Города для левитов
1На равнинах Моава у реки Иордан, напротив города Иерихона, Вечный сказал Мусе:
2– Вели исраильтянам дать левитам города для обитания из надела, которым они владеют. Дайте им и пастбища вокруг городов. 3Тогда у них будут города для обитания и пастбища для стад, отар и прочего скота. 4Пастбища для скота вокруг городов, которые вы дадите левитам, пусть простираются на четыреста пятьдесят метров35:4 Букв.: «тысячу локтей». вокруг городской стены. 5Вне города отмерьте девятьсот метров35:5 Букв.: «две тысячи локтей». на восток, девятьсот метров на юг, девятьсот метров на запад и девятьсот метров на север, а город – посередине. Эта земля будет у них городским пастбищем для скота.
Города-убежища
(Втор. 4:41-43; 19:1-14; Иеш. 20:1-9)
6Шесть из городов, которые вы дадите левитам, пусть будут городами-убежищами. Туда сможет убежать убивший кого-либо. Сверх того дайте им ещё сорок два города. 7Всего дайте левитам сорок восемь городов с пастбищами. 8Города, которые вы дадите левитам из удела исраильтян, нужно давать по уделу каждого рода: берите много городов у родов, чей удел больше, но меньше у тех, чей удел меньше.
9Вечный сказал Мусе:
10– Обратись к исраильтянам и скажи им: «Когда вы переправитесь через Иордан в Ханаан, 11то выберите себе города-убежища, куда сможет убежать всякий, кто убил человека неумышленно. 12Они будут у вас убежищем от мстителя, чтобы убийце не погибнуть, прежде чем он предстанет перед обществом на суд. 13Шесть городов, которые вы назначите, будут у вас городами-убежищами. 14Назначьте три города на этой стороне Иордана и три в Ханаане как города-убежища. 15Шесть этих городов будут убежищем для исраильтян, пришельцев и поселенцев среди вас: сюда сможет убежать всякий, кто убил человека неумышленно.
16Если человек ударит другого железным предметом так, что тот умрёт, он убийца. Убийцу нужно предать смерти. 17Или если у человека в руке камень, которым можно убить, и он ударит другого так, что тот умрёт, он убийца. Убийцу нужно предать смерти. 18Или если у человека в руке деревянный предмет, которым можно убить, и он ударит другого так, что тот умрёт, он убийца. Убийцу нужно предать смерти. 19Мститель за кровь – это тот, кто предаст убийцу смерти; встретив его, он предаст его смерти. 20Если человек со злым умыслом толкнёт другого или бросит в него что-нибудь так, что тот умрёт, 21или во вражде ударит его кулаком так, что тот умрёт, его нужно предать смерти – он убийца. Встретив убийцу, мститель за кровь предаст его смерти.
22Но если человек без вражды, нечаянно толкнёт другого или без злого умысла бросит в него чем-нибудь 23или, не видя его, уронит на него камень, которым можно убить, и тот умрёт, хотя он не враждовал с ним и не желал ему зла, 24то пусть общество рассудит между убийцей и мстителем за кровь по этим законам. 25Пусть народ защитит убийцу от мстителя за кровь и отправит его обратно, в город-убежище, куда он убежал. Пусть он живёт там до смерти главного священнослужителя, помазанного священным маслом.
26Но если убийца выйдет из города-убежища, в который он убежал, 27и мститель за кровь найдёт его вне города, то мститель может убить его и не будет виновен в убийстве. 28Убийца должен находиться в городе-убежище до смерти главного священнослужителя. Только после смерти главного священнослужителя он может вернуться домой.
29Таковы установленные законы для вас и грядущих поколений, где бы вы ни жили.
30Любого, кто убьёт человека, нужно предать смерти как убийцу по показанию свидетелей. Но нельзя предавать смерти по показанию лишь одного свидетеля.
31Не берите выкупа за жизнь убийцы, который заслужил смерть. Его непременно нужно предать смерти.
32Не берите выкупа за убежавшего в город-убежище, чтобы позволить ему вернуться и жить на своей земле, прежде чем умрёт главный священнослужитель.
33Не оскверняйте землю, где вы живёте. Кровь оскверняет землю, и для земли, на которую была пролита кровь, нельзя совершить очищение иначе, как кровью того, кто её пролил. 34Не оскверняйте землю, где вы живёте, и где обитаю Я. Ведь Я, Вечный, обитаю среди исраильтян».
De vrijsteden
1Terwijl Israël op de vlakte van Moab aan de Jordaan tegenover Jericho verbleef, zei de Here tegen Mozes: 2‘Zeg de Israëlieten dat zij de Levieten als hun erfdeel bepaalde steden en weidegrond daar omheen moeten geven. 3Die steden zijn voor hun huizen en de weidegrond is voor hun kudden en het andere levende vee. 4De weidegrond rond de steden begint op vierhonderdvijftig meter vanaf de stadsmuur en gaat nog eens vierhonderdvijftig meter door. 5Zo zullen de stadsmuur en de grens van het weidegebied negenhonderd meter van elkaar liggen, met de stad in het midden. 6U zult de Levieten zes vrijsteden geven, waarheen iemand kan vluchten als hij per ongeluk een ander heeft gedood, zodat hij veilig is en daarnaast nog tweeënveertig andere steden. 7Bij elkaar zullen achtenveertig steden met de omringende weidegrond aan de Levieten worden gegeven. 8Deze steden zullen door het hele land verspreid liggen, de grotere stammen met meer steden zullen enige steden aan de Levieten afstaan, de kleinere stammen wat minder.’
9-10 En de Here zei tegen Mozes: ‘Zeg de Israëlieten dat zij na hun aankomst in het land steden moeten uitkiezen 11die als vrijstad kunnen fungeren. Naar zoʼn stad kan iemand die per ongeluk een ander heeft gedood, vluchten. 12Deze steden zullen plaatsen zijn die bescherming bieden tegen familieleden die de dode willen wreken, want de doder mag niet worden omgebracht voordat in een eerlijke rechtszaak zijn schuld is bewezen. 13-14 Drie van dergelijke steden moeten in Kanaän liggen, de andere drie aan de oostzijde van de Jordaan. 15Zij dienen niet alleen ter bescherming van Israëlieten, maar ook van buitenlanders en reizigers. 16Maar als iemand met een stuk ijzer is doodgeslagen, moet worden aangenomen dat het moord is en de moordenaar moet ter dood worden gebracht. 17Ook als de gedode man met een grote steen werd neergeslagen, is het moord en zal de moordenaar sterven. 18Hetzelfde geldt als hij met een houten wapen is gedood. 19De wreker van de dode zal de moordenaar eigenhandig doden als hij hem ontmoet. 20Dus, als iemand een ander uit haat doodt door iets opzettelijk naar hem toe te gooien 21of hem in woede slaat zodat hij sterft, is hij een moordenaar en de moordenaar zal door de wreker ter dood worden gebracht. 22-23 Maar als het een ongeluk is: in het geval dat iets zonder kwade bedoelingen is gegooid of als een steen zonder woede is gegooid, zonder te beseffen dat hij iemand kan raken en zonder een vijand te willen treffen, maar de man sterft, 24dan zal het volk beoordelen of het wel of niet een ongeluk was en of het de dader wel of niet zal overdragen aan de wreker van de dode. 25Als wordt bepaald dat het een ongeluk was, zal het volk de dader tegen de wreker beschermen, de dader wordt toegestaan in de vrijstad te blijven. Daar moet hij blijven wonen tot de dood van de hogepriester. 26Als de dader de vrijstad verlaat 27en de wreker treft hem buiten de stad aan en doodt hem, is dat geen moord. 28De man had in de vrijstad moeten blijven tot de dood van de hogepriester. Maar na de dood van de hogepriester mag de man naar zijn huis en grond terugkeren.
29Dit zijn vaststaande wetten voor heel Israël, die van generatie op generatie blijven gelden. 30Iedere moordenaar moet ter dood worden gebracht, maar dan moet er wel meer dan één getuige tegen hem zijn. Geen enkele man zal sterven door een getuigenis van slechts één man. 31Als iemand schuldig is bevonden aan moord, moet hij sterven, er mag geen losprijs voor hem worden aanvaard. 32Ook van een vluchteling in een vrijstad mag geen losprijs worden aangenomen, die hem in staat stelt naar huis terug te keren voordat de hogepriester is gestorven.
33Op die manier zal het land niet worden verontreinigd, want moord bevuilt een land. Voor moord kan maar op één manier verzoening worden gedaan: door de executie van de moordenaar. 34U mag het land waar u zult gaan wonen, niet verontreinigen want Ik, de Here, zal daar in uw midden wonen.’
