Иоав упрекает Давуда
1Иоаву сказали:
– Царь оплакивает Авессалома и скорбит о нём.
2И для всего войска победа того дня превратилась в скорбь, потому что в тот день воины слышали, как говорилось: «Царь горюет о своём сыне». 3Воины прокрадывались в город, как крадутся те, кто опозорен, обратившись во время битвы в бегство. 4Царь закрыл лицо и громко кричал:
– О, сын мой Авессалом! О, Авессалом, сын мой, сын мой!
5Иоав вошёл в дом к царю и сказал:
– Сегодня ты унизил всех своих людей, которые только что спасли твою жизнь, жизни твоих сыновей и дочерей, жизни твоих жён и наложниц. 6Ты любишь тех, кто тебя ненавидит, и ненавидишь тех, кто тебя любит. Сегодня ты ясно показал, что военачальники и их люди для тебя ничего не значат. Я понимаю, ты был бы доволен, если бы Авессалом сегодня был жив, а мы все умерли. 7Выйди же и ободри своих людей. Клянусь Вечным, что если ты не выйдешь, к ночи у тебя не останется ни одного человека. Для тебя это будет хуже, чем все бедствия, которые обрушивались на тебя со времён твоей юности и до сих пор.
8И царь поднялся и сел у ворот. Когда воинам сказали: «Царь сидит у ворот», они все пришли к нему.
Давуд возвращается в Иерусалим
Тем временем исраильтяне разбежались по своим домам. 9Во всех родах Исраила люди спорили друг с другом, говоря:
– Царь избавил нас от рук наших врагов. Именно он избавил нас от рук филистимлян. Но теперь он бежал из страны из-за Авессалома, 10а Авессалом, которого мы помазали править нами, погиб в бою. Так почему же никто не вернёт царя обратно?
11Царь Давуд послал сказать священнослужителям Цадоку и Авиатару:
– Спросите старейшин Иудеи: «Зачем вам быть последними в том, чтобы вернуть царя домой? Ведь то, о чём говорят по всему Исраилу, дошло до царя. 12Вы мои братья, моя кровь и плоть. Так зачем же вам быть последними в том, чтобы вернуть царя обратно?» 13А Амасе скажите: «Разве ты не моя кровь и плоть?19:13 Амаса был племянником Давуда (см. 1 Лет. 2:13-18). Пусть Всевышний сурово накажет меня, если отныне и впредь ты не будешь начальником моего войска вместо Иоава».
14Он расположил к себе сердца всех иудеев, как одного человека.
Они послали сказать царю:
– Вернись ты сам, и пусть вернутся все твои люди.
15И царь вернулся и прошёл до Иордана. А иудеи пришли в Гилгал, чтобы встретить царя и переправить его через Иордан.
Милость Давуда
16Шимей, сын Геры, вениамитянин из Бахурима, вместе с иудеями поспешил навстречу царю Давуду. 17С ним была тысяча вениамитян, а также Цива, слуга дома Шаула, пятнадцать его сыновей и двадцать слуг. Они поспешили к Иордану, где находился царь. 18Они перешли реку вброд, чтобы переправить дом царя и исполнить всё, что он пожелает.
Когда Шимей, сын Геры, переправился через Иордан, он пал на колени перед царём 19и сказал ему:
– Пусть мой господин не вменяет мне моего преступления. Не вспоминай, как твой раб совершил зло в тот день, когда господин мой царь покинул Иерусалим. Пусть царь не держит этого на сердце. 20Ведь твой раб знает, что согрешил, но сегодня я пришёл сюда первым из всех потомков Юсуфа, чтобы встретить господина моего царя.
21Но Авишай, сын Церуи, сказал:
– Разве не следует предать за это Шимея смерти? Он проклинал помазанника Вечного!
22Давуд ответил:
– Какое ваше дело, сыновья Церуи? Почему вы сегодня идёте против меня? Сегодня я твёрдо знаю, что я – царь Исраила, и поэтому никто в Исраиле не будет предан смерти!
23Царь сказал Шимею:
– Ты не умрёшь.
И царь поклялся ему. 24Мефи-Бошет, внук Шаула, также вышел навстречу царю. Он не мыл ног, не стриг усов и не стирал своей одежды с того самого дня, когда царь ушёл, до того дня, когда он благополучно вернулся. 25Когда он пришёл из Иерусалима, чтобы встретить царя, царь спросил его:
– Почему ты не пошёл со мной, Мефи-Бошет?
26Он ответил:
– Господин мой царь, так как твой раб хромой, я сказал: «Оседлаю своего осла и поеду на нём, чтобы мне отправиться вместе с царём». Но Цива, мой слуга, предал меня. 27Он ещё и оклеветал твоего раба перед господином моим царём. Господин мой царь, как ангел Всевышнего; делай так, как тебе угодно. 28Все потомки моего деда не заслужили от господина моего царя ничего, кроме смерти, но ты дал твоему рабу место среди тех, кто сидит за твоим столом. И какое же я имею право ещё что-либо просить у царя?
29Царь сказал ему:
– Достаточно слов! Я приказываю тебе и Циве разделить поля.
30Мефи-Бошет сказал царю:
– Да пусть он забирает всё, раз господин мой царь прибыл домой благополучно.
Давуд прощается с Барзиллаем
31Галаадитянин Барзиллай также пришёл из Рогелима, чтобы переправиться с царём через Иордан и оттуда проводить его в путь. 32А Барзиллай был глубоким стариком, ему было восемьдесят лет. Он обеспечивал царя всем необходимым, когда тот находился в Маханаиме, потому что был очень богат.
33Царь сказал Барзиллаю:
– Переправляйся со мной и живи у меня в Иерусалиме, а я буду обеспечивать тебя всем необходимым.
34Но Барзиллай ответил царю:
– Сколько лет мне ещё осталось жить, чтобы мне идти с царём в Иерусалим? 35Сейчас мне восемьдесят лет. Могу ли я отличать то, что приятно, от того, что нет? Может ли твой раб чувствовать вкус того, что он ест и пьёт? Могу ли я ещё слышать голоса певцов и певиц? Зачем твоему рабу быть в тягость господину моему царю? 36Твой раб немного пройдёт с царём за Иордан, но зачем царю награждать меня такой милостью? 37Позволь твоему рабу вернуться, чтобы я мог умереть в своём городе, рядом с могилой моего отца и матери. Но вот твой раб Кимхам. Пусть он переправится вместе с господином моим царём. Сделай для него всё, что тебе угодно.
38Царь сказал:
– Кимхам переправится со мной, и я сделаю для него всё, что угодно тебе. А для тебя я сделаю всё, чего бы ты ни пожелал!
39И весь народ переправился через Иордан, а после этого переправился и царь. Царь поцеловал Барзиллая, благословил его, и Барзиллай вернулся домой.
40Когда царь переправился в Гилгал, Кимхам переправился вместе с ним. Все воины Иудеи и половина воинов Исраила пошли с ним.
Спор исраильтян с иудеями
41Вскоре все исраильтяне пришли к царю и сказали ему:
– Почему наши братья иудеи похитили царя и переправили его и его дом через Иордан вместе со всеми его людьми?
42Все иудеи отвечали исраильтянам:
– Мы сделали это потому, что царь нам кровный родственник. Почему вы злитесь из-за этого? Разве мы съели что-нибудь из царских запасов? Разве мы получили от него подарки?
43А исраильтяне отвечали иудеям:
– У нас в царе десять долей и, кроме этого, у нас больше прав на Давуда, чем у вас. Так почему же вы нас презираете? Разве не мы первые заговорили о том, чтобы вернуть царя обратно?
Но иудеи отвечали ещё резче, чем исраильтяне.
1เมื่อโยอาบทราบว่ากษัตริย์ทรงกันแสงและอาลัยถึงอับซาโลม 2และเมื่อทั้งกองทัพทราบว่ากษัตริย์ทรงเศร้าโศกเสียใจเรื่องราชโอรส ความปลื้มปีติในชัยชนะใหญ่หลวงในวันนั้นก็กลับกลายเป็นความโศกสลด 3ทั้งกองทัพค่อยๆ เคลื่อนเข้าสู่กรุงอย่างเงียบเหงาเหมือนคนที่เข้ามาอย่างอับอายเพราะหนีจากการรบ 4ดาวิดซบพระพักตร์ลงกับพระหัตถ์คร่ำครวญว่า “โอ อับซาโลมลูกของพ่อ! โอ อับซาโลมลูกของพ่อ ลูกของพ่อ!”
5โยอาบจึงเข้าไปยังที่ประทับ และกราบทูลว่า “วันนี้ฝ่าพระบาททรงทำให้คนของฝ่าพระบาท ผู้ได้ปกป้องพระชนม์ชีพของฝ่าพระบาทรวมทั้งชีวิตของราชโอรส ราชธิดา มเหสี และสนมไว้นั้นรู้สึกอัปยศอดสู 6ฝ่าพระบาททรงรักอาลัยผู้ที่ชิงชังฝ่าพระบาท และทรงชิงชังผู้ที่รักฝ่าพระบาท ในวันนี้ฝ่าพระบาททรงแสดงให้เห็นชัดว่าบรรดานายทัพ และทหารล้วนไม่มีความหมายอะไรเลยสำหรับฝ่าพระบาท หากอับซาโลมมีชีวิตอยู่และพวกข้าพระบาทตายไปหมด ฝ่าพระบาทคงจะพอพระทัย 7บัดนี้ขอทรงโปรดเสด็จออกไปประทานกำลังใจแก่พวกทหาร ข้าพระบาทขอสาบานโดยอ้างองค์พระผู้เป็นเจ้าว่า หากไม่เสด็จไปจะไม่เหลือพวกเขาแม้แต่คนเดียวในคืนนี้ นี่จะเป็นสิ่งเลวร้ายสำหรับฝ่าพระบาท ยิ่งกว่าที่ฝ่าพระบาทเคยประสบภัยพิบัติใดมาตลอดพระชนม์ชีพ”
8กษัตริย์จึงเสด็จออกไปประทับอยู่ที่ประตูเมือง และเมื่อเขาทั้งปวงทราบว่ากษัตริย์ประทับอยู่ที่นั่น พวกเขาก็พากันมาเข้าเฝ้า
ขณะเดียวกันคนอิสราเอลก็หนีกลับบ้านของตน
ดาวิดเสด็จกลับกรุงเยรูซาเล็ม
9ผู้คนถกเถียงกันทั่วทุกเผ่าของอิสราเอลว่า “กษัตริย์ได้ทรงกอบกู้เราให้พ้นจากมือของศัตรู ทรงช่วยเราให้พ้นจากมือของชาวฟีลิสเตีย แต่บัดนี้พระองค์ทรงหนีจากแผ่นดินไปเพราะอับซาโลม 10และอับซาโลมผู้ที่พวกเราเจิมตั้งให้ปกครองเรา ก็สิ้นพระชนม์แล้วในสงคราม ทำไมเราไม่มาพูดถึงเรื่องทูลเชิญกษัตริย์กลับมา?”
11กษัตริย์ดาวิดทรงส่งข่าวไปถึงปุโรหิตศาโดกและปุโรหิตอาบียาธาร์ว่า “จงถามบรรดาผู้อาวุโสของยูดาห์ว่า ‘ทำไมท่านเป็นพวกสุดท้ายที่เชิญกษัตริย์กลับพระราชวังของพระองค์ เพราะว่ากษัตริย์ได้ยินสิ่งที่พวกท่านพูดกันทั่วอิสราเอล 12พวกท่านเป็นพี่น้องร่วมตระกูล เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขเดียวกันแท้ๆ ทำไมจึงกลายเป็นพวกสุดท้ายที่มาทูลเชิญกษัตริย์กลับ?’ 13และให้ไปบอกอามาสาว่า ‘เจ้าก็เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขเดียวกับเราไม่ใช่หรือ? ขอพระเจ้าทรงจัดการกับเราอย่างสาหัส หากเจ้าไม่ได้เป็นแม่ทัพของเราแทนโยอาบนับแต่นี้’”
14ดังนั้นบรรดาคนยูดาห์ก็ได้รับการโน้มน้าวใจจนมีมติเป็นเอกฉันท์ พวกเขามากราบทูลกษัตริย์ว่า “เชิญเสด็จกลับมาหาพวกข้าพระบาท พร้อมทั้งบรรดาผู้ที่ร่วมเสด็จด้วย” 15กษัตริย์จึงเสด็จกลับ และมาถึงแม่น้ำจอร์แดน
ชาวยูดาห์พากันมาที่กิลกาลเพื่อรับเสด็จและส่งเสด็จข้ามแม่น้ำจอร์แดน 16ฝ่ายชิเมอีบุตรเกรา คนเบนยามินจากบาฮูริมรีบรุดมาสมทบกับคนยูดาห์เพื่อรับเสด็จกษัตริย์ดาวิด 17คนที่มากับชิเมอีคือคนเบนยามินหนึ่งพันคน พร้อมทั้งศิบาข้าราชบริพารของซาอูล บุตรชายทั้งสิบห้าคนและคนใช้ยี่สิบคนของศิบา พวกเขารีบรุดมายังแม่น้ำจอร์แดนที่กษัตริย์ประทับอยู่ 18พวกเขากุลีกุจอส่งเชื้อพระวงศ์ข้ามฟาก และให้ความช่วยเหลือต่างๆ นานา
เมื่อชิเมอีบุตรเกราข้ามแม่น้ำจอร์แดนมา เขาหมอบกราบลงต่อหน้ากษัตริย์ดาวิด 19และทูลว่า “ขอโปรดอภัยโทษแก่ข้าพระบาท และอย่าทรงจดจำสิ่งผิดพลาดที่ข้าพระบาทได้ทำเมื่อครั้งฝ่าพระบาทเสด็จออกจากเยรูซาเล็มด้วยเถิด 20เพราะผู้รับใช้สำนึกว่าได้ทำบาปไปแล้ว ข้าพระบาทจึงมาที่นี่ในวันนี้เป็นคนแรกสุดของวงศ์วานโยเซฟที่มารับเสด็จ”
21อาบีชัยบุตรนางเศรุยาห์ทูลว่า “ชิเมอีไม่สมควรตายหรอกหรือที่ได้บังอาจแช่งด่ากษัตริย์ที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเจิมตั้งไว้?”
22ดาวิดตรัสว่า “บุตรนางเศรุยาห์เอ๋ย เจ้าเกี่ยวข้องอะไรกับเรื่องนี้ เจ้ามีสิทธิ์อะไรมาก้าวก่าย! ควรหรือที่จะมีใครในอิสราเอลถูกประหารในวันนี้? เราไม่รู้หรือว่าวันนี้เราคือกษัตริย์ของอิสราเอล?” 23แล้วกษัตริย์จึงตรัสกับชิเมอีว่า “เราไว้ชีวิตเจ้า” และทรงสาบานรับรอง
24เมฟีโบเชทหลานชายของซาอูลก็มารับเสด็จด้วย เขาไม่ได้ดูแลเท้าหรือซักเสื้อผ้าหรือขริบเคราเลยตั้งแต่วันที่กษัตริย์เสด็จจากไปจวบจนเสด็จกลับมาโดยสวัสดิภาพ 25เมื่อเมฟีโบเชทเดินทางจากเยรูซาเล็มมาเข้าเฝ้า กษัตริย์ตรัสถามว่า “เมฟีโบเชท ทำไมเจ้าจึงไม่ไปกับเรา?”
26เขาทูลว่า “ข้าแต่องค์กษัตริย์ เพราะข้าพระบาทขาพิการจึงสั่งศิบาว่า ‘จงจัดอานลาให้เราได้ตามเสด็จ’ แต่ศิบาทรยศ 27เขาทูลใส่ร้ายหาว่าข้าพระบาทไม่ยอมไป แต่ฝ่าพระบาททรงเป็นเหมือนทูตของพระเจ้า ขอทรงทำต่อข้าพระบาทตามที่ทรงเห็นชอบเถิด 28วงศ์วานทั้งหมดของเสด็จปู่ของข้าพระบาท ไม่สมควรได้รับสิ่งใดจากฝ่าพระบาทนอกจากความตาย แต่ฝ่าพระบาทกลับประทานเกียรติให้ร่วมโต๊ะเสวย ดังนั้นข้าพระบาทจะปริปากทูลอะไรได้?”
29ดาวิดตรัสว่า “จะพูดให้มากความไปทำไม? เจ้ากับศิบาจงแบ่งที่ดินกัน”
30เมฟีโบเชททูลว่า “ให้เขาเอาไปทั้งหมดเถิด ในเมื่อฝ่าพระบาทเสด็จกลับมาโดยปลอดภัยเช่นนี้แล้ว”
31บารซิลลัยชาวกิเลอาดก็มาจากเมืองโรเกลิมด้วยเพื่อตามเสด็จข้ามแม่น้ำจอร์แดนและส่งเสด็จ 32บารซิลลัยชรามาก อายุได้แปดสิบปีแล้ว เขาได้นำเสบียงอาหารมาถวายขณะกษัตริย์ประทับอยู่ที่มาหะนาอิม เพราะเขาร่ำรวยมาก 33กษัตริย์ตรัสกับบารซิลลัยว่า “ข้ามมาอยู่กับเราที่กรุงเยรูซาเล็มเถิด เราจะดูแลท่านเอง”
34แต่บารซิลลัยกราบทูลว่า “ข้าพระบาทจะอยู่ไปได้อีกกี่ปี พระองค์จึงให้ตามเสด็จไปกรุงเยรูซาเล็ม? 35บัดนี้ข้าพระบาทอายุแปดสิบปีแล้ว อะไรดีไม่ดีจะแยกแยะได้หรือ? กินดื่มอะไรจะลิ้มรสได้หรือ? เสียงนักร้องชายหญิงจะได้ยินหรือ? ควรหรือที่ผู้รับใช้ของฝ่าพระบาทจะไปเพิ่มภาระให้แก่ฝ่าพระบาท? 36ข้าพระบาทจะขอตามเสด็จข้ามแม่น้ำจอร์แดนไปเท่านั้น ฝ่าพระบาทจะปูนบำเหน็จให้ทำไมเล่า? 37ข้าพระบาทขอกลับไปตายที่บ้านเกิดเมืองนอน ใกล้ๆ อุโมงค์ฝังศพของบิดามารดา แต่นี่คือคิมฮามผู้รับใช้ของฝ่าพระบาท ขอให้เขาตามเสด็จฝ่าพระบาทไป ขอทรงทำแก่เขาตามที่ทรงเห็นชอบเถิด”
38กษัตริย์ดาวิดตรัสว่า “คิมฮามจะไปกับเรา เราจะปฏิบัติต่อเขาตามที่ท่านเห็นสมควร สิ่งใดที่ท่านอยากได้จากเรา เราจะทำให้ท่าน”
39ฉะนั้นประชากรทั้งหมดจึงข้ามแม่น้ำจอร์แดน แล้วกษัตริย์ก็เสด็จข้ามไป ดาวิดทรงจูบและให้พรแก่บารซิลลัย แล้วบารซิลลัยก็กลับบ้าน
40กษัตริย์เสด็จต่อไปยังกิลกาล ให้คิมฮามตามเสด็จไปด้วย กำลังพลยูดาห์ทั้งหมดและทหารอิสราเอลครึ่งหนึ่งคอยรับเสด็จอยู่ที่นั่นแล้ว
41แล้วคนอิสราเอลทั้งหมดมาเข้าเฝ้ากษัตริย์และทูลว่า “เหตุใดพี่น้องชนยูดาห์จึงชิงตัดหน้าเชิญกษัตริย์กับราชวงศ์และข้าราชบริพารข้ามแม่น้ำจอร์แดนไปก่อน?”
42คนยูดาห์โต้ตอบว่า “เราทำเช่นนั้นก็เพราะกษัตริย์ทรงเกี่ยวโยงใกล้ชิดกับพวกเรา ทำไมเรื่องแค่นี้พวกท่านต้องโกรธด้วย? เรากินเสบียงใดๆ ของกษัตริย์หรือ? มีสิ่งใดที่เราฉกฉวยมาเป็นของตนหรือ?”
43คนอิสราเอลโต้กลับว่า “พวกเรามีสิทธิ์ในองค์กษัตริย์สิบส่วน มิหนำซ้ำเรามีสิทธิ์ในกษัตริย์ดาวิดมากกว่าพวกท่าน ทำไมพวกท่านไม่ไว้หน้าพวกเรา? เราเป็นพวกแรกใช่ไหมที่พูดถึงเรื่องการเชิญกษัตริย์เสด็จกลับมา?”
แต่คนยูดาห์โต้ตอบด้วยวาจาเผ็ดร้อนยิ่งกว่าคนอิสราเอล
