Служение в Фессалониках
1Братья, вы знаете, что наш приход к вам не был напрасным. 2Нам, как вы знаете, пришлось пережить много страданий и унижений в Филиппах, но с помощью нашего Бога мы смело возвещали вам Его Радостную Весть, невзирая на сильное сопротивление. 3В нашем призыве нет никакой лжи и никаких нечистых побуждений, и мы не пытаемся вас обмануть. 4Наоборот, мы говорим как люди, которых Всевышний испытал и которым доверил возвещать Радостную Весть. Мы стремимся угодить не людям, а Всевышнему, испытывающему наши сердца. 5Вы знаете, что мы никогда не льстили и не притворялись из корыстных побуждений, Всевышний этому свидетель. 6Мы не искали славы от людей, ни от вас, ни от кого-либо другого.
7Будучи посланниками Масиха, мы, может быть, и имеем право претендовать на вашу помощь, но мы вас не обременяли, а, наоборот, были нежны с вами, подобно тому, как кормящая мать нежно заботится о своих младенцах. 8Мы полюбили вас так сильно2:7-8 Или: «…наоборот, были как дети среди вас. И как кормящая мать нежно заботится о своих младенцах, так и мы полюбили вас настолько сильно…», что готовы были поделиться с вами не только Радостной Вестью Всевышнего, но и самой нашей жизнью – так стали вы нам дороги. 9Вы помните, братья, когда мы возвещали среди вас Радостную Весть, как мы трудились до изнурения день и ночь, чтобы никого из вас не обременять.
10Вы и Всевышний – свидетели тому, что мы, находясь среди вас, верующих, во всём поступали свято, справедливо и безукоризненно. 11Вы знаете, что мы обращались с каждым из вас так, как отец обращается со своими детьми: 12ободряли вас, уговаривали и умоляли вас жить достойной жизнью перед Всевышним, призывающим вас в Своё Царство и в Свою славу.
Пример твёрдости веры при гонениях
13Мы всегда благодарим Всевышнего и за то, что, когда вы приняли Его слово, услышанное от нас, вы приняли его не как человеческую выдумку, а таким, каково оно и есть, – как слово Всевышнего, мощно действующее в вас, верящих. 14Вы, братья, последовали примеру общин верующих в Иудее, живущих в единении с Исой Масихом. Вы испытали от жителей вашей страны те же гонения, что и эти общины от жителей Иудеи, 15которые убили и Повелителя Ису, и пророков, а нас выгнали. Они не угождают Всевышнему и становятся враждебны всем прочим людям, 16мешая нам говорить язычникам, чтобы те могли быть спасены2:16 Спасены – спасены от пламени ада (см. Иуда 1:23), от гнева Всевышнего и Его судов (см. Рим. 5:9), от суетной жизни (см. 1 Пет. 1:18), от греха (см. Мат. 1:21) и от дьявола (см. 2 Тим. 2:26).. Тем самым они лишь дополняют меру своих грехов, но гнев Всевышнего наконец настиг их.
Желание Паула вновь посетить Фессалоники
17Братья, мы были разлучены с вами на некоторое время, разлучены телом, но не душой, и предпринимали всё возможное, чтобы вас увидеть. 18Мы очень хотели прийти к вам, и я, Паул, не раз собирался сделать это, но сатана препятствовал нам. 19Ведь кто ещё может быть нашей надеждой, нашей радостью, нашим венцом хвалы перед Повелителем нашим Исой в день Его возвращения, если не вы?! 20Потому что вы – слава наша и радость!
พันธกิจของเปาโลที่เมืองเธสะโลนิกา
1พี่น้องทั้งหลาย ท่านทราบอยู่ว่าการที่เรามาเยี่ยมท่านทั้งหลายนั้นก็ไม่ได้สูญเปล่า 2ก่อนหน้านี้เราเผชิญความทุกข์ยากและถูกสบประมาทที่เมืองฟีลิปปีตามที่ท่านทราบอยู่ แต่โดยการทรงช่วยของพระเจ้าของเรา เราจึงกล้าประกาศข่าวประเสริฐของพระองค์แก่ท่านทั้งๆ ที่ถูกต่อต้านอย่างหนัก 3เพราะคำสอนของเราไม่ได้มาจากแรงจูงใจผิดๆ หรือเสื่อมทราม ทั้งเราไม่พยายามหลอกล่อท่าน 4แต่ในทางตรงกันข้ามเราประกาศในฐานะผู้ที่พระเจ้าทรงเห็นชอบที่จะมอบหมายข่าวประเสริฐให้ เราไม่ได้พยายามเอาใจมนุษย์ แต่มุ่งให้พระเจ้าผู้ทรงตรวจสอบจิตใจเรานั้นพอพระทัย 5ท่านทราบว่าเราไม่เคยประจบเอาใจหรือใส่หน้ากากกลบเกลื่อนความโลภ พระเจ้าทรงเป็นพยานให้เราได้ 6เราไม่ได้ใฝ่หาการยกย่องจากมนุษย์ไม่ว่าจากพวกท่านหรือใครอื่น
ในฐานะอัครทูตของพระคริสต์เราอาจจะเป็นภาระแก่ท่านก็ได้ 7แต่เราก็อ่อนโยนเมื่ออยู่ท่ามกลางพวกท่าน เหมือนแม่ถนอมดูแลลูกน้อย 8เรารักท่านทั้งหลายมากจนเรายินดีที่จะแบ่งปันกับท่านไม่เฉพาะข่าวประเสริฐของพระเจ้าเท่านั้น แม้ชีวิตของเราเองก็ยังพลีให้ได้ ในเมื่อท่านเป็นที่รักของเรายิ่งนัก 9พี่น้องทั้งหลาย เรามั่นใจว่าท่านจดจำความลำบากตรากตรำของเราได้ เราทำงานหามรุ่งหามค่ำเพื่อจะไม่ต้องเป็นภาระแก่ผู้ใดเลยขณะประกาศข่าวประเสริฐของพระเจ้าแก่ท่าน
10ท่านและพระเจ้าเป็นพยานได้ว่าเราบริสุทธิ์ เที่ยงธรรมและไม่มีที่ติเพียงไรเมื่ออยู่ท่ามกลางพวกท่านที่เชื่อ 11เพราะท่านรู้ว่าเราได้ปฏิบัติต่อท่านแต่ละคนเหมือนพ่อปฏิบัติต่อลูกของตนเอง 12เราให้กำลังใจ ปลอบใจ และกำชับท่านให้ดำเนินชีวิตที่คู่ควรต่อพระเจ้าผู้ทรงเรียกท่านมาสู่อาณาจักรและพระเกียรติสิริของพระองค์
13และเราขอบพระคุณพระเจ้าอยู่เสมอเพราะเมื่อท่านรับพระวจนะของพระเจ้าซึ่งได้ยินจากเรา ท่านไม่ได้รับไว้อย่างถ้อยคำของมนุษย์ แต่รับไว้ตามที่เป็นจริงคือ เป็นพระวจนะของพระเจ้าซึ่งกำลังทำกิจอยู่ภายในท่านทั้งหลายที่เชื่อ 14พี่น้องทั้งหลาย ท่านก็เหมือนกับคริสตจักรของพระเจ้าที่แคว้นยูเดียซึ่งอยู่ในพระเยซูคริสต์ คือท่านต้องเผชิญความทุกข์ยากจากพี่น้องร่วมถิ่นของตนเองเหมือนที่คริสตจักรเหล่านั้นได้รับจากพวกยิว 15พวกเขาได้ประหารองค์พระเยซูเจ้า เข่นฆ่าเหล่าผู้เผยพระวจนะและขับไล่พวกเราออกมา เขาทำให้พระเจ้าไม่พอพระทัยและเป็นศัตรูกับคนทั้งปวง 16โดยการพยายามขัดขวางไม่ให้เราประกาศแก่คนต่างชาติเพื่อให้คนเหล่านั้นได้รับความรอด ด้วยการกระทำเหล่านี้พวกเขาได้พอกพูนบาปผิดให้เต็มพิกัด พระพิโรธของพระเจ้าจึงมาถึงพวกเขาในที่สุด2:16 หรืออย่างเต็มขนาด
เปาโลอยากมาเยี่ยมพี่น้องชาวเธสะโลนิกา
17พี่น้องทั้งหลาย เมื่อเราต้องพรากจากท่านไปชั่วระยะหนึ่ง (ตัวไปแต่ใจยังอยู่) ด้วยความปรารถนาอย่างแรงกล้าที่จะพบท่าน เราจึงพยายามทำทุกวิถีทางที่จะมาพบกับท่านอีก 18เพราะเราอยากมาหาท่านจริงๆ ข้าพเจ้าเปาโลอยากจะมาครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ซาตานได้ขัดขวางเราไว้ 19เพราะอะไรเล่าเป็นความหวังของเรา? อะไรเล่าเป็นความชื่นชมยินดีของเรา หรือเป็นมงกุฎซึ่งเราจะภาคภูมิใจต่อหน้าองค์พระเยซูคริสต์เจ้าเมื่อพระองค์เสด็จมา? ไม่ใช่พวกท่านหรอกหรือ? 20เพราะท่านเป็นความภาคภูมิใจและเป็นความชื่นชมยินดีของเราอย่างแท้จริง
