Аюб 21 – CARSA & HTB

Священное Писание (Восточный перевод), версия с «Аллахом»

Аюб 21:1-34

Ответ Аюба

1Тогда Аюб ответил:

2– Внимательно выслушайте меня;

пусть это и будет мне утешением от вас.

3Потерпите, пока я говорю,

а когда умолкну, можете насмехаться.

4Разве я жалуюсь человеку?

Разве у меня нет причин быть нетерпеливым?

5Посмотрев на меня, ужаснитесь;

в изумлении прикройте ладонью рот.

6Я содрогаюсь, размышляя об этом,

моё тело бросает в дрожь.

7Почему нечестивые живут,

достигая старости и возрастая силой?

8Их дети вокруг них,

их потомство у них на глазах.

9Их дома в безопасности и страха не ведают,

и наказания Аллаха нет на них.

10Их бык всегда оплодотворяет,

их корова телится и не выкидывает.

11Они выпускают детей, как стадо,

и чада их танцуют.

12Они поют под бубен и арфу,

веселятся под пение свирели.

13Они проводят дни в благополучии,

и спокойно21:13 Или: «мгновенно». нисходят в мир мёртвых.

14А Аллаху они говорят: «Оставь нас!

Мы не хотим знать Твои пути.

15Кто такой Всемогущий, чтобы нам служить Ему?

Что пользы нам Ему молиться?»

16Но их благополучие не в их руках;

итак, помыслы нечестивых мне отвратительны.

17Но часто ли гаснет светильник нечестивых?

Часто ли к ним приходит беда,

удел, каким Аллах наделяет в гневе?

18Часто ли они уподобляются соломе на ветру,

мякине, гонимой вихрем?

19Вы говорите: «Аллах приберегает наказание для их сыновей».

Пусть Он воздаст им самим, чтобы впредь они знали!

20Пусть своими глазами увидят гибель,

пусть пьют гнев Всемогущего.

21Что за дело им до семьи, что останется после них,

когда срок их жизни истечёт?

22Может ли кто-нибудь преподать Аллаху знание,

Тому, кто судит даже вышних?

23Один умирает в расцвете сил,

в безопасности и покое;

24его тело дородно,

кости его крепки.

25А другой умирает, скорбя душой,

не вкусив от жизни ни капли блага.

26И вместе будут лежать они в прахе,

и облепят их черви.

27Да, я знаю ваши мысли

и ваши уловки против меня.

28Вы говорите: «Где теперь дом вельможи

и шатры, в которых жили нечестивые?»

29Разве вы не расспрашивали путешественников

и рассказам их не внимали,

30как щадит нечестивого день беды,

как день гнева его стороной обходит?

31Кто его осудит ему в лицо?

Кто воздаст ему за его дела?

32С почётом несут его хоронить,

и стражу возле могилы ставят.

33Земля в долине ему сладка.

Людской поток позади него,

и перед ним – бесчисленная толпа.

34Как же вам утешить меня пустым?

Ваши ответы – сплошная ложь!

Het Boek

Job 21:1-34

Jobs reactie op Zofar

1Job antwoordde Zofar:

2-3 ‘Luister nu toch naar mij, dat zou al een hele troost zijn. Je kunt doorgaan met spotten wanneer ik ben uitgesproken.

4Mijn klacht richt zich toch niet tot mensen, maar tot God. Daarom ben ik ook zo ongeduldig.

5Bekijk mij met afschuw en sla je hand verschrikt voor de mond.

6Als ik hier diep over nadenk, word ik er zelf bang van en begin ik te beven.

7Waarom bereiken de goddelozen een hoge leeftijd en wordt hun macht steeds groter?

8Tijdens hun leven zien zij hun kinderen en kleinkinderen opgroeien en volwassen worden.

9In hun huizen is vrede, angst is voor hen een onbekend gevoel en God straft hen niet.

10-13Hun vee is gezond en vruchtbaar, zij hebben veel kinderen die een gelukkig leven leiden en hun kleinkinderen vullen hun tijd met zingen en dansen en musiceren op trommel, citer en fluit. Zij zijn welgesteld en hoeven zichzelf niets te ontzeggen. Zelfs wanneer ze sterven, gebeurt dat in alle rust en vrede.

14En dat alles ondanks het feit dat zij God afwezen en niets te maken wilden hebben met Hem en zijn leefregels.

15“Wat moeten we met de Almachtige God?” zeggen zij. “Waarom zouden wij Hem moeten gehoorzamen? Bidden tot Hem levert ons immers niets op?”

16Jullie zeggen dat zij hun welvaart niet in eigen hand hebben, daarom wil ik ook niets met hun raad en plannen te maken hebben.

17Hoe vaak gaat het licht van de goddelozen niet plotseling uit en treft God hen met rampen en verdriet!

18Zij worden als stro door de wind voortgejaagd, de storm rukt hen weg als kaf van het koren!

19Maar God zal ook hun kinderen straffen! Maar volgens mij moet de man die zondigt, zelf door God worden gestraft en niet zijn kinderen! Laat hij zelf de straf maar voelen!

20Ja, laat hem voor zijn eigen zonde boeten. Laat hem de toorn van de Almachtige maar aan den lijve voelen.

21Want als hij dood is, zal hij nooit meer in staat zijn van zijn gezin te genieten.

22Maar wie kan God, de opperste Rechter, terechtwijzen?

23-24 De een sterft wanneer hij nog gezond is en weldoorvoed een rustig en vredig leven leidt.

25De ander sterft in diepe ellende en armoede, terwijl hij nooit iets goeds heeft gekend.

26Beiden worden in dezelfde aarde begraven en door dezelfde wormen opgegeten.

27Ik weet precies wat jullie nu denken en hoe jullie mij nu onrecht willen aandoen.

28Jullie willen mij gaan vertellen over rijke en goddeloze mensen, die door hun zonden in het verderf werden gestort.

29Maar dan zeg ik: vraag het maar eens aan hen die veel hebben gereisd en zij zullen jullie hun verhalen vertellen.

30-32Dat de goddeloze mens op de onheilsdag wordt gespaard en aan de toorn weet te ontsnappen. Niemand wijst hem in het openbaar op zijn fouten. Niemand zet hem zijn misdaden betaald. En bij zijn graf wordt een erewacht opgesteld.

33Bij zijn begrafenis wordt hij naar de plaats gebracht, waar de zachte aarde hem zal bedekken. Zo gaat het nu altijd, zo ging het voor hem en zo gaat het ook na hem.

34Hoe denken jullie mij dan te kunnen troosten met de onzin die jullie uitkramen. Al jullie antwoorden zijn niets dan leugens!’