Давуд у священнослужителя в Нове
1Давуд пришёл в город Нов к священнослужителю Ахи-Малику. Встретив его, Ахи-Малик заволновался и спросил:
– Почему ты один? Почему с тобой никого нет?
2Давуд ответил священнослужителю Ахи-Малику:
– Царь поручил мне одно дело и сказал: «Никто не должен ничего знать о порученном тебе деле, с которым я тебя посылаю». А своим людям я велел встретить меня в условленном месте. 3Что у тебя тут есть под рукой? Дай мне пять лепёшек или что найдётся у тебя.
4Но священнослужитель ответил Давуду:
– У меня нет под рукой обычного хлеба, здесь есть священный хлеб21:4 Священный хлеб – двенадцать хлебов, которые выставлялись каждую субботу в священном шатре, а позже и в храме Всевышнего, а старые хлебы доставались священнослужителям (см. Исх. 25:30; Лев. 24:5-9). – но я дам его только при условии, что твои люди воздерживались от женщин.
5Давуд ответил:
– Поистине, женщин при нас не было – как обычно, когда я отправляюсь с поручением. Тела моих людей чисты, даже когда мы спешим по обычным поручениям. Насколько же чище они должны быть сегодня!
6И священнослужитель дал ему священный хлеб, потому что там не было другого хлеба, кроме того, который в тот день был взят с места, где он лежал перед Вечным и заменён свежим.
7(В тот день там был один из слуг Шаула, который задержался перед Вечным, это был эдомитянин Доэг, глава пастухов Шаула.)
8Давуд спросил Ахи-Малика:
– Нет ли у тебя здесь копья или меча? Я не захватил ни своего меча, ни иного оружия, потому что дело царя было срочным.
9Священнослужитель ответил:
– Здесь есть меч филистимлянина Голиафа, которого ты убил в долине Ела. Меч за ефодом, завёрнутый в одежду, если хочешь, возьми его. Кроме этого, здесь нет никакого другого меча.
Давуд сказал:
– Нет ему равного, дай его мне.
Давуд у филистимлян в Гате
10В тот день Давуд убежал от Шаула и пришёл к Ахишу, царю Гата. 11Но слуги Ахиша сказали ему:
– Разве это не Давуд, царь той страны? Разве это не тот, о ком они пели друг другу во время танцев: «Шаул сразил тысячи, а Давуд – десятки тысяч»?
12Давуд обратил внимание на эти слова и очень испугался Ахиша, царя Гата. 13Он притворился перед ними сумасшедшим и, пока был у них, вёл себя как безумный, царапал знаки на дверях и пускал слюни по бороде.
14Ахиш сказал своим слугам:
– Гляньте на этого человека! Он сумасшедший! Зачем вы привели его ко мне? 15Разве у меня мало помешанных, что вы привели ко мне и этого, чтобы он безумствовал передо мной? Для чего этому человеку входить в мой дом?
David eet van het heilige brood
1Zo kwam David in de stad Nob terecht, waar hij de priester Achimélech opzocht. Toen de priester David tegemoet liep, begon hij te beven. ‘Waarom bent u alleen?’ vroeg hij, ‘waarom is er niemand bij u?’ 2‘De koning heeft mij op een geheime missie gestuurd,’ loog David. ‘Hij verbood mij ook maar iemand te zeggen waarvoor ik hier ben. Ik heb mijn mannen opgedragen zich later op een afgesproken plaats bij mij te voegen. 3Hebt u trouwens nog iets te eten? Geef mij maar vijf broden of iets anders wat u kunt missen.’ 4‘We hebben geen gewoon brood meer,’ antwoordde de priester, ‘maar er is nog wel heilig brood. Dat kunt u wel krijgen, mits uw mannen niet kortgeleden met een vrouw hebben geslapen!’ 5‘Wees maar gerust,’ zei David, ‘sinds drie dagen is geen vrouw in onze nabijheid geweest. En omdat zij al rein blijven tijdens gewone opdrachten, zijn zij het nu helemaal!’
6Omdat geen ander voedsel voorhanden was, gaf de priester hem het heilige brood, de toonbroden die voor de ogen van de Here in de tabernakel waren geplaatst. Het was die dag net vervangen door vers brood.
7Nu was juist die dag de Edomiet Doëg, de voorman van Sauls herders, daar in de tabernakel om zich voor de Here af te zonderen. 8David vroeg Achimélech of hij een speer of een zwaard had dat hij mocht gebruiken. ‘De opdracht van de koning vereiste zoʼn haast en ik ben er zo snel vandoor gegaan, dat ik geen wapen kon meenemen,’ legde David hem uit. 9‘Dat komt goed uit,’ meende de priester, ‘want ik heb hier het zwaard van de Filistijn Goliath die u zelf in het Terebintendal hebt gedood. Het ligt in een mantel gewikkeld in de kleedkamer. Als u wilt, kunt u dat nemen, want iets anders hebben wij hier niet.’ ‘Wat wil ik nog meer,’ zei David, ‘geef me dat zwaard maar!’
10David vervolgde haastig zijn weg en vluchtte verder weg voor Saul. Zo kwam hij bij koning Achis van Gath. 11Maar Achisʼ officieren waren niet zo blij met zijn aanwezigheid. ‘Is dit niet David, de koning van Israël?’ vroegen zij. ‘Hij is toch degene voor wie het volk toentertijd danste en over wie het zong: “Saul heeft duizenden verslagen en David tienduizenden”?’ 12David hoorde deze opmerkingen en was bang voor wat koning Achis hem zou doen. 13Daarom trok hij een idioot gezicht en deed alsof hij gek was! Hij krabde aan de deuren en liet zijn speeksel langs zijn baard lopen, 14-15 zodat koning Achis tegen zijn mannen zei: ‘Waarom brengen jullie mij een waanzinnige? Die hebben we zelf al genoeg! Wat moet ik met zoʼn kerel in mijn huis?’
