Числа 14 – CARS & APSD-CEB

Священное Писание

Числа 14:1-45

Мятеж исраильтян

1В ту ночь народ поднял крик и громко плакал. 2Исраильтяне роптали на Мусу и Харуна. Люди говорили им:

– О, если бы мы умерли в Египте! Или здесь, в пустыне! 3Зачем Вечный ведёт нас в эту землю? Мы падём в ней от меча, а наши жёны и дети попадут в плен. Не лучше ли нам вернуться в Египет?

4Они говорили друг другу:

– Нам нужно выбрать вождя и вернуться в Египет.

5Тогда Муса и Харун пали лицом на землю перед собравшимся обществом исраильтян. 6Иешуа, сын Нуна, и Халев, сын Иефоннии, которые были среди тех, кто разведывал землю, в огорчении разорвали на себе одежду 7и сказали собранию исраильтян:

– Земля, которую мы разведали, необыкновенно хороша. 8Если Вечный благосклонен к нам, Он поведёт нас в эту землю, где течёт молоко и мёд, и отдаст её нам. 9Не восставайте против Вечного. Не бойтесь жителей той земли, потому что мы легко одолеем их. Они лишились защиты, а с нами Вечный. Не бойтесь их.

10Но народ говорил о том, чтобы побить их камнями. Тогда слава Вечного явилась исраильтянам у шатра встречи.

Молитва Мусы за народ

11Вечный сказал Мусе:

– До каких пор этот народ будет презирать Меня? До каких пор они будут отказываться поверить в Меня, несмотря на все знамения, которые Я совершил среди них? 12Я поражу их мором и истреблю, а от тебя произведу народ больше и сильнее их.

13Муса сказал Вечному:

– Но об этом услышат египтяне, из среды которых Ты вывел Своей силой этот народ, 14и они расскажут всё обитателям этой земли. Они уже слышали, что Ты, Вечный, с этим народом и что Ты, Вечный, даёшь видеть Себя лицом к лицу, что Твоё облако стоит над ними и что Ты идёшь перед ними в облачном столбе днём и в огненном – ночью. 15Если Ты истребишь весь этот народ до единого человека, то народы, которые слышали о Тебе, скажут: 16«Вечный не смог привести этот народ в землю, которую с клятвой обещал ему. Поэтому Он погубил его в пустыне». 17Пусть откроется теперь сила Владыки, как Ты и говорил: 18«Вечный долготерпелив, богат любовью и прощает грех и отступничество. Но Он не оправдывает виновных, карая детей за грехи отцов до третьего и четвёртого поколения». 19По великой Своей любви прости грех этого народа, как прощал ему со времён Египта до сегодняшнего дня.

20Вечный ответил:

– Я простил его по твоей просьбе. 21Но верно, как и то, что Я живу и что Моя слава наполняет всю землю, – 22никто из тех, кто видел Мою славу и знамения, которые Я совершил в Египте и в пустыне, но не послушался Меня и испытывал Меня десять раз, 23никто из них не увидит землю, которую Я с клятвой обещал их предкам. Никто из тех, кто презирал Меня, её не увидит. 24Но у Моего раба Халева иной дух, и он повинуется Мне от всего сердца. За это Я приведу его в землю, куда он ходил, и его потомки будут ею владеть. 25Раз в долинах живут амаликитяне и хананеи, поверните завтра и ступайте в пустыню к Тростниковому морю14:25 Тростниковое море – буквальный перевод с языка оригинала. Среди современных специалистов существуют различные мнения, о каком водоёме здесь идёт речь. Тростниковым морем могли называть как цепи озёр, расположенных на Суэцком перешейке и, вероятно, соединявшихся тогда проливами с Красным морем, так и Суэцкий и Акабский заливы Красного моря (см. карту № 2 и, напр., 3 Цар. 9:26). В Инджиле эти же воды названы Красным морем..

Наказание за мятеж

26Вечный сказал Мусе и Харуну:

27– Сколько ещё этот грешный народ будет роптать на Меня? Я слышу всё, что говорят исраильтяне, когда ропщут на Меня. 28Скажи им: «Верно, как и то, что Я живу, – возвещает Вечный, – что вы говорили, то Я и сделаю. 29Ваши трупы будут брошены в этой пустыне, и никто из вас в возрасте от двадцати лет и старше, кто был исчислен при переписи и роптал на Меня, 30не войдёт в землю, которую Я клялся с поднятой рукой сделать вашим домом, кроме Халева, сына Иефоннии, и Иешуа, сына Нуна. 31Ваших детей, о которых вы говорили, что они попадут в плен, Я приведу, и они узнают землю, которую вы отвергли. 32Что до вас, то ваши трупы будут брошены в этой пустыне. 33Ваши дети будут там пастухами сорок лет, страдая за вашу неверность, пока последний из вас не падёт мёртвым в пустыне. 34Сорок лет – по году за каждый из сорока дней, в которые вы разведывали землю, – вы будете страдать за свой грех и узнаете, что значит враждовать со Мной». 35Это сказал Я, Вечный. Я непременно сделаю так с этим грешным народом, который восстал против Меня. В этой пустыне они сгинут; они все умрут здесь.

36Те, кого Муса посылал разведать землю, и кто, вернувшись, возмутил народ против него, ругая её, 37эти люди, опорочившие землю, умерли перед Вечным от мора. 38Из тех, кто ходил разведать землю, в живых остались только Иешуа, сын Нуна, и Халев, сын Иефоннии.

39Когда Муса пересказал это исраильтянам, они горько заплакали. 40Встав рано утром, они стали подниматься к вершинам нагорий. «Мы готовы, – говорили они. – Мы пойдём в тот край, что обещал Вечный; мы согрешили».

41Но Муса сказал:

– Почему вы нарушаете повеление Вечного? Успеха вам не будет. 42Не ходите, ведь Вечный не с вами. Вас разобьют враги, 43ведь там вас встретят амаликитяне и хананеи. Вы отвернулись от Вечного, и Его не будет с вами; вы падёте от меча.

44Но они дерзнули подняться к вершинам нагорий, хотя ни сундук соглашения с Вечным, ни Муса не покидали лагерь14:44 Это означало, что Всевышний не пошёл с ними, и что Он не станет оказывать им помощь в бою. Обычно присутствие Вечного в виде облака или огненного столба сопровождало исраильский народ, когда они трогались в путь (см. 9:15-23).. 45И амаликитяне с хананеями, жившие в тех нагорьях, спустились, разбили их и гнались за ними всю дорогу до Хормы.

Ang Pulong Sa Dios

Numero 14:1-45

Nagrebelde ang mga Israelinhon

1Niadtong gabhiona naninggit ug naniyabaw ang tibuok katilingban. 2Nagbagulbol sila ngadto kang Moises ug kang Aaron. Miingon sila, “Maayo pag nangamatay na lang kita didto sa Ehipto o kaha dinhi sa kamingawan! 3Nganong dad-on pa man kita sa Ginoo niana nga yuta—aron lang ba mangamatay kita sa gira ug pangbihagon ang atong mga asawa ug mga anak? Maayo pa sigurog mamalik na lang kita sa Ehipto.” 4Ug nagaingnanay sila sa usag usa, “Maayo pag magpili kitag pangulo ug mamalik sa Ehipto.”

5Unya si Moises ug Aaron miyukbo atubangan sa tibuok katilingban sa Israel nga nagtigom didto. 6Ug gigisi ni Josue nga anak ni Nun ug ni Caleb nga anak ni Jefune ang ilang mga bisti tungod sa kasubo. Kini silang duha miuban sa pagpangispiya sa yuta. 7Miingon sila sa tibuok katilingban, “Maayo kaayo ang yuta nga among giadtoan. 8Kon nalipay ang Ginoo kanato, dad-on niya kita niana nga yuta—ang maayo ug mabungahon nga yuta,14:8 maayo… yuta: sa Hebreo, yuta nga nagaagas ang gatas ug dugos. ug ihatag niya kini kanato. 9Ayaw lang kamo pagsupak sa Ginoo. Ug ayaw kamo kahadlok sa mga tawo didto kay mapildi gayod nato sila. Walay motabang kanila, apan anaa ang Ginoo nga motabang kanato. Busa ayaw kamo kahadlok kanila.”

10Batohon na unta sila sa tibuok katilingban, apan kalit lang nga nagpakita ang gamhanang presensya sa Ginoo ibabaw sa Tolda nga Tagboanan. 11Miingon ang Ginoo kang Moises, “Hangtod kanus-a ba ako isalikway niining mga tawhana? Hangtod kanus-a sila magdumili sa pagtuo kanako luyo sa tanang mga milagro nga gihimo ko taliwala kanila? 12Padad-an ko silag katalagman ug laglagon ko sila. Apan ikaw himuon kong usa ka nasod nga mas gamhanan ug lig-on kaysa kanila.” 13Miingon si Moises sa Ginoo, “Unsa na lay ikasulti sa mga Ehiptohanon kon mabalitaan nila kini? Dili ba nahibaloan man nila nga gikuha mo ang mga Israelinhon kanila pinaagi sa imong gahom. 14Kon laglagon mo ang imong katawhan, isugilon nila kini sa mga lumulupyo sa Canaan. Kini nga mga Canaanhon nakadungog na nga ikaw, Ginoo, nagauban sa mga Israelinhon ug nagpakita kanila pinaagi sa panganod nga nagagiya kanila. Gipangunahan mo sila kon adlaw pinaagi sa panganod nga daw haligi, ug kon gabii pinaagi sa kalayo nga daw haligi. 15Karon, kon hutdon mog pamatay kini nga katawhan, ang mga nasod nga nakadungog sa imong kabantog moingon, 16‘Wala makahimo ang Ginoo sa pagdala sa mga Israelinhon ngadto sa yuta nga iyang gisaad kanila, busa gipamatay na lang niya sila didto sa kamingawan.’

17“Busa karon, nagaampo ako kanimo, Ginoo, hinaut unta nga ipakita mo ang imong gahom sumala sa imong giingon, 18‘Ang Ginoo mahigugmaon ug dili daling masuko, ug mapinasayloon sa mga sala sa tawo. Apan ginasilotan niya ang mga nakasala, hangtod sa ikatulo ug ikaupat nga henerasyon.’ 19Sumala sa imong dakong gugma, nagahangyo ako nga pasayloon mo ang sala niini nga katawhan, sama sa pagpasaylo mo kanila gikan sa paggawas nila sa Ehipto hangtod karon.”

20Mitubag ang Ginoo, “Gipasaylo ko sila sumala sa imong gihangyo. 21Apan nagasaad ako, ang buhing Ginoo, nga samtang napuno ang tibuok kalibotan sa akong gamhanan nga presensya, 22-23walay bisan usa kanila nga makasulod sa yuta nga gisaad ko sa ilang mga katigulangan. Kay bisan nakita nila ang akong gamhanang presensya ug ang mga milagro nga gipangbuhat ko sa Ehipto ug sa kamingawan, kanunay gihapon nila akong ginasulayan ug wala sila nagatuman kanako. Busa ang mga nagasalikway kanako dili gayod makasulod niana nga yuta. 24Apan tungod kay si Caleb nga akong alagad lahig panglantaw ug kinasingkasing nga nagatuman kanako, pasudlon ko siya sa yuta nga iyang giadtoan, ug ang iyang mga kaliwat makapuyo usab niana nga yuta. 25Tungod kay anaa ang mga Canaanhon ug mga Amalekanhon magpuyo taliwala sa mga bukid, pamalik kamo ugma sa kamingawan, ngadto sa dalan paingon sa Pulang Dagat.”

26Miingon ang Ginoo kang Moises ug kang Aaron, 27“Hangtod kanus-a ba ang pagbagulbol niining daotang katawhan batok kanako? Nadungog ko ang mga bagulbol niining mga bagulbolan nga mga Israelinhon. 28Busa isulti kini kanila: ‘Nagasaad ako, ang buhi nga Ginoo, nga himuon ko diha kaninyo ang inyong gipangayo. 29-30Mangamatay kamo dinhi sa kamingawan, tungod kay nagbagulbol kamo kanako. Walay bisan usa kaninyong mga nagaedad ug 20 ka tuig pataas nga naapil sa pag-ihap nga makasulod sa yuta nga gipanumpa ko nga ihatag kaninyo, gawas lang kang Caleb nga anak ni Jefune ug kang Josue nga anak ni Nun. 31Bahin sa inyong mga kabataan nga giingon ninyong pagabihagon, dad-on ko sila sa yuta nga inyong gisalikway ug sila ang makapahimulos niini. 32Apan kamo mangamatay dinhi sa kamingawan. 33Ang inyong mga kabataan mahisama sa mga tigbantay ug karnero nga magtuyok-tuyok dinhi sa kamingawan sulod sa 40 ka tuig ug mag-antos sila tungod sa inyong pagluib kanako, hangtod nga mangamatay kamong tanan dinhi sa kamingawan. 34Ang mga tawong nangispiya sa yuta nagpabilin didto sulod sa 40 ka adlaw, busa sulod sa 40 ka tuig—usa ka tuig sa matag adlaw nga nagpabilin sila didto—mag-antos kamo tungod sa inyong mga sala, aron masayran ninyo kon unsa ako masuko kaninyo. 35Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini ug buhaton ko gayod kining mga butanga diha niining daotang katilingban nga naghiusa sa pagsupak kanako. Mangamatay silang tanan dinhi sa kamingawan!’ ”

36-37Ang mga tawo nga gisugo ni Moises sa pagpangispiya nga mihatag ug dili maayo nga balita bahin sa yuta nga maoy hinungdan sa pagbagulbol sa mga Israelinhon, nangamatay sa sakit diha sa presensya sa Ginoo. 38Sa 12 nga nangispiya, si Josue nga anak ni Nun ug si Caleb nga anak ni Jefune lang ang wala mamatay.

39Sa dihang gisulti kini ni Moises sa tanang Israelinhon, nasubo gayod sila. 40Ug pagkasunod nga adlaw, sayo silang namangon aron pagtungas sa kabukiran sa Canaan. Miingon sila, “Nakaamgo kami nga nakasala kami, ug karon andam na kami sa pag-adto sa dapit nga gisaad sa Ginoo.”

41Apan miingon si Moises, “Nganong gilapas ninyo ang mando sa Ginoo? Dili gayod kamo magmalampuson! 42Ayaw kamo paglakaw kay ang Ginoo wala magauban kaninyo. Mapildi lang kamo sa inyong mga kaaway. 43Sa higayon nga makiggira kamo sa mga Canaanhon ug sa mga Amalekanhon, mangamatay kamo. Dili mouban kaninyo ang Ginoo tungod sa pagsalikway ninyo kaniya.”

44Apan nangadto gihapon sila sa kabukiran sa Canaan bisan wala mouban kanila si Moises ug ang sudlanan sa Kasabotan. 45Unya gisulong sila sa mga Amalekanhon ug sa mga Canaanhon nga nagpuyo niadtong kabukiran, ug napildi sila, ug gigukod pa sila kutob sa Horma.