Числа 11 – CARS & TCB

Священное Писание

Числа 11:1-35

Ропот исраильтян

1Народ сетовал перед Вечным на тяготы, и, услышав их, Он разгневался. Огонь Вечного загорелся среди них и стал пожирать край лагеря. 2Народ стал звать на помощь Мусу; Муса помолился Вечному, и огонь угас. 3То место было названо Тавера («горение»), потому что огонь Вечного загорелся среди них.

4Чужеземцы, которые были среди них, стали очень прихотливы в пище. Тогда и исраильтяне вновь принялись плакать вместе с ними и говорить:

– Поесть бы нам мяса! 5Мы помним рыбу, которую ели в Египте даром, огурцы, дыни, лук-порей, репчатый лук и чеснок. 6Но теперь силы у нас иссякли. Ничего, ну совсем ничего нет – мы видим только одну манну!

7Манна была похожа на кориандровое семя, цвета же она была светло-жёлтого11:7 Букв.: «видом как бдолах». Бдолах – ароматная прозрачная смола одного из деревьев, растущих в Аравии.. 8Народ ходил и собирал её, а затем перемалывал её ручными жерновами или толок в ступе. Они готовили её в горшке или делали из неё лепёшки. По вкусу она напоминала лепёшки с оливковым маслом. 9Когда ночью на лагерь опускалась роса, опускалась на него и манна.

Семьдесят старейшин

10Муса услышал, как в каждой семье люди плачут у входа в свои шатры. Вечный очень разгневался, и Муса огорчился. 11Он спросил Вечного:

– За что Ты так мучаешь меня? Чем я прогневил Тебя, что Ты возложил на меня бремя этого народа? 12Разве я зачал этот народ? Разве я родил его? Почему Ты велишь мне нести его на руках, как нянька носит младенца, в страну, которую Ты с клятвой обещал их предкам? 13Где мне взять мясо для этого народа? Они плачут предо мной и говорят: «Накорми нас мясом!» 14Я не могу нести бремя этого народа один; мне это не под силу. 15Если Ты собираешься так обходиться со мной, то прошу, предай меня смерти прямо сейчас, если я нашёл у Тебя расположение, чтобы мне не видеть своей беды.

16Вечный сказал Мусе:

– Приведи Мне семьдесят человек из исраильских старейшин, которых ты знаешь как вождей народа. Пусть они придут к шатру встречи и встанут там с тобой. 17Я сойду и буду говорить с тобой там. Я возьму от Духа, что на тебе, и возложу на них. Они помогут тебе нести бремя народа, чтобы тебе не нести его одному. 18Скажи народу: «Освятитесь к завтрашнему дню, и будете есть мясо. Вечный услышал, как вы плакали и говорили: „Поесть бы нам мяса! В Египте было лучше!“ Вечный накормит вас мясом. 19Вы будете есть его не один день, не два, не пять, не десять, не двадцать дней, 20а целый месяц, пока оно не полезет у вас из ноздрей и не станет для вас отвратительным, потому что вы отвергли Вечного, Который среди вас, и плакали перед Ним, говоря: „Зачем мы ушли из Египта?!“»

21Муса сказал:

– Я здесь среди шестисот тысяч пеших мужчин, а Ты говоришь: «Я буду кормить их мясом целый месяц!» 22Да разве хватит им, если для них забьют весь скот, какой только есть? Разве хватит им, если для них выловят в море всю рыбу?

23Вечный ответил Мусе:

– Разве рука Вечного коротка? Сейчас ты увидишь, исполнится ли Моё обещание тебе.

24Муса вышел и передал народу то, что сказал Вечный. Он собрал семьдесят человек из старейшин и поставил их вокруг шатра. 25Тогда Вечный сошёл в облаке и говорил с ним. Он взял от Духа, что был на нём, и возложил на семьдесят старейшин. Дух почил на них, и они пророчествовали, но потом перестали11:25 Или: «и не прекращали»..

26Два человека, которых звали Элдад и Медад, оставались в лагере. Они были записаны между старейшинами, но не вышли к шатру. Дух почил и на них, и они пророчествовали в лагере. 27Юноша прибежал и сказал Мусе:

– Элдад и Медад пророчествуют в лагере.

28Иешуа, сын Нуна, который был помощником Мусы с юности11:28 Или: «помощником Мусы, одним из его избранных»., сказал:

– Муса, господин мой, останови их!

29Но Муса ответил:

– Ты ревнуешь за меня? Я хотел бы, чтобы все в народе Вечного стали пророками и Вечный послал бы на них Своего Духа!

30Потом Муса и старейшины Исраила возвратились в лагерь.

Перепела от Вечного

31И вот поднялся ветер от Вечного и принёс с моря перепелов. Они были везде на расстоянии дневного пути в каждую сторону от лагеря, летая на высоте около одного метра11:31 Букв.: «два локтя». от земли11:31 Или: «Он разбросал их везде на расстоянии дневного пути в каждую сторону от лагеря, слоем около одного метра от земли».. 32Весь тот день, всю ночь и весь следующий день народ ходил собирать перепелов, и каждый человек собрал огромное количество11:32 Букв.: «не меньше десяти хомеров», то есть более двух тысяч литров. птиц. Они разложили их вокруг лагеря. 33И пока ещё мясо было у них на зубах, Вечный разгневался на народ и поразил его лютым мором. 34Поэтому то место было названо Киврот-Хатаава («могилы прихоти»): там похоронили тех, кто поддался прихоти.

35Из Киврот-Хатаавы народ двинулся к Хацероту и остановился там.

Tagalog Contemporary Bible

Bilang 11:1-35

Nagreklamo ang mga Israelita kay Moises

1Nagreklamo ang mga Israelita kay Moises dahil sa hirap na kanilang dinaranas. Nang marinig ito ng Panginoon, nagalit siya at nagpadala siya ng apoy na sumunog sa ilang dulong bahagi ng kampo. 2Dahil dito, humingi ng tulong ang mga Israelita kay Moises, at nanalangin si Moises sa Panginoon, at namatay ang apoy. 3Kaya ang lugar na iyon ay pinangalanang Tabera,11:3 Tabera: Ang ibig sabihin, nag-aapoy. dahil nagpadala ang Panginoon ng apoy sa kanila.

4May mga grupo ng dayuhan na sumama sa mga Israelita na naghahanap ng mga pagkaing gusto nilang kainin, kaya nagreklamo pati ang mga Israelita na nagsasabi, “Kung makakakain man lang sana tayo ng karne. 5Noong naroon tayo sa Egipto, nakakakain tayo ng mga libreng isda at ng mga pipino, melon, sibuyas at mga bawang. 6Pero dito wala tayong ganang kumain;11:6 Pero dito wala tayong ganang kumain: o, Pero dito nanghihina tayo. puro ‘manna’ lang ang ating kinakain.”

7Ang mga “manna” na ito ay parang mga buto na maliliit at mapuputi. 8-9Pinupulot ito ng mga Israelita sa lupa tuwing umaga at ginigiling nila ito o binabayo sa lusong. Pagkatapos, niluluto nila ito sa banga at ginagawang manipis na tinapay. Ang lasa nito ay katulad ng tinapay na niluto sa langis ng olibo.

10Narinig ni Moises ang reklamo ng bawat pamilya sa pintuan ng kanilang mga tolda. Kaya nagalit nang matindi ang Panginoon sa kanila, at dahil ditoʼy nabahala si Moises. 11Nagtanong siya sa Panginoon, “Bakit nʼyo po ako binigyan na inyong lingkod ng malaking problema? Ano po ba ang ginawa ko na hindi kayo natuwa kaya ibinigay ninyo sa akin ang problema ng mga taong ito? 12Mga anak ko po ba sila? Ama ba nila ako? Bakit ninyo sinasabi sa akin na alagaan ko sila katulad ng isang yaya na kumakarga sa isang bata, at dalhin sila sa lupaing ipinangako ninyo sa kanilang mga ninuno? 13Saan po ba ako kukuha ng karne para sa mga taong ito? Dahil patuloy ang pagrereklamo nila sa akin na bigyan ko sila ng karneng makakain nila. 14Hindi ko po sila kayang alagaang lahat nang mag-isa. Napakahirap nito para sa akin. 15Kung ganito lang po ang pagtrato ninyo sa akin, patayin na lang ninyo ako ngayon. Kung nalulugod kayo sa akin, huwag ninyo akong pabayaang magdusa.”

16Kaya sinabi ng Panginoon kay Moises, “Tipunin mo ang 70 sa mga tagapamahala ng Israel na kilalang-kilala mo na mga pinuno ng mga mamamayan, at papuntahin sila sa Toldang Tipanan at patayuin sila roon kasama mo. 17Bababa ako at makikipag-usap sa iyo roon, at ibibigay ko sa kanila ang ibang kapangyarihan11:17 kapangyarihan: o, Espiritu o espiritu. na ibinigay ko sa iyo upang makatulong sila sa pamamahala ng mga tao para hindi lang ikaw mag-isa ang namamahala.

18“Pagkatapos, sabihin mo sa mga tao na linisin nila ang kanilang sarili11:18 linisin nila ang kanilang sarili: Ang ibig sabihin, sundin nila ang seremonya ng pagiging malinis. dahil bukas, may makakain na silang karne. Sabihin mo ito sa kanila: ‘Narinig ko ang inyong reklamo na gusto ninyong kumain ng karne. At sinasabi ninyo na mas mabuti pa ang inyong kalagayan sa Egipto. Kaya bukas, bibigyan ko kayo ng karne para makakain kayo. 19Hindi lang isang araw, o dalawa, o lima, o 10, o 20 araw ang pagkain ninyo nito, 20kundi isang buwan, hanggang sa magsawa kayo11:20 magsawa kayo: sa literal, magsilabas ito sa inyong mga ilong. at hindi na kayo makakain nito. Dahil itinakwil ninyo ako na sumasama sa inyo, at nagreklamo kayo sa akin na sanaʼy hindi na lang kayo umalis sa Egipto.’ ”

21Pero sinabi ni Moises, “600,000 lahat ang tao na kasama ko, at ngayoʼy sinasabi po ninyo na bibigyan ninyo sila ng karne na kanilang kakainin sa loob ng isang buwan? 22Kahit po katayin pa namin ang lahat ng tupa at baka o kahit hulihin pa namin ang mga isda sa dagat, hindi po ito magkakasya sa kanila.” 23Sinabi ng Panginoon kay Moises, “May limitasyon ba ang aking kapangyarihan? Makikita mo ngayon kung mangyayari ang sinabi ko o hindi.”

24Kaya lumakad si Moises at sinabi sa mga tao ang sinabi ng Panginoon. Tinipon niya ang 70 tagapamahala at pinatayo sa palibot ng Tolda. 25Pagkatapos, bumaba ang Panginoon sa pamamagitan ng ulap at nakipag-usap kay Moises. Kinuha niya ang ibang kapangyarihan11:25 kapangyarihan: Tingnan ang “footnote” sa talatang 17. ni Moises at ibinigay sa 70 tagapamahala. At nang matanggap nila ito, nagsalita sila kagaya ng mga propeta pero hindi na ito nangyari pang muli.

26Ang dalawa sa 70 tagapamahala na sina Eldad at Medad ay nagpaiwan sa kampo at hindi pumunta sa Tolda. Pero natanggap din nila ang kapangyarihan at nagsalita rin sila na kagaya ng mga propeta. 27May isang binata na nagtatakbo papunta kay Moises at sinabi na nagsasalita sina Eldad at Medad doon sa kampo na kagaya ng mga propeta. 28Sinabi ni Josue na anak ni Nun, na naging katulong ni Moises mula noong bata pa ito, “Amo, patigilin po ninyo sila.” 29Pero sumagot si Moises, “Nababahala ka ba kung ano ang magiging resulta nito sa aking pagkapinuno? Kung sa akin lang, gusto kong bigyan ng Panginoon ng kapangyarihan ang lahat ng mamamayan at makapagsalita sila kagaya ng mga propeta.” 30Pagkatapos, bumalik sa kampo si Moises at ang mga tagapamahala ng Israel.

31Ngayon, nagpadala ang Panginoon ng hangin na nagdala ng mga pugo mula sa dagat. Lumipad-lipad sila sa palibot ng kampo at ibinagsak sa lupa; mga tatlong talampakan ang taas ng bunton nito at mga ilang kilometro ang lawak ng ibinunton na mga pugo. 32Kaya nang araw na iyon at nang sumunod pang araw, nanghuli ang mga tao ng mga pugo araw at gabi. Walang nakakuha nang bababa pa sa 30 sako at ibinilad nila ito sa palibot ng kampo. 33Pero habang nginunguya pa nila ang karne at hindi pa nalululon ito, nagalit ang Panginoon sa kanila, at pinadalhan sila ng salot. 34Kaya tinawag ang lugar na iyon na Kibrot Hataava11:34 Kibrot Hataava: Ang ibig sabihin, libingan ng mga matatakaw. dahil doon inilibing ang mga taong matatakaw sa karne. 35Mula roon, naglakbay ang mga Israelita sa Hazerot, at doon nagkampo.