1Поэтому, давайте перейдём от основ учения об аль-Масихе к тому, что предназначено для зрелых. Мы не станем опять обосновывать необходимость покаяния в делах, которые ведут к смерти, необходимость веры в Аллаха, 2учение об обрядах омовения6:2 Или: «об обрядах погружения». См., напр., Мк. 7:3-4; Лк. 3:3, 16-17; Ин. 2:6; Деян. 22:16., о возложении рук6:2 Ритуал возложения рук преследовал различные цели в зависимости от обстоятельств. Он включал в себя и благословение другого лица, и передачу кому-либо власти, и наделение авторитетом, и исцеление, и др. (см., напр., Нач. 48:13-20; Мат. 19:13-15; Мк. 6:5; Деян. 6:6; 8:16-17; 13:3; 19:5-6; 28:8; 1 Тим. 5:22 со сноской; 2 Тим. 1:6)., о воскресении мёртвых и вечном Суде. 3И мы пойдём дальше в учении, если Аллах позволит6:3 Если Аллах позволит – это выражение широко распространено среди восточных народов, например: إن شاء الله («Иншалла», араб.), Qudai qalasa (каз.), Кудай кааласа (кырг.), Xudo xohlasa (узб.), Allah istәsә (азерб.), Hudaý halasa (турк.), Худо хоӽад (тадж.) и др..
4Потому что тех, кто уже был один раз просвещён Аллахом, кто лично познал вкус небесного дара и стал сопричастен Святому Духу, 5кто также лично познал вкус доброго слова Аллаха и действие силы будущего века 6и после этого отпал от веры, – невозможно опять обновлять покаянием, потому что6:6 Потому что – или: «когда». они сами заново распинают (вечного) Сына Всевышнего, предавая Его публичному позору.
7Земля, которая пьёт часто выпадающий на неё дождь и приносит урожай тому, кто её обрабатывает, благословенна Аллахом. 8А та, на которой растут лишь колючки и сорняки, ни на что не годна. Ей грозит проклятие, и концом её будет сожжение6:8 Ср. Нач. 3:17-18..
9Но, любимые, хоть мы и говорим так, мы уверены, что вы находитесь в лучшем состоянии и держитесь спасения6:9 Или: «что вы на лучшем пути, на пути спасения»; или: «что вы имеете благословения, которые сопровождают спасение».. 10Аллах не может быть несправедлив. Он не забудет ни ваших трудов, ни вашей любви к Нему, которую вы проявили и продолжаете проявлять, служа Его святому народу. 11Однако мы хотим, чтобы каждый из вас проявлял такую же прилежность до конца, ради исполнения вашей надежды. 12Мы хотим, чтобы вы не ленились, а подражали тем, кто своей верой и терпением наследует обещанное Аллахом.
Верность Аллаха Своим обещаниям
13Когда Аллах давал обещание Ибрахиму, Он клялся Самим Собой, так как нет никого большего, кем Он мог бы клясться. 14Он сказал: «Я непременно благословлю тебя и дам тебе много потомков»6:13-14 См. Нач. 22:16-17.. 15И Ибрахим, терпеливо ожидая, действительно получил обещанное.
16Люди клянутся чем-то большим, чем они сами; клятва подтверждает сказанное и кладёт конец всякому спору. 17Так и Аллах, когда хотел ясно показать тем, кому Он давал обещания, что намерения Его неизменны, то подтвердил их клятвой. 18И в этих двух неизменных вещах – в обещании и в клятве, которые у Аллаха не могут быть ложными, – мы, нашедшие у Него убежище и ухватившиеся за предстоящую нам надежду, получаем сильное ободрение. 19Эта надежда – крепкий и надёжный якорь для нашей души. Она позволяет нам войти во внутреннюю часть святилища, за разделяющую его завесу6:19 Ср. Лев. 16:12., 20туда, куда вошёл наш предшественник Иса, став навеки Верховным Священнослужителем, подобным Малик-Цедеку6:19-20 См. Заб. 109:4; Евр. 9:1-12..
1एकरसेति आवव, मसीह के बारे म जऊन सुरू के सिकछा ए, ओला छोंड़के हमन ओकर सिकछा म सियान होवत जावन। हमन ए बातमन के नीव फेर झन रखन – जइसने कि ओ काम ले पछतावा करई, जऊन ह हमन ला मिरतू कोति ले जाथे, परमेसर के ऊपर बिसवास करई, 2बतिसमा, हांथ रखई, मरे मन के जी उठई अऊ सदाकाल के नियाय के बारे निरदेस। 3अऊ कहूं परमेसर के अनुमती होही, त हमन ए काम घलो करबो।
4एक बार जऊन मन परमेसर के अंजोर म आ गे हवंय, जऊन मन स्वरगीय बरदान के सुवाद ला चख ले हवंय, जऊन मन पबितर आतमा के भागीदार हो गे हवंय, 5जऊन मन परमेसर के बचन के भलई अऊ अवइया समय के सक्ति ला जान गे हवंय, 6कहूं ओमन बिसवास ले भटक जावंय, त ओमन ला पछताप करे बर वापिस लाना असंभव ए, काबरकि अपन नुकसान करके, ओमन परमेसर के बेटा ला फेर कुरुस म चघावत हवंय अऊ खुले आम ओकर ऊपर कलंक लगावथें।
7परमेसर ह ओ भुइयां ला आसिस देथे, जऊन ह अक्सर अपन ऊपर गिरइया बरसात के पानी ला सोंख लेथे अऊ ओमन बर बने फसल उपजाथे, जऊन मन एम खेती-बाड़ी करथें। 8पर ओ भुइयां, जऊन ह कांटा अऊ कंटिला पौधा उपजाथे, ओह बेकार ए, अऊ ओकर ऊपर परमेसर ले सराप पाय के खतरा हवय। आखिरी म, एह आगी म बारे जाही।
9मयारू संगवारी हो, हालाकि हमन अइसने गोठियावत हन, पर हमन ला तुम्हर बारे म अऊ बने बातमन के भरोसा हवय, जऊन बातमन उद्धार के संग आथें। 10परमेसर ह अनियायी नो हय; ओह तुम्हर काम ला नइं भुलावय, अऊ ओ मया ला नइं भुलावय, जऊन ला तुमन ओकर मनखेमन के मदद करे के दुवारा ओला देखाय हवव अऊ तुमन अभी घलो ओमन के मदद करत हवव। 11हमन चाहथन कि तुमन ले हर एक झन आखिरी तक अइसनेच मिहनत करते रहय, ताकि तुम्हर आसा ह पक्का होवय। 12हमन नइं चाहथन कि तुमन आलसी बनव, पर ओमन के नकल करव, जऊन मन बिसवास अऊ धीरज के दुवारा ओ चीज के वारिस बनथें, जेकर वायदा परमेसर ह करे हवय।
परमेसर के परतिगियां अटल ए
13जब परमेसर ह अब्राहम ले परतिगियां करिस, त ओकर ले बड़े अऊ कोनो नइं रिहिन, जेकर ओह किरिया खा सकय, एकरसेति ओह अपन खुद के किरिया खाके 14कहिस, “ए बात पक्का अय कि मेंह तोला आसिस दूहूं अऊ तोर बंस म बहुंत संतान होहीं।”6:14 उतपत्ती 22:17 15अब्राहम ह धीरज धरके बाट जोहिस; अऊ तब ओह ओ चीजमन ला पाईस, जेकर परतिगियां परमेसर ह करे रिहिस।
16मनखेमन अपन ले कोनो बड़े के कसम खाथें, अऊ कसम ह कहे गे बात ला पक्का करथे अऊ जम्मो बिवाद के निपटारा करथे। 17काबरकि परमेसर ह अपन परतिगियां के वारिसमन ला, ए साफ-साफ बता दे बर चाहिस कि ओकर उदेस्य ह कभू नइं बदलय; एकरसेति ओह कसम खाय के दुवारा एला पक्का करिस। 18परमेसर ह ए करिस, ताकि नइं बदलइया दू ठन बात (परमेसर के परतिगियां अऊ ओकर कसम) के जरिये परमेसर ला लबरा साबित करना असंभव होवय, अऊ हमन ला, जऊन मन कि सरन पाय बर भागे हवन, बहुंते उत्साह मिलय, अऊ हमन ओ आसा ला पा सकन, जऊन ला हमर आघू म रखे गे हवय। 19हमर करा ए आसा ह हमर जीव बर पानी जहाज के एक लंगर सहीं अय – मजबूत अऊ सुरछित। एह पबितर जगह के भीतरी भाग म जाथे, जऊन ह परदा के पाछू म हवय, 20जिहां यीसू ह हमर ले पहिली, हमर कोति ले गे हवय। ओह मलकिसिदक के सहीं सदाकाल बर एक महा पुरोहित बन गे हवय।
