О браке и разводе
(Мат. 19:1-9)
1Иса направился оттуда в Иудею и в земли за Иорданом10:1 Или: «Иса направился оттуда по восточному берегу Иордана в Иудею».. К Нему опять сходились толпы, и Он, как обычно, учил их. 2К Нему подошли блюстители Закона и, чтобы поймать Его на слове, спросили:
– Разрешено ли мужу разводиться с женой?
3– А что вам повелел Муса? – спросил в ответ Иса.
4Они ответили:
– Муса разрешил давать жене разводное письмо и отпускать её10:4 См. Втор. 24:1, 3..
5– Это повеление дано вам из-за жестокости ваших сердец, – ответил Иса. – 6А в начале творения Аллах «сотворил их мужчиной и женщиной»10:6 См. Нач. 1:27; 5:2.. 7«Поэтому оставит человек отца и мать и соединится со своей женой, 8и двое станут одной плотью»10:7-8 Нач. 2:24.. Так что их уже не двое, они – одна плоть. 9Итак, что Аллах соединил, то человек не должен разделять.
10Позже, в доме, ученики опять спросили Ису об этом. 11Он ответил им так:
– Каждый, кто разводится со своей женой и женится на другой, нарушает супружескую верность, изменяя первой жене. 12И если жена разводится со своим мужем и выходит замуж за другого, то она также нарушает супружескую верность.
Благословение детей
(Мат. 19:13-15; Лк. 18:15-17)
13Некоторые люди приносили к Исе своих детей, чтобы Он прикоснулся к ним и благословил. Ученики же не подпускали их. 14Но когда Иса это увидел, Он рассердился и сказал:
– Пусть дети приходят ко Мне, не запрещайте им, потому что подобные им – подданные Царства Аллаха! 15Говорю вам истину: кто не примет Царство Аллаха, как ребёнок, тот не войдёт в него.
16И обняв детей, Он благословил их, возлагая на них руки.
Разговор с богатым человеком
(Мат. 19:16-30; Лк. 18:18-30)
17Когда Иса отправился дальше, к Нему подбежал один человек, пал перед Ним на колени и спросил:
– Добрый Учитель, что мне делать, чтобы наследовать вечную жизнь?
18– Почему ты называешь Меня добрым? – ответил Иса. – Никто не добр, кроме одного Аллаха. 19Ты знаешь повеления: «не убивай», «не нарушай супружескую верность», «не кради», «не лжесвидетельствуй», не обманывай, «почитай отца и мать»…10:19 См. Исх. 20:12-16; Втор. 5:16-20.
20– Учитель, – сказал он, – всё это я соблюдаю ещё с дней моей юности.
21Иса, посмотрев на него, полюбил его и сказал:
– Одного тебе не хватает. Пойди, продай то, что у тебя есть, и раздай деньги бедным, и тогда у тебя будет сокровище на небесах. Потом приходи и следуй за Мной.
22Услышав это, человек помрачнел и ушёл опечаленный, потому что он владел большим имуществом. 23Оглядевшись вокруг, Иса сказал ученикам:
– Как трудно богатым войти в Царство Аллаха!
24Ученики были поражены такими словами, но Иса снова повторил им:
– Дети, как трудно10:24 Или: «как трудно надеющимся на богатство». войти в Царство Аллаха! 25Легче верблюду пройти сквозь игольное ушко, чем богатому войти в Царство Аллаха.
26Ученики в крайнем изумлении говорили друг другу:
– Кто же тогда вообще может быть спасён?10:26 Спасён – от пламени ада (см. Иуда 1:23), от гнева Аллаха и Его судов (см. Рим. 5:9), от суетной жизни (см. 1 Пет. 1:18), от греха (см. Мат. 1:21) и от Иблиса (см. 2 Тим. 2:26).
27Иса посмотрел на них и сказал:
– Человеку это невозможно, но только не Аллаху, потому что всё возможно Аллаху.
28Тогда Петир сказал Ему:
– Вот мы всё оставили и пошли за Тобой.
29Иса ответил:
– Говорю вам истину: каждый, кто оставил дом, или братьев, или сестёр, или мать, или отца, или детей, или земли ради Меня и ради Радостной Вести, 30получит в этой жизни, среди гонений, в сто раз больше и домов, и братьев, и сестёр, и матерей, и детей, и земель, а в будущем – жизнь вечную. 31Однако многие из тех, кто в этом мире был возвышен, будут унижены, а многие униженные будут возвышены.
Иса аль-Масих в третий раз говорит о своей смерти и воскресении
(Мат. 20:17-19; Лк. 18:31-33)
32Они шли в Иерусалим. Иса шёл впереди встревоженных учеников, а за ними следовал испуганный народ. Снова отведя двенадцать в сторону, Иса стал рассказывать им о том, что с Ним будет.
33– Вот мы идём в Иерусалим, там главным священнослужителям и учителям Таурата выдадут Ниспосланного как Человек. Они приговорят Его к смерти и отдадут язычникам (римлянам). 34Те будут над Ним глумиться, плевать в Него, бичевать и затем убьют. Но через три дня Он воскреснет.
Величайшие – те, кто служит
(Мат. 20:20-28; Лк. 22:24-27)
35К Исе подошли Якуб и Иохан, сыновья Завдая.
– Учитель, – сказали они, – мы хотим, чтобы Ты сделал для нас то, о чём мы Тебя попросим.
36– Что вы хотите, чтобы Я для вас сделал? – спросил Он их.
37– Позволь нам сесть одному по правую, а другому по левую руку от Тебя, когда будешь прославлен как Царь, – сказали они.
38– Вы не знаете, о чём просите, – сказал им Иса. – Можете ли вы выпить ту чашу страдания, которую Я пью, и пройти то «погружение», которое Я прохожу?
39– Можем, – ответили они.
Тогда Иса сказал им:
– Пить чашу, которую Я пью, вы будете, и «погружение», которое Я прохожу, вы тоже пройдёте. 40Но кому сидеть по правую или по левую руку от Меня решаю не Я, эти места принадлежат тем, кому они назначены.
41Когда остальные десять учеников услышали это, они рассердились на Якуба и Иохана. 42Иса подозвал их и сказал:
– Вы знаете, что те, кого считают правителями этого мира, властвуют над своими народами, и владеет людьми их знать. 43Но у вас пусть будет не так. Наоборот, кто хочет стать среди вас самым великим, должен быть вам слугой, 44и кто хочет быть среди вас первым, должен быть рабом для всех. 45Ведь и Ниспосланный как Человек пришёл не для того, чтобы Ему служили, но чтобы служить другим и отдать Свою жизнь как выкуп за многих.
Исцеление слепого нищего
(Мат. 20:29-34; Лк. 18:35-43)
46Они пришли в Иерихон. Позже, когда Иса выходил из города вместе с учениками и большой толпой, у дороги сидел слепой нищий Бар-Тимай (то есть сын Тимая). 47Услышав, что мимо проходит Иса из Назарета, он стал кричать:
– Иса, Сын Давуда!10:47 Сын Давуда – один из титулов аль-Масиха. Согласно Книге Пророков ожидаемый Масих (т. е. праведный Царь и Освободитель) должен был быть потомком царя Давуда (см. Ис. 11:1-5; Иер. 23:5-6). Сжалься надо мной!
48Многие говорили ему, чтобы он замолчал, но Бар-Тимай кричал ещё громче:
– Сын Давуда, сжалься надо мной!
49Иса остановился и велел позвать его.
– Смелей! – сказали тогда слепому. – Поднимайся, Он зовёт тебя!
50Бар-Тимай сбросил с себя плащ, вскочил и подошёл к Исе.
51– Что ты хочешь, чтобы Я сделал для тебя? – спросил Иса.
– Учитель, я хочу видеть, – ответил он.
52– Иди, – сказал ему Иса, – твоя вера исцелила тебя.
Слепой сразу же обрёл зрение и пошёл по дороге за Исой.
तलाक के बारे म यीसू के सिकछा
(मत्ती 19:1-12; लूका 16:18)
1तब यीसू ह ओ जगह ला छोंड़के यहूदिया के सीमना अऊ यरदन नदी के ओ पार गीस। अऊ भीड़ ह फेर ओकर करा जुर गीस अऊ अपन रीति के मुताबिक ओह फेर ओमन ला उपदेस देवन लगिस।
2तब कुछू फरीसीमन आके ओला परखे बर पुछन लगिन, “कहूं कोनो मरद ह अपन घरवाली ला छोंड़ देथे, त का एह परमेसर के बचन के मुताबिक अय?”
3ओह ओमन ला कहिस, “मूसा ह तुमन ला का हुकूम दे हवय?”
4ओमन कहिन, “मूसा ह मरद ला तियाग पतर लिखके अपन घरवाली ला छोंड़े के हुकूम दे हवय।”
5यीसू ह कहिस, “तुम्हर हिरदय के ढिठई के कारन मूसा ह अइसने हुकूम तुम्हर बर लिखे हवय। 6पर ए संसार के सुरू म परमेसर ह ओमन ला नर अऊ नारी करके बनाईस।10:6 उतपत्ती 1:27 7एकरे कारन मरद ह अपन दाई-ददा ले अलग होके अपन घरवाली संग रहिही। 8अऊ ओ दूनों एक तन होहीं।10:8 उतपत्ती 2:24 ओमन अब दू नइं, पर एक अंय। 9एकरसेति, जऊन ला परमेसर ह जोड़े हवय, ओला मनखे अलग झन करय।”
10जब ओमन घर के भीतर आईन, त चेलामन एकर बारे म यीसू ले फेर पुछिन। 11ओह कहिस, “जऊन कोनो अपन घरवाली ला छोंड़के आने माईलोगन ले बिहाव करथे, त ओह पहिली घरवाली के बिरोध म छिनारी करथे। 12अऊ कहूं, कोनो माईलोगन ह अपन घरवाला ला छोंड़के आने मनखे ले बिहाव करथे, त ओह घलो छिनारी करथे।”
यीसू अऊ छोटे लइकामन
(मत्ती 19:13-15; लूका 18:15-17)
13मनखेमन छोटे लइकामन ला यीसू करा लाने लगिन कि ओह ओमन ऊपर अपन हांथ रखय, पर चेलामन मनखेमन ला दबकारे लगिन। 14जब यीसू ह एला देखिस, त नाराज होके ओमन ला कहिस, “लइकामन ला मोर करा आवन दव; ओमन ला मना झन करव, काबरकि परमेसर के राज ह अइसने मन बर अय। 15मेंह तुमन ला सच कहत हंव कि जऊन कोनो परमेसर के राज ला छोटे लइका सहीं गरहन नइं करय, ओह ओम कभू परवेस करन नइं सकय।” 16अऊ ओह लइकामन ला अपन कोरा म पाईस अऊ ओमन ऊपर अपन हांथ रखके ओमन ला आसिस दीस।
धनी मनखे
(मत्ती 19:16-30; लूका 18:18-30)
17जब यीसू ह फेर डहार म जावत रिहिस, त एक मनखे दऊड़के आईस अऊ ओकर गोड़ खाल्हे माड़ी के भार गिरके ओकर ले पुछिस, “हे बने गुरू! सदाकाल के जिनगी पाय बर मेंह का करंव?”
18यीसू ह ओला कहिस, “तेंह मोला काबर बने कहत हवस? कोनो बने नो हंय, सिरिप एके झन – परमेसर के छोंड़। 19तेंह हुकूममन ला त जानत हवस: ‘हतिया झन करव, छिनारी झन करव, चोरी झन करव, लबारी गवाही झन देवव, कोनो ला झन ठगव, अपन दाई-ददा के आदर-मान करव।’10:19 निरगमन 20:12”
20ओ मनखे ह कहिस, “हे गुरू! ए जम्मो ला मेंह अपन लइकापन ले मानत आवत हंव10:20 इहां लइकापन के मतलब 13 साल के उमर हो सकथे, काबरकि यहूदी टूरामन 13 साल के उमर म मूसा के कानून ला माने बर जिम्मेदार समझे जावंय।।”
21ओला देखके, यीसू ला ओकर ऊपर मया आईस, अऊ यीसू ह ओला कहिस, “तोर म एक बात के कमी हवय। जा, जऊन कुछू तोर करा हवय, ओला बेंचके गरीबमन ला देय दे, तब तोला स्वरग म संपत्ति मिलही। तब आ अऊ मोर पाछू हो ले।”
22एला सुनके ओ मनखे के चेहरा ह उतर गे अऊ ओह उदास होके उहां ले चल दीस, काबरकि ओह अब्बड़ संपत्ति वाला रिहिस।
23यीसू ह चारों कोति देखके अपन चेलामन ला कहिस, “धनवानमन के परमेसर के राज म जवई बहुंत कठिन ए।”
24चेलामन ओकर बात ला सुनके चकित हो गीन। पर यीसू ह फेर कहिस, “हे लइकामन हो! परमेसर के राज म जवई कतेक कठिन ए। 25परमेसर के राज म एक धनवान के परवेस करई के बनिसपत, ऊंट के सुजी के छेदा म ले निकर जवई ह सहज ए।”
26चेलामन अऊ चकित होके एक-दूसर ला कहिन, “त फेर कोन ह उद्धार पा सकथे?”
27यीसू ह ओमन ला देखिस अऊ कहिस, “मनखेमन के दुवारा एह नइं हो सकय, पर परमेसर के दुवारा हो सकथे, काबरकि परमेसर बर कोनो बात ह असंभव नो हय।”
28पतरस ह ओला कहिस, “देख, हमन तो जम्मो कुछू ला छोंड़के तोर पाछू हो ले हवन।”
29यीसू ह कहिस, “मेंह तुमन ला सच कहत हंव कि जऊन कोनो, मोर अऊ सुघर संदेस बर अपन घर या भाई या बहिनी या दाई या ददा या लइकामन या खेत-खार ला छोंड़ दे हवय, 30ओह ए समय म ए चीजमन ला सौ गुना पाही (घर, भाई, बहिनी, दाई, लइका अऊ खेत-खार – अऊ संग म सतावा) अऊ अवइया समय म ओला सदाकाल के जिनगी मिलही। 31पर बहुंत झन जऊन मन अभी आघू म हवंय, ओमन आखिरी म हो जाहीं अऊ जऊन मन आखिरी म हवंय, ओमन आघू हो जाहीं।”
यीसू ह फेर अपन मिरतू के अगमबानी करथे
(मत्ती 20:17-19; लूका 18:31-34)
32ओमन यरूसलेम के डहार म रिहिन अऊ यीसू ह आघू-आघू रेंगत रहय। चेलामन घबरा गे रहंय अऊ पाछू रेंगइया मन डर्रा गे रहंय। यीसू ह फेर बारहों झन ला अलग ले जाके ओमन ला बताय लगिस कि ओकर संग का होवइया हवय। 33ओह कहिस, “देखव, हमन यरूसलेम जावत हन अऊ मनखे के बेटा ला पकड़े जाही अऊ मुखिया पुरोहित अऊ कानून के गुरू मन करा लाय जाही, अऊ ओमन ओला मार डारे के सजा दिहीं अऊ ओला ओमन आनजातमन के हांथ म सऊंप दिहीं। 34ओ आनजातमन ओकर हंसी उड़ाहीं अऊ ओकर ऊपर थूकहीं अऊ ओला कोर्रा म मारहीं अऊ ओेला मार डारहीं। पर तीन दिन के पाछू ओह जी उठही।”
याकूब अऊ यूहन्ना के बिनती
(मत्ती 20:20-28)
35तब जबदी के बेटा याकूब अऊ यूहन्ना ओकर करा आके कहिन, “हे गुरू, हमन चाहथन कि जऊन कुछू हमन तोर ले मांगबो, ओही ला तेंह हमर बर कर।”
36ओह पुछिस, “तुमन का चाहथव कि मेंह तुम्हर बर करंव?”
37ओमन कहिन, “तोर राज म जब तेंह सिंघासन म बईठबे, त हमर दूनों म के एक झन ला तोर जेवनी अऊ दूसर ला तोर डेरी कोति बईठन देबे।”
38तब यीसू ह ओमन ला कहिस, “तुमन नइं जानत हव कि तुमन का मांगत हव? जऊन दुःख के कटोरा म ले मेंह पीवइया हवंव, का तुमन ओम ले पी सकहू? या जऊन पीरा के बतिसमा ला मेंह लेवइया हवंव, का तुमन ओ बतिसमा ला ले सकहू?”
39ओमन कहिन, “हमर ले ए हो सकथे।”
तब यीसू ह ओमन ला कहिस, “जऊन कटोरा म ले मेंह पीहूं, ओम ले तुमन पीहू अऊ जऊन बतिसमा मेंह लूहूं, ओला तुमन लूहू, 40पर मोर जेवनी या डेरी कोति बईठाय के मोला अधिकार नइं ए। ए जगह ओमन के अय, जऊन मन बर एह तियार करे गे हवय।”
41जब आने चेलामन एकर बारे म सुनिन, त ओमन याकूब अऊ यूहन्ना ऊपर खिसियाय लगिन। 42एकरसेति यीसू ह ओमन ला एक संग अपन लकठा म बलाके कहिस, “जइसने कि तुमन जानथव, जऊन मन आनजातमन के हाकिम समझे जाथें, ओमन आनजातमन ऊपर परभूता करथें अऊ ओमन के बड़े अधिकारीमन ओमन ऊपर अधिकार जमाथें। 43तुम्हर संग अइसने नो हय। पर तुमन ले जऊन ह बड़े होय चाहथे, ओह तुम्हर सेवक बनय, 44अऊ जऊन ह सबले पहिली होय चाहथे, ओह जम्मो झन के गुलाम बनय। 45काबरकि मनखे के बेटा ह ए खातिर नइं आय हवय कि ओकर सेवा करे जावय, पर ए खातिर आय हवय कि ओह सेवा करय, अऊ बहुंत झन के छुड़ौती खातिर अपन परान ला देवय।”
बरतिमाई अंधरा देखन लगथे
(मत्ती 20:29-34; लूका 18:35-43)
46तब यीसू अऊ ओकर चेलामन यरीहो सहर म आईन अऊ जब ओमन एक बड़े भीड़ के संग यरीहो ले निकरके जावत रिहिन, त तिमाई के बेटा बरतिमाई नांव के एक मनखे, जऊन ह अंधरा रिहिस, सड़क के तीर म बईठके भीख मांगत रहय। 47ओह ए सुनके कि नासरत के यीसू अय, चिचियाके कहिस, “हे दाऊद के संतान, यीसू! मोर ऊपर दया कर।”
48कतको झन ओला दबकारके कहिन, “चुपे रह।” पर ओह अऊ चिचियाके कहिस, “हे दाऊद के संतान! मोर ऊपर दया कर।”
49जब यीसू ह सुनिस, त ठाढ़ होके कहिस, “ओला इहां बलावव।”
तब मनखेमन ओ अंधरा ला बलाके कहिन, “खुसी मना अऊ उठ। ओह तोला बलावत हवय।” 50ओह अपन ओढ़ना ला फटिक दीस अऊ कूदके ठाढ़ हो गीस अऊ यीसू करा आईस।
51यीसू ह ओकर ले पुछिस, “तेंह का चाहत हस कि मेंह तोर बर करंव?”
ओ अंधरा ह कहिस, “हे गुरू! मेंह देखे बर चाहत हंव।”
52यीसू ह कहिस, “जा, तोर बिसवास ह तोला बने करे हवय।” अऊ ओह तुरते देखन लगिस अऊ डहार म यीसू के पाछू हो लीस।
