Отступничество Исраила
1И сказал мне Вечный:
2– Иди и провозгласи во всеуслышание в Иерусалиме: Так говорит Вечный:
«Я вспоминаю, как преданна ты была в юности,
когда ты любила Меня, как невеста,
и шла за Мной по пустыне,
по земле незасеянной.
3Исраил был святыней Вечного,
первым плодом Его жатвы;
все, кто его поедал, были преданы осуждению,
их постигала беда», –
возвещает Вечный.
4Слушайте слово Вечного, потомки Якуба,
все кланы Исраила.
5Так говорит Вечный:
– Какой грех нашли во Мне ваши отцы,
что так отдалились от Меня?
Они поклонялись ничтожным идолам
и сами стали ничтожными.
6Они не спрашивали: «Где Вечный,
Который вывел нас из Египта,
провёл нас сквозь безлюдный край,
по земле пустынь и расселин,
по земле засухи и кромешной тьмы,
где никто не странствует
и никто не живёт?»
7Я привёл вас в плодородную землю,
чтобы вы ели её плоды и пользовались её благами.
Но вы пришли и осквернили Мою землю
и в мерзость превратили Мой удел.
8Не спрашивали священнослужители:
«Где Вечный?»
Учители Закона Меня не знали;
вожди2:8 Букв.: «пастухи». восстали против Меня.
Пророки возвещали от имени Баала2:8 Баал – ханаанский бог плодородия и бог-громовержец.
и поклонялись ничтожным идолам.
9Поэтому Я веду тяжбу с вами, –
возвещает Вечный, –
и с внуками вашими.
10Переправьтесь на побережье Кипра2:10 Букв.: «Киттима». Кипр – здесь символизирует все народы к западу от Исраила. и взгляните,
пойдите в Кедар2:10 Кедар – земля кочевий бедуинских племён в пустыне Аравии, здесь символизирует все народы к востоку от Исраила. и разведайте тщательно;
посмотрите, бывало ли что-нибудь подобное,
11менял ли какой народ своих богов?
(Хоть они и не боги вовсе.)
А Мой народ променял Меня, их Славу2:11 Или: «променял Мою славу».,
на ничтожных идолов.
12Поразитесь этому, небеса,
содрогнитесь от ужаса, –
возвещает Вечный. –
13Два греха совершил Мой народ:
оставил Меня – источник живой воды,
и вытесал себе водоёмы,
разбитые водоёмы, которые не могут хранить воду.
14Разве Исраил слуга?
Разве он раб по рождению?
Почему же он стал наживой?
15Львы взревели,
зарычали на него,
сделали его землю пустыней;
его города сожжены и покинуты жителями.
16Египтяне из Мемфиса2:16 Букв.: «Нофа». и Тахпанхеса
обгрызли твоё темя2:16 Или: «проломили тебе голову»..
17Разве не ты сама навлекла это на себя,
оставив Вечного, своего Бога,
когда Он вёл тебя по дороге?
18А теперь что толку ходить в Египет,
чтобы пить воду из Нила?2:18 Букв.: «из Шихора». Шихор – восточный рукав Нила.
Какой прок ходить в Ассирию,
чтобы пить воду из Евфрата?2:18 За свою историю Исраил часто обращался за помощью не к Аллаху, а к Египту и Ассирии (см. ст. 36-37; Ис. 30:2-3; Ос. 5:13; 7:11).
19Твоё беззаконие накажет тебя,
и твоё отступничество осудит.
Подумай же и посмотри,
как плохо тебе и горько от того,
что оставила ты Вечного, своего Бога,
и нет в тебе страха предо Мной, –
возвещает Владыка Вечный, Повелитель Сил. –
20Давным-давно ты разбила своё ярмо
и разорвала свои оковы
и сказала: «Не буду служить!»2:20 Под ярмом и оковами подразумеваются обязательства священного соглашения с Аллахом, а Исраил предстаёт здесь в образе строптивого животного.
На любом высоком холме
и под каждым тенистым деревом
ты распутствовала2:20 Здесь образно говорится об идолопоклонстве в капищах на возвышенностях и в рощах, которое в глазах Аллаха то же, что и блуд..
21Я посадил тебя благородной лозой
от самого чистого семени.
Как же превратилась ты у Меня
в пустоцвет и дикую лозу?
22Помоешься ли ты щёлоком,
изведёшь ли много мыла,
твои грехи всё равно передо Мной, –
возвещает Владыка Вечный. –
23Как ты можешь говорить: «Я не осквернилась,
я не поклонялась статуям Баала»?
Посмотри, как вела ты себя в долине,
подумай о том, что сделала.
Ты – норовистая верблюдица,
мечущаяся из стороны в сторону,
24дикая ослица, выросшая в пустыне,
задыхающаяся от страсти, –
кто умерит её пыл?
Все, кто ищет её, без труда
найдут её в пору случки.
25Побереги свои ноги, чтобы не остаться разутой,
и своё горло – чтобы не пересохло.
Но ты сказала: «Бесполезно!
Я люблю чужих богов
и буду бегать за ними».
26Как вор опозорен, когда он пойман,
так будет опозорен и Исраил –
его народ, его цари, его вельможи,
его священнослужители и пророки.
27Дереву они говорят: «Ты отец мой» –
и камню: «Ты меня родил».
Они повернулись ко Мне спиной,
отвратили лица свои,
а когда случается беда, они говорят:
«Приди и спаси нас!»
28А где же те боги, которых вы сделали себе?
Пусть придут, если в силах спасти вас,
когда случится беда!
Ведь богов у тебя, Иудея,
столько же, сколько и городов.
29Почему вы хотите тягаться со Мной?
Все вы восстали против Меня, –
возвещает Вечный. –
30Напрасно наказывал Я вас –
урока вы не усвоили.
Ваш меч пожрал ваших пророков,
точно лев-убийца.
31О нынешнее поколение, поразмысли над словом Вечного:
– Разве Я был пустыней Исраилу
или краем кромешной тьмы?
Почему Мой народ говорит:
«Мы свободны бродить;
мы больше к Тебе не придём»?
32Позабудет ли девушка украшения,
и невеста – свой свадебный наряд?
А Мой народ уже давно забыл Меня.
33Как же умело ты домогаешься любви!
Даже блудницам есть чему у тебя поучиться.
34Найдена на твоих одеждах
кровь невинных бедняков,
которых ты убила,
хотя и не застала, как воров, при взломе2:34 Ср. Исх. 22:2-3..
Но, несмотря на всё это,
35ты говоришь: «Я безвинна;
Он на меня не гневается».
Я осуждаю тебя за то,
что ты говоришь: «Я не согрешила».
36Как легко тебе бродить,
меняя свой путь!
Ты будешь опозорена Египтом,
как была опозорена Ассирией.
37И уйдёшь ты оттуда,
обхватив голову руками:
Вечный отверг тех, кому ты поверила,
и они тебе не помогут.
Israël keert zich af van God
1De Here sprak opnieuw tegen mij en zei: 2‘Zeg tegen de mensen van Jeruzalem: de Here zegt: Ik herinner Mij dat u lang geleden als een jonge bruid uw best deed Mij een genoegen te doen. U hield van Mij en volgde Mij zelfs dwars door onherbergzame woestijnen. 3In die tijd was Israël een heilig volk, het eerste van mijn kinderen. Iedereen die het iets aandeed, maakte zich ernstig schuldig en er kwam groot onheil over ieder die maar een vinger naar hem uitstak. 4-5 Och Israël,’ zegt de Here, ‘waarom keerden uw voorouders Mij de rug toe? Welk onrecht vonden zij in Mij dat zij zich van Mij afkeerden, afgodsbeelden aanbaden en veranderden in nietsnutten? 6Zij dachten er niet meer aan dat Ik, de Here, hen veilig uit Egypte had gehaald en hen door de barre wildernis had geleid, een land van rotsen en woestijnen, van droogte en dood, waar niemand woont of zelfs maar doorheen reist. 7Ik bracht hen in een vruchtbaar land om daarvan de vruchten en goede opbrengsten te eten, maar zij maakten er een zondig en verdorven land van en veranderden mijn erfenis in iets gruwelijks. 8Zelfs hun priesters gaven niets om de Here en ook hun rechters negeerden Mij. Hun leiders keerden zich tegen Mij en hun profeten vereerden Baäl en dienden nietswaardige afgoden. 9Maar u bent nog niet van Mij af, Ik zal u aanklagen en aandringen op uw terugkeer naar Mij, ja, zelfs later bij uw kleinkinderen!
10-11 Kijk om u heen of enig ander volk zijn oude goden inruilde voor nieuwe, zelfs al zijn dat geen echte goden. Stuur mensen naar Cyprus in het westen en naar Kedar in het oosten. Vraag daar maar of zoiets ooit eerder is gebeurd. En toch heeft mijn volk zijn machtige God opgegeven voor een stelletje stomme afgoden! 12De hemel is geschokt door zoʼn daad en huivert van afschuw. 13Want mijn volk heeft zich schuldig gemaakt aan twee zonden: het heeft Mij, de bron van levend water, verlaten en maakte voor zichzelf bakken vol barsten, die geen druppel water kunnen vasthouden!
14Waarom is Israël een slavenvolk geworden? Waarom is het gevangengenomen en naar een ver land weggevoerd? 15Ik zie grote legers onder machtig geschreeuw naar Israël marcheren om het te verwoesten en haar steden in brandende puinhopen te veranderen. 16Ik zie de legers van Egypte op mars gaan vanuit hun steden Memphis en Tachpanhes, om Israël van haar glorie en kracht te beroven. 17En u hebt dit aan uzelf te wijten door uw opstand tegen de Here, uw God, toen Hij u wilde leiden en u de weg wilde wijzen! 18Wat hebt u bereikt met uw verdragen met Egypte en Assyrië? 19Uw eigen slechtheid zal u straffen. U zult leren hoe slecht en bitter het is ontrouw te worden aan de Here, uw God, Hem zonder enige schroom te verlaten!’—zegt de Here, de God van de hemelse legers.
20‘Lang geleden schudde u mijn juk af en verbrak u de banden die u met Mij verbonden. U kwam openlijk in opstand en weigerde Mij te gehoorzamen. Op elke heuvel en onder elke boom hebt u diep gebogen voor uw afgoden, bent u Mij ontrouw geweest. 21Hoe kon dit zover komen? Want toen Ik u plantte, heb Ik het zaad zorgvuldig uitgezocht, u was de edelste wijnstok. Hoe komt het dat u nu een wilde, woekerende wijnstok bent geworden? 22Geen zeep of loog kunnen u nog reinigen, uw schuld kunt u niet wegwassen,’ zegt de Oppermachtige Here.
23‘U ontkent dat u afgoden hebt aanbeden! Hoe kunt u zoiets zeggen? Ga maar eens kijken in de dalen! Laat de vreselijke zonden die u hebt gedaan, maar eens goed op u inwerken. U lijkt op een rusteloze vrouwtjeskameel! 24U bent als een wilde ezelin die in de paartijd de wind diep insnuift. Wie zal haar paringsdrift tegenhouden? Degene die u wil hebben, hoeft niet te zoeken, want u komt vanzelf naar hem toe rennen! 25Kom toch terug van dat vermoeiende rennen achter andere goden aan. Maar u zegt: “Verspil uw adem maar niet. Ik houd van deze vreemde goden en ik kan het gewoon niet laten hen achterna te lopen.” 26-27 De enige schande waarvoor Israël nog bang is, is te worden betrapt als een dief. Koningen, ambtenaren, priesters en profeten, voor allen geldt hetzelfde. Zij noemen een bewerkt stuk hout hun vader en hun moeder is een bewerkt stuk steen. Ze hebben Mij de rug toegekeerd, maar als zij in moeilijkheden komen, roepen zij Mij opeens te hulp! 28Waarom roept u dan ook niet naar die goden die u hebt gemaakt? Als het gevaarlijk wordt, laten zij u dan redden als zij kunnen! Want, Juda, u hebt net zoveel goden als er steden bij u zijn. 29Kom niet bij Mij aan, u bent allemaal tegen Mij in opstand gekomen,’ zegt de Here. 30‘Ik heb uw volk gestraft, maar het hielp niets, het wil nog steeds niet gehoorzamen. En uzelf hebt mijn profeten gedood, zoals een leeuw zijn prooi verscheurt.
31O mijn volk, luister naar de woorden van God: ben Ik onrechtvaardig tegen Israël geweest? Ben Ik een onherbergzaam oord en een land van duisternis voor haar geweest? Waarom zegt mijn volk dan: “Eindelijk zijn we van God bevrijd, we willen nooit meer iets met Hem te maken hebben!” Waarom verbreekt u zo alle relaties met uw God? 32Vergeet een meisje soms haar sieraden? En zal een bruid haar bruidsjurk willen verstoppen? Maar mijn volk heeft Mij allang vergeten, het kostbaarste van al zijn schatten. 33Wat doet u toch een moeite uw geliefden voor u te winnen! Een prostituee zou nog heel wat van u kunnen leren! 34Uw kleren zijn besmeurd met het bloed van onschuldigen en armen. Schaamteloos hebt u hen vermoord, zonder enige reden. 35En toch zegt u: “Ik heb niets gedaan. Ik weet zeker dat God niet toornig is!” Maar Ik zal u streng straffen, omdat u zegt: “Ik heb niet gezondigd!” 36Steeds weer verlaat u Mij en zoekt steun bij een ander, uw nieuwe vrienden in Egypte zullen u in de steek laten, net zoals Assyrië heeft gedaan. 37U zult in vertwijfeling worden achtergelaten en uw handen voor uw gezicht slaan, want de Here heeft degenen op wie u vertrouwt, verworpen. U kunt van hen geen hulp ontvangen.’
