1Так говорит Вечный:
– Иди ко дворцу царя Иудеи и возвести там: 2Слушай слово Вечного, царь Иудеи, сидящий на престоле Давуда, ты, твои приближённые и твой народ, который проходит через эти ворота. 3Так говорит Вечный: «Делайте то, что справедливо и праведно. Помогайте обездоленному спастись от рук притеснителя. Не обижайте и не притесняйте чужеземцев, сирот и вдов и не проливайте в этом краю невинной крови. 4Если вы будете точно исполнять эти повеления, то через ворота этого дворца на колесницах и на конях будут въезжать цари, которые сидят на престоле Давуда, – они сами, их приближённые и их народ. 5Но если вы не будете исполнять эти повеления, – возвещает Вечный, – то клянусь Собой, этот дворец превратится в руины».
6Ведь так говорит Вечный о дворце царя Иудеи:
– Ты для Меня прекрасен, как Галаад,
как вершина Ливана22:6 Галаад и Ливан – эти земли славились своим плодородием и обилием лесов.,
но клянусь, Я превращу тебя в пустыню,
в необитаемый город.
7Я пошлю к тебе разорителей,
каждого – с оружием,
и они порубят твои лучшие кедры
и бросят в огонь.
8– Люди разных народов будут проходить мимо этого города и спрашивать друг друга: «За что Вечный поступил так с этим великим городом?» 9И будут им отвечать: «За то, что они нарушили соглашение с Вечным, их Богом, и стали поклоняться чужим богам и служить им».
10Не плачьте об умершем и не скорбите о нём;
плачьте лучше о том, кто уходит в плен,
потому что он не вернётся
и не увидит родной земли.
11Ведь так говорит Вечный об Иоахазе22:11 Букв.: «Шаллум» – другое имя царя Иоахаза (см. 4 Цар. 23:30)., сыне Иосии, который стал царём Иудеи после своего отца, но был уведён в плен в Египет:
– Он больше не вернётся. 12Он умрёт там, куда его увели в плен, и не увидит больше этой земли.
13– Горе тому, кто строит свой дворец несправедливостью,
его верхние комнаты – беззаконием,
заставляя соплеменников трудиться даром,
не оплачивая их труд,
14кто говорит: «Я построю себе дом просторный,
с большими верхними комнатами» –
и прорубает в нём окна,
и кедром его обшивает,
и красной краской покрывает.
15Оттого ли ты царь,
что более других строишь из кедра?
Вспомни своего отца:
он и ел, и пил,
но делал то, что правильно и справедливо,
и поэтому жил в благополучии.
16Он разбирал дела бедных и нищих
и поэтому жил в благополучии.
Не это ли значит знать Меня? –
возвещает Вечный. –
17Но твои глаза и твоё сердце
желают лишь наживы,
желают проливать невинную кровь,
угнетать и вымогать.
18Поэтому так говорит Вечный об Иоакиме, сыне Иосии, царе Иудеи:
– Его не будут оплакивать:
«Увы, мой брат!» или «Увы, моя сестра!»
Его не будут оплакивать:
«Увы, мой господин! Увы, его величество!»
19Его похоронят так, как избавляются от дохлого осла:
вытащат и выкинут за ворота Иерусалима.
20Иерусалим, поднимись на Ливан и закричи,
пусть твой голос звучит с Башана,
закричи с Аварима22:20 Ливан, Башан и Аварим – гористые области на севере, северо-востоке и юго-востоке Иудеи. Иерусалим изображён молящим о помощи своих бывших союзников, которые, уже будучи не в силах противостоять Вавилону, оставляют Иерусалим в скорбном одиночестве. –
все твои союзники уничтожены.
21Я предупреждал тебя, когда ты благоденствовал,
но ты сказал: «Я не стану слушать!»
Так ты поступал с самой юности;
ты Меня не слушал.
22Вихрь унесёт твоих пастухов,
в плен уведут твоих союзников,
и будешь ты постыжен и опозорен
из-за всех своих злодеяний.
23Ты, живущий во Дворце Ливана22:23 Дворец Ливана – царский дворец в Иерусалиме (см. 3 Цар. 7:2-5).,
угнездившийся в кедрах,
о, как ты застонешь, когда пронзит тебя боль,
боль, как у женщины при родах!
24– Верно, как и то, что Я живу, – возвещает Вечный, – даже если бы ты, Иехония, сын Иоакима, царь Иудеи, был перстнем с печатью22:24 Печать была знаком власти, а также удостоверяла личность её владельца и его право на собственность. на Моей правой руке, Я сорвал бы тебя и оттуда. 25Я отдам тебя в руки тех, кто жаждет твоей смерти, – Навуходоносору, царю Вавилона, и вавилонянам. 26Я изгоню тебя и женщину, родившую тебя, в чужую страну, в которой вы не родились, но вы умрёте там. 27А в страну, в которую вы желаете вернуться, вы не вернётесь.
28Разве этот человек, Иехония,
презренный разбитый горшок,
ненужный сосуд?
Почему он и его дети изгнаны,
заброшены в землю, которой они не знают?
29О, земля, земля, земля,
слушай слово Вечного!
30Так говорит Вечный:
– Запишите этого человека бездетным,
человеком, которому не будет в жизни благополучия;
у всех его потомков не будет благополучия:
ни один не сядет на престол Давуда
и не будет править Иудеей.
De slechte koningen door God gestraft
1Toen zei de Here tegen mij: ‘Ga naar de koning van Juda en zeg hem: 2“Luister naar deze boodschap van de Here, koning van Juda, die op Davids troon zit, en laten uw dienaren en uw volk ook goed luisteren. 3De Here zegt: wees rechtvaardig. Doe wat goed is! Help hen die wreed onderdrukt worden en beroofd zijn. Bescherm de rechten van vreemdelingen, wezen en weduwen en vermoord niet langer onschuldige mensen! 4Als u zich aan dit alles houdt, zal Ik dit land redden en opnieuw zorgen dat koningen van Davids nageslacht op de troon zullen zitten. Dan zal er weer voorspoed zijn voor iedereen. 5Maar als u geen aandacht schenkt aan deze waarschuwing, zullen van dit paleis alleen puinhopen overblijven. Dat zweer Ik bij mijn eigen naam,” zegt de Here. 6Want dit zegt de Here over het paleis: “Ik houd van u als van het vruchtbare Gilead en de groene bossen van de Libanon, maar Ik zal u in een woestijn veranderen en u verlaten en onbewoond achterlaten. 7Ik zal slopers op u afsturen die met hun bijlen brandhout maken van uw prachtige ceders en dat op het vuur gooien. 8Mensen uit verschillende landen zullen de ruïnes van deze stad passeren en tegen elkaar zeggen: ‘Waarom heeft de Here dit gedaan? Waarom heeft Hij zoʼn machtige stad verwoest?’ 9Het antwoord zal luiden: ‘Omdat de mensen die hier woonden de Here, hun God, ontrouw werden en zijn verbond met hen verbraken. Zij aanbaden afgoden.’ ” 10Huil niet om de dood van koning Josia, maar treur eerder om zijn verbannen zoon, koning Sallum. Hij zal niet meer terugkomen, nooit zal hij zijn geboorteland terugzien. 11Want de Here zegt het volgende over Sallum, die zijn vader Josia als koning opvolgde en in gevangenschap werd weggevoerd: 12“Hij zal in een ver land sterven en zijn eigen land niet terugzien.”
13Pas op, koning Jojakim, want u bouwt uw prachtige paleis met behulp van dwangarbeid. Omdat u geen lonen betaalt, voegt u de muren met onrechtvaardigheid en de deurposten en vensterbanken met onderdrukking. 14U zegt: “Ik zal een prachtig paleis bouwen met grote zalen en veel vensters, het houtwerk wordt van kostbaar cederhout en het wordt in een mooie rode kleur uitgevoerd.” 15Maar veel cederhout in uw paleis maakt u nog geen machtige koning! Waarom regeerde uw vader Josia zo lang? Omdat hij in alle opzichten rechtvaardig en eerlijk was. Daarom zegende God hem. 16Hij zorgde ervoor dat armen en noodlijdenden geholpen werden en daarom ging het hem goed. Hij begreep wat het betekent Mij te kennen,’ zegt de Here. 17‘Maar u! U bent hebzuchtig en één en al oneerlijkheid! U vermoordt onschuldigen, onderdrukt armen en regeert met een meedogenloze hardheid. 18Daarom is dit Gods straf voor koning Jojakim, die zijn vader Josia opvolgde: zijn familie zal niet om hem treuren als hij sterft. Zijn ondergeschikten zullen zich niet om zijn dood bekommeren. 19Hij zal worden begraven als een dode ezel die uit Jeruzalem wordt weggesleept en op de vuilnishoop buiten de poort wordt gegooid!
20Huil, want uw bondgenoten zijn verdwenen. Zoek hen in de Libanon, roep hen in Basan en kijk naar hen uit bij de doorwaadbare plaatsen in de Jordaan. Kijk, zij zijn allemaal vernietigd. Er is er niet één overgebleven die u kan helpen! 21Toen het u goed ging, heb Ik u gewaarschuwd, maar u gaf als antwoord: “Val mij niet lastig.” Sinds uw jeugd bent u zo geweest, u wilde gewoon niet luisteren! 22En nu zijn alle leiders van het volk verdwenen als door een windvlaag, al uw bondgenoten zijn als slaven weggevoerd. Uiteraard zult u ten slotte uw goddeloosheid inzien en u diep schamen. 23Nu voelt u zich nog veilig en leeft u comfortabel in een paleis tussen het cederhout van de Libanon, maar over niet al te lange tijd zult u schreeuwen en kreunen van pijn, als een vrouw die een kind ter wereld brengt.
24-25 “Zo zeker als Ik leef,” zegt de Here, “Jechonja, zoon van Jojakim, de koning van Juda, zelfs al was u de zegelring aan mijn rechterhand, dan nog zou Ik u afdoen en in handen geven van hen die van plan zijn u te doden en voor wie u zo doodsbang bent: in handen van Nebukadnezar en de Chaldeeën. 26Ik zal u en uw moeder dit land uitgooien en u zult sterven in een ver land. 27U zult nooit meer terugkeren naar het land waar u zo naar verlangt. 28Deze Chonja lijkt op een onbruikbare, beschadigde pot. Hij en zijn kinderen zullen worden verbannen naar verre landen. 29O aarde, aarde! Luister naar het woord van de Here!” 30De Here zegt: “Noteer deze Chonja als mislukt en kinderloos, want geen van zijn kinderen zal ooit op Davids troon zitten en het land Juda regeren.” ’
