2 Летопись 34 – CARS & TCB

Священное Писание

2 Летопись 34:1-33

Иосия – царь Иудеи

(4 Цар. 22:1-2; 23:4-20)

1Иосии было восемь лет, когда он стал царём, и правил он в Иерусалиме тридцать один год. 2Он делал то, что было правильным в глазах Вечного, и ходил путями своего предка Давуда, не уклоняясь ни вправо, ни влево.

3На восьмом году своего правления, ещё юношей, он начал искать Бога своего предка Давуда. На двенадцатом году своего правления он начал очищать Иудею и Иерусалим от капищ на возвышенностях, столбов Ашеры, резных и литых идолов. 4Под его руководством были разрушены жертвенники Баала. Он разбил жертвенники для благовоний, которые находились над ними, и уничтожил столбы Ашеры, резных и литых идолов. Он разбил их на куски и разбросал над могилами тех, кто некогда приносил им жертвы. 5Он сжёг кости жрецов на их жертвенниках и так очистил Иудею и Иерусалим. 6В городах родов Манассы, Ефраима и Шимона, до самой земли Неффалима и в их опустошённых окрестностях 7он разрушил жертвенники и столбы Ашеры, растолок идолов в пыль и разбил все жертвенники для благовоний по всему Исраилу. После этого он вернулся в Иерусалим.

Иосия восстанавливает храм

(4 Цар. 22:3-7)

8На восемнадцатом году своего правления, ещё при очищении страны и храма, Иосия послал Шафана, сына Ацалии, и правителя Маасею с летописцем Иоахом, сыном Иоахаза, чтобы восстановить храм Вечного, своего Бога.

9Они пришли к главному священнослужителю Хилкии и отдали ему деньги, принесённые в храм Всевышнего, которые левиты-привратники собрали у народа Манассы, Ефраима, и у всех остальных исраильтян, и у всего народа Иудеи, Вениамина, и у жителей Иерусалима. 10Они передали их людям, которые были назначены наблюдать за работами при храме Вечного. Эти люди платили рабочим, которые ремонтировали и восстанавливали храм. 11Они давали деньги и плотникам со строителями на покупку тёсаного камня и дерева для брусьев и балок в зданиях, которым цари Иудеи позволили прийти в упадок.

12Эти люди работали честно. Над ними были поставлены Иахат и Авдий – левиты из потомков Мерари, и Закария с Мешулламом из потомков Каафа. Другие левиты, все, кто был искусен в игре на музыкальных инструментах, 13стояли над носильщиками и руководили всеми работниками при каждом задании. Некоторые из левитов были писарями, начальниками и привратниками.

Книга Закона найдена в храме

(4 Цар. 22:8-20)

14Когда выносили деньги, которые были принесены в храм Вечного, священнослужитель Хилкия нашёл книгу Закона Вечного, который был дан через Мусу34:14 Вероятно, главный священнослужитель нашёл весь Таурат, но, возможно, это было лишь Второзаконие, последняя книга Таурата (см. Втор. 31:24-26).. 15Хилкия сказал писарю Шафану:

– Я нашёл в храме Вечного книгу Закона.

Он отдал её Шафану, 16и тот отнёс свиток царю и доложил ему:

– Твои рабы делают всё, что им было поручено. 17Они взяли деньги, какие нашлись в храме Вечного, и отдали их тем, кто наблюдает за работами, и работникам.

18Затем писарь Шафан известил царя: «Священнослужитель Хилкия дал мне книгу» – и прочитал её перед царём. 19Услышав слова Закона, царь разорвал на себе одежду. 20Он приказал Хилкии, Ахикаму, сыну Шафана, Ахбору34:20 Букв.: «Авдону»; в 4 Цар. 22:12 он назван Ахбором., сыну Михея, писарю Шафану и царскому слуге Асаи:

21– Пойдите и вопросите Вечного за меня и за оставшийся народ в Исраиле и в Иудее о том, что написано в найденной книге. Велик гнев Вечного, который обрушился на нас из-за того, что наши отцы не сохранили слова Вечного: они не поступали так, как предписывает эта книга.

22Хилкия и те, кого послал царь, пошли к пророчице Олдане, жене Шаллума, сына Тиквы, внука Хархаса34:22 Букв.: «сына Токхата, внука Хасры»; в 4 Цар. 22:14 они названы Тиквой и Хархасом., хранителя одежд. Олдана жила в новой части Иерусалима. Хилкия и приближённые царя рассказали ей о том, что произошло. 23Она сказала им:

– Так говорит Вечный, Бог Исраила: «Скажите человеку, который послал вас ко Мне: 24„Так говорит Вечный: Я наведу на это место и на его обитателей беду – все проклятия, записанные в книге, которую читали перед царём Иудеи. 25Из-за того, что они оставили Меня, возжигали благовония другим богам и вызывали Мой гнев идолами, которые сделали их руки34:25 Или: «всем, что они сделали»., Мой гнев обрушится на это место и не угаснет“. 26Скажите царю Иудеи, который послал вас вопросить Вечного: „Так говорит Вечный, Бог Исраила, о словах, которые ты слышал: 27Так как твоё сердце смягчилось и ты смирил себя перед Всевышним, услышав сказанное Им против этого места и его обитателей, и так как ты смирил себя предо Мной, разорвал на себе одежду и плакал предо Мной, то и Я услышал тебя, – возвещает Вечный. – 28Поэтому Я возьму тебя к твоим предкам, и тебя похоронят в мире. Твои глаза не увидят всей той беды, которую Я наведу на это место и на его обитателей“».

И они передали её ответ царю.

Обновление священного соглашения со Всевышним

(4 Цар. 23:1-3)

29Тогда царь созвал всех старейшин Иудеи и Иерусалима. 30Он пошёл в храм Вечного с народом Иудеи, жителями Иерусалима, священнослужителями и левитами – со всем народом, от великого до малого. Он прочитал им вслух все слова книги священного соглашения, которую нашли в храме Вечного. 31Царь встал на своё место и заключил перед Вечным соглашение, обещая следовать Вечному, исполнять Его повеления, заповеди и установления от всего сердца и от всей души, чтобы соблюсти слова соглашения, записанные в этой книге. 32Он велел всем жившим в Иерусалиме и в земле Вениамина дать такое же обещание, и жители Иерусалима стали делать то, что требовало соглашение со Всевышним, Богом их предков.

33Иосия убрал всех отвратительных идолов из всех земель, которые принадлежали исраильтянам, и велел всем, кто находился в Исраиле, служить Вечному, их Богу, и всё время, что он был жив, они не уклонялись от того, чтобы следовать Вечному, Богу их предков.

Tagalog Contemporary Bible

2 Cronica 34:1-33

Ang Paghahari ni Josia sa Juda

(2 Hari 22:1-2)

1Si Josia ay walong taong gulang nang maging hari. Sa Jerusalem siya tumira, at naghari siya roon sa loob ng 31 taon. 2Matuwid ang ginawa niya sa paningin ng Panginoon at sumunod siya sa pamumuhay ng ninuno niyang si David. At hindi siya tumigil sa paggawa ng tama.

3Nang ikawalong taon ng paghahari niya, habang bata pa siya, nagsimula siyang dumulog sa Dios ng kanyang ninunong si David. At noong 12 taon ng paghahari niya, nilinis niya ang Juda at Jerusalem sa pamamagitan ng pagpapagiba ng mga sambahan sa matataas na lugar,34:3 sambahan sa matataas na lugar: Tingnan sa Talaan ng mga Salita sa likod. ng mga posteng simbolo ng diosang si Ashera, ng mga dios-diosan at mga imahen. 4Ipinagiba rin niya ang mga altar para kay Baal at ang mga altar na pagsusunugan ng insenso sa tabi nito. Ipinadurog niya ang mga posteng simbolo ng diosang si Ashera, ang mga dios-diosan at ang mga larawan, at isinabog sa libingan ng mga taong naghandog sa mga ito. 5Ipinasunog din niya ang mga buto ng mga pari na dayuhan sa mga altar na pinaghahandugan ng mga ito. Sa ganitong paraan, nilinis niya ang Juda at Jerusalem. 6Ganito rin ang ginawa niya sa mga bayan ng Manase, Efraim, Simeon, at hanggang sa Naftali, pati sa gibang mga bayan sa paligid nito. 7Ipinagiba niya ang mga altar at ang mga posteng simbolo ng diosang si Ashera, at ipinadurog ang mga dios-diosan at ang mga altar na pagsusunugan ng insenso. Pagkatapos niyang gawin ito sa buong Israel, umuwi siya sa Jerusalem.

Natagpuan sa Templo ang Aklat ng Kautusan

(2 Hari 22:3-20)

8Sa ika-18 taon ng paghahari ni Josia, matapos niyang ipalinis ang lupain at ang templo, nagpasya siyang ipaayos ang templo ng Panginoon na kanyang Dios. Ipinagkatiwala niyang ipagawa ito sa kanyang kalihim na si Shafan, na anak ni Azalia, sa gobernador ng Juda na si Maaseya, at sa tagapamahala ng mga kasulatan ng kaharian na si Joa, na anak ni Joahaz. 9Silaʼy pumunta kay Hilkia na punong pari para ibigay ang pera na dinala ng mga tao sa templo ng Dios. Ang pera ay kinolekta ng mga Levita na nagbabantay sa pintuan ng templo mula sa mga mamamayan ng Manase, Efraim, at sa natitirang mga mamamayan ng Israel, at sa mga mamamayan ng Juda at Benjamin, pati na sa Jerusalem. 10Pagkatapos, ibinigay ang pera sa mga tao na pinagkatiwalaang mamahala sa pag-aayos ng templo ng Panginoon, at ginamit nila ito sa pag-upa ng mga manggagawa. 11Ang ibang pera ay ibinigay nila sa mga manggagawa para ibili ng mga batong tabas na at ng mga kahoy para sa biga ng templo na pinabayaang magiba ng mga hari ng Juda.

12-13Naging matapat ang mga manggagawa sa kanilang trabaho. Pinamahalaan sila ng apat na Levita na sina Jahat at Obadias, na mula sa angkan ni Merari, at Zacarias at Meshulam, na mula sa angkan ni Kohat. Nasa ilalim ng kanilang pamamahala ang mga manggagawa na may ibaʼt ibang trabaho. Mahuhusay magsitugtog ng mga instrumento ang mga Levita, at ang iba sa kanilaʼy mga kalihim, mga dalubhasa sa pagsulat ng mga dokumento, at mga tagapagbantay ng mga pintuan ng templo.

Nakita ang Aklat ng Kautusan

14Habang kinukuha ang pera na kinolekta sa templo ng Panginoon, nakita ni Hilkia na pari ang Aklat ng Kautusan ng Panginoon na ibinigay sa mga Israelita sa pamamagitan ni Moises. 15Ibinalita niya kay Shafan, na kalihim ng hari, na nakita niya ang Aklat ng Kautusan sa templo ng Panginoon. Pagkatapos, ibinigay niya ito kay Shafan, 16at dinala ito ni Shafan sa hari. Sinabi niya agad sa hari, “Kaming mga opisyal ay ginawa ang lahat ng ipinagawa nʼyo sa amin. 17Kinuha namin ang pera sa templo ng Panginoon at ibinigay sa mga pinagkatiwalaan sa pag-aayos ng templo.” 18Sinabi pa niya sa hari, “May ibinigay sa aking aklat si Hilkia na pari.” At binasa niya ito sa harapan ng hari.

19Nang marinig ng hari ang nakasulat sa Kautusan, pinunit niya ang kanyang damit sa hinagpis. 20Nag-utos agad siya kina Hilkia, Ahikam na anak ni Shafan, Abdon na anak ni Micas, Shafan na kalihim, at Asaya na kanyang personal na lingkod. Sinabi niya, 21“Magtanong kayo sa Panginoon para sa akin at para sa mga naiwang mamamayan ng Israel at Juda tungkol sa nakasulat sa natagpuang aklat. Matindi ang galit ng Panginoon sa atin dahil hindi natupad ang mga nakasulat sa aklat.”

22Kaya pumunta si Hilkia at ang mga kasama niya sa isang propetang babae na si Hulda, na nakatira sa bagong bahagi ng Jerusalem. Si Hulda ay asawa ni Shalum na anak ni Tokat at apo ni Hasra. Si Shalum ang nagbabantay ng mga damit sa templo.

23-24Sinabi ni Hulda sa kanila, “Sabihin nʼyo sa mga tao na nagpadala sa inyo sa akin na ito ang sinasabi ng Panginoon, ang Dios ng Israel: ‘Lilipulin ko ang lugar na ito at ang mga mamamayan nito, ayon sa nakasulat sa aklat na binasa sa inyong harapan. 25Ipapakita ko ang galit ko sa lugar na ito at hindi ito titigil, dahil itinaboy ako ng aking mga mamamayan at sumamba sila34:25 sumamba sila: sa Hebreo, nagsunog sila ng insenso, na isang paraan sa pagsamba. sa ibang mga dios. Ginalit nila ako sa kanilang mga ginawa.’34:25 sa kanilang mga ginawa: o, sa mga dios-diosan na kanilang ginawa.

26“Pero sabihin ninyo sa hari ng Juda na nagpadala sa inyo para magtanong sa Panginoon, na hindi siya dapat mabahala sa mensaheng ito, dahil ito ang sinasabi ng Panginoon, ang Dios ng Israel: 27Pinakinggan ko ang panalangin mo dahil nagsisi ka at nagpakumbaba sa harapan ko nang marinig mo ang sinabi ko laban sa lugar na ito at sa mga naninirahan dito. Pinunit mo pa ang iyong damit at umiyak sa harapan ko dahil sa pagsisisi. Kaya ako, ang Panginoon, ay nagsasabing 28habang buhay ka pa, hindi darating ang paglipol na ipapadala ko sa lugar na ito at sa mga naninirahan dito. Mamamatay ka nang mapayapa.” At sinabi nila sa hari ang isinagot ni Hulda.

Nangakong Tutuparin ni Josia ang Utos ng Dios

(2 Hari 23:1-20)

29Pagkatapos, ipinatawag ni Haring Josia ang lahat ng tagapamahala ng Juda at Jerusalem. 30Pumunta siya sa templo ng Panginoon kasama ang lahat ng mamamayan ng Juda at Jerusalem mula sa pinakatanyag hanggang sa pinakamababa. Sumama rin ang mga pari at mga Levita. Binasa sa kanila ni Josia ang lahat ng nakasulat sa Aklat ng Kautusan ng Dios, na nakita sa templo ng Panginoon. 31Pagkatapos, tumayo si Josia sa tabi ng haligi na madalas tayuan ng hari. At gumawa siya ng kasunduan sa presensya ng Panginoon na susundin niya ang Panginoon sa pamamagitan ng pagtupad ng kanyang mga utos, katuruan, at tuntunin nang buong pusoʼt kaluluwa. Nangako siyang tutuparin niya ang mga ipinapatupad ng kasunduan ng Dios na nakasulat sa aklat. 32At sinabi rin niya sa mga mamamayan ng Jerusalem at Benjamin na mangako sila na tutuparin nila ang kasunduan ng Dios. Kaya sinunod nila ang kautusan ng Dios, ang Dios ng kanilang mga ninuno.

33Pagkatapos, ipinaalis ni Josia ang lahat ng kasuklam-suklam na mga dios-diosan sa buong lupain ng Israel, at pinaglingkod ang mga tao sa Panginoon na kanilang Dios. Habang buhay siya, sinunod nila ang Panginoon, ang Dios ng kanilang mga ninuno.