Песнь 107
(Заб. 56:8-12; 59:7-14)
1Песнопение Давуда.
2Сердце моё твёрдо, Аллах;
буду петь и славить Тебя всей душой.
3Пробудитесь, лира и арфа!
Я проснусь на заре.
4Восхвалю Тебя, Вечный, среди народов,
воспою Тебя среди племён,
5потому что милость Твоя превыше небес,
и верность Твоя достигает облаков.
6Выше небес будь превознесён, о Аллах;
над всей землёй да будет слава Твоя!
7Сохрани нас Своей правой рукой и ответь нам,
чтобы спаслись возлюбленные Тобой.
8Аллах обещал в Своём святилище:
«Я разделю, торжествуя, город Шехем
и долину Суккот размерю для Своего народа107:8 Шехем здесь представляет всю территорию на западе от реки Иордан, а долина Суккот – на востоке..
9Мой Галаад и Мой Манасса,
Ефраим – Мой шлем,
Иуда – Мой скипетр107:9 Галаад – земля на востоке от Иордана. Роду Манассы принадлежали земли как на востоке, так и на западе от реки, а родам Ефраима и Иуды – северная и южная части земли на западе от Иордана. Ефраим и Иуда были наиболее влиятельными родами в Исраиле, а шлем и скипетр символизируют их военную мощь и царскую власть (царь Давуд и его потомки были из рода Иуды)..
10Моав служит Мне умывальной чашей для ног,
Я предъявлю Свои права на Эдом107:10 Букв.: «Я брошу Свою сандалию на Эдом».,
над землёй филистимлян торжествующе воскликну».
11Кто приведёт меня в укреплённый город?
Кто доведёт меня до Эдома?
12Не Ты ли, Аллах, Который нас отринул
и теперь не выходишь с войсками нашими?
13Окажи нам помощь в борьбе с врагом,
потому что людская помощь бесполезна.
14С Аллахом мы одержим победу;
Он низвергнет наших врагов.
Salmo 107
Ang Pagdayeg sa Kaayo sa Dios
1Pasalamati ang Ginoo, kay maayo siya;
ang iyang gugma walay kataposan.
2Isulti ninyo kana, kamong iyang giluwas sa kamot sa mga kaaway.
3Kay gitigom niya kamo gikan sa mga yuta sa sidlakan, kasadpan, amihan, ug habagatan.
4May mga tawo nga naglatagaw sa kamingawan;
wala nila matultoli ang agianan paingon sa siyudad nga mahimo nilang kapuy-an.
5Gigutom sila ug giuhaw, ug gibati nila nga daw mamatay na sila.
6Sa ilang kalisod, mitawag sila sa Ginoo,
ug giluwas niya sila.
7Gitultolan niya sila sa diretso nga dalan paingon sa siyudad nga ilang kapuy-an.
8Angay silang magpasalamat sa Ginoo tungod sa iyang gugma ug sa iyang katingalahang mga buhat ngadto sa mga tawo.
9Kay gipainom niya ang giuhaw ug gibusog niya ang gigutom.
10May mga tawo nga gibilanggo nga gikadenahan
ug nagalingkod sa labihan kangitngit nga bilanggoan,
11tungod kay misupak sila sa mga sugo sa Labing Halangdong Dios
ug gipakawalay-bili nila ang iyang mga pahimangno.
12Busa gilisod-lisod niya sila sa mabug-at nga mga buluhaton.
Nangatumba sila apan walay mitabang kanila.
13Sa ilang kalisod, mitawag sila sa Ginoo,
ug giluwas niya sila.
14Gipamugto niya ang ilang mga kadena
ug gipagawas niya sila gikan sa labihan kangitngit nga bilanggoan.
15Angay silang magpasalamat sa Ginoo tungod sa iyang gugma ug sa iyang katingalahang mga buhat ngadto sa mga tawo.
16Kay gipangguba niya ang mga pultahan nga bronsi
ug gipangbali ang mga rehas nga puthaw.
17May mga tawo nga nahimong buang-buang tungod sa ilang pagkamalapason
ug nagaantos sila tungod sa ilang pagkadaotan.
18Silang tanan wala nay ganang mokaon ug himalatyon na.
19Sa ilang kalisod, mitawag sila sa Ginoo,
ug giluwas niya sila.
20Gipamulong lang niya ug nangaayo sila.
Giluwas niya sila gikan sa kamatayon.
21Angay silang magpasalamat sa Ginoo tungod sa iyang gugma ug sa iyang katingalahang mga buhat ngadto sa mga tawo.
22Angay silang mohalad ug mga halad sa pagpasalamat sa Dios;
ug pinaagi sa awit sa kalipay isugilon nila ang iyang mga buhat.
23May mga tawo nga misakay sa mga barko ingon nga mga trabahante o negosyante.
24Nakita nila ang katingalahang mga buhat sa Ginoo diha sa kadagatan.
25Sa iyang pagmando, mihangin ug kusog ug nanagko ang mga balod,
26hinungdan nga ang ilang sakayan mopataas ug unya kalit lang nga mopaubos.
Tungod niini, nawad-an sila ug kaisog.
27Nagsusapinday sila nga daw sa mga hubog
ug wala na sila mahibalo kon unsay ilang himuon.
28Sa ilang kalisod, mitawag sila sa Ginoo,
ug giluwas niya sila.
29Gipahunong niya ang kusog nga hangin ug milinaw ang dagat.
30Nalipay sila sa dihang milinaw ang dagat,
ug gitultolan sila sa Dios sa dunggoanan nga ilang gipangandoy.
31Angay silang magpasalamat sa Ginoo tungod sa iyang gugma ug sa iyang katingalahang mga buhat ngadto sa mga tawo.
32Angay nilang pasidunggan ug dayegon ang Dios diha sa ilang panagtigom
ug sa panagtigom sa ilang mga tigdumala.
33Gihimong disyerto sa Ginoo ang mga kasubaan,
ug gipamad-an niya ang mga tuboran.
34Gihimo niyang walay pulos ang maayo nga yuta,
tungod sa pagkadaotan sa mga namuyo niini.
35Gihimo niyang katubigan ang disyerto,
ug gihimo niyang mga tuboran ang mga malang yuta.
36Gipapuyo niya didto ang gipanggutom
ug nagtukod sila ug siyudad nga ilang puy-an.
37Nagpugas sila sa kaumahan ug nagtanom ug ubas,
ug abunda ang ilang mga abot.
38Gipanalanginan sila sa Dios, ug midaghan sila pag-ayo.
Bisan ang ilang mga mananap misanay usab.
39Tungod sa pagpangdaog-daog, kasakit, ug kasubo,
migamay ang ilang gidaghanon ug naulawan sila.
40Gipakita sa Dios ang iyang kasuko sa mga nangdaog-daog kanila pinaagi sa pagpahisalaag kanila sa disyerto nga walay mga dalan.
41Apan gihaw-as niya ang mga kabos gikan sa ilang mga pag-antos,
ug gihimo niyang sama kadaghan sa panon sa mga hayop ang ilang mga pamilya.
42Nakita kini sa mga matarong ug nalipay sila,
apan ang tanang mga daotan wala gayoy ikasulti.
43Hinaut nga mamalandong niining mga butanga ang mga maalamon,
ug ilhon nila ang dakong gugma sa Ginoo.
