Исход 15 – CARSA & APSD-CEB

Священное Писание (Восточный перевод), версия с «Аллахом»

Исход 15:1-27

Песнь Мусы и Марьям

1Тогда Муса с исраильтянами воспели Вечному эту песню:

«Вечному буду петь –

Он высоко вознесён.

Коня и всадника

бросил Он в море.

2Вечный – моя сила и песнь;

Он стал мне спасением.

Он – мой Бог, я восславлю Его;

Он – Бог отца моего: я Его превознесу.

3Вечный – это воин;

Вечный – имя Ему.

4Колесницы и войско фараона

бросил Он в море.

Лучшие воины египтян

утоплены в Тростниковом море.

5Пучина сомкнулась над ними,

и они канули в бездну, как камень.

6Правая рука Твоя, Вечный,

мощью прославилась.

Правая рука Твоя, Вечный,

сокрушила врага.

7Величием Своей славы

Ты поверг восставших против Тебя.

Возгорелся Твой гнев –

он их, как солому, пожрал.

8Дохнул Ты на воды –

вздыбились они,

встали как стена;

сгустилась пучина морская.

9Хвастался враг:

„Погонюсь, настигну их.

Разделю добычу,

натешусь ею.

Вытащу меч –

истребит их моя рука“.

10Но дохнул Ты Своим вихрем,

и накрыло их море.

Утонули они, как свинец,

в могучих водах.

11Кто из богов подобен Тебе, о Вечный?

Кто подобен Тебе,

величественному в святости,

достойному славы,

творящему чудеса?

12Простёр Ты правую руку,

и поглотила врагов земля.

13Своей нетленной любовью

поведёшь Ты народ, который спас.

Своей силой Ты его направишь

к Своему святому жилищу.

14Народы услышат и затрепещут;

ужас охватит филистимских жителей.

15Устрашатся вожди Эдома,

правители Моава затрепещут,

скроются жители Ханаана –

16страх и ужас падут на них.

Силой Твоей руки

они станут как камень –

пока не пройдёт Твой народ, о Вечный,

пока не пройдёт народ, который Ты приобрёл15:16 Или: «сотворил»..

17Ты приведёшь и поселишь их

на горе Своего достояния –

на том месте, Вечный, которое Ты сделал Себе жилищем,

в том святилище, Владыка, которое Твои руки основали.

18Вечный будет царствовать вовеки!»

19Когда лошади, колесницы и всадники фараона вошли в море, Вечный обрушил на них морские воды. А исраильтяне прошли через море, как по суше. 20Пророчица Марьям, сестра Харуна, взяла бубен, и женщины с бубнами, танцуя, пошли за ней. 21Марьям им пела:

«Вечному пойте –

Он высоко вознесён.

Коня и наездника

бросил Он в море».

Воды Мары и Елима

22Муса повёл исраильтян от Тростникового моря, и они вошли в пустыню Сур. Три дня они шли по пустыне, не находя воды. 23Придя в Мару, они не могли пить воду: она была горькой. (Вот почему это место называется Мара («горечь»).) 24Народ стал роптать на Мусу, говоря: «Что нам пить?»

25Муса взмолился к Вечному, и Вечный показал ему кусок дерева. Муса бросил его в воду, и вода стала пригодной для питья.

Там Вечный дал им установленный закон, чтобы испытать их. 26Он сказал:

– Если вы будете внимательно слушать Мой голос, голос Вечного, вашего Бога, и делать то, что Я хочу, если будете послушны Моим повелениям и сохраните Мои установления, то Я не нашлю на вас ни одного из тех недугов, которые наслал на египтян. Ведь Я – Вечный, Который исцеляет вас.

27Они пришли в Елим, где было двенадцать источников воды и семьдесят пальм. Там они расположились лагерем у воды.

Ang Pulong Sa Dios

Exodus 15:1-27

Ang Awit ni Moises

1Unya miawit si Moises ug ang mga Israelinhon niini nga awit ngadto sa Ginoo:

“Awitan ko ang Ginoo tungod kay nagmadaogon gayod siya.

Gitambog niya sa dagat ang mga kabayo ug ang mga nagsakay niini.

2Ang Ginoo mao ang nagahatag kanako ug kusog,

ug siya ang akong awit.

Siya ang nagluwas kanako.

Siya ang akong Dios, ug dayegon ko siya.

Siya ang Dios sa akong amahan,15:2 amahan: o, katigulangan. ug pasidunggan ko siya.

3Ginoo ang iyang ngalan, ug usa siya ka manggugubat.

4Gitambog niya sa dagat ang mga karwahe ug mga sundalo sa hari sa Ehipto.

Nangalumos sa Pulang Dagat ang pinakamaayong mga opisyal sa hari.

5Nangalumos sila sa lawom nga tubig;

naunlod sila sa kinahiladman nga daw bato.

6Labihan gayod ang imong gahom, O Ginoo;

pinaagi niini gidugmok mo ang mga kaaway.

7Sa imong pagkagamhanan, gilaglag mo ang mga mikontra kanimo.

Gipatagamtam mo kanila ang imong kasuko nga mipuo kanila nga daw mga dagami nga gisunog.

8Sa usa mo lang ka paghuyop napundok ang tubig.

Natigom ang dakong bul-og sa tubig ug mibarog nga daw paril;

nimala ang yuta taliwala sa dagat.

9Nagpasigarbo ang kaaway nga nagkanayon,

‘Gukdon ko sila ug dakpon;

bahinon ko ang ilang mga kabtangan ug tagbawon ko ang akong kaugalingon niini.

Hulboton ko ang akong espada ug laglagon ko sila.’

10Apan sa usa mo lang ka paghuyop nalumos sila sa dagat.

Naunlod sila sa kinahiladman nga daw tingga.

11O Ginoo, kinsa sa mga dios ang sama kanimo?

Walay sama kanimo sa pagkabalaan ug pagkagamhanan.

Ikaw lang ang Dios nga nagahimo ug katingalahang mga butang!”

12“Pinaagi sa imong gahom15:12 Pinaagi sa imong gahom: sa literal, Giisa mo ang imong tuong kamot. gilamoy sa yuta ang among mga kaaway.

13Sa imong mapinadayonon nga gugma tultolan mo ang mga tawo nga imong giluwas.

Sa imong kusog, tultolan mo sila sa imong balaan nga puloy-anan.

14Madunggan kini sa mga nasod ug magkurog sila sa kahadlok.

Makulbaan gayod ang mga Filistihanon.

15Ang mga pangulo sa Edom ug Moab magakurog sa kahadlok,

ug ang mga pangulo15:15 pangulo: o, lumulupyo. sa Canaan daw malipong sa kahadlok.

16Oo, mangalisang gayod sila.

Pinaagi sa imong pagkagamhanan dili sila makalihok sama sa bato,

hangtod makalabay ang imong katawhan nga imong giluwas,15:16 giluwas: sa literal, gipalit. O Ginoo.

17Dad-on mo ang imong katawhan sa imong yuta,

ug ipahimutang mo sila sa bukid nga imong gipanag-iyahan—ang dapit nga gihimo mo nga imong pinuy-anan, O Ginoo,

ang templo nga ikaw mismo ang naghimo.

18Magahari ka, O Ginoo, sa walay kataposan.

19Ang mga Israelinhon naglakaw sa malang yuta taliwala sa dagat. Apan sa dihang milatas sa dagat ang mga kabayo sa hari ug ang iyang mga karwahe ug mga tigkabayo, gibalik sa Ginoo ang tubig ug natabonan sila.”

20Unya si Miriam nga propeta ug igsoon ni Aaron mikuhag tamborin ug gipangunahan ang mga babaye sa pagtamborin ug sa pagsayaw. 21Ug mao kini ang iyang awit kanila:

“Pag-awit kamo sa Ginoo tungod kay nagmadaogon gayod siya.

Gitambog niya sa dagat ang mga kabayo ug ang mga nagsakay niini.”

Ang Pait nga Tubig

22Gikan sa Pulang Dagat, gidala ni Moises ang mga Israelinhon sa kamingawan sa Shur. Tulo ka adlaw silang nagbaktas sa kamingawan ug wala gayod silay nakita nga tubig. 23Sa dihang nakaabot sila sa Mara, nakakita sila ug tubig, apan dili sila makainom kay pait ang tubig. (Mao kana nga ginganlan kining lugara nga Mara.15:23 Mara: Ang buot ipasabot sa Hebreo, mapait.) 24Tungod niini, mireklamo ang mga Israelinhon kang Moises, “Unsa na lay atong imnon niini?”

25Busa nagpakitabang si Moises sa Ginoo, ug gipakita sa Ginoo kaniya ang usa ka sanga sa kahoy. Gilabay kini ni Moises sa tubig ug nawala ang kapait sa tubig.

Didto naghatag ang Ginoo niini nga tulumanon ug sugo sa pagsulay kanila: 26“Kon mosunod kamo pag-ayo kanako, ang Ginoo nga inyong Dios, ug maghimo ug maayo sa akong atubangan ug motuman sa akong mga sugo ug mga tulumanon, dili ko ipadala kaninyo ang mga sakit nga gipadala ko sa mga Ehiptohanon, kondili kanunay ko kamo ayohon.”

27Mibiya sila sa Mara, ug miabot sila sa Elim, diin may 12 ka tuboran ug 70 ka palma, ug nagkampo sila didto duol sa tubig.