Объяснение Петира на Совете в Иерусалиме
1Посланники аль-Масиха и братья в Иудее услышали о том, что язычники тоже приняли слово Аллаха. 2Поэтому, когда Петир пришёл в Иерусалим, верующие из обрезанных стали упрекать его.
3– Ты ходил к необрезанным и ел с ними, – говорили они.
4Тогда Петир начал подробно объяснять им, как всё произошло.
5– Я был в городе Иоппии и молился, – сказал он, – и в это время у меня было видение: нечто вроде большого полотна, которое за четыре конца спускалось с неба прямо туда, где я находился. 6Заглянув в него, я увидел четвероногих животных и зверей, пресмыкающихся и птиц. 7Потом я услышал голос, который говорил мне: «Встань, Петир, заколи и ешь». 8Я же ответил: «Ни в коем случае, Владыка! Я сроду не брал в рот ничего осквернённого или ритуально нечистого». 9Голос с неба сказал мне во второй раз: «Не называй нечистым то, что Аллах очистил». 10Так повторялось три раза, и затем полотно было опять поднято на небо. 11В тот же момент у дома, где я находился, остановились три человека, посланные ко мне из Кесарии. 12Дух велел мне идти с ними, не раздумывая. Вот эти шесть братьев тоже пошли со мной, и мы пришли в дом того, кто меня позвал. 13Он рассказал нам о том, как он видел у себя ангела. Ангел сказал ему: «Пошли людей в Иоппию за Шимоном, которого называют Петиром, 14и он принесёт вам весть, через которую ты и все твои домашние будете спасены». 15Когда я начал говорить, на них сошёл Святой Дух так же, как Он сошёл вначале и на нас. 16Тогда я вспомнил слова Повелителя: «Яхия совершал обряд, погружая людей в воду, а вы будете погружены в Святого Духа»11:16 Или: «Яхия совершал обряд, омывая людей водой, а вы будете омыты Святым Духом» (см. 1:5).. 17Поэтому, если Аллах дал им тот же дар, что и нам, поверившим в Повелителя Ису аль-Масиха, то кто я такой, чтобы препятствовать Аллаху?
18Когда они это выслушали, у них не осталось больше возражений, и они прославили Аллаха, говоря:
– Значит, Аллах дал покаяние и язычникам, чтобы они получили жизнь!
Община верующих в Антиохии
19А верующие, рассеянные из-за гонений, начавшихся после смерти Стефана, дошли до Финикии, Кипра и Антиохии, проповедуя только иудеям. 20Однако некоторые из них, уроженцы Кипра и Кирены, пришли в Антиохию и начали рассказывать Радостную Весть о Повелителе Исе также и другим народам11:20 Или: «грекоязычным иудеям».. 21Сила Вечного Повелителя была с ними, и очень многие поверили и обратились к Повелителю.
22Весть об этом дошла и до общины верующих в Иерусалиме. Оттуда послали в Антиохию Варнаву. 23Когда Варнава прибыл и увидел милость Аллаха, он обрадовался и убеждал всех оставаться в своих сердцах верными Повелителю. 24Варнава был добрым человеком, полным Святого Духа и веры, и множество людей пришло к вере в Повелителя. 25Затем Варнава пошёл в Тарс, чтобы разыскать там Шаула. 26И когда он нашёл его, то привёл его в Антиохию. Целый год они оставались в антиохийской общине верующих и учили множество народа. Именно в Антиохии учеников стали впервые называть людьми аль-Масиха11:26 Букв.: «христианами» (Масих – по-гречески «Христос»). Это, скорее всего, было прозвищем, которое дали ученикам Исы аль-Масиха их противники..
27В это время из Иерусалима в Антиохию пришли несколько пророков. 28Один из них, по имени Агав, встал и Духом предсказал, что по всей земле будет страшный голод, что и случилось во время правления Клавдия11:28 Клавдий был римским императором с 41 по 54 гг.. 29Поэтому ученики решили послать помощь братьям, живущим в Иудее, каждый по своим возможностям. 30Так они и сделали, послав Варнаву и Шаула доставить собранные деньги и вручить их старейшинам.
Piotr wyjaśnia swoje działania
1Wkrótce wiadomość o tym, że również poganie przyjęli słowo Boże, dotarła do apostołów i innych wierzących w Judei. 2A gdy Piotr wrócił do Jerozolimy, uczniowie pochodzenia żydowskiego zaczęli stawiać mu zarzuty.
3—Przebywałeś wśród pogan i nawet jadłeś z nimi!—oburzali się.
4-5—Pewnego dnia w Jaffie, gdy się modliłem, miałem widzenie—zaczął opowiadać Piotr. —Z nieba prosto na mnie spuszczone zostało coś jakby ogromna płachta, trzymana za cztery rogi. 6Zajrzałem do środka i zobaczyłem w niej różne gatunki zwierząt, płazów i ptaków. 7Usłyszałem też głos, mówiący do mnie: „Rusz się, Piotrze. Zabij je i jedz”. 8Odpowiedziałem na to: „Nigdy w życiu, Panie! Nigdy nie jadłem żadnych nieczystych stworzeń, bo zabrania tego Prawo Mojżesza!”. 9Lecz głos z nieba odezwał się znowu: „Nie uważaj za nieczyste tego, co Bóg oczyścił”. 10Powtórzyło się to trzy razy, po czym wszystko zostało z powrotem zabrane do nieba. 11Wtedy właśnie przed domem, w którym mieszkaliśmy, stanęli trzej ludzie, wysłani do mnie z Cezarei. 12Duch Święty powiedział mi, abym poszedł z nimi, nie zważając na to, że są poganami. Towarzyszyło mi tych oto sześciu wierzących. Gdy dotarliśmy do domu tego człowieka, 13opowiedział nam, że ukazał mu się anioł, który powiedział: „Wyślij swoich ludzi do Jaffy i zaproś Szymona Piotra. 14On powie ci coś, dzięki czemu ty i twoi domownicy zostaniecie zbawieni”. 15Gdy, przybywszy do nich, zacząłem mówić, zstąpił na nich Duch Święty, tak samo jak na nas podczas święta Pięćdziesiątnicy. 16Przypomniałem sobie wtedy słowa Pana: „Jan Chrzciciel zanurzał w wodzie, lecz wy zostaniecie zanurzeni w Duchu Świętym”. 17Skoro więc poganom Bóg dał ten sam dar, co nam, którzy uwierzyliśmy w Jezusa Chrystusa, to czy mogłem sprzeciwić się Bogu?
18Po tych słowach zapadła cisza, następnie zaś wszyscy zaczęli wielbić Boga, mówiąc:
—A więc również poganom Bóg dał możliwość opamiętania się i otrzymania życia wiecznego!
Kościół w Antiochii
19Tymczasem wierzący, którzy po śmierci Szczepana uciekli z Jerozolimy przed prześladowaniami, dotarli aż do Fenicji, na Cypr i do Antiochii. Po drodze głosili słowo Boże, ale wyłącznie Żydom. 20Ci jednak, którzy pochodzili z Cypru i z Cyreny, przybywszy do Antiochii, dzielili się dobrą nowiną o Jezusie także z Grekami. 21A Pan bardzo im w tym pomagał i dzięki ich słowom wielu ludzi uwierzyło i nawróciło się do Jezusa.
22Wieść o tym dotarła do kościoła w Jerozolimie. Wysłano więc tam Barnabę. 23Gdy przybył na miejsce i zobaczył działanie Bożej łaski, ogromnie się ucieszył i gorąco wszystkich zachęcał, aby całym sercem trwali w wierze w Pana. 24Był on bowiem dobrym człowiekiem, pełnym Ducha Świętego i wiary. Dzięki jego słowom zachęty wielu nowych ludzi nawróciło się do Pana. 25Potem Barnaba udał się do Tarsu, aby odszukać Szawła. 26Gdy go znalazł, przyprowadził go do Antiochii. Tam przez cały rok spotykali się razem z kościołem i nauczali liczne grono wierzących. To właśnie w Antiochii po raz pierwszy nazwano uczniów chrześcijanami, czyli „należącymi do Chrystusa”.
27W tym czasie przybyło z Jerozolimy do Antiochii kilku proroków. 28Jeden z nich, niejaki Agabos, natchniony przez Ducha, przepowiedział, że na całym świecie nastanie wielki głód. Jego słowa spełniły się za panowania rzymskiego cezara Klaudiusza. 29Uczniowie postanowili więc udzielić pomocy wierzącym w Judei, dając to, na co każdego było stać. 30Zebrane dary wysłali następnie starszym w Judei za pośrednictwem Barnaby i Szawła.
