Искушение в пустыне
(Мат. 4:1-11; Мк. 1:12-13)
1Иса, исполненный Святого Духа, возвратился с Иордана, и Дух повёл Его в пустыню. 2Там Его сорок дней искушал Иблис. Всё это время Иса ничего не ел и под конец почувствовал сильный голод. 3Тогда Иблис сказал Ему:
– Если Ты Сын Всевышнего (Царственный Спаситель), то прикажи этому камню стать хлебом.
4Иса ответил ему:
– Написано: «Не одним хлебом живёт человек»4:4 Втор. 8:3..
5И Иблис, взяв Его на высокое место, показал Ему в один миг все царства мира.
6И сказал Ему:
– Я передам Тебе всю их власть и славу, потому что они отданы мне, и я даю их кому захочу. 7Итак, если Ты поклонишься мне, всё это будет Твоим.
8Иса ответил:
– Написано: «Поклоняйся Вечному, Богу твоему, и служи Ему одному»4:8 Втор. 6:13..
9После этого Иблис привёл Ису в Иерусалим и поставил Его на самый верх храма.
– Если Ты Сын Всевышнего, – сказал он Ему, – то бросься отсюда вниз. 10Ведь написано же:
«Своим ангелам повелит о Тебе
охранять Тебя,
11и они понесут Тебя на руках,
чтобы ноги Твои не ударились о камень»4:10-11 Заб. 90:11-12..
12А Иса ответил ему:
– Сказано: «Не испытывай Вечного, Бога твоего»4:12 Втор. 6:16..
13Когда Иблис исчерпал все свои искушения, он оставил Ису на время.
Иса аль-Масих начинает Своё служение
(Мат. 4:12-17; Мк. 1:14-15)
14Иса возвратился в Галилею исполненный силой Святого Духа. Молва о Нём распространилась по всей округе. 15Он учил в молитвенных домах, и все прославляли Его.
Отвержение Исы аль-Масиха в Назарете
(Мат. 13:54-58; Мк. 6:1-6)
16Однажды Иса пришёл в Назарет, в город, где Он вырос, и в субботу4:16 Суббота – седьмой день недели у иудеев, который был религиозным днём отдыха. См. пояснительный словарь., как обычно, Он отправился в молитвенный дом иудеев. Там Иса встал, чтобы читать. 17Ему подали свиток со словами пророка Исаии, Он развернул его и нашёл место, где было написано:
18«Дух Вечного на Мне,
потому что Он помазал4:18 Помазал – посредством иудейского обряда помазания человек посвящался на определённое служение. Такого помазания удостаивались пророки, цари и священнослужители. Меня
возвещать бедным Радостную Весть.
Он послал Меня провозглашать свободу пленникам,
прозрение слепым,
освободить угнетённых,
19возвещать время4:19 Букв.: «год». милости Вечного»4:18-19 Ис. 61:1-2..
20Иса свернул свиток, отдал его служителю и сел. Глаза всех находящихся в молитвенном доме были прикованы к Нему. 21Он начал говорить:
– Сегодня, когда вы слушали, исполнились эти слова Писания.
22Все хвалили Его и удивлялись силе Его слов.
– Но разве Он не сын Юсуфа? – спрашивали они.
23Иса сказал им:
– Вы Мне, конечно, напомните пословицу: «Если ты врач, то исцели в начале самого себя!» И скажете Мне: «Мы слышали, что Ты сотворил много чудес в Капернауме, сотвори же и здесь, у Себя на родине, что-либо подобное». 24Но говорю вам истину, ни одного пророка не принимают на его родине. 25Уверяю вас, что во времена Ильяса, когда три с половиной года не было дождя и по всей стране был ужасный голод, в Исраиле было много вдов, 26однако Ильяс не был послан ни к одной из них, а лишь ко вдове в Сарепту4:26 Сарепта – финикийский город, находившийся на территории современного государства Ливан. В те времена там жили народности, не признававшие Аллаха. близ Сидона4:25-26 См. 3 Цар. 17.. 27Много было в Исраиле прокажённых4:27 На языке оригинала стоит слово, которое обозначает несколько разных кожных болезней, а не только проказу. во времена пророка Елисея, однако ни один из них не был очищен, кроме сирийца Наамана4:27 См. 4 Цар. 5:1-14..
28Все в молитвенном доме иудеев пришли в ярость, когда услышали это. 29Они вскочили, вытащили Ису за пределы города и привели к обрыву горы, на которой был построен город, чтобы сбросить Его вниз. 30Но Иса прошёл сквозь толпу и ушёл.
Изгнание нечистого духа
(Мк. 1:21-28)
31Он пошёл в галилейский город Капернаум и по субботам учил там народ. 32Все изумлялись Его учению, потому что в Его словах ощущалась власть. 33В молитвенном доме иудеев был человек, одержимый демоном, нечистым духом, и вдруг он громко закричал:
34– А-а-а… Что Ты хочешь от нас, Иса из Назарета? Ты пришёл, чтобы погубить нас? Я знаю, кто Ты! Ты – Святой Аллаха!
35– Замолчи! – строго приказал Иса. – Выйди из него!
Бросив человека перед всеми на землю, демон вышел из него, не причинив ему вреда. 36Все изумлялись и говорили друг другу:
– Что это такое? С такой властью и силой Он приказывает нечистым духам, что они выходят!
37Слух об Исе распространялся по всей округе.
Исцеление больных
(Мат. 8:14-16; Мк. 1:29-34)
38Покинув молитвенный дом иудеев, Иса пошёл в дом Шимона. У тёщи же Шимона в это время был сильный жар, и Ису попросили помочь ей. 39Наклонившись над ней, Иса приказал горячке покинуть женщину, и та оставила её. Она сразу же встала и начала накрывать им на стол.
40Когда же солнце стало клониться к закату, все, у кого были больные различными болезнями, начали приносить их к Исе, и Он возлагал на каждого руки и исцелял их. 41Также и демоны выходили из многих людей с криком:
– Ты – Сын Всевышнего (Царственный Спаситель)!
Но Иса запрещал им и не разрешал говорить, потому что они знали, что Он – аль-Масих4:41 Запрет (не только демонам, но и людям – см. 8:56) говорить о том, Кем Он является, вероятно, был продиктован тем, что люди неверно понимали пророчества об аль-Масихе. Они ждали, что пришедший Масих возглавит восстание против римской оккупации и таким образом установит Своё Царство (см. Ин. 6:15), в то время как Его целью было духовное освобождение от власти греха (см. Ин. 8:31-36; 18:36). Вторая причина – в том, что ещё не пришло Его время открыться (см. Ин. 7:8). К тому же растущая популярность мешала Его служению (см. Мк. 1:43-45). Иса также не хотел, чтобы люди видели в нём только чудотворца-целителя. И, конечно же, Он не хотел принимать свидетельства от демонов..
Иса аль-Масих возвещает Радостную Весть в Иудее
(Мк. 1:35-38)
42На рассвете Иса вышел из города и пошёл в безлюдное место. Люди стали искать Его, и когда нашли, то уговаривали остаться у них. 43Но Иса сказал:
– Я должен возвещать Радостную Весть о Царстве Аллаха и в других городах, ведь для этого Я и послан.
44И Он проповедовал в молитвенных домах Иудеи.
تاقیکردنەوەی عیسا
1عیسا پڕ ببوو لە ڕۆحی پیرۆز کە ڕووباری ئوردونی بەجێهێشت، ڕۆحەکە بەرەو چۆڵەوانی ڕێنمایی کرد. 2چل ڕۆژ ئیبلیس تاقی دەکردەوە. بە درێژایی ئەو ڕۆژانە هیچی نەخوارد، کاتێک ماوەکە تەواو بوو برسی بوو.
3ئیبلیس پێی گوت: «ئەگەر تۆ کوڕی خودایت، بەم بەردە بڵێ با ببێتە نان.»
4عیسا وەڵامی دایەوە: «نووسراوە: ﴿مرۆڤ تەنها بە نان ناژیێت.﴾4:4 دواوتار 8:3»
5ئینجا ئیبلیس عیسای بردە شوێنێکی بەرز و لە چاوتروکانێکدا هەموو شانشینەکانی جیهانی پیشان دا و 6پێی گوت: «هەموو ئەم دەسەڵات و شکۆیەی ئەوان دەدەمە تۆ، چونکە دراوەتە من و منیش دەیدەم بە هەرکەسێک کە بمەوێت. 7لەبەر ئەوە ئەگەر لەبەردەمم کڕنۆش ببەیت، هەمووی بۆ تۆ دەبێت.»
8عیساش وەڵامی دایەوە: «نووسراوە: ﴿کڕنۆش بۆ یەزدانی پەروەردگارت دەبەیت و تەنها ئەو دەپەرستیت.﴾4:8 دواوتار 6:13»
9ئینجا ئیبلیس بۆ ئۆرشەلیمی برد و لەسەر گوێسەبانەی4:9 سواندە. پەرستگا ڕایگرت و پێی گوت: «ئەگەر تۆ کوڕی خودایت لێرەوە خۆت هەڵبدە خوارەوە. 10لەبەر ئەوەی نووسراوە:
«﴿سەبارەت بە تۆ فەرمان بە فریشتەکانی دەدات،
کە بە تەواوی بتپارێزن،
11لەسەر دەستیان هەڵتدەگرن
تاکو پێت بەر بەردێک نەکەوێت.﴾4:11 زەبوورەکان 91:1،12.»
12عیساش وەڵامی دایەوە: «گوتراوە: ﴿یەزدانی پەروەردگارتان تاقی مەکەنەوە.﴾4:12 دواوتار 6:16»
13کاتێک ئیبلیس هەموو تاقیکردنەوەیەکی تەواو کرد، بەجێی هێشت هەتا دەرفەتێکی دیکە.
عیسا لە ناسیرە دەردەکرێ
14عیسا بە هێزی ڕۆحی پیرۆزەوە گەڕایەوە جەلیل، ناوبانگی لە هەموو دێیەکانی دەوروپشت بڵاو بووەوە. 15لە کەنیشتەکانیان فێری دەکردن و هەموو ستایشیان دەکرد.
16هاتە ناسیرە کە لێی گەورە بووە، وەک نەریتی خۆی ڕۆژی شەممە چووە کەنیشت و بۆ خوێندنەوە هەستا. 17پەڕتووکی4:17 هەر پەڕتووکێکی پەیمانی کۆن بە تەنها لەسەر پێست دەنووسرا و دەپێچرایەوە. ئیشایا پێغەمبەریان دایێ و کردیەوە، ئەو شوێنەی دۆزییەوە کە تێیدا نووسراوە:
18«﴿ڕۆحی یەزدان بەهێزم دەکات،
چونکە دەستنیشانی کردووم بۆ مژدەدان بە هەژاران،
منی ناردووە بۆ جاڕدانی ئازادی بۆ بەدیلگیراوان،
هەروەها گەڕانەوەی بینایی بۆ کوێران،
بۆ ئازادکردنی ستەملێکراوان و
19ڕاگەیاندنی ساڵی ڕەزامەندیی یەزدان.﴾4:19 ئیشایا 61:1،2.»
20ئینجا نووسراوە پیرۆزەکەی پێچایەوە، دایەوە خزمەتکارەکە و دانیشت. هەموو ئەوانەی لە کەنیشت بوون چاویان تێبڕی بوو. 21دەستی کرد بە قسەکردن و فەرمووی: «ئەمڕۆ ئەم نووسراوە پیرۆزەی گوێتان لێبوو هاتە دی.»
22هەموو شایەتییان بۆ دەدا، سەرسام بوون لەو پەیامە پڕ لە نیعمەتەی لە دەمی دەهاتە دەرەوە، دەیانگوت: «ئەمە کوڕەکەی یوسف نییە؟»
23عیسا پێی فەرموون: «بێگومان ئەم پەندەم پێ دەڵێن: ئەی پزیشک چارەسەری خۆت بکە! ئەوەی بیستمان و لە شاری کەفەرناحوم کردت، لێرەش لە شارەکەتدا بیکە.»
24هەروەها فەرمووی: «ڕاستیتان پێ دەڵێم، هیچ پێغەمبەرێک لە شارەکەی خۆی پەسەند ناکرێت. 25لە ڕاستیدا پێتان دەڵێم، لە سەردەمی ئەلیاس زۆر بێوەژن لە ئیسرائیلدا هەبوون، کاتێک سێ ساڵ و شەش مانگ باران نەباری، لە هەموو خاکەکەدا بووە قاتوقڕییەکی گەورە، 26بەڵام ئەلیاس بۆ هیچ یەکێکیان نەنێردرا، بەڵکو بۆ بێوەژنێک لە شاری سەرەفەندی ناوچەی سەیدا. 27لە ئیسرائیلدا لە سەردەمی ئەلیشەع پێغەمبەر زۆر کەس تووشی نەخۆشی گولی هاتبوون، بەڵام ئەلیشەع هیچیانی چاک نەکردەوە، نەعمانی سوری نەبێت.»
28هەموو ئەوانەی لە کەنیشتەکە بوون، کاتێک ئەمەیان بیست لێی تووڕە بوون. 29دەریانکردە دەرەوەی شار، بردیانە سەر لێواری ئەو چیایەی شارەکەیانی لەسەر بنیاد نرابوو، تاکو فڕێیبدەنە خوارەوە. 30بەڵام ئەو بە ناویاندا تێپەڕی و ڕۆیشت.
دەرکردنی ڕۆحی پیس
31پاشان عیسا بەرەو کەفەرناحوم دابەزی، کە شارێکی ناوچەی جەلیلە و لە ڕۆژی شەممەدا خەڵکەکەی فێردەکرد. 32لە فێرکردنەکەی سەرسام بوون، چونکە وتەکانی بە دەسەڵاتەوە بوو.
33لە کەنیشتەکەدا پیاوێک هەبوو ڕۆحی پیسی تێدابوو. بە دەنگێکی بەرز هاواری کرد: 34«ئای! عیسای ناسیرەیی چیت لێمان دەوێت؟ هاتووی لەناومان ببەیت؟ دەزانم تۆ کێیت، پیرۆزەکەی خودایت.»
35عیسا لێی ڕاخوڕی و فەرمووی: «بێدەنگ بە! لێی وەرە دەرەوە!» ڕۆحە پیسەکە لەناوەندیان پیاوەکەی بە زەویدا دا و لێی دەرچوو، هیچ زیانیشی پێ نەگەیاند.
36خەڵکەکەش هەموو سەرسام بوون و بە یەکتریان دەگوت: «ئەمە چ وتەیەکە؟ بە دەسەڵات و هێزەوە فەرمان بە ڕۆحە پیسەکان دەدات و دەردەچن.» 37ئیتر هەواڵی لە هەموو ناوچەکانی دەوروبەر بڵاو بووەوە.
چاککردنەوەی خەسووی پەترۆس
38عیسا لە کەنیشت هەستا و چووە ماڵی شیمۆن. خەسووی شیمۆن تایەکی توندی هەبوو، بۆیە داوایان لە عیسا کرد کە یارمەتی بدات. 39ئەویش هاتە سەری، فەرمانی بە تایەکە کرد و بەریدا. دەستبەجێ هەستا و دەستی کرد بە خزمەتکردنیان.
40کاتی ڕۆژئاوابوون، هەموو نەخۆشەکانیان هێنایە لای عیسا، بە نەخۆشی جۆراوجۆرەوە، ئەویش دەستی لەسەر هەریەکەیان دانا و چاکیکردنەوە. 41ڕۆحی پیسی لە زۆریان دەرکرد، ڕۆحەکان هاواریان دەکرد: «تۆ کوڕی خودای!» ئەویش لێی ڕادەخوڕین و نەیدەهێشت بدوێن، چونکە دەیانزانی مەسیحەکەیە.
42کاتێک ڕۆژ هەڵات، هەستا و چووە جێگایەکی چۆڵ، خەڵکەکەش بەدوایدا دەگەڕان و هاتنە لای، ڕایانگرت تاکو لەلایان نەڕوات. 43بەڵام پێی فەرموون: «لەسەرمە مزگێنی پاشایەتی خودا بدەمە شارەکانی دیکەش، چونکە بۆ ئەمە نێردراوم.» 44ئیتر بەردەوام لە کەنیشتەکانی یەهودیا پەیامی خودای ڕادەگەیاند.
