Размышления 5 – CARS & TCB

Священное Писание

Размышления 5:1-19

1Подумай, прежде чем что-то сказать,

не торопись произнести слово перед Всевышним.

Всевышний на небе,

а ты на земле,

так будь же немногословен.

2И как снятся беспокойные сны при множестве забот,

так и речь глупца рождается при множестве слов.

3Когда даёшь обет Всевышнему, не замедли исполнить его. Ему не угодны глупцы; исполни то, что обещал. 4Лучше не давать обещания, чем дать и не исполнить. 5Не позволяй устам своим ввести тебя в грех. И не говори посланнику5:5 Этот посланник, скорее всего, священнослужитель, пришедший из храма за обещанным. Однако слово, стоящее в оригинале, можно перевести и как «ангел».: «Моё обещание было ошибкой». Зачем тебе, чтобы Всевышний прогневался на слова твои и уничтожил дело рук твоих? 6Пустота во множестве сновидений, как и в многословии, поэтому бойся Всевышнего!

Богатство – пусто

7Если ты увидишь, что в какой-то местности притесняют бедного и не соблюдается правосудие и справедливость, то не удивляйся этому, потому что над одним правителем стоит другой, который наблюдает за ним, а над ними есть ещё более высокое начальство. 8Но всё же лучше для страны, чтобы у неё был царь, заботящийся о земле5:8 Или: «Каждый получает прибыль от земли, и даже царь извлекает из неё свою пользу»..

9Кто любит деньги,

тому их никогда не хватает,

и кто любит богатство,

никогда не будет доволен своим доходом.

И это тоже пустое.

10Когда увеличивается имущество,

увеличивается и число нахлебников.

В чём польза его владельцу,

кроме как смотреть на него?

11Сон работника сладок,

много ли он съел или мало.

Но объевшийся богач

всё ворочается в своей кровати.

12И видел я ужасное зло под солнцем:

человек зря копил богатство –

13оно было потеряно из-за неудачной сделки,

а теперь ему нечего оставить своему сыну.

14Нагим человек выходит из утробы матери,

и каким он пришёл, таким и уходит.

Он ничего не возьмёт от труда своего,

не унесёт с собой и горсти.

15И это тоже ужасное зло:

каким человек пришёл, таким и уходит,

и какая польза ему,

что он трудится на ветер?

16Все дни его жизни проходят во тьме,

в большом разочаровании, огорчении и гневе.

17Затем я понял, что хорошо и правильно для человека есть и пить и находить наслаждение в труде своём под солнцем в течение немногих дней жизни, что дал ему Всевышний, ведь такова его доля. 18Более того, если Всевышний даёт кому-либо богатство, имущество и возможность пользоваться ими, получить свою долю и наслаждаться своим трудом, то это дар Всевышнего. 19Редко такой человек размышляет о своей жизни, потому что Всевышний наполняет радостью сердце его.

Tagalog Contemporary Bible

Mangangaral 5:1-20

Huwag Pabigla-bigla sa Pangako

1Mag-ingat ka sa ikikilos mo kung pupunta ka sa templo ng Dios. Mas mabuting pumunta ka roon na handang sumunod5:1 sumunod: o, makinig. sa Dios, kaysa sa maghandog na gaya ng paghahandog ng isang mangmang na hindi alam kung ano ang mabuti at masama. 2Huwag kang pabigla-bigla sa pagsasalita. Mag-isip ka muna nang mabuti bago ka mangako sa Dios. Tandaan mo na ang Dios ay nasa langit at ikaw ay nandito sa lupa. Kaya mag-ingat ka sa pagsasalita. 3Kung papaanong madaling managinip kapag maraming alalahanin, madali ring makapagsalita ng kamangmangan kung padalos-dalos ka sa iyong pagsasalita. 4Kapag nangako ka sa Dios, tuparin mo agad ito. Tuparin mo ang ipinangako mo sa kanya dahil hindi siya natutuwa sa mga hangal na hindi tumutupad sa mga pangako. 5Mas mabuti pang huwag ka na lang mangako kaysa mangako ka at hindi mo naman tutuparin. 6Huwag kang magkasala sa iyong pagsasalita. At huwag mong sabihin sa pari5:6 pari: sa literal, mensahero; o, anghel. Sa tekstong Septuagint at Syriac, Dios. na nasa templo na hindi mo sinasadya ang iyong pangako sa Dios. Dahil magagalit ang Dios kung gagawin mo ito at sisirain niya ang lahat ng pinaghirapan mo. 7Ang sobrang pananaginip at pagsasalita ay walang kabuluhan. Sa halip, matakot ka sa Dios.

Walang Kabuluhan ang Kayamanan

8Huwag kang magtaka kung makita mo sa inyong lugar na ang mga mahihirap ay inaapi at pinagkakaitan ng katarungan at karapatan. Dahil ang mga pinunong gumigipit sa kanila ay inaalagaan ng mas nakatataas na pinuno, at ang dalawang ito ay inaalagaan ng mas mataas pang pinuno. 9Pero mas lamang pa rin ang nakukuha ng hari sa kita ng lupain ng mahihirap, kaysa sa lahat ng mga pinuno.

10Ang taong maibigin sa pera at iba pang kayamanan, kailanman ay hindi masisiyahan. Wala rin itong kabuluhan. 11Kung dumarami ang kayamanan mo, dumarami rin ang nakikinabang nito, kaya wala kang mapapala sa kayamanan mo kundi pagmasdan lang ito. 12Mahimbing ang tulog ng isang manggagawa, marami man o kaunti ang pagkain niya; pero ang mayaman, hindi makatulog nang mahimbing dahil sa kanyang kayamanan.

13May nakita akong hindi maganda rito sa mundo: Ang kayamanang iniipon ng tao ay nakapagpapahamak sa kanya. 14Nauubos ito dahil sa hindi mabuting negosyo at wala ng matitira para sa mga anak niya. 15Kung paanong hubad tayong ipinanganak mula sa sinapupunan ng ating ina, hubad din tayong mamamatay. Hindi natin madadala ang ating mga pinaghirapan. 16Napakalungkot isipin! Ipinanganak tayong walang dala, mamamatay tayong walang dala. Kaya ano pa ang saysay ng mga pagpapakahirap natin? Para lang tayong humahabol sa hangin na walang napapala. 17Ang buhay natin ay puno ng kahirapan, kaguluhan, sakit at galit.

18Kaya naisip ko na ang pinakamabuting gawin ng tao sa maiksing buhay na ibinigay sa kanya ng Dios ay kumain, uminom at magpakasaya sa kanyang pinaghirapan habang siyaʼy nabubuhay, dahil para naman talaga sa kanya ang mga iyon. 19Binibigyan ng Dios ang bawat tao ng mga pag-aari at kayamanan. Hinahayaan niyang pakinabangan nila ang mga ito para matanggap nila ang para sa kanila at magpakasaya sa mga pinaghirapan nila. Ito ang regalo ng Dios sa kanila. 20At dahil ginagawa ng Dios na abala ang tao sa mga bagay na nakapagpapasaya sa kanila, hindi sila nag-aalala na maiksi ang buhay nila.