Иеремия 51 – CARSA & APSD-CEB

Священное Писание (Восточный перевод), версия с «Аллахом»

Иеремия 51:1-64

1Так говорит Вечный:

– Я поднимаю губительный вихрь51:1 Или: «Я возбуждаю дух губителя».

на Вавилон и его жителей51:1 Букв.: «и жителей Лев-Камая». Лев-Камай – криптограмма, обозначающая Вавилон..

2Я пошлю в Вавилон иноземцев;

они развеют его и разграбят его землю,

обступят его со всех сторон

в день бедствий.

3Не давайте лучнику натянуть лук,

не давайте надеть кольчугу.

Не щадите юношей Вавилона,

полностью истребите его войско.

4Падут они мёртвыми в Вавилоне,

смертельно ранеными на его улицах.

5Ведь Исраил с Иудеей не оставлены

их Богом, Вечным, Повелителем Сил,

хотя их земля51:5 Или: «а земля вавилонян». и полна греха

перед святым Богом Исраила.

6Бегите из Вавилона!

Спасайтесь бегством,

чтобы не погибнуть за его грехи!

Настало время возмездия Вечного;

Он воздаст Вавилону по заслугам.

7Вавилон был золотым кубком в руке Вечного;

он напоил всю землю.

Народы пили его вино,

и вот они безумствуют.

8Вавилон внезапно падёт и погибнет.

Рыдайте о нём!

Принесите бальзам для его ран,

может быть, он исцелится.

9– Мы лечили Вавилон,

но нет ему исцеления.

Оставим его, и пусть каждый идёт в свою землю,

так как его кара достигла небес,

поднялась до облаков.

10– Вечный оправдал нас!

Пойдём и поведаем на Сионе

о делах Вечного, нашего Бога.

11Точите стрелы,

готовьте щиты!

Вечный распалил царей Мидии,

потому что решил погубить Вавилон.

Это возмездие Вечного!

Это возмездие за Его храм!

12Поднимите боевое знамя против стен Вавилона!

Усильте охрану,

расставьте дозорных,

устройте засаду!

Что Вечный задумал, то Он и сделает,

что Он сказал о жителях Вавилона, то и исполнит.

13Ты живёшь у великих вод,

богат сокровищами,

но близок твой конец,

пришло твоё время.

14Клянётся Собой Вечный, Повелитель Сил:

«Непременно наполню тебя войсками, Вавилон,

как пожирающей саранчой,

и они поднимут против тебя победный клич».

15Он создал землю Своим могуществом,

утвердил мир Своей мудростью,

распростёр небеса Своим разумом.

16Когда Он возвышает голос, шумят небесные воды;

Он поднимает тучи с края земли.

Он посылает молнии среди ливня

и выпускает ветер из Своих кладовых.

17Все люди глупы и нет у них знания;

всякий плавильщик позорит себя своими идолами.

Его изваяния лживы,

и нет в них дыхания.

18Они ничтожны и смешны;

пробьёт их час, и они будут разрушены.

19Но Вечный, Удел Якуба, не таков, как они,

потому что Он – Творец всего,

и Исраил – народ Его наследия;

Вечный, Повелитель Сил, – вот Его имя.

20– Ты, Вавилон, – Моя булава,

оружие для сражений;

тобой Я сокрушу народы,

тобой Я погублю царства;

21тобой Я сокрушу и коня, и всадника,

тобой Я сокрушу и колесницу, и возничего;

22тобой Я сокрушу и мужчин, и женщин,

тобой Я сокрушу и стариков, и юных,

тобой Я сокрушу и юношей, и девушек;

23тобой Я сокрушу и пастуха, и стадо,

тобой Я сокрушу и пахаря, и волов,

тобой Я сокрушу и правителей, и наместников.

24– На ваших глазах Я воздам Вавилону и всем, кто живёт в землях вавилонян, за всё то зло, какое они причинили Иерусалиму51:24 Букв.: «Сиону»., – возвещает Вечный.

25– Я против тебя, гора погибели,

что губит всю землю, –

возвещает Вечный. –

Я простру на тебя Свою руку

и низвергну тебя со скал;

Я сделаю тебя обгорелой горой.

26Не возьмут из тебя ни камня на угол,

ни камня на фундамент;

ты будешь пребывать в вечном запустении, –

возвещает Вечный. –

27Поднимите боевое знамя над страной!

Трубите в рог среди народов!

Подготовьте народы к войне с Вавилоном;

созовите эти царства, чтобы восстать против него:

Арарат и Минни с Ашкеназом.

Поставьте военачальника против него;

пошлите конницу, как стаю саранчи.

28Приготовьте народы к войне с Вавилоном:

царей Мидии,

их наместников, их начальников

и все подвластные им края.

29Земля содрогается и трепещет;

сбываются замыслы Вечного о Вавилоне –

превратить вавилонский край в пустыню,

где никто не будет жить.

30Перестали сражаться вавилонские воины

и сидят в своих крепостях.

Они истощены,

стали трусливы, как женщины.

Дома Вавилона сожжены,

засовы его ворот сломаны.

31Гонец сменяет гонца,

и вестник идёт за вестником,

чтобы возвестить царю Вавилона,

что весь его город взят,

32что броды уже захвачены,

что укрепления горят

и воины в ужасе.

33Так говорит Вечный, Повелитель Сил, Бог Исраила:

– Дочь Вавилона подобна гумну,

когда люди обмолачивают на нём зерно;

скоро настанет время её жатвы.

34– Навуходоносор, царь Вавилона, пожирал нас,

привёл нас в замешательство,

сделал нас пустым кувшином.

Он глотал нас, как дракон;

набивал свой живот нашими сластями,

но потом извергнул нас.

35Пусть воздастся Вавилону за жестокость против нас51:35 Или: «против нас и наших детей»., –

скажут жители Сиона. –

Пусть воздастся за нашу кровь живущим в стране вавилонян, –

скажут жители Иерусалима.

36Поэтому так говорит Вечный:

– Я заступлюсь за вас

и отомщу за вас.

Я осушу вавилонские реки

и иссушу его источники.

37Вавилон станет грудой развалин,

логовом шакалов,

ужасом и посмешищем,

необитаемой землёй.

38Заревут его жители вместе, как львы,

зарычат, словно львята.

39Когда они разгорячатся,

Я устрою им пир и напою их,

чтобы они развеселились

и потом уснули вечным сном,

и не проснулись больше, –

возвещает Вечный. –

40Сведу их, как ягнят, на убой,

как баранов с козлами.

41О, как будет взят Вавилон51:41 Букв.: «Шешах». См. сноску на 25:26.,

захвачена слава всей земли!

Каким ужасом явится Вавилон

среди народов!

42Море поднимется над Вавилоном,

и ревущие волны покроют его.

43Его города станут пустынями,

иссохшей и безлюдной землёй,

землёй, где никто не живёт,

по которой никто не ходит.

44Я накажу Бела51:44 См. сноску на 50:2. в Вавилоне

и заставлю его извергнуть проглоченное.

Не будут больше стекаться к нему народы,

и падут вавилонские стены.

45Выходи, Мой народ, из Вавилона!

Спасайся бегством от Моего пылающего гнева!

46Не падай духом,

не бойся слухов,

что ходят в стране;

в этом году – один слух,

в следующем – другой;

слухи о зверствах в стране,

о ссорах правителей.

47Ведь непременно настанут дни,

когда Я накажу идолов Вавилона.

Вся его земля будет опозорена,

и падут там все поражёнными.

48А небо, земля и всё, что на ней,

будут кричать от радости,

потому что разорители Вавилона

явятся с севера, –

возвещает Вечный. –

49Падёт Вавилон, потому что убивал исраильтян

и другие народы по всей земле.

50Уцелевшие от меча,

уходите, не мешкайте!

Помните Вечного в дальнем краю

и думайте об Иерусалиме.

51– Мы устыдились,

когда услышали оскорбления,

и позор покрыл наши лица,

когда иноземцы вошли

в святыни дома Вечного.

52– Но наступают дни, – возвещает Вечный, –

когда Я накажу идолов Вавилона,

и по всей его земле застонут раненые.

53Даже если поднимется Вавилон до небес

и укрепит свои высокие крепости,

Я пошлю на него разорителей, –

возвещает Вечный.

54Звук вопля донесётся из Вавилона,

звук великого разрушения – из земли вавилонян.

55Погубит Вечный Вавилон

и заставит его великий шум умолкнуть.

Враги его заревут, как волны могучих вод,

разнесётся шум их голосов.

56Опустошитель придёт в Вавилон;

его воины будут захвачены,

их луки будут сломаны.

Ведь Вечный – это Бог воздаяния,

Он воздаёт сполна.

57– Я напою его вождей и мудрецов,

наместников, начальников и воинов,

и они уснут вечным сном и не проснутся больше, –

возвещает Царь, Чьё имя Вечный, Повелитель Сил.

58Так говорит Вечный, Повелитель Сил:

– Толстые стены Вавилона сровняют с землёй,

а высокие ворота сожгут дотла.

Народы изнуряют себя напрасно,

их труды – лишь пища для огня.

59Вот послание, которое пророк Иеремия вручил главному служащему Серае, сыну Нерии, сыну Махсеи, когда тот уходил в Вавилон с Цедекией, царём Иудеи, в четвёртом году его правления (в 593 г. до н. э.). 60Иеремия записал в свиток все бедствия, которым суждено было случиться с Вавилоном – всё, что было записано о Вавилоне.

61Он сказал Серае:

– Когда придёшь в Вавилон, прочитай все эти слова вслух 62и скажи: «Вечный, Ты сказал, что погубишь этот край, так что не останется в нём ни человека, ни животного, и земля эта будет лежать в вечном запустении». 63Дочитав свиток, привяжи к нему камень и брось в реку Евфрат. 64И скажи: «Так потонет и Вавилон, и он не поднимется больше из-за бедствий, которые Я нашлю на него. И все его жители погибнут».

Здесь кончаются слова Иеремии.

Ang Pulong Sa Dios

Jeremias 51:1-64

Ang Dugang nga Silot alang sa Babilonia

1Mao pa gayod kini ang gisulti sa Ginoo bahin sa Babilonia, “Aghaton ko ang tiglaglag sa pagsulong sa Babilonia ug sa katawhan niini.51:1 katawhan niini: sa Hebreo, katawhan sa Leb Kamai, nga lain pang ngalan sa Babilonia. 2Magpadala akog mga langyaw nga mosulong sa Babilonia. Laglagon nila kini nga daw sa nagpalid silag tahop. Sulongon nila gikan sa nagkalain-laing bahin ang Babilonia sa adlaw sa paglaglag. 3Dili na nila hatagag higayon ang mga mamamana sa Babilonia sa paggamit sa ilang mga pana o mga taming. Wala gayod silay ibiling mga batan-ong lalaki. Laglagon nila sa hingpit ang mga sundalo sa Babilonia. 4Magbuy-od ang mga patayng lawas ug magkatag ang mga samaran diha sa kadalanan. 5Kay ako, ang Ginoong Dios nga Makagagahom, ang Balaan nga Dios sa Israel, wala magsalikway sa Israel ug Juda bisan pag napuno sa kadaotan ang ilang yuta.

6“Biya kamo gikan sa Babilonia! Luwasa ninyo ang inyong kaugalingon! Ayaw pagtugot nga malaglag kamo tungod sa sala sa Babilonia. Kay panahon na nga balosan ko siya sumala sa iyang gibuhat. 7Nahisama siya sa kopa nga bulawan nga puno sa bino dinhi sa akong kamot. Gipainom niya ang mga nasod sa tibuok kalibotan, busa nangahubog sila ug nangabuang. 8Kalit nga malaglag ang Babilonia! Pagsubo kamo alang kaniya. Tambali ninyo ang iyang mga samad, basin pag maayo siya.”

9Miingon ang mga Israelinhon nga namuyo didto, “Tambalan unta namo ang Babilonia apan dili na gayod siya maulian, kay sangko na sa langit ang iyang mga sala, busa gisilotan siya sa Ginoo. Tana! Mamiya na kita ug mamauli sa tagsa-tagsa nato ka dapit. 10Nanimalos ang Ginoo alang kanato. Dali mangadto kita sa Jerusalem51:10 Jerusalem: sa Hebreo, Zion. Mao usab sa bersikulo 24. ug isugilon didto ang gibuhat sa Ginoo nga atong Dios.”

11Manimalos ang Ginoo ngadto sa Babilonia tungod sa pagguba niini sa iyang templo. Giaghat sa Ginoo ang mga hari sa Medes sa paglaglag sa Babilonia kay mao kini ang iyang katuyoan. Miingon siya, “Baira ninyo ang inyong mga pana ug andama ang inyong mga taming. 12Ipataas ang bandera ug sulonga ang Babilonia. Dugangi pa ang mga guwardya ug ipuwesto sila libot sa siyudad! Pangandam alang sa pagpangatang kay panahon na nga buhaton sa Ginoo ang iyang giplano batok sa katawhan sa Babilonia.”

13Babilonia, abunda ka sa tubig ug daghan kag bahandi. Apan miabot na ang imong kataposan, ang panahon sa imong kalaglagan. 14Nanumpa ang Ginoo nga Makagagahom sa iyang kaugalingon nga nagkanayon, “Lukopon ko sa sundalo sa mga kaaway nga sama kadaghan sa dulon ang imong yuta, ug mosinggit sila batok kaninyo.”

Ang mga Pagdayeg ngadto sa Ginoo

15Gibuhat sa Ginoo ang langit ug ang kalibotan pinaagi sa iyang gahom ug kaalam. 16Sa iyang pagmando, nagadahunog ang mga tubig nga anaa sa kalangitan. Ginapatungha niya ang mga panganod. Ginapakilat niya kon mag-ulan, ug nagapadala siya ug hangin gikan sa iyang mga tipiganan.

17Mga hungog ug buang-buang ang mga tawong nagasimba sa mga dios-dios. Maulawan ang mga platero tungod sa ilang mga dios-dios, kay mini kini. Wala kini kinabuhi. 18Talamayon kini ug walay pulos. Sa panahon sa pagsilot malaglag silang tanan. 19Apan ang Dios ni Jacob51:19 Dios ni Jacob: sa literal, bahin ni Jacob. dili sama niana. Siya ang naghimo sa tanang butang, apil ang katawhan nga iyang gipanag-iyahan. Ginoo nga Makagagahom ang iyang ngalan.

Ang Martilyo sa Ginoo

20Miingon angGinoo, “Ikaw 51:20 Ikaw: Mahimong si Cyrus, nga gigamit sa Ginoo sa pagpildi sa Babilonia. ang akong martilyo, ang akong armas sa gira. Pinaagi kanimo laglagon ko ang mga nasod ug mga gingharian, 21ang mga kabayo ug tigkabayo, ang mga karwahe ug mga tigkarwahe. 22Laglagon ko usab pinaagi kanimo ang mga lalaki ug babaye, mga tigulang ug mga bata, ug mga ulitawo ug mga putli nga babaye. 23Laglagon ko pa gayod pinaagi kanimo ang mga kahayopan ug ang mga tigbantay niini, ang mga mangunguma ug mga baka, ug ang mga pangulo ug mga opisyal.

24Mga katawhan ko, ipakita ko kaninyo nga balosan ko ang Babilonia ug ang katawhan niini sa tanan nilang daotang gibuhat ngadto sa Jerusalem. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.

25“Kaaway ko ikaw, Babilonia, ikaw nga ginatawag ug Bukid nga Tiglaglag! Gilaglag mo ang tibuok kalibotan. Gamiton ko ang akong gahom batok kanimo. Lumpagon ko ikaw ug mahimo kang abo. 26Wala na gayoy bato nga makuha gikan kanimo nga mahimong gamiton sa pagpatindog ug gambalay. Maawaaw ka hangtod sa kahangtoran. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.”

27Ipataas ang bandera ingon nga ilhanan sa pagsulong! Patingoga ang budyong ngadto sa mga nasod! Paandama sila sa pagsulong sa Babilonia. Pasulonga ang mga sundalo sa Ararat, Mini, ug Ashkenaz. Pagpili kamog pangulo ug pagpadala kamog mga kabayo nga sama kadaghan sa dulon. 28Paandama sa pagsulong sa Babilonia ang mga hari sa Medes, uban sa ilang mga tigdumala ug mga opisyal, ug ang tanang nasod nga sakop nila.

29Daw sa tawong magkurog ug maglimbag-limbag sa kasakit ang Babilonia, tungod kay himuon sa Ginoo ang iyang giplano batok niini, ug mahimo kining awaaw nga dapit diin wala nay magpuyo.

30Moundang sa pagpakiggira ang mga sundalo ug magpabilin na lang sa ilang mga kuta. Mawad-an silag kusog ug mahimong sama kahuyang sa mga babaye. Mangasunog ang mga balay sa Babilonia ug mangaguba ang mga trangka sa mga pultahan niini. 31Magsunod-sunod sa pag-abot ang mga tigbalita sa pagsugilon sa hari sa Babilonia nga ang iyang tibuok siyudad nailog na. 32Nailog na ang mga tabokanan sa suba. Nasunog ang mga tagoanan, ug nataranta ang mga sundalo.

33Miingon ang Ginoo nga Makagagahom, ang Dios sa Israel, “Ang Babilonia mahisama sa trigo nga dali na lang anihon ug linason.”

34-35Miingon ang mga taga-Jerusalem, “Si Nebucadnezar nga hari sa Babilonia daw sa dragon nga milamoy kanamo. Gibusog niya ang iyang kaugalingon sa among mga bahandi. Wala gayod siyay gibilin sa among siyudad. Nahisama kini sa banga nga walay sulod. Giabog niya kami ug nagkatibulaag kami. Hinaut unta nga buhaton usab ngadto sa Babilonia ang iyang gihimo kanamo ug sa among kabataan. Hinaut unta nga paninglan ang mga lumulupyo sa Babilonia sa ilang kabangis nganhi kanamo.”

36Busa miingon ang Ginoo, “Mga katawhan sa Jerusalem, labanan ko kamo. Ug manimalos gayod ako alang kaninyo. Ipamala ko ang dagat ug ang mga tuboran sa Babilonia. 37Mahimo kining guba nga nasod! Kataw-an ug tamayon kini, ug wala nay magpuyo niini gawas sa mga ihalas nga mga iro.51:37 ihalas nga mga iro: sa English, jackals. 38Ang mga taga-Babilonia magngulob nga daw mga liyon. 39Ug kon pananglit gutom sila, magpakombira ako alang kanila. Hubogon, lipayon, ug pakatulogon ko sila hangtod nga dili na makamata pa. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini. 40Dad-on ko sila nga daw mga karnero ug kanding ngadto sa ihawanan. 41Pagkamakalilisang ang pagkalaglag sa Babilonia,51:41 Babilonia: sa Hebreo, Sheshac. ang nasod nga gidayeg sa tibuok kalibotan! Malisang ang mga nasod sa nahitabo kaniya. 42Lapawan sa mga dagko ug nagadahunog nga balod ang Babilonia. 43Maawaaw ang mga lungsod niini, sama sa disyerto nga mala ug walay nagpuyo o bisan may molabay. 44Silotan ko si Bel nga dios-dios sa Babilonia. Ipasuka ko kaniya ang iyang gipanglamoy.51:44 ang iyang gipanglamoy: Tingali ang buot ipasabot, ang mga tawo nga gibihag sa Babilonia ug ang mga kabtangan nga iyang gipang-ilog. Dili na modagsa ang mga nasod sa pagsimba kaniya. Ug ang mga paril sa Babilonia mangalumpag.

45“Mga katawhan ko, pangikyas kamo gikan sa Babilonia! Luwasa ninyo ang inyong kinabuhi sa dili ko pa ipahiagom ang akong kasuko. 46Apan ayaw kamo kahadlok o kaluya kon moabot diha sa inyong nasod ang mga balita mahitungod sa gira. Kay ang mga balita mahitungod sa kagubot ug panaggira sa mga hari moabot matag tuig. 47Moabot gayod ang higayon nga silotan ko ang mga dios-dios sa Babilonia. Maulawan pag-ayo ang tibuok Babilonia. Mangamatay ang iyang mga samaran ug magbuy-od ang mga patayng lawas sa iyang katawhan. 48Unya mosinggit sa kalipay ang langit ug ang kalibotan, ug ang tanang anaa kanila, sa pagkalaglag sa Babilonia. Kay sulongon kini sa mga tiglaglag nga gikan sa amihan. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.

49“Kinahanglan gayod nga malaglag ang Babilonia tungod sa iyang pagpamatay sa mga Israelinhon ug sa uban pang mga tawo sa kalibotan.”

Ang Mensahe sa Ginoo ngadto sa mga Israelinhon nga diha sa Babilonia

50“Kamong nakaikyas sa kamatayon, biya na kamo sa Babilonia! Ayaw kamo pagpabilin diha. Hinumdomi ninyo ang Ginoo ug ang Jerusalem bisan anaa kamo sa layong dapit. 51Nagaingon kamo, ‘Naulaw kami. Giinsulto kami ug gipakaulawan tungod kay ang templo sa Ginoo gipasipalahan sa mga dili Israelinhon.’ 52Apan moabot gayod ang higayon nga silotan ko ang mga dios-dios sa Babilonia. Ug madungog ang inagulo sa mga samdan nga mga taga-Babilonia sa tibuok nilang dapit. 53Bisan ug mosangko pa sa langit ang mga paril sa Babilonia, ug bisan ug lig-onon pa niya kini, padad-an ko gihapon siyag mga tiglaglag. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini. 54Madungog ang tiyabaw sa pagpakitabang sa Babilonia tungod sa pagkalaglag niini. 55Laglagon ko ang Babilonia, ug pahilomon ko kini. Mosulong kaniya ang mga kaaway nga daw sa naghaguros nga mga balod. Maglanog ang kabanha sa ilang pagsulong. 56Moabot ang tiglaglag sa Babilonia ug bihagon ang iyang mga sundalo, ug mangabali ang ilang mga pana. Kay ako, ang Ginoo, mao ang Dios nga nagasilot sa daotan. Silotan ko gayod ang Babilonia sa angay kaniya. 57Hubogon ko ang iyang mga opisyal, mga maalamong mga tawo, mga tigdumala, mga komander, ug ang iyang mga sundalo. Makatulog sila ug dili na makamata. Ako, ang Hari, ang nagaingon niini. Ginoo nga Makagagahom ang akong ngalan.”

58Miingon pa gayod ang Ginoo nga Makagagahom, “Lumpagon ang mga bagang paril sa Babilonia, ug sunogon ang habog niya nga mga pultahan. Naghago ang katawhan sa walay pulos, kay masunog lang kini.”

Ang Mensahe ni Jeremias alang sa Babilonia

59Mao kini ang mensahe nga gisulti ni Jeremias kang Seraya nga usa ka taas nga opisyal ni Haring Zedekia. Si Seraya anak ni Neria ug apo ni Masea. Kini nga mensahe gisulti ni Jeremias kang Seraya sa dihang miadto si Seraya sa Babilonia uban kang Haring Zedekia. Nahitabo kini niadtong ikaupat nga tuig sa paghari ni Zedekia sa Juda. 60Gisulat ni Jeremias sa linukot nga sulatanan ang tanang kalaglagan nga moabot sa Babilonia—ang tanan gayong mahitabo sa Babilonia. 61Mao kini ang gisulti ni Jeremias kang Seraya, “Inig-abot mo sa Babilonia, siguroha nga mabasa mog kusog ngadto sa katawhan ang tanang nahisulat niini nga kasulatan. 62Unya pag-ampo nga nagaingon, ‘O Ginoo, nagaingon ka nga laglagon mo kini nga dapit aron wala nay bisan hayop o tawo nga magpuyo dinhi ug mahimo kining awaaw sa walay kataposan.’ 63Pagkahuman mog basa niini, hikti kinig bato ug ilabay sa Suba sa Eufrates 64uban sa pag-ingon, ‘Mao kana ang mahitabo sa Babilonia—maunlod kini ug dili na gayod makatunga tungod sa kalaglagan nga ipahamtang sa Ginoo kaniya. Mangamatay gayod ang iyang katawhan.’ ”

Dinhi nahuman ang mensahe ni Jeremias.