Размышления 3 – CARS & APSD-CEB

Священное Писание

Размышления 3:1-22

Всему своё время

1Всему есть своё время,

и для каждого дела под небом есть свой час:

2время рождаться и время умирать;

время сажать и время искоренять;

3время убивать и время исцелять;

время разрушать и время строить;

4время плакать и время смеяться;

время скорбеть и время танцевать;

5время раскидывать камни и время их собирать;

время обнимать и время воздерживаться от объятий;

6время искать и время терять;

время хранить и время выбрасывать;

7время рвать и время сшивать;

время молчать и время говорить;

8время любить и время ненавидеть;

время для войны и время для мира.

9В чём польза работнику от труда его? 10Я видел бремя, которое Всевышний возложил на людей. 11Он создал всё прекрасным в своё время. Он также вложил осознание вечности в сердца людей, но они не могут3:11 Или: «Но Он также вложил неведение в сердца людей, чтобы они не могли…» постичь всего, что делает Всевышний, от начала до конца. 12Я понял, что нет ничего лучше для людей, чем быть счастливыми и делать добро, пока они живы. 13И если кто-то может есть, пить и находить удовольствие во всяком своём труде, то это дар Всевышнего. 14Я понял, что всё, что делает Всевышний, пребудет вовек: к этому нечего прибавить и нечего от этого отнять. Всевышний делает так, чтобы люди благоговели перед Ним.

15Всё, что есть и что будет, уже было прежде,

ведь Всевышний повторяет то, что прошло3:15 Или: «Всевышний призовёт прошлое к ответу»; или: «Всевышний возвратит прошлое»..

Несправедливость в мире

16И вот что я ещё видел под солнцем:

место суда,

а там царит беззаконие,

место праведности,

а там – несправедливость.

17И подумал я:

«Всевышний будет судить обоих –

праведника и злодея,

потому что назначено время всякому событию

и всякому делу».

18И ещё я подумал о людях: «Всевышний испытывает их, чтобы показать им, что они подобны животным. 19Одна участь у людей и животных: умирают и те, и другие. Одно у тех и у других дыхание, и нет у человека никаких преимуществ перед животными. Всё пустое. 20Всё возвращается на круги свои: всё пришло из праха, и в прах всё возвратится. 21Кто знает, поднимается ли дух человека вверх, и опускается ли дух животного вниз, в землю?»

22И увидел я, что нет ничего лучше для человека, чем наслаждаться своим трудом, потому что такова его доля. Ведь кто может показать ему то, что будет после него?

Ang Pulong Sa Dios

Magwawali 3:1-22

May Gitakda nga Panahon alang sa Matag Buluhaton

1May gitakda nga panahon alang sa matag buluhaton dinhi sa kalibotan:

2May panahon sa pagkatawo ug may panahon sa pagkamatay,

may panahon sa pagtanom ug may panahon sa pag-ani,

3may panahon sa pagpatay ug may panahon sa pagtambal,

may panahon sa pagguba ug may panahon sa pagtukod,

4may panahon sa paghilak ug may panahon sa pagkatawa,

may panahon sa pagsubo ug may panahon sa pagmaya,

5may panahon sa pagkatag sa mga bato ug may panahon sa pagtigom niini,

may panahon sa paggaksanay ug may panahon sa pagbulagay,

6may panahon sa pagpangita ug may panahon sa pag-undang sa pagpangita,

may panahon sa pagtipig ug may panahon sa paglabay,

7may panahon sa paggisi ug may panahon sa pagtahi,

may panahon sa paghilom ug may panahon sa pagsulti,

8may panahon sa paghigugma ug may panahon sa pagkasilag,

may panahon sa kagubot ug may panahon sa kalinaw.

9Kon kining mga panahona gitakda na sa Dios, unsa may kapuslanan sa paghago sa tawo? 10Nakita ko ang mga buluhaton nga gihatag sa Dios nga kabalak-an sa tawo, 11ug kining tanan gitakda sa Dios nga mahitabo sa husto nga panahon. Gihatagan niya kita ug tinguha nga masayod sa umaabot, apan dili gayod nato matugkad ang iyang gipanghimo gikan sa sinugdanan hangtod sa kataposan. 12Nasayod ako nga ang labing maayong buhaton sa tawo samtang buhi pa siya mao ang paglipay, ang pagpaharuhay, 13ang pagkaon ug pag-inom, ug magpahimulos sa ilang hinagoan kay kining mga butanga grasya sa Dios. 14Nasayod ako nga ang tanang ginahimo sa Dios magapadayon hangtod sa kahangtoran, ug dili kini madugangan o makuhaan. Gihimo kini sa Dios aron nga motahod ang tawo kaniya. 15Ang nagakahitabo karon ug ang mahitabo sa umaabot nahitabo na kaniadto. Ginabalik-balik lang sa Dios ang mga panghitabo.

16Nakita ko usab dinhi sa kalibotan nga nagahari ang kadaotan imbis nga ang hustisya ug pagkamatarong. 17Miingon ako sa akong kaugalingon, “Hukman sa Dios ang mga tawong matarong ug ang mga daotan, kay may gitakda siya nga panahon sa matag buluhaton.” 18Ginasulayan sa Dios ang mga tawo aron ipakita kanila nga sama ra sila sa mananap. 19Managsama ang dangatan sa tawo ug sa mananap; managsama silang mamatay. Managsama usab silang may gininhawa, busa ang tawo wala makabintaha sa mananap. Tinuod gayod nga ang tanan walay kapuslanan. 20Managsama ang padulngan sa tanang buhing binuhat. Silang tanan gikan sa yuta, ug sa yuta usab sila mobalik. 21Kinsay nasayod kon ang espiritu sa tawo moadto sa itaas ug ang espiritu sa mananap moadto sa ilalom sa yuta? 22Busa nasuta ko nga ang labing maayong himuon sa tawo mao ang pagpahimulos sa iyang hinagoan, kay alang gayod kana kaniya. Walay makasugilon sa tawo kon unsa ang mahitabo human siya mamatay.