Гнев Юнуса
1Но Юнус был этим очень недоволен и злился.
2Он стал молиться Вечному:
– О Вечный, разве не это я говорил, когда ещё был дома? Поэтому-то я и бежал в Фарсис. Я же знал, что Ты Бог милостивый и милосердный4:2 Бог милостивый и милосердный – это выражение основано на словах из Таурата (см. Исх. 34:6) и является родственным арабскому выражению: «бисмиллях-ир-рахман-ир-рахим», которое переводится как: «Во имя Аллаха милостивого и милосердного». В доисламской Аравии христиане государства Набатея использовали похожее выражение, переняв его из иудейской традиции., долготерпеливый и богатый любовью и не желаешь насылать беду. 3А теперь, Вечный, забери мою жизнь, потому что мне лучше умереть, чем жить.
4Но Вечный спросил:
– Стоит ли тебе гневаться?
5Юнус вышел и сел к востоку от города. Там он сделал себе шалаш, сел под ним в тени, и стал ждать, что произойдёт с городом. 6А Вечный Бог устроил так, что выросло растение4:6 Возможно, это клещевина, которая очень быстро растёт и достигает четырёх метров в высоту. Это растение имеет большие листья и при повреждении стебля быстро засыхает., которое поднялось над Юнусом, чтобы тень над головой избавила его от раздражения, и Юнус очень обрадовался этому растению. 7Но на рассвете следующего дня Аллах устроил так, что червь подточил растение, и оно засохло. 8Когда солнце взошло, Аллах наслал знойный восточный ветер, и солнце стало жечь голову Юнусу так, что он изнемог. Он захотел умереть и сказал:
– Лучше мне умереть, чем жить.
9А Аллах спросил Юнуса:
– Стоит ли тебе гневаться из-за растения?
– Стоит, – ответил он, – я до смерти разгневан.
10Но Вечный сказал:
– Ты сожалеешь о растении, за которым ты не ухаживал, которое не растил. Оно за ночь выросло и за ночь погибло. 11Так Мне ли не пожалеть великого города Ниневии, где больше ста двадцати тысяч жителей, не знающих где добро, а где зло4:11 Букв.: «которые не знают где право, а где лево»., а также много скота?
تووڕەبوونی یونس بەهۆی بەزەیی یەزدان
1بەڵام ئەمە یونسی زۆر پەست کرد و ڕقی هەستا. 2نزای بۆ یەزدان کرد و گوتی: «ئای ئەی یەزدان، ئایا ئەمە قسەی من نەبوو کە هێشتا لە خاکی خۆمدا بووم؟ لەبەر ئەوە هەوڵی هەڵاتنم دا بۆ تەرشیش، چونکە زانیم تۆ خودایەکی میهرەبانیت و بە بەزەییت، پشوودرێژیت و خۆشەویستییە نەگۆڕەکەت زۆرە، لە خراپەهێنان بەسەر خەڵکی پاشگەز دەبیتەوە. 3ئێستاش ئەی یەزدان، گیانم لێ بستێنە، چونکە مردنم باشترە لە ژیانم.»
4یەزدانیش فەرمووی: «ئایا کارێکی باشە تووڕە بیت؟»
5ئینجا یونس لە شارەکە چووە دەرەوە و لە ڕۆژهەڵاتی شارەکە دانیشت، لەوێ کەپرێکی بۆ خۆی دروستکرد و لەژێر سێبەرەکەیدا دانیشت، بۆ ئەوەی ببینێت چی لە شارەکەدا ڕوودەدات. 6یەزدانی پەروەردگاریش ڕووەکێکی ئامادە کرد و لەسەر یونس بەرزی کردەوە، هەتا ببێتە سێبەر لە سەری، بۆ ئەوەی لە خەمەکەی دەربازی بکات. یونسیش زۆر دڵی بە ڕووەکەکە خۆش بوو. 7بەڵام خودا لە بەرەبەیاندا کرمێکی ئامادە کرد، کرمەکە لە ڕووەکەکەی دا و وشکی کرد. 8لە کاتی خۆر هەڵاتندا خودا بایەکی ڕۆژهەڵاتی گەرمی ئامادە کرد، هەتاو لەسەری یونسی دا و گێژی کرد، ئەویش داوای مردنی بۆ خۆی کرد و گوتی: «مردنم باشترە لە ژیانم.»
9خوداش بە یونسی فەرموو: «ئایا کارێکی باشە لەبەر ڕووەکەکە تووڕە بیت؟»
ئەویش گوتی: «بەڵێ، من ڕاستم. هەتا ئاستی مردن تووڕەم.»
10یەزدانیش فەرمووی: «تۆ دڵت بە ڕووەکەکە سووتا کە پێوەی ماندوو نەبوویت و بەخێوت نەکردووە، بە یەک شەو بوو، هەر بە یەک شەویش لەناوچوو. 11ئەی باشە نەینەوا، ئەو شارە مەزنە کە زیاد لە سەد و بیست هەزار کەسی تێدایە، ڕاستیان لە چەپیان جیا ناکەنەوە، هەروەها ئەو هەموو ئاژەڵە زۆرەش کە تێیدایە، دڵم پێیان نەسووتێت؟»
