Софония 3 – CARSA & APSD-CEB

Священное Писание (Восточный перевод), версия с «Аллахом»

Софония 3:1-20

Суд над Иерусалимом

1Горе Иерусалиму, городу притеснителей,

мятежному и осквернённому!

2Он никого не слушает

и ничему не учится;

на Вечного не уповает,

не приближается к своему Богу.

3Его вельможи – словно рыкающие львы,

его правители – как голодные волки,

что к утру не оставят ни кости.

4Пророки его ничтожны и вероломны,

а священнослужители оскверняют храм Аллаха

и попирают Закон.

5Праведен Вечный, пребывающий в этом городе;

не делает Он неправедное.

Каждое утро Он вершит суд,

без устали вершит его на заре,

но неправедным стыд неведом.

Восстановление после суда

6– Я истребил народы

и разрушил их крепости;

опустошил их улицы –

никто по ним не проходит.

Города их разорены,

не осталось в них жителей, нет никого.

7Я надеялся, что Иерусалим будет бояться Меня

и примет Моё наставление.

Тогда не искоренилось бы его жилище,

и наказание Моё не пало бы на него.

Но его жители старались ещё усерднее

делать одно лишь зло.

8Поэтому ждите Меня, – возвещает Вечный, –

до дня, когда Я поднимусь,

чтобы свидетельствовать против этого народа3:8 Или: «чтобы разграбить этот народ».,

так как решил Я созвать народы,

собрать все царства

и ярость Свою излить на них,

весь пылающий гнев Свой.

В пламени Моей ревности

сгорит вся земля.

9Тогда Я очищу уста народов,

чтобы все они призывали Вечного

и Ему сообща служили.

10Из-за рек Эфиопии принесёт Мне дары

Мой изгнанный народ, поклоняющийся Мне.

11В тот день ты, Иерусалим, не будешь стыдиться того,

чем против Меня грешил,

потому что Я выведу из тебя всех,

кто горд и высокомерен,

и не будешь больше превозноситься

на святой горе Моей.

12Я оставлю среди тебя народ кроткий и простой,

который будет надеяться на имя Вечного.

13Уцелевшие из народа Исраила не будут делать неправедное;

они не будут лгать,

и в речах их не будет обмана.

Как овцы, они будут пастись и ложиться на отдых,

и некого им будет бояться.

14Пой, дочь Сиона,

восклицай, Исраил!

Веселись и радуйся от всего сердца,

дочь Иерусалима!

15Вечный отменил твой приговор

и прогнал твоего врага.

С тобой – Вечный, царь Исраила:

не будешь больше бояться беды.

16Скажут в тот день Иерусалиму:

«Не бойся, Сион,

пусть твои руки не ослабевают!

17С тобой – Вечный, твой Бог,

могучий Воин, Который в силах спасать.

Он о тебе возрадуется,

любовью тебя успокоит3:17 Или: «обновит».

и о тебе будет с песнями ликовать».

18– Тоскующих по праздничным дням Я соберу –

тех, кто был как дань врагу

и позор Иерусалиму3:18 Или: «…соберу и сниму бремя позора с Иерусалима»..

19В то время Я накажу всех,

кто тебя притеснял.

Я спасу слабых и беззащитных

и соберу изгнанников,

наделю их славой и честью

во всех краях, где были они в бесславии.

20В то время Я соберу вас

и приведу вас домой.

Я наделю вас честью и славой

среди всех народов земли,

когда на ваших же глазах

Я верну вам благополучие, –

говорит Вечный.

Ang Pulong Sa Dios

Zefanias 3:1-20

Ang Kaugmaon sa Jerusalem

1Alaot ka siyudad sa mga magpaantos, masupilon ug nahugawan. 2Siya wala motuman ni bisan kinsa, siya wala modawat ug pagbadlong. Siya wala mosalig sa Ginoo, siya dili mopaduol sa Dios. 3Ang iyang mga opisyales uban kaniya mga nagangulob nga liyon; ang iyang tagdumal mga lobo sa kagahion, nga dili magbilin alang sa kabuntagon. 4Ang iyang mga propeta wala mga prinsipyo; malipoton silang katawhan. Ang iyang kaparian nagpasipala sa sangtuwaryo ug naghimo silag kadautan sa balaud. 5Ang Ginoo nga anaa kaniya matarong; wala siya magbuhat ug sayup. Matag buntag gihatag niya ang iyang hustisya, ug matag bag-ong buntag dili gayud siya magpakyas. Apan ang dili matarong dili sila mobati ug kaulaw.

6Akong gilumpag ang kanasuran; ang ilang kota ako nang gilumpag. Akong gibayaan ang ilang mga kadalanan nga biniyaan, nga walay moagi niini. Ang ilang siyudad nahimong walay kapuslanan, biniyaan kini ug walay sulod. 7Sa Jerusalem ako nagtuo, ikaw mahadlok kanako ug mudawat ug koreksyon, unya ang iyang dapit nga dangpanan dili na pagagub-on, o ang tanan kong mga silot modangat pa kaniya. Apan mainiton gihapon silang mobuhat ug kadautan sa tanan nilang gibuhat.

8Busa paabuta ako, nagaingon ang Ginoo, kay may adlaw nga ako mobarog ug motestigo, Nakahukom ako nga tipunon ko ang kanasuran, tigumon ko ang mga gingharian ug akong ibubo ang akong kapungot diha kanila, ang tanan nga labihan kong kasuko. Ang tibuok kalibotan pagalamyon sa kalayo sa nagselos kong kasuko. 9Ug akong putli-on ang mga ngabil sa akong mga katawhan, nga ang tanan kanila musangpit sa pangalansa Ginoo ug mangalagad kaniya abaga sa abaga. 10Gikan sa unahan sa mga kasapaan sa Cush, akong magsisimba, akong nagkatibulaag nga katawhan, magdala kanakog mga halad.

11Niadtong adlawa ikaw, Jerusalem, dili ibutang sa kaulawan sa sayup nga imong nabuhat batok kanako, tungod kay akong kuhaon ang inyong pagkaaroganti ug mapasigarbohon. Dili na gyud kamo magmapahitas-on didto sa akong balaang bukid. 12Apan akong ibilin diha kaninyo ang mga lumo ug mapainubsanon. Ang salin sa Israel mosalig sa pangalan sa Ginoo. 13Dili na sila magbuhat ug sayup; dili na sila magsulti ug bakak. Ang malinglahon nga dila dili na mapalgan sa ilang mga baba. Mukaon sila ug mohigda ug wala nay muhadlok kanila.

Magmalipayon ang mga Israelinhon

14Pag-awit Baying anak Zion; singgit nga kusog, Israel! Pagmaya ug paglipay sa tibuok mong kasing-kasing. Babayeng anak, Jerusalem! 15Ang Ginoo nagkuha sa inyong mga silot, iyang gipatalikod ang inyong mga kaaway. Ang Ginoo, ang Hari sa Isarel, dili na gayud kamo mobati ug kadautan.

16Niadto unyang adlawa sila moingon sa Jerusalem, “Ayaw kahadlok Zion, ayaw tugoti ang imong mga kamot nga magbitay nga piang. 17Ang Ginoo nga imong Dios kauban nimo. Ang Gamhanang Mangugubat nga moluwas siya makabaton ug kalipay diha nimo; diha sa iyang gugma dili kana niya badlongon apan magalipay diha kanimo uban sa pag-awit. 18Akong kuhaon gikan kaninyo ang tanan nagbangotan tungod sa nawala ninyong gipili nga mga piesta, nga nahimong kabug-atan ug kaulawan alang kaninyo.”

Miingon ang Ginoo, “Kuhaon ko ang inyong pag-antos aron dili na kamo maulawan. 19Niadtong unyang taknaa akong atimanon ang tanan nga nagpaantos kanimo. Luwason ko ang mga bakol, akong tipunon ang mga binihag, ako silang daygon ug pasidungan sa matag dapit diin sila nakasinati ug ka-ulawan. 20Niadtong unyang taknaa ako kamong dad-on sa inyong panimalay tigumon. Hatagan ko kamo ug dungog ug mga pagdayig sa tanang katawhan sa kalibotan, sa dihang ibalik ko ang imong kabahandianon atubangan sa inyong mga mata,” nagaingon ang Ginoo.