Заговор Авессалома
1После этого Авессалом завёл себе колесницу, лошадей и свиту из пятидесяти человек, чтобы бежали перед ним. 2Он вставал рано утром и становился у обочины дороги, которая вела к городским воротам15:2 Ворота города были центром всей общественной жизни, около них проходили и судебные разбирательства.. Всякий раз, когда кто-нибудь шёл с жалобой на суд к царю, Авессалом подзывал его и спрашивал:
– Из какого ты рода?
Тот отвечал:
– Твой раб из такого-то исраильского рода.
3И Авессалом говорил ему:
– Да, закон на твоей стороне, но у царя тебя выслушать некому.
4Затем Авессалом добавлял:
– Если бы только меня назначили судьёй страны! Тогда всякий, у кого есть жалоба или тяжба, мог бы приходить ко мне, и я бы разбирал его дело по справедливости.
5И всякий раз, когда кто-нибудь подходил, чтобы поклониться ему, Авессалом протягивал руку, обнимал его и целовал. 6Так Авессалом вёл себя со всеми исраильтянами, которые приходили к царю в поисках справедливости. Так он вкрадывался в сердца всех исраильтян.
7В конце четвёртого15:7 В других рукописях: «сорокового». года, Авессалом сказал царю:
– Позволь мне отправиться в Хеврон и исполнить клятву, которую я дал Вечному. 8Ещё живя в Гешуре в Сирии, я, раб твой, дал такую клятву: «Если Вечный возвратит меня в Иерусалим, я поклонюсь Вечному в Хевроне».
9Царь сказал ему:
– Иди с миром.
И Авессалом отправился в Хеврон. 10Он разослал тайных вестников по всем родам Исраила, чтобы сказать:
– Как только вы услышите звук рогов, говорите: «Авессалом воцарился в Хевроне».
11Вместе с Авессаломом из Иерусалима пошли двести человек. Они шли, искренне приняв приглашение, и ничего не знали об этом заговоре. 12Принося жертвы, Авессалом послал за гилонитянином Ахитофелом, советником Давуда, в его город Гило. Так заговор набирал силу, а сторонников Авессалома становилось всё больше и больше.
Бегство Давуда
13К Давуду пришёл вестник и сказал ему:
– Сердца исраильтян на стороне Авессалома.
14И Давуд сказал всем своим приближённым, которые были с ним в Иерусалиме:
– Собирайтесь! Нам нужно бежать, иначе никто из нас не спасётся от Авессалома. Спешите, чтобы мы смогли уйти, иначе он быстро настигнет нас, обрушит на нас беду и предаст город мечу.
15Приближённые царя ответили ему:
– Твои рабы готовы исполнить всё, что ни решит господин наш царь.
16И царь тронулся в путь, сопровождаемый всем своим домом, но оставил десять наложниц, чтобы они присматривали за дворцом. 17Царь тронулся в путь, сопровождаемый всем народом, и, пройдя некоторое расстояние, они остановились. 18Все его люди шли за ним вместе со всеми керетитами и пелетитами, а все шестьсот гатян, которые сопровождали его от Гата, шли перед царём.
19Царь сказал гатянину Иттаю:
– Зачем тебе идти с нами? Вернись и оставайся с царём Авессаломом. Ты чужеземец, изгнанник из родной земли. 20Ты пришёл лишь вчера. А сегодня, когда я сам не знаю, куда идти, я заставлю тебя скитаться с нами? Ступай обратно и возьми с собой своих земляков. И пусть Вечный явит тебе милость и верность.
21Но Иттай ответил царю:
– Верно, как и то, что жив Вечный и жив господин мой царь, – где бы ни был господин мой царь, жизнь ли то будет или смерть, там будет и твой раб.
22Давуд сказал Иттаю:
– Тогда ступай, иди вперёд.
И гатянин Иттай пошёл вперёд со всеми своими людьми и всеми детьми, которые были с ним.
23Когда люди царя шли, вся страна громко плакала. Царь пересёк долину Кедрон, и все его люди двинулись к пустыне. 24Там же был и Цадок, главный священнослужитель, и все левиты с ним, которые несли сундук соглашения со Всевышним. Они поставили сундук Всевышнего, а Авиатар приносил жертвы, пока весь народ не вышел из города.
25Царь сказал Цадоку:
– Верни сундук Всевышнего в город. Если я найду милость в глазах Вечного, Он возвратит меня и вновь даст мне увидеть Его и Его жилище. 26Но если Он скажет: «Ты Мне неугоден», то я готов, пусть Он поступит со мной как пожелает.
27Ещё царь сказал священнослужителю Цадоку:
– Разве ты не наблюдательный человек?15:27 Или: «провидец». Вернись в город с миром вместе со своим сыном Ахимаацем и сыном Авиатара, Ионафаном. Ты и Авиатар возьмите с собой обоих ваших сыновей. 28Я буду ждать у бродов через Иордан в пустыне, пока от вас ко мне не придут вести.
29Цадок и Авиатар вернули сундук Всевышнего в Иерусалим и остались там.
30А Давуд пошёл вверх по Оливковой горе, плача на ходу. Он шёл босым, и голова его была покрыта. Все люди, которые были с ним, также покрыли свои головы и, поднимаясь на гору, плакали. 31Когда же Давуду сказали: «Ахитофел среди заговорщиков с Авессаломом», Давуд помолился:
– Вечный, сделай совет Ахитофела неразумным.
32Когда Давуд добрался до вершины, где поклонялись Всевышнему, аркитянин Хушай вышел ему навстречу. Его одежда была разорвана и вся голова в пыли15:32 Такой внешний вид был знаком глубокой скорби..
33Давуд сказал ему:
– Если ты пойдёшь со мной, то будешь мне в тягость. 34Но если ты вернёшься в город и скажешь Авессалому: «Я буду твоим рабом, царь. Прежде я был рабом твоего отца, но теперь я буду твоим рабом», то сможешь помочь мне, расстроив совет Ахитофела. 35С тобою там будут священнослужители Цадок и Авиатар. Передавай им всё, что услышишь в царском дворце. 36Двое их сыновей, сын Цадока Ахимаац, и сын Авиатара Ионафан, находятся при них. Присылайте через них ко мне все новости, которые услышите.
37И друг Давуда Хушай прибыл в Иерусалим, когда Авессалом входил в город.
อับซาโลมกบฏ
1ต่อมาอับซาโลมได้จัดหารถม้าศึกและมีคนห้าสิบคนคอยวิ่งนำหน้ารถ 2อับซาโลมจะตื่นแต่เช้ามายืนอยู่ริมทางเข้าประตูเมือง เมื่อใดก็ตามที่มีคนนำเรื่องมาร้องทุกข์เพื่อให้กษัตริย์ตัดสิน อับซาโลมก็จะเรียกคนนั้นมาพบและถามว่า “ท่านมาจากเมืองไหน?” เขาจะตอบว่า “ผู้รับใช้ของท่านมาจากเผ่าหนึ่งในอิสราเอล” 3อับซาโลมก็จะพูดกับเขาว่า “คำร้องของท่านมีมูลและควรแก่การพิจารณา แต่น่าเสียดายที่กษัตริย์ไม่มีตัวแทนมารับฟังท่าน” 4แล้วอับซาโลมจะกล่าวเสริมว่า “ถ้าเพียงแต่เราได้รับการแต่งตั้งเป็นผู้พิพากษาในแผ่นดินนี้! ใครมีคดีความหรือเรื่องร้องทุกข์จะได้มาหาเรา แล้วเราจะให้ความยุติธรรมแก่เขา”
5และเมื่อมีใครมาค้อมคำนับอับซาโลม อับซาโลมจะจับมือกับเขา โอบและจูบเขา 6อับซาโลมทำอย่างนี้กับอิสราเอลทุกคนที่มาขอความยุติธรรมจากกษัตริย์ จึงชนะใจชนอิสราเอลทั้งปวง
7สี่ปีผ่านไป15:7 ภาษาฮีบรูว่าสี่สิบปีผ่านไป อับซาโลมทูลกษัตริย์ว่า “ข้าพระบาทขออนุญาตไปเมืองเฮโบรน เพื่อทำตามที่ได้ถวายปฏิญาณไว้ต่อองค์พระผู้เป็นเจ้า 8เมื่อตอนที่ข้าพระบาทอยู่ที่เมืองเกชูร์ในอารัมได้ถวายปฏิญาณไว้ว่า ‘หากองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงนำข้าพระองค์กลับมายังเยรูซาเล็ม ข้าพระองค์จะนมัสการองค์พระผู้เป็นเจ้าที่เมืองเฮโบรน15:8 ภาษาฮีบรูไม่มีวลีว่าที่เมืองเฮโบรน’ ”
9กษัตริย์ดาวิดตรัสว่า “ขอให้ไปโดยสวัสดิภาพเถิด” อับซาโลมจึงไปเมืองเฮโบรน
10จากนั้นอับซาโลมลอบส่งคนไปบอกกับทุกเผ่าในอิสราเอลว่า “ทันทีที่ได้ยินเสียงแตร จงกล่าวว่า ‘อับซาโลมเป็นกษัตริย์ในเมืองเฮโบรน’ ” 11อับซาโลมได้เชิญคนจากกรุงเยรูซาเล็มสองร้อยคนไปร่วมด้วยในฐานะแขก พวกเขาไม่ระแคะระคายแผนการของอับซาโลม 12ขณะกำลังถวายเครื่องบูชา อับซาโลมให้คนไปเชิญอาหิโธเฟลชาวกิโลห์ ซึ่งเป็นที่ปรึกษาของดาวิดมาจากกิโลห์บ้านเกิดของเขา ทำให้การสมรู้ร่วมคิดครั้งนี้มีพลังมากยิ่งขึ้น และมีคนมาเป็นพวกอับซาโลมมากขึ้นเรื่อยๆ
ดาวิดหนี
13มีผู้สื่อสารมาทูลดาวิดว่า “จิตใจชาวอิสราเอลหันไปฝักใฝ่อยู่กับอับซาโลมแล้ว”
14ดาวิดจึงตรัสกับข้าราชการทั้งปวงที่อยู่ด้วยในเยรูซาเล็มว่า “เราต้องหนีแล้ว มิฉะนั้นจะไม่มีใครสักคนรอดพ้นจากเงื้อมมืออับซาโลม เราต้องหนีทันที มิฉะนั้นเขาจะบุกมาเล่นงานเราอย่างรวดเร็ว ทำให้เราย่อยยับกันหมดและทลายเมืองนี้ลงด้วยคมดาบ”
15ข้าราชบริพารทั้งหลายกราบทูลว่า “เหล่าผู้รับใช้ของฝ่าพระบาทพร้อมที่จะทำทุกอย่างตามแต่ฝ่าพระบาททรงเห็นชอบ”
16กษัตริย์และข้าราชสำนักทั้งหมดจึงออกเดินทาง เหลือไว้แต่นางสนมสิบคนคอยดูแลรักษาวัง 17ดังนั้นกษัตริย์จึงทรงออกเดินทางพร้อมด้วยบรรดาผู้ติดตาม และแวะพักในที่แห่งหนึ่งไกลออกไปพอสมควร 18คนทั้งหมดของดาวิดเดินขึ้นหน้าไป พร้อมด้วยคนเคเรธีและคนเปเลท และชาวกัทอีกหกร้อยคนซึ่งติดตามดาวิดมาจากเมืองกัทก็เดินนำหน้าไปด้วย
19ดาวิดตรัสกับอิททัยชาวกัทว่า “เจ้ามากับเราทำไม? จงกลับไปอยู่กับกษัตริย์อับซาโลมเถิด เจ้าเป็นคนต่างด้าวลี้ภัยมาจากบ้านเกิด 20เจ้าเพิ่งมาเมื่อวาน ควรหรือที่เราจะทำให้เจ้าเร่ร่อนไปกับเราในเมื่อเราก็ยังไม่รู้ว่าจะไปที่ไหน? กลับไปเถิด พาคนของเจ้าไปด้วย ขอความกรุณาและความซื่อสัตย์ดำรงอยู่กับเจ้า”
21แต่อิททัยกราบทูลว่า “องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงพระชนม์อยู่และฝ่าพระบาททรงดำรงพระชนม์ชีพอยู่แน่ฉันใด ไม่ว่าฝ่าพระบาทประทับอยู่ที่ไหน และไม่ว่าข้าพระบาทจะต้องเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายประการใด ข้าพระบาทขออยู่กับฝ่าพระบาทฉันนั้น”
22ดาวิดจึงตรัสว่า “ถ้าเช่นนั้นเดินนำหน้าไปเถิด” อิททัยกับคนทั้งหมดของเขาและครอบครัวจึงเดินหน้าต่อไป
23ขณะที่กษัตริย์และผู้ตามเสด็จเดินทางผ่านไป ผู้คนก็โศกสลดทั่วทั้งเมือง ดาวิดและผู้ติดตามทั้งหมดก็ข้ามหุบเขาขิดโรนและมุ่งหน้าไปยังถิ่นกันดาร
24ศาโดกอยู่ที่นั่นด้วย และคนเลวีทั้งหมดที่อยู่ด้วยกับเขาก็ช่วยกันหามหีบพันธสัญญาของพระเจ้า พวกเขาวางหีบพันธสัญญาลงและอาบียาธาร์ถวายเครื่องบูชา15:24 หรืออาบียาธาร์ขึ้นไปจนกระทั่งทุกคนออกจากเมือง
25ดาวิดจึงตรัสกับศาโดกว่า “ขอให้นำหีบพันธสัญญาของพระเจ้ากลับเข้าเมืองเถิด หากองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงโปรดปรานเรา พระองค์จะทรงนำเราให้กลับมาเห็นหีบพันธสัญญาและพระนิเวศของพระองค์อีก 26แต่หากพระองค์ตรัสว่า ‘เราไม่พอใจเจ้า’ ตัวเราก็พร้อมแล้ว ขอพระองค์ทรงกระทำแก่เราตามแต่ทรงเห็นชอบ”
27กษัตริย์ตรัสกับปุโรหิตศาโดกอีกว่า “ท่านเป็นผู้ทำนายไม่ใช่หรือ? จงกลับเข้าไปในเมืองโดยสวัสดิภาพพร้อมกับอาหิมาอัสลูกชายของท่านและโยนาธานลูกชายของอาบียาธาร์ ท่านกับอาบียาธาร์พาลูกชายทั้งสองกลับไปเถิด 28เราจะหยุดอยู่ที่สันดอนในถิ่นกันดาร คอยฟังข่าวจากท่าน” 29ศาโดกกับอาบียาธาร์จึงอัญเชิญหีบพันธสัญญาของพระเจ้ากลับเข้ากรุงเยรูซาเล็มและพักอยู่ที่นั่น
30ส่วนดาวิดเสด็จโดยพระบาทเปล่าต่อไปถึงภูเขามะกอกเทศ ทรงกันแสงไปตลอดทาง มีผ้าคลุมพระเศียร ประชากรที่ตามเสด็จก็เอาผ้าคลุมศีรษะและร้องไห้ไปด้วย 31เมื่อมีผู้กราบทูลดาวิดว่าอาหิโธเฟลร่วมอยู่ในกลุ่มผู้คบคิดกับอับซาโลมด้วย ดาวิดก็อธิษฐานว่า “ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้าขอ ทรงทำให้คำแนะนำของอาหิโธเฟลกลายเป็นคำแนะนำที่โง่เขลาเถิด”
32เมื่อดาวิดมาถึงยอดเขาซึ่งเคยเป็นที่นมัสการพระเจ้า ก็พบหุชัยชาวอารคีรอรับเสด็จอยู่ สวมเสื้อผ้าขาดวิ่นและมีฝุ่นธุลีเต็มศีรษะ 33ดาวิดก็ตรัสกับหุชัยว่า “ถ้าเจ้าไปกับเราก็เป็นภาระเปล่าๆ 34จงกลับเข้าเมืองเถิด และบอกอับซาโลมว่า ‘ข้าแต่กษัตริย์ ข้าพระบาทเป็นผู้รับใช้ของฝ่าพระบาท ข้าพระบาทเป็นผู้รับใช้ของราชบิดาของฝ่าพระบาทในอดีต แต่บัดนี้ข้าพระบาทจะเป็นผู้รับใช้ของฝ่าพระบาท’ เพื่อเจ้าจะได้ช่วยเราหักล้างคำแนะนำของอาหิโธเฟล 35ปุโรหิตศาโดกกับอาบียาธาร์อยู่ที่นั่นกับเจ้าไม่ใช่หรือ? มีอะไรที่เจ้าได้ยินจากวังก็จงบอกเขา 36อาหิมาอัสลูกชายของศาโดกกับโยนาธานลูกชายของอาบียาธาร์ก็อยู่ด้วย เจ้าได้ยินอะไรมาก็ใช้สองคนนี้มาบอกเราเถิด”
37ฉะนั้นหุชัยสหายของดาวิดจึงกลับไปยังเยรูซาเล็ม พอดีกับที่อับซาโลมกำลังจะเข้ากรุง
