Я буду тебя судить.

31Я изолью на тебя Свою ярость,

пылающим гневом повею на тебя.

Я отдам тебя людям жестоким,

людям, приученным убивать.

32Будешь ты топливом для костра,

будет кровь твоя литься на землю,

вспоминать о тебе не будут;

ведь Я, Вечный, так сказал».

Ang Pulong Sa Dios

Ezekiel 21:1-32

Ang Babylon Gamiton sa Ginoo Ingon nga Espada sa Pagsilot sa Israel

1Miingon ang Ginoo kanako, 2“Tawo, pag-atubang sa Jerusalem ug panghimaraota ang Israel ug ang mga simbahan niini. 3Ingna sila nga ako, ang Ginoo nga Dios, nagaingon, ‘Kontra ko kamo! Ibton ko ang akong espada ug pamatyon ko kamo nga tanan, maayo man o daotan. 4Oo, pamatyon ko kamo nga tanan sa akong espada, gikan sa habagatan hangtod sa amihan. 5Ug mahibaloan sa tanan nga ako mao ang Ginoo. Giibot ko na ang akong espada, ug dili ko kini ibalik sa iyang sakoban hangtod nga dili mahuman ang iyang pagpamatay.’

6“Busa tawo, padungga sila nga mag-agulo ka sa kasubo ug sa kasakit sa imo nga kasingkasing. Mag-agulo ka diha sa ilang atubangan. 7Kon mangutana sila kon nganong nagaagulo ka, ingna sila nga tungod kini sa balita nga makapakurog, makapaluya, makapalisang, ug makapalipong kanila. Mahitabo gyud kini nga mga butanga sa dili madugay. Ako, ang Ginoo nga Dios, ang nagaingon niini.”

8Miingon pa gyud ang Ginoo kanako, 9-10“Tawo, isulti ang akong mensahe ngadto sa mga tawo. Ingna sila nga ako, ang Ginoo, nagaingon: Gibaid ko ang akong espada alang sa pagpatay kaninyo. Gipasinaw ko kini pag-ayo aron mokidlap kini sama sa kilat. Karon, maglipay pa ba kamo? Balewalaon pa ba ninyo ang akong mga pagdisiplina kaninyo?21:9-10 Balewalaon… kaninyo?: Dili klaro ang buot ipasabot niini sa Hebreo nga teksto. 11Gibaid ko ang akong espada ug gipasinaw, ug andam na kini nga gamiton sa pagpamatay.

12“Tawo, hilak ug kusog ug pukpoka ang imo nga dughan sa kasubo, kay kana nga espada mopatay sa akong katawhan nga mga Israelinhon ug sa ilang mga pangulo. 13Kini usa ka pagsulay sa akong katawhan. Dili sila maghunahuna nga dili ko ipadayon ang akong pagdisiplina kanila nga ilang gibale-wala. Ako, ang Ginoo nga Dios, ang nagaingon niini. 14Busa, tawo, isulti ang akong mensahe. Mopakpak ka sa pagtamay sa akong katawhan, ug mokuha kag espada ug itigbas kini sa makaduha o makatulo ka higayon ingon nga simbolo nga daghan ang mangamatay kanila sa gubat. 15Mangurog sila sa kahadlok ug daghan ang mangamatay kanila. Gibutang ko na ang espada diha sa mga pultahan sa ilang siyudad aron sa pagpatay kanila. Nagpangidlap kini sama sa kilat ug andam na sa pagpamatay. 16O espada! Panigbas sa wala ug sa tuo. Panigbas bisan asa. 17Mopakpak usab ako sa pagtamay sa akong katawhan, ug unya mawala ang akong kasuko. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.”

18Miingon ang Ginoo kanako, 19“Tawo, paghimog mapa ug markahi ang duha ka dalan nga mahimo nga agian sa hari sa Babylon nga nagadala sa espada. Kini nga duha ka dalan magsugod sa Babylon. Butangi ug timaan ang gisang-an sa duha ka dalan aron mahibaloan kon asa paingon kini nga duha ka dalan. 20Ang usa ka dalan paingon sa Raba, ang kapital sa Ammon, ug ang usa paingon sa Jerusalem, ang kapital sa Juda nga nalibotan ug paril. 21Kay ang hari sa Babylon mihunong sa gisang-an sa duha ka dalan ug magpakisayod kon asa siya nga dalan moagi pinaagi sa pagbunot sa pana,21:21 Ang mga pana ginabutangan sa ngalan sa tawo o dapit, unya ginauyog, ug pagkahuman magbunot ug usa. sa pagpangutana sa mga dios-dios, ug sa pagsusi sa atay sa mananap nga gihalad. 22Ang mabunot niya nga pana mao ang may marka nga Jerusalem. Unya mosinggit siya sa pagsulong sa Jerusalem ug sa pagpamatay sa mga nagpuyo niini. Magpahimo siyag tore-tore ug magpabutang siya sa pultahan sa Jerusalem ug dagkong mga kahoy nga iguba sa pultahan. Magpatapok siyag yuta diha sa kilid sa paril sa siyudad aron makatkat kini. 23Dili makatuo ang mga taga-Jerusalem nga mahitabo kini kanila tungod kay may kasabotan sila tali sa Babylon. Apan ang hari sa Babylon mopahinumdom kanila sa ilang mga sala, ug unya bihagon niya sila.

24“Busa ako, ang Ginoo nga Dios, nagaingon: Ang inyong mga sala nadayag na, ug gipakita gyud ninyo kon unsa kamo kamasinupakon ug kamakasasala. Tungod kay ginahimo ninyo kini, ipabihag ko kamo.

25“Ikaw nga daotan ug makasasala nga pangulo sa Israel, miabot na ang panahon nga ikaw silotan! 26Ako, ang Ginoo nga Dios, nagaingon: Huboa ang imo nga turban ug korona, kay may kausaban na ang tanan. Ang mga anaa sa ubos mahimo nga dungganon, ug ang mga dungganon ipaubos. 27Laglagon ko gyud ang Jerusalem! Dili kini matukod pag-usab hangtod nga moabot ang akong pinili nga maoy magahukom niini nga siyudad; kay siya ang akong gitugyanan niini.

28“Ug ikaw tawo, ingna ang mga Amonihanon nga nagbiay-biay sa Israel nga ako, ang Ginoo nga Dios, nagaingon kanila: Andam na ang espada aron sa pagpamatay. Gipasinaw kini pag-ayo aron magpangidlap sama sa kilat. 29Dili tinuod ang mga panan-awon ug mga tagna nga nadawat ninyo mahitungod sa espada. Ang tinuod, andam na ang espada sa pagputol sa mga liog sa daotan nga mga tawo. Ang panahon sa pagsilot kanila miabot na. 30Ibalik ko ba ang espada sa sakoban? Dili! Silotan ko kamo diha mismo sa inyong nasod, sa dapit diin kamo natawo. 31Ipatagamtam ko kaninyo ang akong labihan nga kasuko, ug itugyan ko kamo ngadto sa mabangis nga mga tawo, nga anad sa pagpatay. 32Mahimo kamo nga sugnod, ug ang inyong dugo mobanaw sa inyong yuta. Wala na gyud makahinumdom kaninyo. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.”