Последнее видение Данияла у реки Тигр
1На третий год правления Кира, царя Персии (в 537 г. до н. э.), Даниялу (называемому также Валтасисаром) было дано откровение. Его весть истинна и относится к великой войне10:1 Или: «истинна и тяжела».. Понимание вести было дано ему в видении.
2В то время я, Даниял, скорбел в течение трёх недель10:2 Букв.: «три седмицы дней»; также в ст. 3.. 3Я не ел вкусной пищи, мясо и вино не касались моих губ, и я совсем не умащался благовонными маслами, пока не прошли три недели.
4На двадцать четвёртый день первого месяца (23 апреля 536 г. до н. э.), когда я стоял на берегу великой реки Тигр, 5я поднял глаза и увидел: стоит некто в льняных одеждах с поясом из уфазского золота. 6Его тело было как хризолит, лицо – как молния, глаза – как пламенеющие факелы, руки и ноги – как блестящая латунь, а голос – как шум от множества людей.
7Я, Даниял, был единственным, кто видел это видение; люди, бывшие со мной, не видели его, но их охватил такой ужас, что они убежали и попрятались. 8Я остался один и смотрел на это великое видение. Во мне не осталось сил, моё лицо смертельно побледнело, и я ослабел. 9Затем я услышал, как он говорит, и, слушая его, провалился в глубокий обморок, упав лицом на землю.
10Но рука прикоснулась ко мне и поставила меня, дрожащего, на четвереньки.
11Он сказал:
– Даниял, любимый Аллахом, вникни в слова, которые я тебе скажу, и встань, потому что я послан сейчас к тебе.
Когда он сказал мне это, я, дрожа, встал. 12Тогда он продолжил:
– Не бойся, Даниял. С самого первого дня, когда ты решил обрести понимание и смирить себя перед твоим Богом, твои слова были услышаны, и в ответ на твою молитву я и пришёл. 13Но ангел-покровитель Персидского царства противостоял мне двадцать один день, и Микаил, один из верховных ангелов, пришёл мне на помощь; я оставался10:13 Или: «я оставил его». там с ангелом-покровителем Персидского царства. 14А теперь я пришёл, чтобы объяснить тебе то, что произойдёт с твоим народом в будущем, потому что видение относится ко времени, которое ещё лишь грядёт.
15Когда он говорил мне это, я припал лицом к земле и был безмолвен. 16Тогда некто в облике человека прикоснулся к моим губам, и я открыл рот и начал говорить. Я сказал тому, кто стоял передо мной:
– Мой господин, от этого видения меня охватила такая скорбь, что во мне не осталось сил. 17Как же мне, твоему рабу, говорить с тобой, мой господин? Во мне нет сил, и я едва дышу.
18И снова тот, кто был похож на человека, прикоснулся ко мне и придал мне сил.
19– Не бойся, любимый Аллахом, – сказал он. – Мир тебе! Мужайся, мужайся.
Когда он говорил со мной, я укрепился и сказал:
– Говори, мой господин, потому что ты придал мне сил.
20И он сказал:
– Знаешь, почему я пришёл к тебе? Скоро я возвращусь, чтобы воевать с ангелом-покровителем Персии, и когда я возьму над ним верх, придёт ангел-покровитель Греции. 21Но сначала я скажу тебе то, что написано в книге истины. (Никто не поддерживает меня против них, кроме Микаила, вашего ангела-покровителя.
پیاوێک لە بینینی دانیال
1لە ساڵی سێیەمی کۆرشی پاشای فارس، پەیامێک بۆ دانیال ئاشکرا کرا، کە ناونرابوو بێلتەشەسر. پەیامێکی ڕاست بوو سەبارەت بە جەنگی گەورە. تێگەیشتنی پەیامەکە لە ڕێگەی بینینێکەوە بۆی هات.
2لەو ڕۆژانەدا، من کە دانیالم سێ هەفتەی تەواو شیوەنم گێڕا. 3هیچ خواردنێکی خۆشم نەخوارد، گۆشت و شەراب نەچووە دەممەوە، بۆنم لە خۆم نەدا هەتا سێ هەفتەکە تەواو بوو.
4لە ڕۆژی بیست و چواری مانگی یەکدا کاتێک لەسەر کەناری ڕووبارە گەورەکە بووم کە دجلەیە، 5سەرم هەڵبڕی و تەماشام کرد، پیاوێک کەتانی لەبەردا بوو، پشتێنێکی زێڕی ئوفازیشی لە کەمەری بەستبوو. 6لەشی وەک زەبەرجەد، ڕووی وەک شێوەی بروسکە، چاوەکانی وەک چرای ئاگر، قۆڵ و قاچەکانی وەک بریسکەی بڕۆنزی سافکراو بوون و هەروەها دەنگیشی وەک دەنگی خەڵکێکی ئێجگار زۆر بوو.
7من کە دانیالم، بە تەنها من بینینەکەم بۆ ئاشکرا کرا، ئەو پیاوانەی لەگەڵمدا بوون نەیانبینی، بەڵام ترسێکی گەورە لەسەریان نیشت، ڕایانکرد و خۆیان شاردەوە. 8جا من بە تەنها مامەوە و تەماشای ئەم بینینە گەورەیەم دەکرد. هێزم تێدا نەما و ڕووم ڕەنگی مردووی لێ نیشت، لە پەلوپۆ کەوتم. 9گوێم لە قسەکانی بوو، لەو کاتەش کە گوێم لێی دەگرت، چوومە ناو خەوێکی قووڵەوە، ڕووشم ڕووەو زەوی بوو.
10دەستێکم بەرکەوت و بە لەرزەوە لەسەر دەست و ئەژنۆم داینام. 11پێی گوتم: «ئەی دانیال، ئەی پیاوە خۆشەویستەکە! ئەو قسەیەی کە پێت دەڵێم لێی تێبگە و هەستە سەر پێت، چونکە من ئێستا نێردراوم بۆ لای تۆ.» کە بەم شێوەیە قسەی لەگەڵ کردم، بە لەرزەوە هەستامە سەر پێ.
12پێی گوتم: «ئەی دانیال، مەترسە. لەبەر ئەوەی هەر لە یەکەم ڕۆژەوە کە مکوڕ بوویت تێبگەیت و لەبەردەم خوداکەت خۆتت زەلیل کرد، پاڕانەوەکەت بیسترا، منیش لەبەر ئەمانە هاتووم. 13سەرۆکی ڕۆحە پیسەکانی شانشینی فارس ماوەی بیست و یەک ڕۆژ بەرەنگارم بووەوە، ئینجا میکائیل کە یەکێک لە سەرۆک فریشتەکانە بۆ هاریکاریم هات، چونکە من لەوێ لەلای پاشای فارس دواخرابووم. 14جا هاتووم بۆ ئەوەی ئەوەت تێبگەیەنم کە لە ڕۆژی کۆتایی بەسەر گەلەکەتدا دێت، چونکە بابەتی بینینەکە ڕۆژانی داهاتووە.»
15کاتێک ئەو قسانەی لەگەڵمدا دەکرد، سەرم دانەواند و بێدەنگ بووم. 16ئینجا فریشتەکە، کە لە شێوەی مرۆڤ بوو، دەستی لە لێوەکانم دا، منیش دەمم کردەوە و قسەم کرد. بەوەم گوت کە لەبەردەممدا وەستابوو: «گەورەم، بە بینینەکە ئازارێکی زۆرم چێژت و لە پەلوپۆ کەوتم. 17ئەی گەورەم، من خزمەتکاری تۆم، چۆن قسەت لەگەڵ بکەم؟ من ئێستا هێزم لێ بڕاوە و هەناسەم تێدا نەماوە.»
18دووبارە ئەوەی لە مرۆڤ دەچوو دەستی لێم دا و هێزی هێنایەوە بەرم. 19گوتی: «مەترسە، ئەی پیاوە خۆشەویستەکە. ئاشتیت لەسەر بێت! ئازابە و بەهێزبە!»
کاتێک قسەی لەگەڵدا کردم، بەهێز بووم و گوتم: «با گەورەم قسە بکات، چونکە بەهێزت کردم.»
20ئەویش گوتی: «ئایا دەزانیت بۆچی هاتمە لات؟ ئێستاش دەگەڕێمەوە و لەگەڵ سەرۆکی ڕۆحە پیسەکانی فارس دەجەنگم، دوای ئەوەی من دەڕۆم سەرۆکی ڕۆحە پیسەکانی یۆنان دێت. 21بەڵام ئێستا ئەوەت پێ دەڵێم کە لە پەڕتووکی ڕاستیدا نووسراوە. کەس لە دژی ئەم سەرۆکانە پشتگیریم ناکات، جگە لە میکائیلی سەرۆکتان.
