2 Летопись 18 – CARS & TCB

Священное Писание

2 Летопись 18:1-34

Пророчество Михея против Ахава

(3 Цар. 22:1-28)

1Иосафат был очень богат и славен, и породнился он через брак с Ахавом. 2Несколько лет спустя он отправился навестить Ахава в Самарию. Ахав заколол множество мелкого и крупного скота для него и для его людей и убеждал его напасть на Рамот Галаадский.

3Ахав, царь Исраила, спросил Иосафата, царя Иудеи:

– Пойдёшь ли ты со мной на Рамот Галаадский?

Иосафат ответил:

– Я с тобой. Мой народ – твой народ, мы выйдем на битву вместе.

4Но ещё Иосафат сказал царю Исраила:

– Спроси вначале совета у Вечного.

5Царь Исраила собрал пророков – четыреста человек – и спросил их:

– Идти ли нам войной на Рамот Галаадский или не ходить?

– Иди, – ответили они. – Всевышний отдаст город в руки царя.

6Но Иосафат спросил:

– Разве нет здесь ещё пророка Вечного, которого мы могли бы спросить?

7Царь Исраила ответил Иосафату:

– Есть ещё один человек, через которого мы можем спросить Вечного, но я ненавижу его, потому что он никогда не пророчествует обо мне ничего доброго, а только плохое. Это Михей, сын Имлы.

– Царю не следует так говорить, – сказал Иосафат.

8Тогда царь Исраила позвал одного из военачальников и сказал:

– Немедленно приведи Михея, сына Имлы!

9Облачённые в царские одеяния царь Исраила и Иосафат, царь Иудеи, сидели на своих тронах на гумне, недалеко от ворот Самарии, а все пророки пророчествовали перед ними.

10Тогда Цедекия, сын Кенааны, сделал себе железные рога18:10 Рог был символом могущества, власти и силы. и сказал:

– Так говорит Вечный: «Ими ты будешь бодать сирийцев, пока они не будут истреблены».

11Все остальные пророки пророчествовали о том же, говоря:

– Иди на Рамот Галаадский и будь победителем! Вечный отдаст его в руки царя.

12Посланник, который ходил, чтобы позвать Михея, сказал ему:

– Слушай, все остальные пророки, как один, предсказывают царю успех. Пусть твоё слово будет согласно с их словами, и говори благоприятно.

13Но Михей сказал:

– Верно, как и то, что жив Вечный, – я скажу ему лишь то, что скажет мой Бог.

14Когда он пришёл, царь спросил его:

– Михей! Идти ли нам воевать с Рамотом Галаадским или не ходить?

– Идите конечно и будьте победителями, – ответил он. – Город обязательно будет отдан в ваши руки.

15Но царь сказал ему:

– Сколько раз мне заставить тебя поклясться, чтобы ты не говорил мне ничего, кроме истины во имя Вечного?

16Тогда Михей ответил:

– Я видел весь Исраил рассеянным по горам, как овцы без пастуха, и Вечный сказал: «У них нет господина. Пусть каждый возвращается с миром домой».

17Царь Исраила сказал Иосафату:

– Разве я не говорил тебе, что он никогда не пророчествует обо мне ничего хорошего, одно лишь плохое?

18А Михей сказал:

– Итак, выслушай слово Вечного. Я видел Вечного сидящим на своём троне и всё небесное воинство, стоявшее возле Него, справа и слева. 19Вечный сказал: «Кто выманит Ахава, царя Исраила, чтобы он пошёл и пал при Рамоте Галаадском?» И один предлагал одно, другой другое, 20пока не вышел некий дух и не встал перед Вечным, сказав: «Я его выманю». «Как?» – спросил Вечный. 21«Я пойду и стану лживым духом в устах всех его пророков», – сказал он. «Да, ты преуспеешь в этом и выманишь его, – сказал Вечный. – Иди и сделай так». 22И вот теперь Вечный вложил в уста всех этих твоих пророков лживый дух, а тебе Вечный определил беду.

23Тогда Цедекия, сын Кенааны, подошёл и ударил Михея по щеке.

– Как это Дух Вечного перешёл от меня к тебе, чтобы говорить с тобой? – спросил он.

24Михей ответил:

– Ты узнаешь это в тот день, когда будешь прятаться во внутренней комнате.

25Тогда царь Исраила приказал:

– Возьмите Михея и отправьте его к Амону, правителю города, и к Иоашу, приближённому царя, 26и скажите: Так говорит царь: «Посадите этого человека в темницу и не давайте ему ничего, кроме хлеба и воды, пока я благополучно не вернусь».

27Михей сказал:

– Если ты благополучно вернёшься, значит, Вечный не говорил через меня!

И ещё он сказал:

– Пусть все услышат это!

Гибель Ахава

(3 Цар. 22:29-35)

28И царь Исраила пошёл на Рамот Галаадский с Иосафатом, царём Иудеи. 29Царь Исраила сказал Иосафату:

– Я вступлю в сражение переодетым, но ты носи свои царские одежды.

Царь Исраила переоделся и вступил в сражение.

30А царь Сирии приказал начальникам над своими колесницами:

– Не сражайтесь ни с кем, ни с малым, ни с великим, кроме царя Исраила.

31Когда начальники над колесницами увидели Иосафата, они подумали: «Это царь Исраила». И они повернули, чтобы напасть на него, но Иосафат закричал, и Вечный пришёл к нему на помощь. Всевышний отвёл их от него: 32начальники над колесницами увидели, что он не царь Исраила, и перестали его преследовать. 33Но кто-то натянул свой лук и случайно ранил царя Исраила, так что стрела попала в щель между его доспехами.

Царь сказал своему колесничему:

– Разворачивайся и вывези меня из боя. Я ранен.

34Но битва кипела весь день, и царь Исраила вынужден был стоять в своей колеснице перед сирийцами до вечера. На закате он умер.

Tagalog Contemporary Bible

2 Cronica 18:1-34

Nagsalita si Micaya Laban kay Ahab

(1 Hari 22:1-28)

1Yumaman at naging tanyag na si Jehoshafat, at naging mabuti ang kanyang relasyon kay Haring Ahab18:1 Ahab: sa Hebreo, hari ng Israel. Ganito rin sa talatang 7-9,17,25,29. ng Israel dahil sa pagpapakasal ng ilang miyembro ng kanilang mga pamilya. 2Pagkalipas ng ilang taon, dumalaw si Jehoshafat kay Ahab sa Samaria. Nagkatay si Ahab ng maraming tupa at baka para sa pagpapapiging kay Jehoshafat at sa mga tauhan niya. At hinikayat niya si Jehoshafat na lusubin ang Ramot Gilead. 3Sinabi niya kay Jehoshafat, “Sasama ka ba sa amin sa pakikipaglaban sa Ramot Gilead?” Sumagot si Jehoshafat, “Handa akong sumama sa iyo, at handa akong ipagamit sa iyo ang aking mga sundalo. Oo, sasama kami sa inyo sa pakikipaglaban. 4Pero tanungin muna natin ang Panginoon kung ano ang kanyang masasabi.”

5Kaya ipinatawag ni Ahab ang mga propeta – 400 silang lahat, at tinanong, “Pupunta ba kami sa Ramot Gilead o hindi?” Sumagot sila, “Sige, lumakad kayo, dahil pagtatagumpayin kayo ng Panginoon!”

6Pero nagtanong si Jehoshafat, “Wala na bang iba pang propeta ng Panginoon na mapagtatanungan natin?” 7Sumagot si Ahab kay Jehoshafat, “May isa pang maaari nating mapagtanungan – si Micaya na anak ni Imla. Pero napopoot ako sa kanya dahil wala siyang magandang propesiya tungkol sa akin kundi puro kasamaan.” Sumagot si Jehoshafat, “Hindi ka dapat magsalita ng ganyan.” 8Kaya ipinatawag ni Ahab ang isa sa kanyang opisyal at sinabi, “Dalhin nʼyo agad dito si Micaya na anak ni Imla.”

9Ngayon, sina Haring Ahab ng Israel at Haring Jehoshafat ng Juda, na nakasuot ng kanilang damit panghari, ay nakaupo sa kanilang trono sa harapan ng giikan na nasa bandang pintuang bayan ng Samaria, at nakikinig sa sinasabi ng mga propeta. 10Si Zedekia na isa sa mga propeta, na anak ni Kenaana ay gumawa ng sungay na bakal. Sinabi niya, “Ito ang sinasabi ng Panginoon: ‘Sa pamamagitan ng sungay na ito, lilipulin mo, Haring Ahab, ang mga Arameo hanggang sa maubos sila.’ ” 11Ganito rin ang sinabi ng lahat ng propeta. Sinabi nila, “Lusubin nʼyo po ang Ramot Gilead, Haring Ahab, at magtatagumpay kayo, dahil ibibigay ito sa inyo ng Panginoon.”

12Samantala, ang mga inutusan sa pagkuha kay Micaya ay nagsabi sa kanya, “Ang lahat ng propeta ay pare-parehong nagsasabing magtatagumpay ang hari, kaya ganoon din ang iyong sabihin.” 13Pero sinabi ni Micaya, “Nanunumpa ako sa buhay na Panginoon na aking Dios na sasabihin ko lang ang ipinapasabi niya sa akin.”

14Pagdating ni Micaya kay Haring Ahab, nagtanong ang hari sa kanya, “Micaya, lulusubin ba namin ang Ramot Gilead o hindi?” Sumagot si Micaya, “Lusubin nʼyo at magtatagumpay kayo, dahil ibibigay ito sa inyo.” 15Pero sinabi ng hari kay Micaya, “Ilang beses ba kitang panunumpain na sabihin mo sa akin ang totoo sa pangalan ng Panginoon?” 16Kaya sinabi ni Micaya, “Nakita ko sa pangitain na nakakalat ang mga Israelita sa mga kabundukan gaya ng mga tupa na walang nagbabantay, at nagsabi ang Panginoon, ‘Ang mga taong itoʼy wala ng pinuno. Pauwiin sila na may kapayapaan.’ ” 17Sinabi ni Haring Ahab kay Jehoshafat, “Hindi ba sinabihan na kitang wala siyang magandang propesiya tungkol sa akin kundi puro kasamaan lang?”

18Sinabi pa ni Micaya, “Pakinggan mo ang mensahe ng Panginoon! Nakita ko ang Panginoon na nakaupo sa kanyang trono, na may nakatayo sa kanan niya at kaliwa niyang mga makalangit na nilalang. 19At sinabi ng Panginoon, ‘Sino ang hihikayat kay Haring Ahab ng Israel para lusubin ang Ramot Gilead upang mamatay siya roon?’ Iba-iba ang sagot ng mga makalangit na nilalang. 20At may espiritu na lumapit sa Panginoon at nagsabi, ‘Ako ang hihikayat sa kanya.’ Nagtanong ang Panginoon, ‘Sa paanong paraan?’ 21Sumagot siya, ‘Pupunta ako at pagsasalitain ko ng kasinungalingan ang mga propeta ni Ahab.’ Sinabi ng Panginoon, ‘Lumakad ka at gawin mo ito. Magtatagumpay ka sa paghihikayat sa kanya.’ ”

22Sinabi agad ni Micaya, “Pinadalhan ng Panginoon ang iyong mga propeta ng espiritu na nagpasalita sa kanila ng kasinungalingan. Ipinahintulot ng Panginoon na matalo ka.” 23Lumapit agad si Zedekia kay Micaya at sinampal ito. Sinabi agad ni Zedekia, “Paano mong nasabi na ang Espiritu ng Panginoon ay umalis sa akin at nakipag-usap sa iyo?” 24Sumagot si Micaya, “Malalaman mo ito sa araw na matalo kayo sa labanan at magtatago ka sa kaloob-loobang kwarto ng bahay.”

25Nag-utos agad si Haring Ahab, “Dakpin nʼyo si Micaya at dalhin pabalik kay Ammon na pinuno ng lungsod at kay Joash na aking anak. 26At sabihin nʼyo sa kanila na nag-utos ako na ikulong ang taong ito, tinapay at tubig lang ang ibigay sa kanya hanggang makabalik akong ligtas mula sa labanan.”

27Sinabi ni Micaya, “Kung makabalik ka ng walang nangyari, ang ibig sabihin hindi nagsalita ang Panginoon sa pamamagitan ko.” At sinabi ni Micaya sa lahat ng tao roon, “Tandaan nʼyo ang sinabi ko!”

Namatay si Ahab

(1 Hari 22:29-35)

28Kaya lumusob sa Ramot Gilead si Haring Ahab ng Israel at si Haring Jehoshafat ng Juda. 29Sinabi ni Ahab kay Jehoshafat, “Sa panahon ng labanan, hindi ako magpapakilala na ako ang hari, pero ikaw ang siyang magsusuot ng damit panghari.” Kaya nagkunwari ang hari ng Israel, at nakipaglaban sila.

30Samantala, nag-utos ang hari ng Aram sa kumander ng kanyang mga mangangarwahe, “Huwag ninyong lusubin ang kahit sino, kundi ang hari lang ng Israel.” 31Pagkakita ng mga kumander ng mga mangangarwahe kay Jehoshafat, inisip nila na siya ang hari ng Israel, kaya nilusob nila ito. Pero humingi ng tulong sa Panginoon si Jehoshafat, at tinulungan siya at inilayo sa mga kalaban niya. 32Nang mapansin ng mga kumander ng mga mangangarwahe na hindi pala siya ang hari ng Israel, huminto sila sa paghabol sa kanya.

33Pero habang namamana ang isang sundalong Arameo sa mga sundalo ng Israel, natamaan niya ang hari ng Israel sa pagitan ng kanyang panangga sa dibdib. Sinabi ni Haring Ahab sa nagdadala ng kanyang karwahe, “Ilayo mo ako sa labanan! Dahil nasugatan ako.” 34Matindi ang labanan nang araw na iyon, at ang hari ng Israel ay nakasandal lang sa kanyang karwahe na nakaharap sa mga Arameo hanggang hapon. At nang lumubog na ang araw, siyaʼy namatay.