Правила об обетах
1Муса сказал исраильтянам всё, что повелел ему Вечный.
2Муса сказал главам родов Исраила:
– Так повелел Вечный:
3Если человек даст обет Вечному или свяжет себя зароком, то пусть не нарушает своего слова, но выполняет всё, что сказал.
4Если молодая девушка, которая ещё живёт в доме отца, даст обет Вечному или свяжет себя зароком, 5а её отец услышит про этот обет или зарок, но ничего ей не скажет, то все её обеты и всякий зарок, которым она связала себя, останутся в силе. 6Но если, услышав об этом, отец запретит ей, то ни один из её обетов или зароков, которыми она связала себя, не останется в силе; Вечный простит ей, потому что ей запретил отец.
7Если она выйдет замуж, будучи связана обетом или опрометчивым словом своих уст, 8а её муж услышит об этом, но, услышав, ничего ей не скажет, то её обеты и зароки, которыми она связала себя, останутся в силе. 9Но если, услышав об этом, муж запретит ей, то он отменит обет или опрометчивое слово её уст, которыми она связала себя, и Вечный простит ей.
10Но всякий обет, которым свяжет себя вдова или разведённая женщина, остаётся в силе.
11Если женщина, живущая с мужем, даст обет или, поклявшись, свяжет себя зароком, 12а муж услышит об этом, но, услышав, ничего ей не скажет и не запретит, то все её обеты и зароки, которыми она связала себя, останутся в силе. 13Но если, услышав о них, муж отменит их, то ни один из обетов или зароков, которые сошли с её уст, не останется в силе: муж отменил их, и Вечный простит ей. 14Муж может подтвердить или отменить любой её обет или зарок смирять себя30:14 Или: «поститься».. 15Но если муж день за днём не будет ей ничего говорить, то он этим подтвердит все обеты и зароки, которыми она себя связала. Он подтверждает их, когда ничего не говорит ей, слыша о них. 16Если он отменит их через некоторое время после того, как услышит о них, то он будет в ответе за её вину.
17Таковы установления, которые Вечный дал Мусе об отношениях между мужем и женой, между отцом и молодой дочерью, которая ещё живёт в его доме.
คำปฏิญาณ
1โมเสสแจ้งหัวหน้าเผ่าต่างๆ ของอิสราเอลว่า “องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงบัญชาดังนี้คือ 2ผู้ใดถวายปฏิญาณต่อองค์พระผู้เป็นเจ้าหรือลั่นวาจาสาบานว่าจะทำสิ่งใด ก็อย่าผิดคำปฏิญาณให้เขาทำตามที่ลั่นวาจาไว้ทุกประการ
3“หญิงสาวคนใดที่ยังอยู่ในการปกครองของบิดาและกล่าวปฏิญาณต่อองค์พระผู้เป็นเจ้าหรือกล่าวคำสาบาน 4และบิดาของนางได้ยินนางกล่าวปฏิญาณหรือคำสาบานนั้น แต่เขาไม่ได้ทักท้วงอะไร คำปฏิญาณหรือคำสาบานทุกประการของนางก็ยังมีผลอยู่ 5แต่หากบิดาของนางได้ยินและคัดค้านคำปฏิญาณหรือคำสาบานนั้นก็เป็นโมฆะ องค์พระผู้เป็นเจ้าจะไม่ทรงถือโทษนางเนื่องจากบิดาของนางคัดค้าน
6“หากนางแต่งงานหลังจากที่ได้กล่าวปฏิญาณหรือพลั้งปากสาบานโดยไม่ยั้งคิด 7และสามีของนางได้ทราบคำปฏิญาณนั้นในภายหลังและไม่ได้ทักท้วงอะไร คำปฏิญาณหรือคำสาบานของนางก็ยังคงมีผลอยู่ 8แต่หากสามีของนางได้ทราบและคัดค้านคำปฏิญาณหรือวาจาพลั้งปากของนางนั้นก็เป็นโมฆะ และองค์พระผู้เป็นเจ้าจะไม่ทรงถือโทษนาง
9“แต่คำปฏิญาณหรือคำสาบานของหญิงม่ายหรือหญิงที่ถูกหย่าร้างจะยังมีผลบังคับ
10“หากหญิงที่อยู่กินกับสามีกล่าวคำปฏิญาหรือคำสาบานผูกมัดตัวเอง 11และสามีของนางได้ยินคำปฏิญาณนั้น แต่ไม่ได้คัดค้านหรือทักท้วงอะไร คำปฏิญาณหรือคำสาบานทุกประการก็ยังคงมีผลอยู่ 12แต่หากสามีของนางได้ยินแล้วคัดค้านคำปฏิญาณหรือคำสาบานจากปากของนางถือเป็นโมฆะ และองค์พระผู้เป็นเจ้าจะไม่ทรงถือโทษนาง 13ฉะนั้นสามีของนางอาจจะรับรองคำปฏิญาณหรือทำให้เป็นโมฆะก็ได้ 14แต่หากเขาไม่ได้พูดอะไรนับตั้งแต่ที่เขาได้ยิน ให้ถือว่าเขาได้รับรองคำปฏิญาณนั้นแล้ว การที่เขาไม่ได้กล่าวทักท้วงใดๆ ให้ถือเป็นการยืนยันรับรองคำปฏิญาณหรือคำสาบานนั้นๆ 15แต่ถ้าเขามากล่าวทักท้วงในภายหลัง เขาจะต้องรับผิดชอบต่อความผิดของนาง”
16ทั้งหมดนี้คือระเบียบซึ่งองค์พระผู้เป็นเจ้าประทานแก่โมเสสเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างสามีกับภรรยา และบิดากับบุตรสาวในปกครอง
