Ильяс предсказывает засуху
1Ильяс из Тишбы, что в Галааде, сказал Ахаву:
– Верно, как и то, что жив Вечный, Бог Исраила, Которому я служу, – в эти годы не будет ни росы, ни дождя, разве только по моему слову.
2И к Ильясу было слово Вечного:
3– Уходи отсюда, иди на восток и спрячься у реки Керит, что к востоку от Иордана. 4Из реки ты будешь пить, а кормить тебя Я повелел во́ронам.
5И он сделал, как сказал ему Вечный. Он пошёл к реке Керит, что к востоку от Иордана, и остался там. 6Вороны приносили ему хлеб и мясо утром и вечером, а пил он из реки.
Ильяс и вдова из Сарепты
7Через некоторое время река пересохла, потому что в стране не было дождя. 8Тогда к пророку было слово Вечного:
9– Теперь ступай в Сарепту17:9 Сарепта – финикийский город, находившийся на территории современного государства Ливан. А значит пророк должен был покинуть пределы Исраила., что близ Сидона, и живи там. Я повелел одной вдове кормить тебя.
10И он пошёл в Сарепту. Когда он подошёл к воротам города, там была вдова, которая собирала дрова. Он позвал её и сказал:
– Принеси мне в сосуде немного воды попить.
11Когда она пошла, он окликнул её и сказал:
– Принеси мне и кусок хлеба.
12– Верно, как и то, что жив Вечный, твой Бог, – ответила она, – у меня нет хлеба – лишь пригоршня муки в кадке да немного масла в кувшине. Вот возьму пару поленьев и пойду, приготовлю из этой муки еду для себя и для сына. Съедим это, а потом умрём.
13Ильяс сказал ей:
– Не бойся. Иди домой и сделай так, как сказала. Но сперва сделай для меня из того, что у тебя есть, маленькую лепёшку и принеси мне, а потом приготовь что-нибудь для себя и своего сына. 14Ведь так говорит Вечный, Бог Исраила: «Мука в кадке не переведётся и масло в кувшине не кончится до того дня, когда Вечный пошлёт на землю дождь».
15Она пошла и сделала так, как сказал ей Ильяс. И каждый день у неё, у Ильяса и у её семьи была пища. 16Мука в кадке не переводилась и масло в кувшине не кончалось – по слову Вечного, сказанному Ильясом.
Воскрешение сына вдовы
17Через некоторое время сын той женщины, хозяйки дома, заболел. Ему становилось всё хуже и хуже, и наконец он перестал дышать. 18Тогда она сказала Ильясу:
– Что у тебя против меня, человек Аллаха? Ты пришёл, чтобы напомнить мне о моём грехе и убить моего сына?
19– Дай мне своего сына, – ответил ей Ильяс.
Он взял его у неё из рук, отнёс в верхнюю комнату, где он жил, и положил его на постель. 20Затем он воззвал к Вечному:
– Вечный, Бог мой, неужели Ты наведёшь беду и на вдову, у которой я живу, умертвив её сына?
21Он простирался над мальчиком трижды и взывал к Вечному:
– Вечный, Бог мой, пусть жизнь этого мальчика вернётся к нему!
22Вечный услышал мольбу Ильяса, и жизнь мальчика вернулась к нему, и он ожил. 23Ильяс взял мальчика и отнёс его вниз из своей комнаты в дом. Он отдал его матери и сказал:
– Смотри, твой сын жив!
24Женщина сказала Ильясу:
– Теперь я знаю, что ты пророк и что слово Вечного, сказанное тобой, истинно.
นกกาเลี้ยงเอลียาห์
1ครั้งนั้นเอลียาห์ชาวทิชบีในกิเลอาดกล่าวกับอาหับว่า “พระยาห์เวห์พระเจ้าแห่งอิสราเอลซึ่งข้าพเจ้าปรนนิบัติรับใช้อยู่นั้นทรงพระชนม์อยู่แน่ฉันใด จะไม่มีน้ำค้างหรือฝนในสองสามปีข้างหน้าจนกว่าข้าพเจ้าจะบอกให้มีฉันนั้น”
2แล้วมีพระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้ามาถึงเอลียาห์ว่า 3“จงไปซ่อนตัวที่ลำห้วยเครีททางตะวันออกของแม่น้ำจอร์แดน 4เจ้าจะดื่มน้ำจากลำห้วยและเราได้สั่งให้นกกานำอาหารมาเลี้ยงเจ้า”
5เอลียาห์ก็ปฏิบัติตามที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงบัญชา และไปอาศัยอยู่ที่ลำห้วยเครีททางตะวันออกของแม่น้ำจอร์แดน 6นกกาคาบขนมปังและเนื้อมาให้เขาทุกเช้าและทุกเย็น และเขาดื่มน้ำจากลำธาร
หญิงม่ายที่ศาเรฟัท
7ต่อมาลำห้วยนั้นก็แห้งผากเพราะไม่มีฝนตกเลยทั่วดินแดนนั้น 8แล้วพระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้ามาถึงเอลียาห์ว่า 9“จงไปอาศัยอยู่ที่เมืองศาเรฟัทในไซดอน เราได้สั่งหญิงม่ายคนหนึ่งที่นั่นให้เลี้ยงดูเจ้า” 10เอลียาห์จึงไปยังศาเรฟัท เมื่อมาถึงประตูเมืองก็เห็นหญิงม่ายคนหนึ่งกำลังเก็บฟืน เขาจึงเรียกนางและร้องขอว่า “ช่วยเอาน้ำใส่เหยือกมาให้เราดื่มสักนิดได้ไหม?” 11ขณะที่หญิงนั้นจะไปเอามา เขาบอกนางว่า “โปรดช่วยเอาขนมปังมาให้สักชิ้นด้วย”
12หญิงนั้นตอบว่า “พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านทรงพระชนม์อยู่แน่ฉันใด ดิฉันไม่มีขนมปังเลยสักชิ้นฉันนั้น มีเพียงแป้งหยิบมือเดียวในหม้อ กับน้ำมันก้นไห นี่ก็กำลังเก็บฟืนจะเอาไปทำอาหารกินกับลูกชาย จากนั้นก็จะต้องอดตาย”
13เอลียาห์กล่าวกับนางว่า “อย่ากลัวเลย กลับบ้านไปทำตามที่เจ้าว่าเถิด แต่ทำขนมชิ้นเล็กๆ มาให้เราก่อน จากนั้นจึงทำอาหารให้ตัวเจ้ากับลูกชายของเจ้า 14เพราะพระยาห์เวห์พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสว่า ‘จะมีแป้งไม่ขาดหม้อ น้ำมันไม่ขาดไห จนถึงวันที่องค์พระผู้เป็นเจ้าให้ฝนตกลงมาบนดินแดนนี้’ ”
15หญิงม่ายนั้นจึงไปทำตามที่เอลียาห์สั่ง แล้วก็มีอาหารทุกวันไม่ขาดสำหรับเอลียาห์และนางกับครอบครัว 16เพราะมีแป้งไม่ขาดหม้อ น้ำมันไม่ขาดไห เป็นจริงตามพระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้าที่ตรัสผ่านทางเอลียาห์
17ต่อมาบุตรชายของหญิงนั้นล้มป่วย อาการทรุดหนักลงเรื่อยๆ และในที่สุดก็สิ้นลม 18นางจึงกล่าวกับเอลียาห์ว่า “โอ คนของพระเจ้า ทำไมถึงทำกับดิฉันอย่างนี้? ท่านมาที่นี่เพื่อจะเตือนให้ระลึกถึงบาปของดิฉัน และประหารลูกชายของดิฉันหรือ?”
19เอลียาห์ตอบว่า “ส่งลูกของเจ้ามาให้เราสิ” แล้วเขาก็รับตัวเด็กนั้นจากอ้อมแขนของแม่ อุ้มขึ้นไปในห้องชั้นบนซึ่งเขาพักอาศัยอยู่ วางเด็กนั้นลงบนเตียงของเขา 20แล้วร้องทูลองค์พระผู้เป็นเจ้าว่า “ข้าแต่พระยาห์เวห์พระเจ้าของข้าพระองค์ พระองค์ทรงนำความทุกข์โศกมายังหญิงม่ายซึ่งข้าพระองค์อาศัยอยู่ด้วยนี้ โดยทำให้ลูกของนางเสียชีวิตหรือ?” 21แล้วเขาเหยียดกายทับตัวเด็กนั้นสามครั้ง และร้องทูลองค์พระผู้เป็นเจ้าว่า “ข้าแต่พระยาห์เวห์พระเจ้าของข้าพระองค์ ขอโปรดให้เด็กชายคนนี้ฟื้นคืนชีวิตด้วยเถิด!”
22องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงสดับฟังคำร้องทูลของเอลียาห์ เด็กนั้นก็ฟื้นคืนชีวิต 23เอลียาห์จึงอุ้มเขาลงมาข้างล่างมอบให้แก่มารดาและกล่าวว่า “ดูเถิด ลูกของเจ้ายังมีชีวิตอยู่!”
24หญิงนั้นจึงกล่าวกับเอลียาห์ว่า “ตอนนี้ดิฉันทราบแล้วว่าท่านเป็นคนของพระเจ้า และพระวจนะขององค์พระผู้เป็นเจ้าจากปากของท่านเป็นความจริง”
