1Во время царствования Иоакима в страну вторгся царь Вавилона Навуходоносор24:1 Навуходоносор II, самый великий царь Нововавилонской империи, правил с 605 по 562 гг. до н. э., и Иоаким стал подвластным ему на три года, но потом передумал и восстал против Навуходоносора. 2Вечный насылал на Иоакима вавилонских, сирийских, моавских и аммонитских разбойников. Он посылал их губить Иудею, по слову Вечного, сказанному Его рабами пророками. 3Конечно, всё это произошло с Иудеей по воле Вечного, чтобы удалить их от Него из-за грехов Манассы и всего, что тот сделал, 4в том числе и за невинную кровь. Ведь он наполнил Иерусалим невинной кровью, и Вечный не желал прощать.
5Прочие события царствования Иоакима и всё, что он сделал, записано в «Книге летописей царей Иудеи». 6Иоаким упокоился со своими предками. И царём вместо него стал его сын Иехония.
7Царь Египта не выходил больше из своей страны, потому что царь Вавилона захватил все его земли от речки на границе Египта до реки Евфрат.
Иехония – царь Иудеи
(2 Лет. 36:9-10)
8Иехонии было восемнадцать лет, когда он стал царём, и правил он в Иерусалиме три месяца. Его мать звали Нехушта, она была дочерью Элнафана, родом из Иерусалима. 9Иехония делал зло в глазах Вечного, во всём уподобляясь своему отцу.
10В то время военачальники Навуходоносора, царя Вавилона, двинулись на Иерусалим и осадили город. 11Сам Навуходоносор подошёл к городу, когда его осаждали военачальники. 12И Иехония, царь Иудеи, вместе с матерью, приближёнными, полководцами и придворными сдался ему.
На восьмом году своего правления царь Вавилона взял Иехонию в плен. 13Как и говорил Вечный, Навуходоносор забрал все сокровища из храма Вечного и из царского дворца и порубил на куски всю золотую утварь, которую сделал для храма Вечного царь Исраила Сулейман. 14Он увёл в плен весь Иерусалим: всех полководцев и воинов, всех ремесленников и кузнецов – десять тысяч человек общим счётом. Оставлен был лишь бедный люд страны. 15Навуходоносор увёл Иехонию пленным в Вавилон. Он увёл из Иерусалима в Вавилон мать царя, его жён, его придворных и знатных людей страны. 16Ещё царь Вавилона привёл пленниками в Вавилон всё войско из семи тысяч воинов, сильных и готовых к бою, и тысячи ремесленников и кузнецов. 17Он сделал Маттанию, дядю Иехонии, царём вместо него и дал ему новое имя – Цедекия.
Цедекия – царь Иудеи
(2 Лет. 36:11-14; Иер. 52:1-3)
18Цедекии был двадцать один год, когда он стал царём, и правил он в Иерусалиме одиннадцать лет. Его мать звали Хамуталь, она была дочерью Иеремии из Ливны. 19Цедекия делал зло в глазах Вечного, во всём уподобляясь Иоакиму. 20Иерусалим и Иудея так разгневали Вечного, что Он прогнал их от Себя.
Падение Иерусалима
(2 Лет. 36:15-20; Иер. 39:1-10; 52:4-27)
Цедекия восстал против царя Вавилона.
1ในรัชกาลของเยโฮยาคิม กษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์แห่งบาบิโลนมารุกรานดินแดน เยโฮยาคิมตกเป็นข้ารับใช้ของพระองค์สามปี แล้วทรงเปลี่ยนใจกบฏต่อเนบูคัดเนสซาร์ 2องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงส่งชาวบาบิโลน24:2 หรือเคลเดีย อารัม โมอับ และอัมโมนมาปล้นและทำลายยูดาห์ตามที่พระองค์ได้ทรงเตือนผ่านทางบรรดาผู้เผยพระวจนะผู้รับใช้ขององค์พระผู้เป็นเจ้า 3เหตุการณ์เหล่านี้เกิดแก่ยูดาห์ตามพระบัญชาของ องค์พระผู้เป็นเจ้า เพื่อจะกวาดล้างพวกเขาออกไปให้พ้นพระพักตร์เนื่องจากบาปทั้งหลายของมนัสเสห์และสิ่งทั้งปวงที่ทรงทำ 4รวมทั้งการทำให้เลือดของผู้บริสุทธิ์ต้องหลั่งไหล เพราะทรงทำให้เยรูซาเล็มนองด้วยเลือดของผู้บริสุทธิ์ และองค์พระผู้เป็นเจ้าไม่ได้ทรงเต็มพระทัยที่จะอภัยให้
5เหตุการณ์อื่นๆ ในรัชกาลของเยโฮยาคิมและพระราชกิจทั้งปวงมีบันทึกไว้ในจดหมายเหตุกษัตริย์แห่งยูดาห์ไม่ใช่หรือ? 6เยโฮยาคิมทรงล่วงลับไปอยู่กับบรรพบุรุษและเยโฮยาคีนโอรสของพระองค์ขึ้นครองราชย์แทน
7ฟาโรห์แห่งอียิปต์ไม่ได้ยกทัพกลับมาอีก เพราะกษัตริย์บาบิโลนทรงยึดดินแดนทั้งหมดของพระองค์ตั้งแต่ลำน้ำแห่งอียิปต์จดแม่น้ำยูเฟรติส
กษัตริย์เยโฮยาคีนแห่งยูดาห์
(2พศด.36:9-10)
8เมื่อเยโฮยาคีนขึ้นเป็นกษัตริย์ พระองค์ทรงมีพระชนมายุสิบแปดพรรษา และทรงครองราชย์อยู่ในกรุงเยรูซาเล็มสามเดือน ราชมารดาคือเนหุชทาธิดาของเอลนาธันจากเยรูซาเล็ม 9เยโฮยาคีนทรงทำสิ่งที่ชั่วในสายพระเนตรขององค์พระผู้เป็นเจ้าเหมือนที่บรรพบุรุษของพระองค์ได้ทรงทำ
10ในรัชกาลนี้เอง กองทัพของเนบูคัดเนสซาร์แห่งบาบิโลนบุกมาล้อมกรุงเยรูซาเล็มไว้ 11ระหว่างที่ล้อมอยู่นั้น เนบูคัดเนสซาร์เองเสด็จมายังกรุงเยรูซาเล็ม 12กษัตริย์เยโฮยาคีนแห่งยูดาห์ ราชมารดา และขุนนางข้าราชการทั้งปวงยอมจำนนแก่เนบูคัดเนสซาร์
ในปีที่แปดแห่งรัชกาลเนบูคัดเนสซาร์ เยโฮยาคีนถูกจับไปเป็นเชลย 13ตามที่องค์พระผู้เป็นเจ้าได้ตรัสไว้ เนบูคัดเนสซาร์ริบเอาสมบัติทั้งปวงจากพระวิหารขององค์พระผู้เป็นเจ้าและพระราชวังกลับไป ตลอดจนภาชนะเครื่องใช้ทองคำทั้งหมดซึ่งกษัตริย์โซโลมอนแห่งอิสราเอลให้ทำขึ้นเพื่อใช้ในพระวิหารขององค์พระผู้เป็นเจ้าด้วย 14เนบูคัดเนสซาร์ทรงจับกุมเชลยหนึ่งหมื่นคนไปจากกรุงเยรูซาเล็ม มีทั้งข้าราชการ นักรบ ช่างฝีมือ และช่างโลหะต่างๆ เหลือไว้แต่ราษฎรที่ยากไร้ที่สุด
15เนบูคัดเนสซาร์ทรงจับกุมตัวเยโฮยาคีนไปเป็นเชลยที่บาบิโลน รวมทั้งเหล่ามเหสี ราชมารดา ข้าราชการ และชนชั้นผู้นำของยูดาห์ด้วย 16ทั้งทรงคุมตัวเหล่านักรบทั้งหมดเจ็ดพันคนไปยังบาบิโลน ล้วนแต่แข็งแรงและพร้อมที่จะออกรบ และช่างโลหะกับช่างฝีมืออีกหนึ่งพันคน 17จากนั้นทรงแต่งตั้งมัททานิยาห์ ลุงของเยโฮยาคีนให้เป็นกษัตริย์แทนและเปลี่ยนพระนามเป็นเศเดคียาห์
กษัตริย์เศเดคียาห์แห่งยูดาห์
(2พศด.36:11-16; ยรม.52:1-3)
18เมื่อเศเดคียาห์ขึ้นเป็นกษัตริย์ พระองค์ทรงมีพระชนมายุ 21 พรรษา และทรงครองราชย์อยู่ในกรุงเยรูซาเล็มสิบเอ็ดปี ราชมารดาคือฮามุทาลธิดาของเยเรมีย์จากลิบนาห์ 19เศเดคียาห์ทรงทำสิ่งที่ชั่วในสายพระเนตรขององค์พระผู้เป็นเจ้าเหมือนที่เยโฮยาคิมได้ทรงทำ 20เนื่องด้วยพระพิโรธขององค์พระผู้เป็นเจ้า เหตุการณ์ทั้งหมดนี้จึงเกิดขึ้นกับกรุงเยรูซาเล็มและยูดาห์ และในที่สุดพระองค์ทรงเหวี่ยงพวกเขาพ้นจากพระพักตร์ของพระองค์
