Ответ Аюба
1Тогда Аюб ответил:
2– Да, я знаю, что это так.
Но как смертному оправдаться перед Аллахом?
3Если бы он захотел с Ним спорить,
не смог бы ответить ни на один из тысячи вопросов.
4Великий мудростью, крепкий силой –
кто с Ним спорил и остался цел?
5Он передвигает горы неожиданно
и даже рушит их в гневе Своём.
6Он колеблет землю и сдвигает с места,
и основания её дрожат.
7Он солнцу велит, и оно не светит,
запрещает звёздам сверкать.
8Он один простирает небеса
и попирает волны морские.
9Он сотворил Большую Медведицу и Орион,
Плеяды и южные созвездия.
10Творит Он великое и непостижимое,
бессчётные чудеса.
11Вот Он пройдёт передо мной, а я Его не увижу,
пронесётся мимо, а я Его не замечу.
12Вот Он схватит, и кто Его остановит?
Кто скажет Ему: «Что ты делаешь?»
13Аллах не станет удерживать Свой гнев;
помощники Рахава9:13 Рахав – мифическое морское чудовище, символизирующее силы зла и разрушения. перед Ним падут.
14Как же мне спорить с Ним?
Где найти слова, чтобы Ему возразить?
15Пусть я и невиновен, я не смог бы ответить;
я бы мог лишь молить Судью моего о милости.
16Если бы звал я, и Он ответил, –
не верю, что Он выслушал бы меня,
17Тот, Кто налетает на меня, словно вихрь,
умножает мне раны безвинно,
18Кто не даёт мне дух перевести
и насыщает меня бедой.
19Если в силе дело, то Он могуч!
А если в правосудии, то кто приведёт Его на суд?
20Пусть я невиновен, мои уста осудят меня;
если даже я безупречен, они вынесут мне приговор.
21Я безвинен, но мне уже всё равно;
я презираю свою жизнь.
22Да, всё одно, поэтому и говорю:
«Он губит и безвинного, и нечестивого».
23Когда внезапно придёт беда,
Он смеётся отчаянию невинных.
24Когда страна в руках у нечестивых,
Он ослепляет её судей.
Если не Он, то кто же?
25Мои дни бегут быстрее гонца,
они улетают, не видя блага;
26ускользают прочь, как быстрые папирусные лодки,
как орлы, что падают на добычу.
27И даже если скажу: «Я позабуду жалобы,
оставлю мрачный вид и улыбнусь»,
28я всё равно боюсь своих страданий,
зная, что Ты не признаешь меня невинным.
29А раз я уже обвинён,
то зачем мне бороться впустую?
30Даже если вымоюсь снежной водой,
руки отмою щёлоком,
31то и тогда Ты погрузишь меня в грязь,
что даже моя одежда мной побрезгует.
32Он не смертный, как я, чтобы мне ответить Ему,
чтобы сойтись нам в суде на тяжбу.
33Нет посредника между нами,
кто мог бы нас справедливо рассудить9:33 Букв.: «кто положил бы руку на нас обоих».,
34нет того, кто отвёл бы Его жезл от меня,
чтобы Его ужас не терзал меня больше.
35Тогда я говорил бы, не пугаясь Его,
но я один, и всё обстоит иначе.
โยบ
1โยบจึงตอบว่า
2“จริงอยู่ ข้ารู้แล้วว่าเป็นอย่างนั้น
แต่มนุษย์จะชอบธรรมสำหรับพระเจ้าได้อย่างไร?
3แม้คนใดปรารถนาจะโต้แย้งกับพระเจ้า
เขาก็ไม่สามารถตอบพระองค์ได้แม้แต่ครั้งเดียวจากพันครั้ง
4เพราะสติปัญญาของพระเจ้าลึกซึ้ง และฤทธิ์อำนาจของพระองค์มหาศาล
ใครเล่าจะต่อต้านพระเจ้าและรอดมาโดยไม่มีอันตราย?
5พระองค์ทรงเคลื่อนภูเขาโดยที่มันไม่ทันรู้ตัว
และพลิกคว่ำมันด้วยพระพิโรธ
6พระองค์ทรงเขย่าโลกให้ออกจากที่
ทำให้เสาหลักของมันสั่นคลอน
7พระองค์ตรัสสั่ง ดวงอาทิตย์ก็ไม่ส่องแสง
พระองค์ทรงผนึกดวงดาวไม่ให้ฉายแสง
8พระองค์แต่ผู้เดียวที่ทรงคลี่ฟ้าสวรรค์ออก
และทรงย่ำเหนือคลื่นทะเล
9พระองค์ทรงสร้างดาวจระเข้และดาวไถ
ดาวลูกไก่และหมู่ดาวแห่งทิศใต้
10พระองค์ทรงกระทำการอัศจรรย์
ที่เกินการหยั่งรู้และเหลือคณานับ
11เมื่อพระองค์เสด็จผ่านข้า ข้าไม่สามารถเห็นพระองค์
เมื่อเสด็จผ่านไป ข้าไม่สามารถประจักษ์
12เมื่อพระองค์ทรงฉวยไป ใครจะยับยั้งพระองค์ได้?
ใครจะอาจหาญทูลถามพระองค์ว่า ‘ทรงทำอะไรนั่น?’
13พระเจ้าไม่ได้ทรงยับยั้งพระพิโรธ
แม้แต่กองกำลังของราหับก็กลัวลานอยู่แทบพระบาทพระองค์
14“แล้วข้าจะบังอาจโต้แย้งกับพระเจ้าหรือ?
ข้าจะสรรหาคำอะไรมาโต้เถียงกับพระองค์หรือ?
15แม้ข้าไม่ผิด ข้าก็ไม่อาจโต้ตอบพระองค์
ได้แต่วอนขอความเมตตาจากองค์ตุลาการ
16ถึงแม้ว่าข้าทูลร้องเรียกและพระองค์ทรงขานตอบ
ข้าก็ไม่เชื่อว่าพระองค์จะทรงสดับฟัง
17พระองค์คงจะทรงบดขยี้ข้าด้วยลมพายุ
และทวีบาดแผลของข้าโดยไม่มีสาเหตุ
18พระองค์จะไม่ทรงยอมให้ข้าหายใจ
แต่เติมความรันทดขมขื่นใส่ข้าจนล้นปรี่
19ถ้าจะว่าด้วยเรื่องพลัง พระองค์ทรงเกรียงไกรนัก!
ถ้าจะว่าด้วยเรื่องความยุติธรรม ใครจะเรียกพระองค์มาให้การได้?9:19 ภาษาฮีบรูว่าใครจะเรียกข้ามาให้การได้?
20ถึงแม้ข้าไร้ผิด ปากของข้าเองยังกล่าวโทษข้า
แม้ข้าดีพร้อม ปากของข้าก็ยังจะพูดว่าตัวเองมีมลทิน
21“แม้ว่าข้าไร้ตำหนิ
ข้าก็ไม่แยแสตัวเอง
ข้าชิงชังชีวิตของข้าเองยิ่งนัก
22มันไม่ต่างอะไรกัน ฉะนั้นข้าจึงกล่าวว่า
‘พระองค์ทรงทำลายทั้งคนดีพร้อมและคนชั่วร้าย’
23เมื่อโทษทัณฑ์นำความตายมาโดยฉับพลัน
พระองค์ทรงยิ้มเยาะความสิ้นหวังของผู้ที่ไม่มีความผิด
24เมื่อแผ่นดินตกอยู่ในมือของคนชั่ว
พระเจ้าทรงทำให้ตาของบรรดาตุลาการมืดบอด
หากไม่ใช่พระองค์แล้วจะเป็นใครเล่า?
25“วันคืนของข้าพระองค์ไวยิ่งกว่านักวิ่ง
ลอยลับไปโดยไม่มีความชื่นใจแม้แต่น้อยนิด
26มันแล่นปราดไปเหมือนเรือพาไพรัส
เหมือนนกอินทรีโฉบลงบนเหยื่อ
27หากกล่าวว่า ‘ข้าพระองค์จะลืมคำโอดครวญของตน
ข้าพระองค์จะเปลี่ยนสีหน้าและยิ้มแย้มร่าเริง’
28แต่ข้าพระองค์ก็ยังขยาดความทุกข์ยากทั้งสิ้นของข้าพระองค์
เพราะรู้ว่าพระองค์ยังทรงถือว่าข้าพระองค์มีความผิด
29ในเมื่อถูกตัดสินว่าผิด
ก็แล้วข้าพระองค์จะดิ้นรนต่อสู้ให้เปล่าประโยชน์ไปทำไม?
30ถึงข้าพระองค์จะอาบน้ำชำระกายด้วยสบู่9:30 หรือด้วยหิมะ
เอาด่างล้างมือให้สะอาด
31พระองค์ก็จะทรงเหวี่ยงข้าพระองค์ลงในบ่อโคลน
จนแม้แต่เสื้อผ้าของข้าพระองค์ก็ยังรังเกียจตัวข้าพระองค์เอง
32“พระเจ้าไม่ใช่มนุษย์อย่างข้า ที่ข้าจะไปโต้ตอบได้
ที่เราจะเผชิญหน้ากันในศาล
33อยากให้มีใครสักคนเป็นคนกลางระหว่างเราทั้งสอง
เผื่อจะได้ช่วยไกล่เกลี่ย
34ใครสักคนที่จะช่วยเก็บไม้เรียวของพระเจ้าไปจากข้า
เพื่อข้าจะได้เลิกหวาดหวั่นพระอาชญาของพระองค์
35แล้วข้าจะพูดโดยไม่ต้องหวาดกลัวพระองค์
แต่ขณะนี้ข้าทำเช่นนั้นไม่ได้
