Попытка Аталии истребить дом Давуда
(2 Лет. 22:10-12)
1Когда Аталия, мать Охозии, увидела, что её сын мёртв, она встала и убила всю царскую семью. 2Но Иехошева, дочь царя Иорама и сестра Охозии, взяла Иоаша, сына Охозии, выкрала его из среды царских сыновей, которых должны были убить, и спрятала его вместе с кормилицей в спальне. Так она укрыла ребёнка от Аталии, и он не был убит. 3Он прятался с кормилицей в храме Вечного шесть лет, пока Аталия правила страной.
Восстание против Аталии
(2 Лет. 23:1-21)
4На седьмом году правления Аталии священнослужитель Иодай послал за сотниками из царской охраны и дворцовой стражи, чтобы их привели к нему в храм Вечного. Он заключил с ними союз, взял с них клятву в храме Вечного и показал им царского сына. 5Он приказал им:
– Вот что вы должны сделать: треть из вас, кто заступает на службу в субботу, будет стеречь царский дворец, 6вторая треть – ворота Сур и последняя треть – ворота, что за дворцовыми стражниками. Вы никого не должны подпускать к храму. 7А два ваших подразделения, что обычно уходят со службы в субботу, должны остаться при храме Вечного охранять царя. 8Встаньте вокруг царя, каждый с оружием в руках, и убивайте всякого, кто подойдёт к вашим рядам. Будьте при царе, куда бы он ни пошёл.
9Сотники сделали всё так, как приказал священнослужитель Иодай. Каждый взял своих людей – и тех, кто заступал на службу в ту субботу, и тех, кто в ту субботу уходил со службы, – и пришёл к священнослужителю Иодаю. 10Он раздал сотникам копья и щиты, которые некогда принадлежали царю Давуду и находились в храме Вечного. 11Стражи с оружием в руках встали вокруг царя – от южной стороны храма до северной, вокруг жертвенника и храма.
12Иодай вывел сына царя, возложил на него корону, дал ему копию Закона и провозгласил его царём. Его помазали, и народ рукоплескал и кричал:
– Да здравствует царь!
13Услышав шум стражи и народа, Аталия отправилась к ним в храм Вечного. 14Она посмотрела и увидела: у колонны, как велит обычай, стоял царь! Возле него были начальники отрядов и трубачи, и весь народ страны ликовал и трубил в трубы. Аталия разорвала на себе одежду и закричала:
– Заговор! Заговор!
15Священнослужитель Иодай приказал сотникам, которые распоряжались войском:
– Выведите её за пределы храма и убейте мечом всякого, кто за ней пойдёт.
(Потому что священнослужитель сказал: «Её нельзя предавать смерти в храме Вечного».)
16Её схватили и повели к царскому дворцу через вход, которым водят коней, и там она была предана смерти.
17А Иодай заключил соглашение между Вечным, царём и народом, что они будут народом Вечного. Ещё он заключил союз между царём и народом. 18Весь народ страны пошёл к храму Баала и разрушил его. Они разбили на куски жертвенники и идолов и убили перед жертвенниками Маттана, жреца Баала.
Затем священнослужитель Иодай установил присмотр за храмом Вечного. 19Он взял с собой сотников, царскую охрану, дворцовую стражу и весь народ страны, и они вместе вывели царя из храма Вечного и вошли в царский дворец через ворота Стражи. Царь сел на своё место на царском престоле, 20и весь народ страны ликовал. А город, после того как Аталия была убита мечом в царском дворце, успокоился.
Иоаш – царь Иудеи
(2 Лет. 24:1-3)
21Иоашу было семь лет, когда он начал царствовать.
พระนางอาธาลิยาห์กับโยอาช
(2พศด.22:10—23:21)
1เมื่อพระนางอาธาลิยาห์ราชมารดาของอาหัสยาห์เห็นว่าโอรสสิ้นพระชนม์แล้ว ก็สังหารเชื้อพระวงศ์ทั้งหมด 2แต่เยโฮเชบาธิดาของกษัตริย์เยโฮรัม11:2 ภาษาฮีบรูว่าโยรัมเป็นอีกรูปหนึ่งของเยโฮรัม น้องสาวของอาหัสยาห์ซ่อนตัวโยอาชโอรสของอาหัสยาห์ไว้ไม่ให้ถูกประหารพร้อมโอรสองค์อื่นๆ เยโฮเชบาพาโยอาชกับพี่เลี้ยงไปซ่อนไว้ในห้องบรรทม ให้พ้นจากพระนางอาธาลิยาห์ โยอาชจึงไม่ถูกประหาร 3โยอาชกับพี่เลี้ยงหลบซ่อนตัวในพระวิหารขององค์พระผู้เป็นเจ้าตลอดหกปีที่พระนางอาธาลิยาห์ครองราชย์
4ในปีที่เจ็ดเยโฮยาดาเรียกชุมนุมนายกองทหารรักษาพระองค์ชาวคารีและยามให้มายังพระวิหารขององค์พระผู้เป็นเจ้า เขาทำพันธสัญญากับคนเหล่านั้นและให้พวกเขาถวายสัตย์ปฏิญาณที่พระวิหารขององค์พระผู้เป็นเจ้า จากนั้นนำโยอาชโอรสของอาหัสยาห์ออกมาอยู่ต่อหน้าพวกเขา 5เยโฮยาดาสั่งพวกเขาว่า “หนึ่งในสามของผู้ประจำหน้าที่รักษาการณ์ในวันสะบาโตจะเฝ้าพระราชวัง 6หนึ่งในสามอยู่ที่ประตูสูร และหนึ่งในสามอยู่ที่ประตูหลังยามซึ่งอยู่เวรเฝ้าพระวิหาร 7และอีกสองพวกซึ่งออกเวรวันสะบาโตทั้งหมดจะเฝ้าพระวิหารเพื่ออารักขากษัตริย์ 8จงอารักขารอบองค์กษัตริย์ ถืออาวุธพร้อมและประหารทุกคนที่พยายามจะบุกเข้ามา จงอยู่เคียงข้างพระองค์ไม่ว่าจะเสด็จไปทางใด”
9บรรดานายทหารจึงปฏิบัติตามคำสั่งของปุโรหิตเยโฮยาดา ต่างนำพลที่จะผลัดเวรกันในวันสะบาโตมาพบเยโฮยาดา 10แล้วเขานำหอกและโล่ของกษัตริย์ดาวิดในคลังพระวิหารขององค์พระผู้เป็นเจ้ามาแจกจ่ายให้บรรดานายทหาร 11ทหารยามถืออาวุธพร้อมยืนอารักขารอบองค์กษัตริย์ ประจำการอยู่ใกล้แท่นบูชาและจากด้านทิศใต้ของพระวิหารไปจดด้านทิศเหนือ
12เยโฮยาดานำราชโอรสออกมาและสวมมงกุฎให้พระองค์ ถวายหนังสือพันธสัญญาและประกาศว่าพระองค์เป็นกษัตริย์ พวกเขาเจิมตั้งพระองค์ ประชาชนปรบมือและโห่ร้องว่า “ขอกษัตริย์จงทรงพระเจริญ!”
13เมื่อพระนางอาธาลิยาห์ได้ยินเสียงยามและประชาชน พระนางก็เสด็จมาหาประชาชนที่พระวิหารขององค์พระผู้เป็นเจ้า 14พระนางทอดพระเนตรเห็นกษัตริย์ประทับยืนอยู่ข้างเสาตามพระราชประเพณี มีเจ้าหน้าที่กับคนเป่าแตรอยู่ข้างพระองค์ และปวงชนกำลังรื่นเริงยินดีและเป่าแตร พระนางอาธาลิยาห์ก็ทรงฉีกฉลองพระองค์และร้องตะโกนว่า “กบฏ! กบฏ!”
15ปุโรหิตเยโฮยาดาสั่งบรรดาผู้บังคับกองร้อยซึ่งรับผิดชอบกองทหารว่า “คุมตัวพระนางออกไปจากแถวทหาร อย่าประหารพระนางในพระวิหารขององค์พระผู้เป็นเจ้า แต่ให้ฆ่าทุกคนที่พยายามจะเข้ามาช่วยพระนาง” 16พวกเขาจึงคุมตัวพระนางไปยังประตูที่ม้าผ่านเข้าพระราชวัง และปลงพระชนม์พระนางที่นั่น
17จากนั้นเยโฮยาดาให้กษัตริย์และประชากรทั้งปวงทำพันธสัญญาต่อองค์พระผู้เป็นเจ้าว่าพวกเขาจะเป็นประชากรขององค์พระผู้เป็นเจ้า ทั้งให้กษัตริย์และประชาชนกระทำพันธสัญญาต่อกัน 18ประชาชนทุกคนทั่วแดนกรูเข้าไปรื้อทำลายวิหารของพระบาอัล ทุบแท่นบูชาและเทวรูปทั้งหลายทิ้ง และประหารมัททานปุโรหิตของพระบาอัลตรงหน้าแท่น
แล้วปุโรหิตเยโฮยาดาตั้งกองรักษาการณ์ดูแลพระวิหารขององค์พระผู้เป็นเจ้า 19เยโฮยาดา บรรดานายทหาร ทหารรักษาพระองค์ ชาวคารี ทหารยาม และประชากรทั้งปวงนำเสด็จกษัตริย์โยอาชจากพระวิหารขององค์พระผู้เป็นเจ้าผ่านป้อมทหารรักษาการณ์เข้าสู่พระราชวัง แล้วกษัตริย์ขึ้นประทับบนราชบัลลังก์ 20ประชาชนทั่วแดนพากันชื่นชมยินดี และนครก็สงบสุข เพราะพระนางอาธาลิยาห์ถูกประหารด้วยดาบที่พระราชวังแล้ว
21โยอาช11:21 ภาษาฮีบรูว่าเยโฮอาชเป็นอีกรูปหนึ่งของโยอาชเช่นเดียวกับ 12:2,4,6,7 และ 18มีพระชนมายุเจ็ดพรรษาเมื่อขึ้นครองราชย์
