Песнь 122
Песнь восхождения.
1К Тебе поднимаю глаза свои,
Обитающий на небесах!
2Как глаза слуг смотрят на руку своего господина
и глаза служанки – на руку своей госпожи,
так наши глаза обращены на Вечного,
до тех пор, пока Он не смилуется над нами.
3Помилуй нас, Вечный, помилуй нас,
потому что мы долго терпели презрение.
4Долго мы терпели оскорбление от надменных
и презрение от гордых.
زەبووری 122
گۆرانی گەشتیاران، بۆ داود.
1شادمان بووم بەوانەی پێیان گوتم،
«با بچینە ماڵی یەزدان.»
2ئەی ئۆرشەلیم، پێیەکانمان
لە دەروازەکانت ڕادەوەستن.
3ئۆرشەلیم بنیاد نراوە،
وەک شارێکی یەکگرتوو.
4لەوێ کە خێڵەکان سەردەکەون،
هۆزەکانی یەزدان،
بۆ ئەوەی ستایشی ناوی یەزدان بکەن
بەگوێرەی ئەو یاسایەی کە بۆ ئیسرائیل دانراوە.
5لەبەر ئەوەی تەختەکان بۆ دادوەری لەوێ دادەنرێت،
تەختەکانی بنەماڵەی داود.
6داوای ئاشتی بکەن بۆ ئۆرشەلیم:
«با ئەوانەی تۆیان خۆشدەوێت ئاسوودە بن.
7با ئاشتی لە شووراکانت بێت،
ئاسایش لە قەڵاکانت.»
8لە پێناوی برا و هاوڕێیەکانم
داوای ئاشتیت بۆ دەکەم.
9لە پێناوی ماڵی یەزدانی پەروەردگارمان،
بەدوای چاکەی تۆدا دەگەڕێم.
