Правила об обетах
1Муса сказал исраильтянам всё, что повелел ему Вечный.
2Муса сказал главам родов Исраила:
– Так повелел Вечный:
3Если человек даст обет Вечному или свяжет себя зароком, то пусть не нарушает своего слова, но выполняет всё, что сказал.
4Если молодая девушка, которая ещё живёт в доме отца, даст обет Вечному или свяжет себя зароком, 5а её отец услышит про этот обет или зарок, но ничего ей не скажет, то все её обеты и всякий зарок, которым она связала себя, останутся в силе. 6Но если, услышав об этом, отец запретит ей, то ни один из её обетов или зароков, которыми она связала себя, не останется в силе; Вечный простит ей, потому что ей запретил отец.
7Если она выйдет замуж, будучи связана обетом или опрометчивым словом своих уст, 8а её муж услышит об этом, но, услышав, ничего ей не скажет, то её обеты и зароки, которыми она связала себя, останутся в силе. 9Но если, услышав об этом, муж запретит ей, то он отменит обет или опрометчивое слово её уст, которыми она связала себя, и Вечный простит ей.
10Но всякий обет, которым свяжет себя вдова или разведённая женщина, остаётся в силе.
11Если женщина, живущая с мужем, даст обет или, поклявшись, свяжет себя зароком, 12а муж услышит об этом, но, услышав, ничего ей не скажет и не запретит, то все её обеты и зароки, которыми она связала себя, останутся в силе. 13Но если, услышав о них, муж отменит их, то ни один из обетов или зароков, которые сошли с её уст, не останется в силе: муж отменил их, и Вечный простит ей. 14Муж может подтвердить или отменить любой её обет или зарок смирять себя30:14 Или: «поститься».. 15Но если муж день за днём не будет ей ничего говорить, то он этим подтвердит все обеты и зароки, которыми она себя связала. Он подтверждает их, когда ничего не говорит ей, слыша о них. 16Если он отменит их через некоторое время после того, как услышит о них, то он будет в ответе за её вину.
17Таковы установления, которые Вечный дал Мусе об отношениях между мужем и женой, между отцом и молодой дочерью, которая ещё живёт в его доме.
Beloftes aan de Here
1-2 Toen riep Mozes de leiders van de stammen bij zich en zei: ‘De Here heeft bevolen dat als iemand Hem een belofte doet of een eed aflegt, hij die niet mag verbreken. Degene die de belofte heeft gedaan of de eed heeft afgelegd, moet deze ook precies nakomen. 3Als een jong meisje dat nog bij haar vader thuis woont, de Here iets belooft en daarmee een verplichting aangaat 4en haar vader hoort dat, maar zegt er niets van, moet zij haar belofte nakomen. 5Maar als haar vader haar verbiedt de belofte na te komen of als hij vindt dat de voorwaarden te zwaar zijn, vervalt daardoor haar belofte. Haar vader moet het haar verbieden op de dag, waarop hij voor het eerst van de belofte hoort, dan zal de Here haar vergeven, omdat haar vader weigerde zijn toestemming te geven. 6Als zij een belofte doet of onnadenkend ergens haar woord aan verbindt en later trouwt 7en haar man hoort van haar belofte en zegt er niets van op de dag dat hij het hoort, zal zij haar belofte moeten nakomen. 8Maar als haar man haar belofte niet wil erkennen, zal zijn weigering de belofte ongedaan maken en de Here zal haar vergeven. 9Maar als de vrouw weduwe is of gescheiden, moet zij haar belofte nakomen. 10Als zij getrouwd is en bij haar man woont, wanneer zij de belofte aflegt 11en haar man hoort ervan en onderneemt niets, dan moet de belofte worden nagekomen. 12Maar als hij er niet mee instemt op de dag waarop hij voor het eerst van de belofte hoort, dan vervalt deze en zal de Here haar vergeven. 13Haar man mag dus instemmen of weigeren, 14maar als hij op die bewuste dag er niets van zegt, stemt hij er stilzwijgend mee in. 15Als hij langer dan een dag wacht en dan weigert in te stemmen met de belofte, zullen de strafbepalingen voor het niet nakomen van de belofte op hem van toepassing zijn: het is dan zijn verantwoordelijkheid.’ 16Dit zijn de voorschriften die de Here Mozes gaf over de relatie tussen een man en zijn vrouw en een vader en zijn nog thuis wonende dochter.
