Религиозные вожди замышляют убить Ису аль-Масиха
(Мат. 26:2-5; Мк. 14:1-2; Ин. 11:45-53)
1Приближался праздник Пресных хлебов, называемый праздником Освобождения22:1 Праздник Пресных хлебов – в этот праздник, длившийся семь дней, предписывалось есть только пресный хлеб (см. Исх. 12:15-20; 13:3-10; Лев. 23:6-8; Чис. 28:17-25). Праздник Освобождения – этот праздник, предшествующий празднику Пресных хлебов, отмечался в память об избавлении иудейского народа, под руководством пророка Мусы, из Египетского рабства (см. Исх. 12:1-14; Чис. 1:14; Втор. 16:1-8). Со временем оба эти праздника практически слились в один, и поэтому их названия стали взаимозаменяемы.. 2Главные священнослужители и учители Таурата искали способа разделаться с Исой так, чтобы не вызвать возмущения народа.
Иуда Искариот решает предать Ису аль-Масиха
(Мат. 26:14-16; Мк. 14:10-11)
3Тогда Шайтан вошёл в Иуду, которого называли Искариотом, одного из двенадцати учеников. 4Иуда пошёл и сговорился с главными священнослужителями и с начальниками храмовой стражи, как предать им Ису. 5Те обрадовались и обещали заплатить ему. 6Иуда согласился и стал искать удобного случая, когда с Исой не будет народа, чтобы предать Его.
Приготовление учеников к празднику Освобождения
(Мат. 26:17-19; Мк. 14:12-16)
7Наступил первый день праздника Пресных хлебов, когда иудеям следовало заколоть ягнёнка в память об их освобождении, 8и Иса послал Петира и Иохана с поручением:
– Идите и приготовьте для нас праздничный ужин.
9– Где Ты хочешь, чтобы мы его приготовили? – спросили они.
10Он ответил:
– Когда вы войдёте в город, то встретите человека, несущего кувшин с водой. Идите за ним в дом, куда он войдёт, 11и скажите хозяину дома: «Учитель спрашивает тебя: Где комната для гостей, в которой Я буду есть праздничный ужин с Моими учениками?» 12Он вам покажет большую комнату наверху, в которой уже всё подготовлено. Там и приготовьте ужин.
13Они пошли, и всё произошло так, как им сказал Иса, и они приготовили праздничный ужин.
Последний ужин с учениками
(Мат. 26:20-29; Мк. 14:17-25; 1 Кор. 11:23-25)
14Когда подошло время, Иса со Своими посланниками возлёг у стола. 15Иса сказал им:
– Я очень хотел отметить этот праздник вместе с вами перед Моими страданиями. 16Говорю вам, что Я уже не буду его отмечать до тех пор, пока в Царстве Аллаха его смысл не будет открыт в полной мере.
17Взяв чашу и поблагодарив за неё Аллаха, Он сказал:
– Возьмите её и разделите между собой. 18Говорю вам, что Я уже не буду пить от плода виноградного до тех пор, пока не придёт Царство Аллаха.
19Затем, взяв хлеб и поблагодарив за него Аллаха, Он разломил его и дал ученикам со словами:
– Это Моё тело, отдаваемое за вас. Делайте это в воспоминание обо Мне.
20Также взял и чашу после ужина и сказал:
– Эта чаша – новое священное соглашение, скреплённое Моей кровью, которая за вас проливается22:20 Ср. Исх. 24:8; Евр. 9:18-20.. 21Но рука того, кто предаёт Меня, на одном столе с Моей. 22Да, Ниспосланный как Человек уходит так, как было предназначено, но горе тому человеку, который предаёт Его.
23Тогда ученики начали спрашивать друг друга, кто из них мог бы совершить такое.
Величайшие – те, кто служит
(Мат. 20:25-28; 19:28; Мк. 10:42-45)
24Потом они начали спорить, кто из них должен считаться самым великим. 25Иса тогда сказал им:
– Цари этого мира господствуют над своими людьми, правители народа именуют себя благодетелями, 26но вы не будьте как они. Напротив, пусть самый великий среди вас будет как самый меньший, и начальник – как слуга. 27Ведь кто важнее: тот, кто возлежит за столом, или тот, кто прислуживает? Разве не тот, кто возлежит? Я же среди вас как слуга. 28Вы были со Мной во всех Моих испытаниях, 29и как Мой Отец дал Мне царскую власть, так Я теперь даю её вам, 30чтобы и вы могли есть и пить за Моим столом в Моём Царстве, и вы сядете на престолах править22:30 Или: «судить». Зачастую в древнем мире правителям приходилось также разбирать судебные тяжбы своих подданных. двенадцатью родами Исраила.
Предсказание об отречении Петира
(Мат. 26:33-35; Мк. 14:29-31; Ин. 13:37-38)
31– Шимон, Шимон, Шайтан просил и получил разрешение на то, чтобы все вы были испытаны, подобно тому, как просеивают пшеницу, 32но Я молился о тебе, чтобы ты не потерял веру. И ты сам, когда вновь обратишься ко Мне, укрепи своих братьев.
33Петир ответил:
– Повелитель, я готов идти с Тобой и в темницу, и на смерть!
34Но Иса сказал:
– Говорю тебе, Петир, не успеет сегодня и петух пропеть, как ты трижды отречёшься от того, что знаешь Меня.
35Потом Иса спросил их:
– Когда Я посылал вас без кошелька, без сумки, без сандалий, нуждались ли вы в чём-либо?
– Ни в чём, – ответили ученики.
36– Сейчас же, если у вас есть кошелёк, возьмите его, возьмите и сумку, и если у вас нет меча, то продайте плащ, но купите меч22:36 Скорее всего, смысл сказанных здесь слов заключается в том, что Его последователи должны приготовить себя к предстоящей духовной борьбе, к лишениям и гонениям за веру. Буквальное же понимание вступало бы в противоречие со словами Исы (см. Мат. 26:51-53; Лк. 22:49-51; Ин. 18:36; 2 Кор. 10:3-4).. 37Говорю вам, что со Мной должно исполниться сказанное в Писании: «Он был причислен к преступникам»22:37 Ис. 53:12.. Всё, что обо Мне было написано, скоро исполнится.
38Ученики сказали:
– Смотри, Повелитель, у нас есть два меча.
– Достаточно об этом, – ответил Иса.
Молитва на Оливковой горе
(Мат. 26:36-46; Мк. 14:32-42)
39Иса, как обычно, пошёл на Оливковую гору, и Его ученики пошли с Ним. 40Придя на место, Иса сказал:
– Молитесь, чтобы вам не поддаться искушению.
41Он отошёл от них примерно на расстояние брошенного камня, опустился на колени и начал молиться:
42– Отец, если Ты хочешь, пронеси эту чашу страданий мимо Меня, но пусть всё будет не по Моей воле, а по Твоей.
43Тогда с небес Ему явился ангел и укреплял Его. 44В муках Иса стал молиться ещё горячее, и сделался пот Его как капли крови, стекавшие на землю. 45Когда Он поднялся с молитвы и вернулся к ученикам, то нашёл их спящими, потому что они были измучены печалью.
46– Почему вы спите? – спросил Иса. – Вставайте и молитесь, чтобы вам не поддаться искушению.
Иса аль-Масих предан и арестован
(Мат. 26:47-56; Мк. 14:43-50; Ин. 18:3-11)
47Он ещё говорил, когда приблизилась толпа, во главе которой шёл тот, кого звали Иудой, один из двенадцати учеников. Он подошёл к Исе, чтобы поцеловать Его. 48Иса сказал:
– Иуда, ты поцелуем предаёшь Ниспосланного как Человек?
49Когда же те, кто был с Исой, увидели, что происходит, они спросили:
– Повелитель, а что если нам ударить мечом?
50И один из них ударил раба главного священнослужителя и отсёк ему правое ухо. 51Но Иса сказал:
– Прекратите, довольно!
Он прикоснулся к уху раба и исцелил его. 52Затем Иса сказал главным священнослужителям, начальникам храмовой стражи и старейшинам, которые пришли за Ним:
– Что Я, разбойник, что вы пришли с мечами и кольями? 53Я каждый день был с вами в храме, и вы не схватили Меня. Но сейчас ваше время, сейчас власть тьмы.
Отречение Петира
(Мат. 26:67-75; Мк. 14:66-72; Ин. 18:15-18, 25-27)
54Они схватили Его и повели в дом верховного священнослужителя. Петир шёл за ними на некотором расстоянии. 55Посреди двора разожгли костёр, и Петир вместе с другими людьми сел к нему греться. 56Одна из служанок, увидев Петира в свете огня, пристально всмотрелась в него и сказала:
– Этот человек тоже был с Ним.
57Но Петир отрицал это.
– Я не знаю Его, женщина, – сказал он.
58Немного позже кто-то другой увидел его и сказал:
– Ты тоже один из них.
– Нет, друг, – ответил Петир.
59Примерно час спустя ещё кто-то стал утверждать:
– Точно, этот человек тоже был с Ним, ведь он галилеянин.
60Но Петир сказал:
– Я не знаю, о чём ты говоришь!
И тотчас, когда он ещё говорил, пропел петух. 61Повелитель повернулся и посмотрел на Петира. И тогда Петир вспомнил слова Повелителя, как Он сказал ему:
– Прежде чем пропоёт петух сегодня, ты трижды отречёшься от Меня.
62И выйдя наружу, он горько заплакал.
63Люди, охранявшие Ису, стали насмехаться над Ним и бить Его. 64Они завязывали Ему глаза и требовали:
– Эй Ты, пророк! Скажи нам, кто Тебя ударил?
65И говорили Ему много других оскорблений.
Иса аль-Масих на допросе перед Советом религиозных вождей
(Мат. 26:63-65; Мк. 14:61-64; Ин. 18:19-21)
66Рано утром старейшины народа, главные священнослужители и учители Таурата собрались вместе на Совет22:66 Совет (букв.: «синедрион») – высший политический, религиозный и судебный орган иудеев. В состав Совета входил семьдесят один человек.. К ним ввели Ису.
67– Если Ты обещанный Масих, то скажи нам прямо, – требовали они.
Иса ответил:
– Если Я скажу вам, вы не поверите, 68и если Я вас спрошу, вы Мне не ответите. 69Однако с этого времени Ниспосланный как Человек будет сидеть по правую руку от Всемогущего Бога22:69 См. Заб. 109:1..
70Они все стали спрашивать:
– Так Ты что, Сын Всевышнего (Царственный Спаситель)?
Он ответил:
– Вы сами говорите, что это Я.
71Тогда они сказали:
– Какие нам ещё нужны свидетельства?! Мы слышали это из Его собственных уст!
Het laatste Paasmaal
1Ondertussen was het bijna Pesach, het Joodse Paasfeest, geworden. Tijdens dat feest eten de Joden alleen brood dat zonder gist gebakken is. 2De leidende priesters en bijbelgeleerden probeerden een manier te vinden om Jezus uit de weg te ruimen, zonder het risico te lopen dat het volk zich tegen hen zou keren. 3Satan kwam in Judas Iskariot, een van de groep van twaalf. 4Daarop ging Judas naar de leidende priesters en de tempelwachters om met hen te overleggen hoe hij hen kon helpen Jezus gevangen te nemen. 5Die waren daar natuurlijk blij mee. Zij besloten hem er geld voor te geven. 6Judas vond dat best en begon uit te kijken naar een gelegenheid om Jezus te laten gevangennemen zonder dat de mensen er iets van zouden merken.
7Op de eerste dag van Pesach, het Joodse Paasfeest, moest in ieder gezin een lam of een geitje worden geslacht. 8Toen die dag aanbrak, stuurde Jezus Petrus en Johannes erop uit om het Paasmaal klaar te maken. 9‘Waar moeten we dat doen?’ vroegen ze. 10‘Zodra jullie de stad binnenkomen,’ antwoordde Hij, ‘zul je een man zien die een kruik water draagt. Volg hem en ga hetzelfde huis binnen als hij. 11Zeg tegen de huiseigenaar: “De Meester vraagt of u ons de kamer wilt laten zien waar Hij en zijn leerlingen het Paasmaal kunnen eten.” 12Hij zal jullie meenemen naar boven, naar een grote, compleet ingerichte kamer. Maak daar het Paasmaal klaar.’ 13Ze gingen naar de stad en alles was precies zoals Jezus had gezegd. Daar maakten ze het eten klaar.
14ʼs Avonds kwam Jezus met de andere apostelen en ze gingen allemaal aan tafel. 15Hij zei: ‘Ik heb er geweldig naar verlangd dit Paasmaal met jullie te eten. Nog even en dan breekt voor Mij een tijd van groot lijden aan. 16Ik zeg jullie dat Ik het Paasmaal beslist niet meer zal eten tot het Koninkrijk van God volle werkelijkheid is geworden.’ 17Hij nam een beker wijn, dankte God ervoor en zei tegen zijn leerlingen: ‘Neem deze beker en drink er allemaal uit, 18want Ik zal geen wijn meer drinken tot het Koninkrijk van God is gekomen.’ 19Daarna nam Hij een brood, dankte God ervoor, brak het in stukken en gaf het zijn leerlingen. ‘Dit is mijn lichaam dat voor jullie wordt gegeven,’ zei Hij. ‘Eet het ter herinnering aan Mij.’ 20Na het eten gaf Hij hun de beker en zei: ‘Deze beker wijn is het teken van Gods nieuwe verbond met jullie. Een verbond dat wordt bekrachtigd door mijn bloed, dat zal vloeien als een offer voor jullie. 21Maar hier bij ons aan tafel zit de man die Mij zal uitleveren. 22Het is duidelijk dat Ik, de Mensenzoon, moet sterven. Het is een onderdeel van Gods plan. Maar het lot van de man die de Mensenzoon uitlevert, is afschuwelijk.’ 23De leerlingen vroegen zich af wie van hen zoiets zou kunnen doen.
24Zij kregen ook een meningsverschil over de vraag wie van hen de belangrijkste in het Koninkrijk van God zou zijn. 25Jezus kwam tussenbeide en zei: ‘In deze wereld doen de koningen en heersers met hun onderdanen wat ze willen. En de onderdanen moeten het maar goed vinden. 26Maar onder jullie mag dat niet zo zijn. 27Wie van jullie het meeste dient, zal je leider zijn. In de wereld zit de meester aan tafel en laat zich door zijn knechten bedienen. Maar hier is het anders. Ik ben jullie Dienaar. 28Jullie zijn Mij in deze vreselijk moeilijke dagen altijd trouw gebleven. 29Daarom zullen jullie mogen eten en drinken aan mijn tafel in het koninkrijk dat mijn Vader Mij heeft gegeven. 30Jullie zullen op tronen zitten om recht te spreken over de twaalf stammen van Israël. 31Simon, Simon, let op. Satan heeft gesmeekt of hij jullie door elkaar mag schudden als tarwe in een zeef. 32Maar Ik heb gebeden dat je geloof je niet in de steek zal laten. Wanneer je van je verkeerde weg bent teruggekomen, sterk dan je broeders in hun geloof.’ 33Simon zei: ‘Here, ik ben bereid met U de gevangenis in te gaan en zelfs de dood.’ 34Maar Jezus antwoordde: ‘Ik wil je één ding zeggen, Petrus: voordat de haan kraait, zul je drie keer hebben gezegd dat je Mij niet kent.’
35Daarna vroeg Jezus zijn leerlingen: ‘Ik heb jullie er eens zonder geld, tas of extra kleren op uit gestuurd om de mensen het goede nieuws te brengen. Kwamen jullie toen iets tekort?’ ‘Nee, niets,’ antwoordden ze. 36‘Maar,’ ging Hij verder, ‘neem nu een beurs mee als je er één hebt en een tas. Als je geen zwaard hebt, verkoop dan je mantel. Dan kun je een zwaard kopen. 37Want het is bijna zover dat deze profetie zal uitkomen: “Hij werd beschouwd als een misdadiger.” Alles wat de profeten over Mij hebben geschreven, zal uitkomen.’ 38‘Meester, kijk,’ zeiden ze. ‘We hebben hier twee zwaarden.’ ‘Dat is genoeg!’ antwoordde Hij.
De arrestatie van Jezus
39Jezus en zijn leerlingen verlieten de kamer en gingen zoals gewoonlijk naar de Olijfberg. 40Daar zei Hij tegen hen: ‘Bid God dat jullie niet in verleiding komen.’ 41Hij ging een meter of dertig bij hen vandaan en liet Zich op de knieën vallen. 42‘Vader,’ bad Hij, ‘neem deze beker alstublieft van Mij weg. 43Maar wat U wilt zal gebeuren en niet wat Ik wil.’ Op dat moment kwam een engel uit de hemel om Hem kracht te geven. 44En Hij begon vuriger te bidden. Hij was zo verschrikkelijk bang geworden dat het zweet Hem uitbrak en als grote druppels bloed op de grond viel. 45Ten slotte stond Hij op en ging terug naar zijn leerlingen. Hij zag dat ze in slaap waren gevallen, uitgeput van verdriet. 46‘Hoe is het mogelijk?’ zei Hij. ‘Slapen jullie? Bid God dat jullie niet in verleiding komen.’
47Hij was nog niet uitgesproken of er kwam een troep mannen aan. Judas, een van de groep van twaalf, ging voor hen uit. Hij liep op Jezus toe en groette Hem met een kus. 48‘Judas,’ zei Jezus. ‘Hoe kun je dit doen? Mij verraden met een kus!’ 49Toen de andere leerlingen zagen wat er ging gebeuren, riepen ze: ‘Meester, zullen we erop los slaan? We hebben zwaarden bij ons!’ 50Een van hen zwaaide met zijn zwaard en sloeg de knecht van de hogepriester het rechteroor af. 51‘Houd op!’ zei Jezus. Hij raakte het gewonde oor aan en genas het. 52Daarna zei Hij tegen de leidende priesters, de tempelwachters en de voorname burgers die met Judas waren meegekomen: ‘Ben Ik een misdadiger? Waarom hebt u die zwaarden en stokken meegenomen? 53Had u Mij niet in de tempel kunnen oppakken? Daar was Ik elke dag. Maar dit is uw moment. De kans van de duivelse macht.’
54Nadat ze Hem hadden gegrepen, brachten zij Hem naar het paleis van de hogepriester. Petrus volgde Hem op een afstand. 55De soldaten maakten op de binnenplaats een vuur en gingen er omheen zitten. Petrus kwam er ook bij. 56Een dienstmeisje zag hem in het licht van het vuur zitten en keek hem eens goed aan. ‘Kijk eens,’ zei ze, ‘die man hoorde ook bij Jezusʼ leerlingen!’
57‘Hoe kom je erbij,’ antwoordde Petrus. ‘Ik ken Hem niet eens.’ 58Even later keek iemand hem aan en zei: ‘U bent wel een van zijn leerlingen!’ ‘Welnee, man!’ was Petrusʼ antwoord. 59Ongeveer een uur daarna begon er weer iemand over. ‘Die man is een leerling van Jezus. Absoluut! Hij komt ook uit Galilea.’ 60Maar Petrus antwoordde: ‘Man, ik weet niet waar je het over hebt.’ Op dat moment kraaide ergens een haan. 61Jezus keerde Zich om en keek Petrus aan. Petrus herinnerde zich wat Hij had gezegd: ‘Voordat de haan kraait, zul je drie keer hebben gezegd dat je Mij niet kent.’ 62Huilend liep Petrus de binnenplaats af. Hij was er kapot van.
63De soldaten die Jezus moesten bewaken, begonnen een gemeen spel met Hem te spelen. 64Zij blinddoekten Hem, sloegen Hem met hun vuisten en zeiden spottend: ‘Wel, profeet, zeg eens: wie heeft U geslagen?’ 65Zij beledigden Hem op de meest grove manier.
66Bij het aanbreken van de dag kwam de Hoge Raad bijeen. Jezus werd voorgeleid 67en moest zeggen of Hij de Christus was of niet. Hij antwoordde: ‘Als Ik het u zeg, gelooft u Mij toch niet. 68U wilt zelfs geen antwoord geven op mijn vragen. 69Maar vanaf nu zal Ik, de Mensenzoon, zitten aan de rechterhand van de almachtige God.’ 70‘U bent dus de Zoon van God?’ vroeg de Hoge Raad. Hij antwoordde: ‘Nu u het zelf zegt: ja, dat ben Ik.’ 71‘Waarom zouden we er nu nog getuigen bij halen?’ schreeuwden ze. ‘We hebben het uit zijn eigen mond gehoord!’
