Иеремия покупает поле во время осады
1Вот слово Вечного, которое было к Иеремии в десятом году правления Цедекии, царя Иудеи (в 587 г. до н. э.), это был восемнадцатый год правления Навуходоносора. 2Войско вавилонского царя осаждало Иерусалим, а пророк Иеремия был заключён в темницу при дворце царя Иудеи.
3Цедекия, царь Иудеи, заключил его там, сказав:
– Почему ты так пророчествуешь? Ты говоришь: «Так говорит Вечный: Я отдам этот город царю Вавилона, и он захватит его. 4Цедекия, царь Иудеи, не спасётся от рук вавилонян; его непременно отдадут царю Вавилона, и он увидит его собственными глазами и будет разговаривать с ним лицом к лицу. 5Он возьмёт Цедекию в Вавилон, где тот останется, пока Я не позабочусь о нём, – возвещает Вечный. – Если будешь воевать против вавилонян, то потерпишь поражение».
6Иеремия сказал:
– Ко мне было слово Вечного: 7«Придёт к тебе Ханамил, сын твоего дяди Шаллума, и скажет: „Купи моё поле в Анатоте, ведь ты – ближайший родственник, и у тебя есть право и обязанность купить его“».
8Потом, как и сказал Вечный, мой двоюродный брат Ханамил пришёл ко мне в темницу и сказал: «Купи моё поле в Анатоте, что в земле Вениамина. Ты имеешь право выкупить его и владеть им, так что купи его себе».
Я знал, что таково было слово Вечного, 9и купил поле в Анатоте у моего двоюродного брата Ханамила, отвесив ему двести граммов32:9 Букв.: «семнадцать шекелей». серебра. 10Я подписал купчую, приложил к ней свою печать, пригласил свидетелей и отвесил серебро на весах. 11Я взял купчую – запечатанную копию с договором и его условиями и незапечатанную – 12и отдал эту купчую Баруху, сыну Нерии, сына Махсеи, в присутствии моего двоюродного брата Ханамила, свидетелей, которые её подписали, и всех иудеев, которые находились во дворе темницы.
13В их присутствии Я дал Баруху такое повеление: 14«Так говорит Вечный, Повелитель Сил, Бог Исраила: „Возьми эти грамоты – запечатанную копию купчей и незапечатанную – и положи их в глиняный кувшин, чтобы они могли долго храниться“. 15Ведь так говорит Вечный, Повелитель Сил, Бог Исраила: „В этой стране будут снова покупать дома, поля и виноградники“».
16Отдав купчую Баруху, сыну Нерии, я помолился Вечному:
17– О Владыка Вечный! Ты создал небеса и землю Своей великой силой и простёртой рукой. Нет ничего невозможного для Тебя. 18Ты являешь милость тысячам, но воздаёшь за вину родителей их детям после них. О великий и могучий Бог, Чьё имя Вечный, Повелитель Сил, 19Твои намерения величественны и Твои дела велики. Ты видишь все пути человека; Ты воздаёшь каждому по его поступкам, по тому, чего заслуживают его дела. 20Ты совершил знамения и чудеса в Египте, и творил их доныне и в Исраиле, и среди всего человеческого рода, и приобретал Себе славу, которая принадлежит Тебе и сегодня. 21Знамениями и чудесами, могучей и простёртой рукой и великим страхом Ты вывел Свой народ Исраил из египетской земли. 22Ты отдал им эту землю, которую клялся отдать их предкам, землю, где течёт молоко и мёд. 23Они вошли в неё и завладели ею, но не слушали Тебя и не жили по Твоему Закону; они не делали того, что Ты повелевал им. За это Ты наслал на них всю эту беду.
24Видишь, как насыпают осадные валы, чтобы взять город. Из-за меча, голода и мора город достанется вавилонянам, которые напали на нас. То, что Ты сказал, исполнилось, и, вот Ты видишь это. 25А Ты, Владыка Вечный, говорил мне: «Купи себе поле за серебро и пригласи для совершения сделки свидетелей», но ведь город переходит в руки вавилонян.
26И было слово Вечного к Иеремии:
27– Я – Вечный, Бог всех людей. Есть ли что-нибудь невозможное для Меня?
28Поэтому так говорит Вечный:
– Я отдам этот город вавилонянам и Навуходоносору, царю Вавилона, который захватит его. 29Вавилоняне, которые воюют с этим городом, придут и предадут его огню; они сожгут его дотла с домами, на крышах которых народ возжигал благовония Баалу и совершал жертвенные возлияния чужим богам, вызывая Мой гнев.
30Народ Исраила и Иудеи с юности делал лишь зло в Моих глазах; да, народ Исраила лишь вызывал Мой гнев делами своих рук, – возвещает Вечный. – 31Со дня его основания до сегодняшнего дня этот город вызвал у Меня такой гнев и негодование, что Я отвергну его от Себя. 32Народ Исраила и Иудеи вызывал Мой гнев всеми своими злыми делами – они сами, их цари и вельможи, их священнослужители и пророки, жители Иудеи и Иерусалима. 33Они повернулись ко Мне спиной, а не лицом; Я наставлял их снова и снова, но они не слушали и не принимали наставлений. 34Они поставили свои мерзости в доме, который называется Моим именем, и осквернили его. 35Они построили капища Баалу в долине Бен-Гинном, чтобы приносить своих сыновей и дочерей в огненную жертву Молоху32:35 Молох – аммонитский бог, в жертву которому приносились дети. По Закону за поклонение Молоху исраильтянам грозила смертная казнь (см. Лев. 18:21; 20:2-5)., хотя Я не повелевал этого; Мне даже на ум не приходило, что они должны делать такую мерзость и вводить Иудею в грех.
36Вы говорите об этом городе: «Из-за меча, голода и мора он достанется царю Вавилона», но так говорит Вечный, Бог Исраила:
37– Я непременно соберу их из всех земель, в которые Я изгнал их в гневе, ярости и страшном негодовании; Я приведу их обратно в этот край и дам им жить в безопасности. 38Они будут Моим народом, а Я буду их Богом. 39Я дам им одно сердце и один путь – всегда чтить Меня на благо себе и своим потомкам. 40Я заключу с ними вечное соглашение, по которому Я не перестану делать для них добро и вдохновлять их, чтобы они чтили Меня и никогда больше от Меня не отвернулись. 41Я с радостью буду делать для них добро и непременно насажу их на этой земле от всего сердца и от всей души.
42Так говорит Вечный:
– Как Я наслал на этот народ всё это страшное зло, так Я пошлю им и всё то благо, которое Я им обещал. 43И снова будут покупать поля в этой стране, о который вы говорите: «Это разорённый край без людей и животных; он был отдан в руки вавилонян». 44Поля будут покупать за серебро и будут подписывать купчие, ставить на них печати и приглашать к ним свидетелей в землях Вениамина, в окрестностях Иерусалима и в городах нагорий, западных предгорий и Негева, потому что Я восстановлю их, – возвещает Вечный.
Jeremia koopt grond in Anathoth
1De volgende boodschap kreeg Jeremia van de Here in het tiende regeringsjaar van koning Zedekia van Juda. Dit jaar was tevens het achttiende regeringsjaar van koning Nebukadnezar. 2Op dat moment zat Jeremia gevangen in het gebouw van de paleiswacht, een bijgebouw van het paleis, terwijl de stad werd belegerd door het Babylonische leger. 3Koning Zedekia had hem laten opsluiten, omdat hij bleef profeteren dat de stad door de koning van Babel zou worden ingenomen 4en dat koning Zedekia als gevangene voor de koning van Babel zou moeten verschijnen om berecht en veroordeeld te worden. 5‘Hij zal u naar Babel laten brengen en u daar opsluiten tot de Here Zich om u zal bekommeren. Waarom ziet u het onvermijdelijke niet onder ogen? U ontkomt er niet aan! Geef u toch over!’ had Jeremia hem keer op keer aangeraden.
6-7 Toen kreeg Jeremia deze boodschap van de Here: ‘Uw neef Hanameël, de zoon van Sallum, zal binnenkort hier komen om te vragen of u zijn grond in Anathoth wilt kopen. Volgens de wet hebt u het eerste kooprecht, voordat hij het iemand anders te koop aanbiedt.’
8Hanameël kwam zoals de Here had voorzegd en bezocht mij in de gevangenis. ‘Koop mijn stuk land in Anathoth, in het land van Benjamin,’ zei hij, ‘want de wet geeft u het eerste recht om te kopen.’ Toen wist ik zeker dat de boodschap die ik had gehoord, van de Here afkomstig was. 9Dus kocht ik het stuk land en betaalde Hanameël er honderdzevenentachtig gram zilver voor. 10Ik tekende en verzegelde het koopcontract in het bijzijn van getuigen, woog het zilver af en betaalde hem. 11Toen nam ik het verzegelde koopcontract waarin de koopvoorwaarden stonden en ook de onverzegelde kopie ervan 12en voor de ogen van Hanameël, de getuigen die het contract hadden ondertekend en de cipiers gaf ik de papieren aan Baruch, de zoon van Neria, de zoon van Machseja. 13Ik zei tegen hem, waar iedereen bij was: 14‘De Here van de hemelse legers, de God van Israël, zegt: “Neem dit verzegelde koopcontract en de onverzegelde kopie mee en doe ze in een stenen pot, zodat ze lang bewaard blijven.” 15Want de Here van de hemelse legers, de God van Israël, zegt: “In de toekomst zullen deze papieren waardevol worden. Op een goede dag zullen mensen weer eigendommen beheren in dit land en hier weer huizen, wijngaarden en stukken land kopen en verkopen.” ’
16Nadat ik de papieren aan Baruch had gegeven, bad ik: 17‘Oppermachtige Here! U hebt met uw grote kracht de hemelen en de aarde gemaakt, niets is voor U onmogelijk! 18U bent liefdevol en vriendelijk tegenover duizenden, maar rekent de zonden van de vaders aan de kinderen toe. U bent de grote en machtige God, de Here van de hemelse legers. 19U bezit alle wijsheid en doet grote en machtige wonderen. Uw ogen zien het doen en laten van alle mensen en U beloont ieder naar zijn daden en wijze van leven. 20U hebt ongelooflijke dingen gedaan in het land Egypte. Dingen die men zich nu nog herinnert. U bent voortgegaan met het doen van grote wonderen, niet alleen in Israël, maar overal ter wereld. U hebt uw naam groot gemaakt tot op de dag van vandaag. 21U bracht Israël uit Egypte met machtige wonderen, grote kracht en verschrikkingen. 22U gaf de Israëlieten dit land dat U lang geleden aan hun voorouders beloofde: een prachtig en vruchtbaar land dat overvloeit van melk en honing. 23Onze voorouders veroverden het, zodat zij hier konden wonen. Maar zij weigerden U te gehoorzamen en uw wetten na te leven, zij hebben vrijwel nooit geluisterd naar wat U zei. Daarom hebt U al deze ellende over hen heen laten komen. 24De Babyloniërs hebben de belegeringswallen al tegen de stadsmuren staan, ze zullen de stad veroveren met het zwaard, geholpen door honger en ziekten. Alles is gebeurd, zoals U hebt gezegd, zoals U bepaalde dat het moest gaan! 25En toch zegt U dat ik dit stuk land moet kopen en het in bijzijn van deze getuigen met goed geld moet betalen, ook al zal Jeruzalem in handen van de vijand vallen.’
26Toen zei de Here tegen Jeremia: 27‘Ik ben de Here, de God van alle mensen, is er iets onmogelijk voor Mij? 28Ik zal deze stad in handen geven van Nebukadnezar, de koning van de Babyloniërs, hij zal haar veroveren. 29De Babyloniërs die nu nog buiten de muren staan, zullen de stad binnenkomen, haar in brand steken en de huizen verwoesten, de huizen waar op de daken reukoffers aan Baäl en drankoffers aan andere afgoden werden gebracht. Dát was de reden voor het ontbranden van mijn toorn! 30Want Israël en Juda hebben sinds hun vroegste dagen alleen maar gezondigd, zij hebben Mij diep beledigd met hun slechte daden. 31Vanaf de tijd dat deze stad werd gebouwd tot nu toe heeft zij niets anders gedaan dan mijn toorn opwekken, daarom ben Ik vastbesloten haar voor mijn ogen weg te vagen. 32Heel Juda en Israël, hun koningen, leiders, priesters en profeten, alle inwoners hebben Mij diep beledigd met hun zonden. 33Zij hebben Mij de rug toegekeerd en geweigerd zich om te draaien, voortdurend leerde Ik hun het verschil tussen goed en kwaad, maar zij wilden niet luisteren of gehoorzamen. 34Zij hebben zelfs mijn eigen tempel verontreinigd door daar hun vreselijke afgoden te aanbidden. 35Zij hebben altaren voor Baäl gebouwd in het Ben-Hinnomdal. Daar hebben zij zelfs hun kinderen verbrand als offers aan Moloch, iets dat Ik nooit heb bevolen, wat Ik Mij zelfs niet kan voorstellen. Wat een gruwelijk kwaad! En wat heeft Juda daardoor enorm gezondigd! 36Daarom zegt de Here, de God van Israël, van deze stad dat zij door oorlog, honger en ziekten in handen van de koning van Babel zal vallen. 37Maar toch zal Ik mijn volk uiteindelijk terugbrengen vanuit alle landen waarover Ik het in mijn vreselijke toorn heb verspreid. Ik zal het terugbrengen naar deze stad en in veiligheid en vrede laten leven. 38Zij zullen mijn volk zijn en Ik zal hun God zijn. 39En Ik zal hun één hart en één wil geven, zodat zij Mij voor altijd vereren, voor hun eigen bestwil en voor dat van hun nakomelingen. 40Ik zal een eeuwig verbond met hen sluiten, waarin Ik beloof dat Ik hen nooit meer in de steek zal laten en altijd het goede voor hen zal doen. In hun hart zal Ik het verlangen leggen Mij te blijven aanbidden en zij zullen Mij nooit verlaten. 41Met vreugde zal Ik het goede voor hen doen en Ik zal hen heel graag voorgoed in dit land laten wonen. 42Net zoals Ik al deze ellende over hen heen heb laten komen, zo zal Ik nu al het goede doen wat Ik heb beloofd. 43Stukken land zullen weer worden verhandeld in dit land dat nu verwoest is door de Babyloniërs en waaruit zowel mens als dier zijn verdwenen. 44Ja, velden zullen weer voor geld worden gekocht en verkocht: koopcontracten zullen weer worden ondertekend en verzegeld en door getuigen bekrachtigd, in het land van Benjamin en hier in de omgeving van Jeruzalem, in de steden van Juda en in het heuvelland, in de Filistijnse laagvlakte en ook in de Negev, want op een goede dag zal Ik hun weer voorspoed geven.’
